«جیمی مک گولدریک» هماهنگ‌کننده امور بشردوستانه سازمان ملل متحد در یمن اعلام کرد که ۱۷ میلیون یمنی دیگر توانایی تأمین غذای خود را ندارند و هفت میلیون نفر دیگر نیز در آستانه گرسنگی هستند. در همین حال کمیساریای عالی پناهندگان سازمان ملل متحد اعلام کرد که حدود سه میلیون نفر از مردم یمن که پس از آغاز جنگ منازل خود را ترک کرده بودند، با وجود خطرات احتمالی و نبود امنیت ناچار شدند به منازل خود بازگردند.
 رضا اشرفي/ با حضور دونالد ترامپ در كاخ سفيد پرسش‌هاي زيادي درباره تضعيف و حتي ماندگاري ناتو در اذهان دولتمردان حاضر در اين پيمان امنيتي و نظامي شكل گرفته است. ترامپ در دوره مبارزات انتخاباتي خود در سال 2016 در گفت‌وگو با شبكه خبري «ام‌اس‌ان‌بي‌سي» گفته بود: «به نظر من ناتو دیگر بی‌فایده و کهنه شده است.» اين موضوع در ادامه اظهارات جنجالي ترامپ نگراني‌هايي را در حوزه نظامي و امنيتي براي برخي از كشورها، به ویژه اروپا ايجاد كرده است. 
پس از فروپاشي شوروي سابق و از بين رفتن پيمان ناتو كه بازوي نظامي و امنيتي شرقي بود،‌ موجوديت ناتو با ابهام روبه‌رو شد كه آيا نياز و دليلي براي ادامه حيات آن، وجود دارد يا خير؟ در ابتداي دهه 1990 كشورهاي غربي به سرکردگی آمریکا با بازتعريف ناتو و تغيير برخي از نقش‌هاي آن به هر شكل ممكن ناتو را حفظ كردند. اين نهاد نظامي در سال‌هاي بعد با تقويت و حضور بيشتر در عرصه بين‌المللي نقش ايفا كرد و حتي در دو جنگ افغانستان و عراق از آن بهره زيادي گرفته شد. طي اين مدت، حتي كشورهاي اروپايي به آن نگاه ويژه‌ای داشتند و فرانسه كه از دوران ژنرال دوگل از اين پيمان خارج شده بود،‌ در دوره نيكلاس ساركوزي به عضويت آن درآمد. 
طي اين مدت، ناتو نه تنها در انواع عمليات بين‌المللي نقش ايفا كرد؛ بلكه كشورهاي شرق اروپا را در سياست گسترش به شرق به خود الحاق كرد و با نزديك شدن به مرزهاي روسيه به تهديدي عليه اين كشور تبديل شد. پس از آن، رويارويي لفظي بين مقامات روسيه و غرب همواره يكي از مهم‌ترين عواملي شد كه به تنش بين دو طرف افزود؛ به گونه‌اي كه روسيه به واكنش و مقابله عليه غرب تهديد كرد. 
البته آمریکا در دوره باراك اوباما سعي كرد كه بخشي از مديريت ناتو و رهبري آن را در برخي از عمليات‌ها به اروپايي‌ها بسپارد. اين مسئله در انقلاب و جنگ غرب عليه ليبي نمايان شد. در چنين شرايطي برخي از تحليلگران تأکید كردند، آمریکا به دنبال كم كردن هزينه‌هاي ناتو از منابع اقتصادي خود است؛ چرا که آمریکا بيش از 60 درصد منابع مالي ناتو را تأمين مي‌كند. اين همان موضوعي است كه دونالد ترامپ به مثابه يك دلال تجاري روي آن دست گذاشته و تأكيد كرده است كه به دنبال عبور از ناتو است. 
البته اين تنها عاملي نبود كه دونالد ترامپ را از ناتو نااميد كرد؛ بلكه نوع نگاه و نياز رئيس‌جمهور آمریکا به روسيه سبب شده است که از جايگاه ناتو بكاهد. اين نياز ترامپ به روسيه به حدي جدي شده است كه مقامات بلندپايه آمریکا تأکید دارند، بايد نوع نگاه رئيس‌جمهور و تيم جديد حاضر در واشنگتن نسبت به روسيه سنجيده شود که اين موضوع پس از استعفاي اجباري مايكل فلين، مشاور امنیت ملی آمریکا جدي‌تر شد. حتي نانسي پلوسي، رهبر دموكرات‌هاي مجلس نمايندگان آمریکا تحقيق اف‌بي‌آي را درباره ارتباطات مالي شخص ترامپ با روسيه درخواست كرده است. 
چنين ديدگاهي در سطح كلان سياسي آمریکا سبب شده است اعضاي اروپايي ناتو كه متحد بي‌چون و چراي آمریکا به شمار می‌آیند، از واشنگتن بخواهند كه موضع خود را در زمینه ائتلاف‌ها و اتحادهاي بعدي روشن كند. دونالد ترامپ حتي نگاهي كاملاً انتقادي به «اتحاديه اروپا» دارد و آن را رقيب جدي آمریکا مي‌داند. اگر چه اين نگاه بي‌راه نيست؛ اما براي علني كردن آن در سطح كنوني بسيار زود است؛ در حالي كه ترامپ به هيچ يك از اين قواعد معتقد نيست. 
اروپا به ویژه كشورهاي آلمان و فرانسه معتقدند، با تضعيف يا فروپاشي ناتو، روسيه به منزله بزرگ‌ترين تهديد اروپا، آنها را در گوشه رينگ قرار خواهد داد. اين مسئله از زماني جدي‌تر شده است كه جنبش‌هاي هويتي شكل گرفته در اروپا كه نوعي نگاه ضد اتحاديه‌اي دارند و به ملي‌گرايي علاقه نشان مي‌دهند، در اذهان اجتماعي مورد استقبال قرار گرفته است. از اين منظر دولتمردان كنوني اروپا نگران اين هستند که با پيروزي احتمالي آنها در انتخابات 2017، به ویژه در فرانسه و هلند، اتحاديه اروپا به سمت واگرايي پيش برود و اين همان سياستي است كه روسيه از آن حمايت مي‌كند تا در مقابل حضور يك اتحاديه در همسايگي خود با مجموعه‌اي از كشورهاي مستقل و ضعيف روبه‌رو باشد. در چنين حالتي تضعيف ناتو نيز براي اروپا بسيار نگران‌كننده خواهد
بود. 
راسموسن، دبیر کل سابق ناتو نیز در سخنانی تأکید کرده است ناتو با این وضعیت به فروپاشی خواهد رسید و دیگر نامی از آن باقی نخواهد ماند؛ از این‌رو مقامات اروپايي، به ويژه آلمان و فرانسه خواهان آن هستند كه موضع آمریکا به شكل كاملاً شفاف مشخص شود. به همين منظور مایک پنس، معاون دونالد ترامپ، در نشست امنیتی مونیخ تأکید كرد: «آمریکا حمایتی «تزلزل‌ناپذیر» از ناتو دارد.» اين در حالي است كه تغيير روزانه رويكردهاي دونالد ترامپ اروپایيان را به سمتي پيش برده است كه در كنار ناتوي فعلي، براي امنيت خود نيز برنامه‌اي مضاعف داشته باشند؛ تلاشي كه اگر سناریوی مسكو به ثمر بنشيند و رويكردهاي دونالد ترامپ به همين شكل ادامه پيدا كند، راه به جايي نبرده و اروپا را زير سايه روسيه خواهد برد. 

  علی تتماج /ترامپ در حالی اولین ماه ریاست‌جمهوری خود را سپری کرده که مجموعه‌ای از جنجال‌سازی‌های جهانی از سوی وی و هم‌قطارانش در جریان است. در کنار مواضع ضد ایرانی که خود ترامپ اتخاذ کرده و نیز دیدار وی با «نتانیاهو» نخست‌وزیر صهیونیست‌ها، رفتارهای سایر مقامات کابینه‌اش نیز قابل توجه است. 
در اقدامی جنجال‌ساز برای شرق آسیا، وزیر خارجه آمریکا اعلام کرده است، این کشور برای دفاع اتمی از متحدان خود در برابر تهدید کره شمالی آمادگی دارد. «رکس تیلرسون» در اولین سفر خارجی خود در مقام وزیر خارجه، به آلمان رفت و ضمن حضور در نشست گروه ۲۰ در شهر بُن، با وزرای خارجه کشورهای مختلف دیدار کرد. تیلرسون طی اظهاراتی تأکید کرده است، آمریکا آماده دفاع اتمی از کره‌ جنوبی و ژاپن در برابر تهدیدات کره شمالی است. وی همچنین مواضعی مشابه دولت قبل این کشور در قبال بحران اوکراین اتخاذ کرده است. تیلرسون در عین حال از مسکو خواسته است ضمن پایبندی به توافق «مینسک» برای «کاهش تنش در اوکراین» تلاش کند. در ادامه سیاست‌های بحران‌ساز آمریکا، در اقدامی غیر منتظره که می‌تواند به شدت سبب نگرانی و خشم چین شود، آمریکا قصد دارد شماری از تفنگداران خود را در تایوان مستقر کند. در همین راستا، وزیر خارجه دولت ترامپ می‌گوید آمریکا تا زمانی که مسکو معارضان سوریه را تروریست می‌داند، با روسیه حول بحران سوریه همکاری نمی‌کند. در همین حال آمریکا به اعضای ناتو هشدار داده است که باید سهم خود را از بودجه ناتو افزایش دهند. در اقدام تأمل برانگیز دیگر جیمز متیس، وزیر دفاع دولت جدید آمریکا ژاپن و کره جنوبی را برای نخستین سفر خود در این سمت انتخاب کرد. از سوی دیگر مایکل پمپئو، رئیس سازمان اطلاعات مرکزی آمریکا (سیا) در نخستین‌ سفرهای خارجی خود پس از انتصاب از سوی «دونالد ترامپ» رئیس‌جمهور آمریکا راهی آنکارا و ریاض شد. حال این پرسش مطرح می‌شود که ریشه این همه تحرکات چیست؟ برخی معتقدند، ترامپ در عرصه داخلی با چالش‌های بسیاری روبه‌رو است؛ از یک سو اعتراض‌های مردمی همچنان ادامه دارد و از سوی دیگر اعضای کابینه وی نیز حاضر به ادامه همکاری نیستند که استعفای مشاور شورای امنیت ملی ترامپ نمودی از آن است. با این شرایط ترامپ با دشمن‌سازی خارجی و سوق دادن افکار عمومی به خارج سعی در پنهان‌سازی این وضعیت دارد نکته مهم دیگر آنکه روند تحولات نشان می‌دهد، سیاست آمریکا بر اصل سر کیسه کردن کشورهای عربی است که تشدید بحران در غرب آسیا، از جمله حمایت گسترده از رژیم صهیونیستی و ایران‌هراسی نمونه‌ای از آن است. هر چند مواضع اخیر آمریکا در قبال روسیه و چین نیز چنین بوده است و گمانه‌زنی درباره تغییر نگاه آمریکا را در اذهان ایجاد کرده؛ اما حقیقت امر آن است که غرب آسیا همچنان کانون اصلی نگاه آمریکاست و ترامپ سعی دارد با ادعای توان جهانی برای حمایت از متحدان، جایگاه آمریکا را در میان کشورهای عربی احیا کند تا به هدف نهایی خود دست یابد؛ هدفی که در سخنان اخیر ترامپ می‌توان مشاهده کرد. چنانکه «دونالد ترامپ» که میان هوادارانش در ایالت کالیفرنیا سخن می‌گفت، آشکارا اظهار داشت: «آنچه من می‌خواهم (انجام دهم)، ایجاد مناطق امن در سوریه و سایر کشورهای درگیر جنگ در جهان است. ما از کشورهای عرب حوزه خلیج فارس می‌خواهیم برای ایجاد این مناطق هزینه کنند. آنها چیزی جز پول ندارند.» این سخنان نشان می‌دهد، وی صرفاً به دنبال پول کشورهای عربی است و با ادعای مقابله با ایران و اجرای خواست آنان در سوریه و یمن، طرح فریب این کشورها و سرکیسه کردن آنها را اجرا می‌کند. 


باید مدت محدودیت‌های ایران را افزایش داد
خبرگزاری فارس: «دنیس راس» از مقام‌های سابق آمریکا در دولت «بیل کلینتون»، با بیان اینکه دولت ترامپ تصمیم گرفته است برجام را حفظ کند، گفت: «باید تلاش کرد تا طول دوره محدودیت‌های اعمالی بر برنامه هسته‌ای ایران افزایش یابد.» وی درباره اینکه دولت کنونی آمریکا به جای برهم زدن توافق اتمی به فکر مذاکره مجدد است، اظهار داشت: «این گزینه دلخواه‌تر از برهم زدن کامل توافق است. به نظرم دولت آمریکا به این نتیجه رسیده است که این توافق را برهم نزند؛ اما اینکه ایران می‌تواند برنامه اتمی عظیم بدون محدودیت داشته باشد، مهم است. یکی از گزینه‌ها این است که آمریکا و سایر اعضای گروه 1+5 تلاش کنند این محدودیت پانزده ساله را طولانی‌تر کنند.»
ارائه طرح‌های جدید برای تحریم ایران 
خبرگزاری تسنیم: «لیندسی گراهام» سناتور ارشد آمریکایی گفت: «واشنگتن باید به همه آنهایی که مورد تهدید ایران قرار گرفته‌اند، کمک کند.» او در بخشی از سخنانش به تهدید ایران برای عربستان سعودی و اسرائیل اشاره و تأکید کرد: «ریاض به دلیل تهدید ایران در یمن و تل‌آویو به علت تهدید حزب‌الله، حق دارند نگران باشند.» قانونگذار آمریکایی در ادامه مدعی شد: «اقدامات ثبات‌زدای ایران در چهار کشور عربی یمن، لبنان، سوریه و عراق ادامه دارد.» این سناتور آمریکایی همچنین تأکید کرد: «من (طرح) مربوط به تحریم‌های جدید علیه ایران را به سنا (آمریکا) معرفی خواهم کرد و دلیل این کار هم رفتار مخرب این کشور در منطقه است و نه بحث هسته‌ای». وی افزود: «به نظر من، ما (آمریکا) باید به افرادی که مورد تهدید ایران هستند، بیشتر کمک کنیم و نه اینکه کمتر از آنها حمایت کنیم.»
ادعای برهم زدن ثبات در عراق و سوریه
خبرگزاری ایسنا: یک سناتور آمریکایی با تکرار ادعاهای بی‌پایه علیه ایران، طرحی را به منظور تحریم مقام‌های ارشد ایرانی به بهانه دخالت در مسائل عراق و سوریه معرفی کرده‌ است.«مارکو روبیو» که یکی از نمایندگان پیشرو در مجلس سنا در معرفی طرح‌های تحریمی علیه ایران است، روز ۸ دسامبر ۲۰۱۶ پیش‌نویس «قانون جلوگیری از بی‌ثبات‌سازی عراق و سوریه» را به کمیته بانکداری این مجلس ارائه کرده است. روبیو در بخشی از این پیش‌نویس که به شرح سیاست‌های دولت آمریکا اختصاص دارد، نوشته است: «سیاست ایالات متحده باید وضع تحریم علیه سازمان‌های تروریستی و آن دسته از کشورهای خارجی، از جمله حکومت ایران و دولت فدراسیون روسیه باشد که صلح و ثبات عراق و سوریه را با تهدید روبه‌رو می‌کنند.»
آزمایش‌های موشکی ایران تحریک‌آمیز نیست
خبرگزاری مهر: «گری سیک» مشاور ارشد رئیس‌جمهور آمریکا در سال‌های دور و استاد دانشگاه کلمبیای آمریکا گفت: «این آمریکاست که آزمایش‌های موشکی ایران را تهدید و تحریک می‌نامد و باید برای رفع این مشکل چاره‌ای اندیشید.» گری سیک در بخشی از سخنان خود درباره آزمایش‌های موشکی ایران گفت: ایران‌ این کار را پیشتر ‌و حتی زمانی هم که تحت تحریم مستقیم شورای امنیت سازمان ملل متحد قرار داشت، انجام داده بود. من واقعاً این برداشت را ندارم که این اقدام ایران تحریک‌آمیز است. وی افزود: «ایران مصمم به داشتن این موشک‌ها برای امر بازدارندگی است و باید آنها را آزمایش می‌کرد. ایرانی‌ها پس از دستیابی به برجام هم این آزمایش‌ها را انجام دادند.»
ایران در تمام منطقه دست برتر را دارد
خبرگزاری فارس: «آرون داوید میلر» نایب‌رئیس مرکز بین‌المللی «وودرو ویلسون» و «ریچارد سوکولسکی» عضو ارشد مؤسسه «کارنگی» دو تحلیلگر برجسته آمریکایی با بیان اینکه ایران در تمام منطقه دست برتر را دارد، نوشته‌اند که واشنگتن توان به عقب راندن ایران را ندارد. لازم است آمریکا منطقی یا عملی بودن ایده به عقب راندن نفوذ منطقه‌ای ایران را بررسی کند؛ آن هم بر اساس شعار «اول آمریکایی‌ها»، نه فقط منابع اسرائیل. همچنین، با دقت منافع سیاست مقابله‌جویانه در قبال ایران و نیز هزینه‌های بالقوه، خطرها و عواقب آن را مدنظر قرار دهد. به احتمال فراوان سیاستی خصمانه‌تر علیه حضور ایران در منطقه کارایی نخواهد داشت.

هژمونی آمریکا بر جهان اسلام ـ ۸
  عبدالله عبادی/ اوگاندا در شرق آفریقا و در همسایگی سودان در شمال، کنگو در غرب، رواندا و تانزانیا در جنوب و کنیا در شرق قرار دارد، این کشور به دور از دریای آزاد بوده و خط استوا از آن می‌گذرد. 
اوگاندا به دلیل ثروت‌های فراوان جنگلی به برزیل آفریقا مشهور است. رود نیل که این کشور، سودان و مصر را مشروب می‌سازد، از دریاچه ویکتوریا واقع در اوگاندا و نزدیک منطقه جینجا می‌‌‌باشد، سرچشمه می‌گیرد.  رود نیل در اقتصاد  این کشورها نقش بسزایی دارد و بدون آن با مشکلات فراوانی روبه‌رو خواهد شد. معادن غنی این کشور شامل مس، یاقوت، طلا، بیسموت، فسفات و سنگ آهک و همچنین محصولات کشاورزی انبوه از جمله قهوه، چای و پنبه (از جمله عمده‌ترین دلایل توجه کشورهای استعمارگر به این منطقه) می‌باشد.

آغاز روابط
آغاز روابط دو کشور به دهه 1960، یعنی دهه استقلال آفریقا باز‌می‌گردد. در سال 1962 اوگاندا از انگلیس استقلال یافت، در سال‌های ابتدایی استقلال به دلیل  میراث باقی‌مانده از استعمار وضعیت اقتصادی اوگاندا بسیار متشنج بود و دولت وقت این کشور توانایی تأمین بسیاری از خواسته‌های شهروندانش را نداشت. 
در دهه 1970 و در زمان حکومت عیدی امین روابط آمریکا و اوگاندا کماکان در سطح پایینی قرار داشت، پس از سقوط حکومت عیدی امین در سال 1979، روابط دو طرف بهبود یافت و سفارت آمریکا در کامپالا به‌طور رسمی افتتاح شد. هرچند میلیتون اوبوتو رئیس‌جمهور وقت اوگاندا خواستار افزایش سطح روابط با آمریکا بود، اما سازمان‌های طرفدار حقوق بشر آمریکایی به دفعات حکومت وی را به نقض حقوق بشر متهم کردند.
با به قدرت رسیدن یوری موسوینی رئیس‌جمهور فعلی در دهه 1980 روابط آمریکا و اوگاندا وارد مرحله جدیدی شد و آمریکا از دولت اوگاندا برای رعایت حقوق بشر و اصلاحات اقتصادی حمایت کرد، با وقوع حوادث 11 سپتامبر 2001 و آغاز جنگ علیه تروریسم در آفریقا، روابط آمریکا و اوگاندا به سرعت سیر صعودی به خود گرفت. موسوینی در دیدار با جرج بوش به وی قول داد، در کنار دولت آمریکا در جنگ علیه تروریسم شرکت کند و جرج بوش نیز متقابلاً به حمایت‌های بیشتر اقتصادی از دولت اوگاندا وعده داد.
به هنگام حمله آمریکا به عراق در سال 200۳، اوگاندا از جمله معدود کشورهای آفریقایی بود که حمایت خود را از آمریکا اعلام کرد. در این زمان که آمریکا به شدت به دنبال افزایش متحدین خود در عراق بود، دولت اوگاندا با اعزام 20 هزار نفر از نظامیان خود به عراق، خون تازه‌ای به رگ‌های ارتش آمریکا در عراق تزریق کرد. در حقیقت، در اوایل سال 2003 وضعیت نظامیان و شبه‌نظامیان در اوگاندا به گونه‌ای بود که برای دولت مرکزی این کشور به یک تهدید بالقوه تبدیل شده بودند.
تا پیش از سال 2003 بخشی از نیروهای نظامی اوگاندا  درگیر سرکوب شورشیان لرد در شمال این کشور بودند، همچنین عده زیادی از شبه‌نظامیان این کشور نیز در کنگو با دولت مرکزی بر سر مناطق الماس‌خیز درگیر و بخشی نیز درگیر جنگ داخلی سودان بودند. در سال 2003 دولت اوگاندا موفق شد بخش بزرگی از شورشیان لرد را سرکوب کند، از سوی دیگر جنگ داخلی در کنگو و سودان نیز در حال فروکش کردن بود، از این‌رو عده زیادی از شبه‌نظامیان این کشور به کامپالا بازگشته و منتظر تصمیم دولت برای استخدام در ارتش بودند، در این زمان با آغاز جنگ آمریکا علیه عراق و نیاز مبرم به نیروهای کشورهای متحد، شرکت‌های نظامی آمریکا در اوگاندا فعال شده و افراد را پس از دو ماه آموزش با حقوق مکفی به عراق اعزام می‌کردند. همان‌طور که گفته شد در این مرحله حدود 20 هزار اوگاندایی به عراق اعزام شدند. پس از خروج نیروهای آمریکایی از عراق و بازگشت این افراد به اوگاندا مجدداً، حضور چندین هزار شبه‌نظامی آموزش‌دیده در این کشور به یک معضل برای دولت مرکزی اوگاندا تبدیل شد. در این زمان الشباب به یک تهدید بزرگ علیه منافع آمریکا و رژیم صهیونیستی در شاخ آفریقا تبدیل شده بود، از این‌رو آمریکا از فرصت استفاده کرده و به جای مداخله مستقیم علیه الشباب، از نیروهای اوگاندایی برای سرکوب این جنبش استفاده کرد. با افزایش نیروهای اوگاندایی در سومالی و تضعیف موقعیت الشباب، این گروه تروریستی به دولت اوگاندا اخطار داد، چنانچه نیروهای خود را از این کشور خارج نکند با واکنش این گروه مواجه خواهد شد؛ اما دولت اوگاندا به این تهدید توجهی نکرد و به فاصله دو ماه بعد الشباب با انفجار یک بمب بسیار قوی در یکی از محلات پر رفت و آمد کامپالا عده  زیادی از شهروندان اوگاندایی را به قتل رساند و به این ترتیب اوگاندا پاداش حمایت‌های خود از کاخ سفید را دریافت کرد.
یکی دیگر از زمینه‌های همکاری دو کشور، جاسوسی از مرزهای سودان و حمایت از شورشیان جنوب این کشور پیش از استقلال جنوب سودان در سال 2011 بود. تا پیش از برگزاری رفراندوم جنوب و استقلال این کشور از سودان مرکزی، البشیر به شدت درگیر مبارزه با شورشیان جنوب بود و سالیانه میلیون‌ها دلار صرف کنترل و نگهداری از مرزهای این کشور با اوگاندا می‌شد، در آن زمان دولت اوگاندا مهم‌ترین حامی شورشیان جنوب سودان بود و با ایجاد پایگاهی در نواحی مرزی ضمن حمایت از شورشیان به آموزش و تجهیز آنان می‌پرداخت. در سال 2009 موافقت‌نامه‌ای بین دولت آمریکا و اوگاندا امضا شد که بر اساس آن اوگاندا به ارتش آمریکا اجازه می‌داد با استفاده از هواپیماهای بدون سرنشین از مرزها و استحکامات سودان جاسوسی کند، در قبال این خدمت، پنتاگون متعهد شد تا یک محموله سلاح و تجهیزات سبک در اختیار ارتش اوگاندا قرار دهد.
متأسفانه ضعف اقتصادی دولت‌های آفریقایی سبب شده تا این کشورها به جای حمایت از مواضع یکدیگر در صحنه‌های جهانی به رقیب یکدیگر برای کسب کمک‌های اقتصادی و نظامی از آمریکا و رژیم صهیونیستی تبدیل شوند، دولت اوگاندا با حمایت از مواضع آمریکا و رژیم صهیونیستی طی یک دوره 20 ساله سبب شد تا سودان بزرگ‌ترین کشور جهان اسلام به دو کشور تقسیم شده و یکی از مهم‌ترین اعضای محور مقاومت از صحنه خارج شود.

 انگلیس: پذیرش کودکان پناه‌جوی بی‌سرپرست!
دولت انگلیس بار دیگر تحت فشار فعالان مدنی قرار گرفته است تا شمار بیشتری از کودکان و نوجوانان پناه‌جوی بی‌سرپرست و در معرض خطر را پذیرش کند. تعداد این کودکان می‌تواند حدود سه هزار نفر باشد؛ ولی دولت «ترزا می» گفته است، در کل تنها ۳۵۰ کودک با آنچه در این طرح مطرح ‌شده، انطباق داشته است. تاکنون 200 کودک وارد این کشور شده‌اند و ۱۵۰ کودک دیگر پیش از پایان ماه مارس پذیرش خواهند شد. نهادهای حقوق بشری ضمن هشدار به انگلیس، تأکید کرده‌اند که «وظیفه اخلاقی همه ما این است که با هر چه در توان داریم، به کسانی که بیشترین نیاز را دارند، کمک کنیم.» دولت انگلیس در همین حال تحت ‌فشار افکار عمومی و فعالان حقوق بشر است تا شمار بیشتری از کودکان ساکن اردوگاه «جنگل» در بندر کاله فرانسه را پناه دهد.
فرانسه: وضعیت بحرانی زنان و کودکان کمپ «دونکرک» 
بنا بر شواهد کودکان و زنانی که در کمپ پناه‌جویان در شمال فرانسه به سر می‌برند، مورد آزار و اذیت جنسی قرار می‌گیرند. جزئیاتی از شاهدان جمع‌آوری شده است که نشان می‌دهد، قاچاقچیان انسان به ازای انتقال پناه‌جویان از کمپ به آنها تجاوز می‌کنند. به برخی از این پناه‌جویان هم به ازای دریافت غذا و پتو یا اقلام ضروری تجاوز می‌شود. فرانسه از جمله کشورهایی است که شعار آزادی سر می‌دهد؛ اما در عمل جزء سرکوبگر‌ترین کشورهای غربی در زمینه آزادی‌های فردی و آزادی بیان است که وضعیت بحرانی پناه‌جویان در اردوگاه‌های این کشور نمودی از این رفتار غیر انسانی است. 
ترکیه: هشدار سازمان عفو بین‌الملل
سازمان عفو بین‌الملل توافق پناهندگان اروپا با ترکیه را نقض قوانین بین‌المللی دانسته که وضعیت فاجعه‌باری را برای هزاران پناهنده در جزایر یونان ایجاد کرده است. این سازمان حقوق بشری تأکید کرده است، نهایت بی‌انصافی و بی‌صداقتی است که سیاستمداران اروپایی توافق پناهندگان با ترکیه را موفقیت تلقی کرده و از آن تمجید می‌کنند؛ در حالی که چشمان خود را بر رنج و درد کسانی که این توافق برای آنها هزینه‌های بالایی به بار آورده است، بسته‌اند. سازمان عفو بین‌الملل در این زمینه، به ویژه به وضعیت بد پناه‌جویان در جزایر یونان اشاره کرده و گفته است: «توافق ترکیه با اتحادیه اروپا یک فاجعه برای هزاران انسانی است که در بن‌بستی خطرناک و به ظاهر بی‌پایان و ناامیدکننده در جزایر یونان اسیر شده‌اند.»
آلمان: رکورد اخراج پناه‌جویان
در مواضعی که اعتراض نهادهای حقوق بشری را به همراه داشته، یک مقام بلندپایه آلمانی گفت: «کشورش در سال ۲۰۱۷ در مقایسه با سال ۲۰۱۶، شمار بیشتری از آوارگانی را که درخواست پناهندگی آنان لغو شده است، اخراج خواهد کرد.» پیتر التمایر، رئیس دفتر مرکل به روزنامه «بیلد ام زونتاگ» گفت: «حدود نیمی از مجموع ۷۰۰ هزار درخواست پناهندگی که در سال ۲۰۱۶ ارائه شد، رد شده است و به این ترتیب شمار کسانی که امسال اخراج می‌شوند، به رقم بی‌سابقه‌ای خواهد رسید.» رهبران حزب اتحاد دموکرات مسیحی که مرکل عضو آن است، به منظور آرام کردن محافظه‌کارانی که با تصمیم مرکل در سال ۲۰۱۵ برای باز کردن مرزهای آلمان به روی آوارگان مخالف بودند، برای اخراج شمار بیشتری از آوارگان که درخواست پناهندگی آنها رد شده است یا خارجیانی که مرتکب جرم شده‌اند، فشار می‌آورند. نهادهای حقوق بشر نیز درباره وضعیت بحرانی پناه‌جویان در این کشور هشدار داده‌اند.