یادداشت: فرارسیدن ۲۸ دی که نخستین سالروز اجرای برنامه جامع اقدام مشترک(برجام) است، موجب شد تا رئیس‌جمهور در جمع خبرنگاران داخلی و خارجی به همراه ظریف، قاضی‌زاده‌هاشمی، نهاوندیان، نوبخت، واعظی، طیب‌نیا، ابوطالبی، عراقچی و تخت‌روانچی حاضر شده و به پرسش‌های مطرح پاسخ گوید. در این نشست آقای روحانی از منتقدان برجام خواست که اگر دستاوردهای مثبت آن را در عرصه‌های مختلف اقتصادی نمی‌بینند، عینک بزنند! همچنین خطاب به «منتقدان خرید هواپیمای نو»، گفت: «بروند هواپیمای کهنه‌ سوار شوند.» وی همچنین مدعی شد: «بعضی‌ها شب که می‌خوابند منتظرند صبح برجام به هم بخورد. این خواب‌ها چه خاصیتی دارد؟!»
همین اظهارات تند آقای روحانی امروز به تیتر بیشتر روزنامه‌های همسو با دولت بدل شد است و باید منتظر بود تا در فضای رسانه‌ای و دنیای مجازی نیز، واکنش‌های تند افکار عمومی و منتقدان را شاهد باشیم. دیالکتیک بی‌ثمری که تنها دلها را از هم دور کرده و توان و انرژی جامعه را به هدر خواهد داد!
متأسفانه باید گفت، زبان تند و نیش‌دار رئیس‌جمهور در طول عمر دولت چهار ساله‌اش که اکنون ماه‌های پایانی خود را طی می‌کند، همواره یکی از نقاط ضعف ایشان به شمار می‌آید. وی برای منتقدان فضایی ایجاد نمی‌کند تا حرف‌های‌شان زده شود و در تعاملی مثبت بین منتقدان و دولت، امکان رفع بخشی از خطاها و مشکلات فراهم آید. جالب آن است که همزمان از تلاش برای تحقق حقوق شهروندی هم سخن می‌گوید. معلوم نیست در منشور تدوین شده، چرا جایی برای حقوق منتقدان دیده نشده است؟ وقتی خود ایشان به حقوق بخشی از جامعه پایبند نیست و با زبانی تمسخرآمیز و لحنی تحقیرآمیز به استقبال منتقدین می‌رود، دیگر چگونه میتوان انتظار داشت که این منشور در جامعه نهادینه و اجرایی شود؟! این شیوه برخورد با منتقدان و به خدمت گرفتن ادبیاتی تند، برخلاف تمام شعارهایی است که دولت یازدهم خود را پرچم‌دار آن می‌داند. اعتدال، ادعایی نیست که تنها بر زبان جاری شود؛ بلکه مشی است که در عمل باید شاهد جاری شدن آن باشیم.
اتخاذ چنین شیوه‌ای در طول سه سال گذشته نیز نه تنها نتیجه مثبتی برای دولت به همراه نداشته است، بلکه منتقدان را از جاده انتقاد منصفانه به بیراهه عناد و غرض‌ورزی و تخریب سوق خواهد داد.