(روزنامه اعتماد ـ 1395/12/02 ـ شماره 3751 ـ صفحه 1)
اما از منظر ديگري نيز ميتوان به اين
استيضاح نگاه كرد و آن روحيه پاسخگويي دولتمردان است. اين استيضاح فرصتي براي طرح
اشكالات موجود و پاسخگويي دولت شد آن هم دولتي كه از ابتداي روي كار آمدن، خود را
به عنوان دولتي پاسخگو در برابر اشكالات، انتقادات و اعتراضات معرفي كرد. در نتيجه
همين پاسخگويي از تريبون مجلس بود كه در نهايت مجلسيان دلايل استيضاح را متقن و
درست ندانستند و راي بر ادامه كار آخوندي
دادند. اما و در عين حال همين امر هم دليلي نميشود تا بخواهيم از استيضاح وزير
راه به راحتي عبور كنيم. طرح استيضاح با اهداف سياسي، براي پايداري نظام و سرعت
بخشيدن به حركت توسعهاي كشور، سم است. آن هم براي وزارتخانهاي كه دستگاههاي
اجرايي عديدهاي همانند شهرداريها در امور ساخت و ساز شهري، معماري، حمل و نقل،
اقليم و هواشناسي زيرنظر مديريتي آن قرار دارند و مسووليتهاي بسياري سنگيني را بر
دوش مسوولان آن گذاشتهاند.
در دورهاي كه من مسووليت وزارت راه را برعهده داشتم يكي از سنگينترين مسووليتهاي اجرايي بود چه برسد به زماني كه مسكن و شهرسازي هم به اين وزارتخانه اضافه شود. در اين شرايط به جاي اينكه عدهاي از عملكرد دولت تشكر كرده و مسوولان را به حركت شتابان به سمت توسعه تشويق كنند، چوب لاي چرخ دولت ميگذارند. اما متاسفانه در فرهنگ ايراني ويژگيهاي روحي و رفتاري خاصي وجود دارد كه عدهاي اراده كرده و حركت خود را براي ساختن و توسعه كشور آغاز ميكنند و در مقابل عدهاي هستند كه تكليف خود ميدانند تا مانع كار بقيه شوند. اين خصلتهاي منفي را بايد از خود دور كنيم. البته اين به معناي عدم انتقاد نيست بلكه ما بر اين اصل مقيد هستيم كه نقد و چالش بايد وجود داشته باشد اما بايد راهكاري هم از سوي نقادان ارايه شود. نه اينكه از تخطئه استفاده كنيم و راهكارهاي اصلاحي را هم در پيش نگيريم. راي اعتماد مجدد را به آقاي آخوندي تبريك ميگويم و آرزوي موفقيت روزافزون را براي ايشان دارم.
http://etemadnewspaper.ir/?News_Id=68729
ش.د9504008