اقلیم کردستان در دو راهی اسلام و صهیونیسم

اقلیم کردستان عراق برای تحقق مطالبات بیش تر از دولت مرکزی عراق، چندی پیش اقدام به برگزاری همه پرسی استقلال کرد. اقدام یک جانبه جدایی طلبی با توجه به اینکه عملی غیرقانونی است و یکپارچگی کشورهای مستقل را به هم می ریزد، هیچگاه در فضای امن و بدون درگیری و خونریزی تحقق پیدا نمی کند. گذشته از این موضوع، سوال اساسی دیگر این است که چرا با توجه به وضعیت کنونی منطقه و کشورهای درگیر با گروه های تکفیری- تروریستی و اینکه نفس داعش نیز به شماره افتاده است، طرح جدایی اقلیم کردستان عراق مطرح شده است و این طرح در این مقطع به نفع چه کسانی است؟

آنچه مسلم است رژیم غاصب صهیونیستی، این غده سرطانی می خواهد غده چرکین دیگری در جغرافیای مشترک قومی نژادی چهار کشور ایران، عراق، ترکیه و سوریه تکثیر و گسترش دهد. با این وجود جدایی اقلیم کردستان علاوه بر به هم زدن یکپارچگی عراق، تنش های پایان ناپذیر و دائمی در مناطق کرد نشین این چهار کشور ایجاد خواهد نمود. در جغرافیای سیاسی این روش بهترین و مؤثرترین راهکار است تا سر کشورها، بخصوص ایران به خود مشغول شود. این خود مشغولی، کودک کشی صهیونیسم در فلسطین و یمن و ... را سهل تر می کند.

حق تعیین سرنوشت به هیچ وجه با ایده های جدایی طلبانه برابر نیست، حق تعیین سرنوشت به عنوان یک حق بشری خواسته مشروع یک ملت برای مشارکت در تصمیم گیری های اجتماعی و اقتصادی است در حالی که جدایی طلبی عملی غیرقانونی و نامشروع علیه تمامیت ارضی یک کشور می باشد، نتیجه همه پرسی اقلیم کردستان عراق، چه از نظر حقوق بین الملل و چه از دیدگاه قانون اساسی عراق نمی تواند مبنای مشروعی برای جدایی و استقلال کردستان عراق از آن کشور شود. هیچ مصوبه ای در حقوق بین الملل حق تعیین سرنوشت را با جدایی طلبی، حتی با روش های دموکراتیک برابر ندانسته است و چنین مبنایی برای به رسمیت شناختن یک دولت جدید را تأیید نمی کند. اگر بنا بود هر قسمتی از کشور که دارای همسانی زبان، مذهب و یا هر ویژگی مشترک محلی، با یک همه پرسی دولت جدیدی تشکیل دهد، اصولاً دولتی باقی نمی ماند که تشکیل دهنده نظام بین الملل باشد.

طبق قانون اساسی عراق، گرچه دولت عراق یک دولت فدرال است و حتی فراتر از استان ها می تواند به مناطق مختلف تقسیم شود، ولی این قانون تمام تقسیمات کشوری را در درون یک عراق یکپارچه و متحد می داند و مجوزی برای جدایی طلبی صادر نکرده است. حتی طبق ماده 107 قانون اساسی، مقامات دولت مرکزی به عنوان حافظ و مسئول یکپارچگی عراق می باشند.

وعده رئیس اقلیم کردستان به رژیم صهیونیستی مبنی بر اسکان دویست هزار یهودی کرد تبار در شمال عراق و سوریه و به تبع آن، حمایت این رژیم غاصب از جدایی طلبی، نشانگر اتفاق بسیار ناخوشایندی اول برای ملت عراق و سپس برای کشورهای منطقه است. با جدایی اقلیم کردستان، قطعا کشتار، خونریزی و بحرانی به مراتب بزرگتر از بحران خلق شده توسط داعش در این کشور، و پایدار تر از آن به وجود خواهد آمد که پیروز و ذی نفع در این وضعیت ناامنی و کشتار قطعاً اقلیم کردستان و دولت و مردم عراق نخواهند بود.

دشمنان اسلام برای غرب آسیا نقشه های بحران آفرین بسیاری دارند تا دیکتاتوری، استبداد و کشتار را رونق دهند و مانع قدرت نمایی اسلام و اتحاد میان گروه های مسلمان شوند. بنابر این برای گرفتار نشدن منطقه به یک بحران جدید و پایدار، هوشیاری و عمل به موقع چه در حوزه دیپلماتیک و چه در حوزه اقدامات بازدارنده لازم و ضروری است.