سورنا جوکار از شاعران کشورمان در آستانه برگزاری سی‌امین دوره نمایشگاه بین‌المللی کتاب تهران، پیشنهادها و انتقادهایی را در قالب یادداشت مطرح کرد.
به گزارش خبرنگار کتاب و ادبیات خبرگزاری فارس، سورنا جوکار از شاعران کشورمان در آستانه سی‌امین نمایشگاه بین‌المللی کتاب تهران پیرامون در یادداشتی نوشت:
به بهانه برگزاری نمایشگاه کتاب 96
بسیار ملال آور است که وقتی می خواهیم در مورد هر جریانی اعم از فرهنگی، اقتصادی، هنری یا ورزشی و هر چیز دیگری که در کشور جاری ست صحبت کنیم تنها به گفتن معایب می پردازیم. البته با عملکردی که مسئولین و مردم ما دارند چاره ای هم جز این نیست. نه آن که کارهایی که در متن و بطن آن قرار می گیرم در حین اجرا و در نهایت محسناتی نداشته باشند، بلکه نتایج این کارگاه حسن آنقدر در برابر معایب ناچیزند که صحبت در مورد آنها ما را از رفو کردن ضعف ها باز می دارد.
نمایشگاه بین المللی کتاب تهران هم یکی از این اتفاقات است که به اصطلاح برای ترویج کتاب و کتابخوانی و بالا بردن اجباری سرانه مطالعه کتاب اتفاق می افتد تا بلکه زمان مطالعه هر ایرانی در کشور از یک دقیقه در ماه به ۵۵ ثانیه تنزل نکند.
اما همین مساله به ظاهر حمایتی نه به لحاظ فرهنگی و نه از جهت اقتصادی دست کمی از کتاب سوزی مغولان در ایران ندارد. کما این که در هر زمینه‌ای اعم از کتاب و کتابخوانی بر هر موضوعی دست می گذاریم تا انقلابی در آن ایجاد و پیشرفتی حاصل کنیم نتیجه عکس می گیریم. حال معلوم نیست مشکل از آن موضوع است یا دست ما و نحوه دستگذاری‌هایمان ایراد دارد که هرچه تلاش می کنیم نتیجه عکس حاصل می شود.
به عنوان کسی که حاضر است پول غذایش را صرف خرید کتاب کند به هیچ عنوان حاضر نیستم زمانی را که هزینه مطالعه می کنم با هیچ نور چشمی که جز صفحات تلگرامی مطالعه دیگری ندارد تقسیم کنم تا او نیز در آمارگیری سرانه مطالعاتی کشور حتی به قدر ثانیه ای سهیم باشد و شاید سالهاست از هیچ نمایشگاه کتابی ورقی کاغذ هم نخریده‌ام و باید خدمت متولیان امر عرضه داشت که با برپایی نمایشگاه عظیم کتاب، شما و هیچ بزرگوار دیگری نمی تواند زمینه کتابخوان شدن مردم را فراهم کند و جای تعجب آن که خود ناشران محترم نیز با آگاهی از معایب زیان بار این حادثه در بلند مدت در جریان آن قرار می گیرند و چرخه تولید، انتشار، خرید و مطالعه کتاب را از روند صحیح خود خارج می کنند. چرا که در مدت ده روزه این همایش ناشران خود به عنوان کتابفروش وارد فعالیت می‌شوند و عملا کتابفروشی ها را که پیشخوانه ای نمایشگاهی و فروشگاهی دائمی آنها هستند از جریان خارج می کنند و سند رکود بازار کتاب را تا چند ماه پس از برگزاری نمایشگاه امضا کرده و پس از حصول درآمدی مقطعی تا مدتها از شرایط بد اقتصادی شکایت می کنند.
قابل ذکر است با روند حاضر و با توجه به عناوین کتاب های خریداری شده در نمایشگاه که غالبا کتب درسی و شعر هستند و عموما از سوی نوجوانان و دانشجویان صورت می پذیرد نباید چشم امید به ترویج کتابخوانی در جامعه داشته باشیم چرا که این نمایشگاه پس از چند دهه برگزاری هیچ دورنمایی برای دستیابی نداشته و تنها امکان خرید کتاب با تخفیف را برای اهالی کتاب فراهم می آورد که اگر خریداران هزینه های مالی و زمانی صرف شده برای رسیدن به نمایشگاه کتاب را در نظر داشته باشند متوجه خواهند شد که خرید کتاب از نمایشگاه آنچنان هم صرفه اقتصادی درخوری برای آنها ندارد چه این که فضای نمایشگاه بین‌المللی به طور معمول تمرکز مراجعان را به هم می ریزد و امکان خرید رضایتمندانه و کامل را از آنان سلب می کند.
با تمام این تفاسیر مواردی هم هست که شاید به عنوان پیشنهاد بتوانند برگزاری نمایشگاه کتاب را به طور حقیقی و آنگونه که مطابق با نام آن بایسته و شایسته است محقق نماید تا بلکه بتوان سیاست های فرهنگی و اقتصادی در عرصه ی صنعت کتاب را پیش برد که به شرح زیر ارائه می شوند:
1: برگزاری نمایشگاه کتاب فقط برای نمایش و معرفی کتاب و نویسنده ها و ارجاع مخاطبان به کتابفروشی ها در سطح شهر برای خرید کتابهای مورد نظر (درست مطابق آنچه در بسیاری کشورهای دیگر صورت میپذیرد)
2: عدم ارائه تخفیف از سوی ناشران به خریداران کتاب
3: واگذاری غرفه های نمایشگاه به کتابفروشی ها و تبدیل نمایشگاه به فروشگاه کتاب و حذف حضور مستقیم ناشران در فروشگاه
4: بررسی عملکرد واقعی نمایشگاه و تاثیرات آن بر میزان مطالعه عموی کشور در پایان هر دوره برگزاری
