روحانیون اصلاح‌طلب حامی روحانی

(روزنامه آفتاب يزد – 1395/09/25 – شماره 4781 – صفحه 12)

نه در جبهه اصلاحات بلکه خارج از آن همواره چند نگاه به مقوله حمایت از روحانی برای ریاست جمهوری اردیبهشت 96 وجود داشته از جمله تحلیل واقعیت‌های موجود، بررسی راه‌های برهم زدن موازنه قدرت در جناح حامی‌روحانی و نیز نیم نگاهی به راه‌های ایجاد اختلاف در شاکله ذهنیت سیاسی این جبهه و این یعنی یکی از راه‌های تضعیف یک جناح سیاسی آن است که بر نقاط تردید آن دست گذاریم تا نقاط قوت به خودی خود تبدیل به نقاط ضعف شود.

تیر خلاص به تفکرات اختلاف‌افکنانه!

مجمع مشورتی اصلاح‌طلبان، فراکسیون امید و نیز چهره‌های تاثیرگذار اصلاحات از مدت‌ها قبل صراحتا اعلام کرده بودند که تنها گزینه آنها برای ریاست جمهوری دوازدهم کسی نیست مگر حسن روحانی و از لحظه علنی‌شدن این حمایت قاطعانه و منطقی، تحلیل‌ها به این سمت و سو رفت که این زودهنگامی‌اعلام حمایت می‌تواند دلایل متعددی داشته باشد از جمله:

ـ اصلاح‌طلبان هیچ گزینه دیگری نداشته، فلذا سود و منفعت خود را در این می‌بینند تا روی مهره برنده سرمایه‌گذاری نمایند.

ـ اصلاح‌طلبان سعی دارند روحانی اصولگرا را همانند انتخابات خرداد 92 به نفع جناح سیاسی مورد علاقه خود مصادره نمایند!

ـ حمایت اصلاح‌طلبان از حسن روحانی مشروط بوده، بعید نیست در موقع لزوم! گزینه‌های دیگری نیز مطرح شوند تا رو در روی حسن روحانی قرار گیرند.

ـ اصلاح‌طلبان تلاش دارند تا برای ایجاد تقابل از نام و موقعیت فعلی حسن روحانی استفاده کنند تا نیروهای اصولگرا در زدن حسن روحانی هیچ تردیدی به خود راه نداده و از این راه گزینه اصلی یا به تعبیری درست پلان B را رونمایی کنند و... اگرچه بسیاری از تحلیل‌های بالا تنها به قصد ایجاد شکاف و اختلاف مطرح می‌شد اما هیچ کدام نتوانستند به درستی، این حمایت زودهنگام را شبیه سازی عامه پسند نمایند و به همین یک دلیل ساده راه را به غلط سپری کردند.

البته بحث‌هایی نیز در بدنه اصلاحات در گرفته بود از جمله این که حمایت‌ها باید بی قید و شرط باشد یا مشروط، با تمام توان باشد یا بسته به موقعیت زمانی و مباحثی از این دست اما آنچه مهم و قابل تامل است این که اصلاح‌طلبان تقریبا از فردای انتخاب حسن روحانی در خرداد92 تکلیف خود را برای انتخابات96 نیز روشن ساخته بودند اما همه اینها به معنای انتقاد نداشتن یا گلایه مند نبودن نیست.

روز گذشته فاضل میبدی به خبرگزاری ایلنا گفته است: «ما نقدهایی به آقای روحانی و دولت یازدهم داریم؛ کابینه یازدهم به خوبی نتوانسته آن طور که باید و شاید انتظارات مردم را برآورده کند، همین مسائل در این جلسه نیز مطرح و قرار شد که پیگیری‌های لازم به عمل آید. مشکلات و نقدهای موجود که اغلب نگرانی‌های ما و مردم است ماحصل یک‌سری شرایط درونی و بیرونی است. این معضلات به خاطر وجود ضعف‌های دستگاه‌های اجرایی که پیرامون روحانی وجود دارد، شکل گرفته و باید هرچه زود‌تر برطرف شود.» و این یعنی اصلاح‌طلبان به موازات حمایت، نقدها و هشدارهای لازمه را نیز به حسن روحانی منتقل خواهند کرد و در کل اینچنین می‌توان تعبیر کرد که برای اصلاحات اگرچه یکپارچگی و همگرایی تاثیرگذار از درجه بالایی از اهمیت برخوردار است اما دال بر حمایت بی‌چون و چرا، بی‌دلیل و فاقد بررسی لازمه نمی‌تواند باشد.

در ادامه می‌خوانیم، فاضل میبدی بر این نکته تاکید کرده است که: «تنها گزینه موجود در بین اصلاح‌طلبان برای انتخابات سال۹۶ آقای روحانی خواهد بود و جریان اصلاحات از وی حمایت خواهند کرد مگر اتفاق و شرایطی پیش بیاید که روحانی نتواند در انتخابات شرکت کند.»

این حمایت از چند جهت مهم و قابل دفاع است؛ قابل دفاع از این باب که چون در نهایت اصلاحات قرار است از نامزدی حسن روحانی حمایت کند با اعلام زودهنگام این حمایت، همه راه‌های منتهی به ایجاد انشقاق و اختلاف مسدود می‌شود و دیگر آن که فرصت کافی برای سازماندهی تمامی‌نیروهای درونی و بیرونی که بتوانند آراء را به سمت حسن روحانی هدایت کنند وجود خواهد داشت اما مهم بودن این حمایت در سایه همان زود هنگام بودن، قابل تحلیل است.

مجمع روحانیون مبارز و مجمع محققین و مدرسین حوزه علمیه قم به عنوان دو بال قدرتمند جناح اصلاحات که از جانب روحانیون پایه ریزی شده است آن چنان اهمیت دارد که اندک رخنه‌های ایجاد شده با طعم تردید را مسدود خواهد ساخت. دیگر آن که این دو گروه بسیار مهم و ارزشمند بعد از اعلام حمایت در فرصت باقی مانده به جای چانه زنی بر سر دلایل حمایت و عدم حمایت! فرصت خواهند داشت تا انتقادات، پیشنهادات و نیز گلایه‌مندی‌های به بیرون درز نکرده را با روحانی و نزدیکان وی در میان گذارند به این معنا که برای دولت دوازدهم، دغدغه‌های فعلی دیگر وجود نداشته باشد!

فاضل میبدی در همین مصاحبه به درستی با دست گذاردن بر منتقد بودن و گلایه‌مند بودن، مرزهای انتقاد و گلایه مندی را با سهم‌خواهی و شرط و شروط‌های هزینه‌ساز منفک می‌سازد و اجازه نمی‌دهد این آفت ویران‌کننده روابط اصلاحات و دولت تدبیر را تحت‌الشعاع قراردهد. از آن جایی که اساسا اصلاح‌طلبان از خیلی وقت پیش تصمیم گرفته بودند تا به‌نحوی‌که برای آن برنامه‌ریزی کرده‌اند از آقای روحانی حمایت کنند پس ترجیع بند آنان این خواهد بود که حرف آخر را همان اول بزنند و از وقت باقی مانده برای اصلاح بر زمین مانده‌ها و مواردی که ایجاد نقد و گلایه کرده است، استفاده نمایند!

با اعلام حمایت مجمع روحانیون مبارز و مجمع محققین و مدرسین حوزه علمیه قم و نیز با در نظر گرفتن اعلام حمایت قبلی مجمع مشورتی اصلاح‌طلبان، حالا دیگر روحانی از یک جناح مهم و تاثیرگذار سیاسی خیالش راحت است و این می‌تواند بخش عمده ای از دغدغه مندی رئیس دولت یازدهم را در ماه‌های منتهی به انتخابات بکاهد و در سایه این آرامش قطعا می‌توان به نتایج بهتر و سودمندانه تری رسید. آن چه در این میانه به نظر می‌رسد از منطق اندیشمندانه‌تری برخوردار باشد این است که شاید در سایه این حمایت بی قید و شرط و زودهنگام بهتر بتوان بر برخی نقاط مهم دست‌گذارد و تلاش کرد تا اندک موانع نزدیک‌شدن اصلاحات و حسن روحانی را از میان برداشت، موانعی که اگرچه به شخص حسن روحانی بازنمی‌گردد اما قطعا به برخی حوزه‌ها، چهره‌ها و عملکردها مربوط خواهد بود!

کمترین فایده این اعلام حمایت‌ها آن است که هیچ راهی برای ایجاد اختلاف و چند دستگی بین نیروهای اصلاحات که تصمیم بر همراهی با حسن روحانی در ادامه چهارساله منتهی به 1400 دارند، وجود نخواهد داشت و از این‌جا به بعد این حسن روحانی و تفکرات نزدیک به وی است که باید بکوشند تا بهترین و خردمندانه‌ترین تصمیمات را اتخاذ نمایند.

http://aftabeyazd.ir/?newsid=58900

ش.د9502903