حجت‌الاسلام ذوالنوری نماینده مردم قم گفت: در فردو 2 هزار و 700 سانتریفیوژ داشتیم که معمولاً نسل‌های بالاتر در آن قرار داشت. این تعداد به هزار و 44 سانتریفیوژ رسید، وقتی این دستگاه‌ها جمع می‌شد، رئیس سازمان انرژی اتمی در فردو بود، آقای رئیس‌جمهور با او تماس می‌گیرد که چرا زودتر جمع نمی‌کنید، او اعلام کرده بود که هر یک از سانتریفیوژهای فردو برای ما 600 هزار یورو خرج برداشته است، اجازه دهید آنها را به گونه‌ای جمع کنیم که کمتر آسیب ببینند، آقای رئیس‌جمهور گفته بود: «بکن بریز دور، اگر کارگر ندارید از تهران بفرستم.»


  اکبر ادراکي/ انتخابات عرصه‌اي براي تعين‌بخشي به قانون در جامعه است. در اين کنش اجتماعي اراده ملت مبتني بر قانون به پيش مي‌رود و سرنوشت کشور براي مدتي معين به فرد يا افرادي سپرده مي‌شود تا امور کشور را در چارچوب قانون مديريت کنند. با پايان دوره مشخص، عمر مديريت‌ها به پايان مي‌رسد و بار ديگر انتخاباتي برپا مي‌شود تا معلوم شود اراده ملت به کدام سو معطوف خواهد شد.
انتخابات رياست‌جمهوري نيز از جمله اين عرصه‌هاي سياسي است که در آن افراد مختلفي خود را نامزد مي‌کنند تا يکي از ميان آنها با بيشترين اقبال مردمي مواجه شده و در مقام رئيس‌جمهور براي دوره‌اي چهار ساله مديريت قوه مجريه را برعهده بگيرد.
اما در اين ميان سازوکار قانوني اين انتخابات با مشکلي جدي روبه‌رو است؛ به گونه‌ای که اصل روند انتخابات را حتي با آسيب مواجه کرده و به ابزاري براي تمسخر و تحقير و بي‌اعتباري تبدیل شده است. مطابق با ماده 35 قانون انتخابات رياست‌جمهوري، انتخاب‌شوندگان هنگام نام‌نویسی بايد شرايط زير را داشته باشند:
1ـ از رجال مذهبي و سياسي بودن، 2ـ ايراني‌الاصل بودن، 3ـ تابعيت کشور جمهوري اسلامي ايران را داشتن، 4ـ مدير و مدبر بودن، 5ـ حسن سابقه و امانت و تقوا داشتن، 6ـ مؤمن و معتقد بودن به مباني جمهوري اسلامي ايران و مذهب رسمي کشور.
همان‌طور که مشخص است، قانون فوق آنقدر عام و کلي است که مصاديق بسياري را از دايره کل جمعيت کشور دربرمي‌گيرد، بدون آنکه مانعي براي حضور افراد داشته باشد! در اين قانون حتي شاخصه‌هاي اوليه‌‌اي، چون سن و سواد هم لحاظ نشده است؛ از این رو نبايد تعجب کرد که کودکي دست در دست مادرش براي نام‌نویسی به وزارت کشور برود! يا آنکه فرد بي‌سوادي در حالي که مي‌داند توان اداره هيچ سمت رسمي را به دليل ناتواني از خواندن و نوشتن ندارد، اما خود را به صف داوطلبان برساند!
اين حضور پر تعداد نامزدهاي انتخابات رياست‌جمهوري از سال 84 و انتخابات رياست‌جمهوري نهم رنگ‌وبوي جدي به خود گرفت و اين روزها به اوج خود رسيده است. همين نقص موجب شده است تعداد داوطلبان از مرز هزار نفر نيز بگذرد و بي‌دليل وقت وزارت کشور و ديگر دست‌اندرکاران انتخابات گرفته شود! به نظر مي‌رسد، اين افراد بيشتر مي‌خواهند ديده شوند. آنها مي‌دانند شوراي نگهبان صلاحيت آنها را براي انتخابات تأييد نمي‌کند؛ اما به وزارت کشور مي‌روند و نام‌نویسی مي‌کنند. هدف اين افراد انجام مصاحبه، پخش شدن تصويرشان از رسانه‌ها، به ويژه تلويزيون و مطرح شدن است.
بسياري از اين افراد که در اين انتخابات نام‌نویسی کرده‌اند، خود را واجد شش ويژگي برشمرده مي‌دانند. به نظر مي‌رسد بهتر است براي انتخابات رياست‌جمهوري شرايط نامزدهاي رياست‌جمهوري به صورت جزئي‌تر مطرح شود. رئیس‌جمهور پس از رهبر معظم انقلاب بالاترين جايگاه را در کشور دارد و لازم است افرادي وارد صحنه شوند که بتوانند شأن اين جايگاه را حفظ کنند.
در برخي از کشورها نامزدهاي رياست‌جمهوري حداقل بايد 100 امضا از شخصيت‌هاي سياسي و شناخته شده کشورشان بگيرند تا بتوانند در انتخابات نام‌نویسی کند؛ در برخی نظام‌ها شرکت در انتخابات منوط به پرداخت هزینه است. در برخي ديگر نامزدها از سازوکار‌هاي حزبي بيرون مي‌آيند. در برخي ديگر داوطلبان بايد پيش از ورود به صحنه انتخابات رياست‌جمهوري سوابق مديريتي مشخصي داشته باشند. هر نظام سياسي مبتني بر انگاره‌هاي سياسي ـ اعتقادي ـ ايدئولوژيک خود معيارهايي را در اين زمينه مشخص کرده است که به نظر مي‌رسد اين دوره از انتخابات بايد پايان‌بخش اين وضعيت بغرنج در کشور باشد؛ چرا که چهره زيباي انتخابات در نظام مردم‌سالاري ديني را که در حقيقت تجلي ناب جمهوريت و مشارکت مردم است، خدشه‌دار کرده است.

   حسین عبداللهی‌فر/ هجوم رکوردشکن ثبت‌نام‌کنندگان برای انتخابات دوازدهم ریاست‌جمهوری همچون ادوار گذشته شگفتی‌ساز شد و مثل همیشه مورد انتقاد عمومی قرار گرفت. اینکه چرا این رویه با اصلاح قانون، درست نمی‌شود و ممانعتی به عمل نمی‌آید؟ پرسشی همگانی است که پاسخش را باید مسئولان مربوطه ارائه کنند. اما اینکه چرا این اشتیاق عمومی برای بسیاری وجود دارد و انگیزه مراجعه‌کنندگان به ستاد انتخابات کشور چیست؟ پرسشی است که پاسخ آن مقصود این نوشتار است.
به طور کلی، ثبت‌نام‌کنندگان دو انگیزه برای نام‌نویسی دارند: اول انگیزه‌های سیاسی که در روند رقابت‌ها و نتیجه انتخابات تأثیر دارد. دوم مقاصد غیرسیاسی که از لحاظ اجتماعی، اقتصادی، جامعه‌شناختی و روانشناختی و... قابل بررسی می‌باشد. برای شناخت انگیزه‌های غیر سیاسی کافی است به اظهارنظر مراجعه‌کنندگان توجه شود که هر یک دلیلی و بعضاً بدون هدف اقامه می‌کنند که خود پیامی ضمنی را مخابره می‌کند. اما شناسایی اهداف سیاسیون که با وجود اهمیت زیاد، خود آن را بیان نکرده، یا حداقل بخشی از آن را مکتوم می‌کنند، مستلزم تحلیل رفتاری شخصیت‌های سیاسی و واکاوی راهبردها و تاکتیک‌های انتخاباتی جریان حامی آنهاست. با استفاده از همین شیوه می‌توان ثبت‌نام‌کنندگان سیاسی را از منظر انگیزشی به چند گروه تقسیم کرد:
1ـ تکلیف‌گرایان
اینها کسانی هستند که خود قصد ورود به انتخابات را نداشته، اما براساس خواست مردم و گروه‌های اجتماعی احساس تکلیف کرده و به عرصه رقابت‌ها پا می‌گذارند. بزرگ‌ترین شاخصه این دسته از نامزدها این است که از پیش قصد ورود نداشته و معمولاً غیرمنتظره ورود پیدا می‌کنند؛ لذا شگفتی‌ساز شده و به صورت پدیده انتخابات درمی‌آیند.
2ـ خودتکلیفی‌ها
این گروه هم مانند دسته اول احساس تکلیف می‌کنند، با این تفاوت که تکلیف‌شان را دیگران معین نمی‌کنند؛ بلکه این خودشان هستند که تکلیف معین می‌کنند. از شاخصه این افراد آن است که نه تنها به نتیجه عمل خود و احتمال رأی نیاوردن توجهی ندارند؛ بلکه از اینکه ورود آنها به زیان دیگران نیز باشد، ابایی ندارند. شعار ما مأمور به تکلیف هستیم، نه نتیجه از طرف این افراد مطرح می‌شود و معمولاً نیز ورود آنها نتیجه‌بخش نبوده است.
3ـ بازیگران سیاسی
بازیگران سیاسی یا مکلفان حزبی کسانی هستند که مانند گروه اول و دوم بر اساس تکلیف ورود پیدا می‌کنند، اما این تکلیف را برای آنها یک جناح، جریان، حزب یا گروه سیاسی معین می‌کند و آنها باید براساس دستور نام‌نویسی کنند. از ویژگی این دسته آن است که معمولاً ورود آنها از مدت‌ها پیش از انتخابات مشخص بوده و نام‌نویسی‌شان با سروصدای تبلیغاتی همراه می‌باشد.
4ـ بازندگان سیاسی
بازندگان یا خرابگران سیاسی کسانی هستند که به دلیل اشتباهات گذشته امکان نقش‌آفرینی نداشته، اما به جای آنکه خطاهای خود را با خویشتن‌داری اصلاح کنند، سعی می‌کنند بازی دیگران را نیز خراب کنند. شاخصه اصلی این افراد آن است که وزن خود را بیش آن چیزی که هستند، می‌دانند. از همین رو، تصور آنها این است که حضور نیافتن‌شان در انتخابات پیش رو، سبب خواهد شد تا انتخاباتی سرد، بدون حضور پرشور مردم و نتیجه‌ای مشخص برگزار شود. 
اکنون نظاره‌گر ورود چهره‌های جدیدی هستیم که سبب شور انتخاباتی شده و نتیجه نیز به مراد آنها نیست؛ اما ناگزیر به ورود شده و با هدف تحت‌الشعاع قرار دادن حضور چهره‌های جدید دست به کار شده‌اند. نگرانی عمده این دسته پیروزی کسانی است که اگر به قدرت برسند این گمان واهی که فقط یک نفر قادر به شکست نامزدهای برتر بوده و اصلاح روند جاری است را باطل خواهد کرد.

 حالا احمدی‌نژاد را شناختند!
پس از آنکه کوچک‌زاده از حمایت احمدی‌نژاد دست کشید،‌ حمید رسایی فعال سیاسی اصولگرا و نماینده سابق مجلس شورای اسلامی، در واکنش به نامزدی احمدی‌نژاد، از پیامی الهام گرفت که زمانی مردم در مقابل بنی‌صدر استفاده می‌کردند. رسایی در کانال تلگرامی خود نوشت: «احمدی‌نژاد و دیگر چهره‌های سیاسی بدانند، ما اگر روزی به شما با قلم سیاه رأی دادیم، به [امام] خمینی(ره) و خامنه‌ای با خون سرخ‌مان رأی داده‌ایم.»

گلایه از انگلستان هم رسید
حمید بعیدی‌نژاد در یادداشتی با اشاره به نام‌نویسی برخی از افراد فاقد شرایط در دوازدهمین دوره انتخابات ریاست‌جمهوری نوشت: «فکر نمی‌کنم در جهان امروز کشور دیگری مثل ایران باشد که عرصه ثبت‌نام برای ریاست‌جمهوری به عنوان عالی‌ترین مسئول اجرایی کشور در آن تا این حد تنزل ‌یافته باشد.»

شرایط سخت‌تر شد
«خبرگزاری فرانسه» با اشاره به «برجام» به عنوان دستاورد مهم دولت یازدهم، خبر نامزدی روحانی را منتشر کرد. این خبرگزاری با اشاره به رکود در اقتصاد ایران، اعلام کرد: «روحانی با انتقاد‌های زیادی رو‌به‌رو شده و رقابت دشوار‌تری نسبت به دوره قبل پیش‌رو خواهد داشت.»

رقیب بالقوه جدی
پایگاه تحلیلی «فارن پالیسی» نوشت: «روحانی انقلابی، ابراهیم رئیسی، آمادگی خود را برای ورود به رقابت‌های ریاست‌جمهوری اعلام کرد و در قامت یک رقیب بالقوه جدی برای رئیس‌جمهور کنونی، حسن روحانی، ظاهر شد. روحانی، نامزد «اصلاح‌طلب» که در ۲۰۱۳ عمدتاً با حمایت رأی‌دهندگان جوان و بانوان به پیروزی رسید، بسیاری از طرفداران خود را به واسطه توفیق نیافتن در بهبود وضعیت اقتصادی، با وجود برداشته شدن تحریم‌ها طبق توافق هسته‌ای، ناامید کرده است.»

توهین به رأی‌دهندگان
ترکان مشاور آقای روحانی با اشاره به نامزد جریان انحرافی در عرصه انتخاباتی گفت: «احمدی‌نژاد فقط می‌خواهد از بقایی دفاع کند. بالاخره اینها مقداری رأی دارند، یک عده‌ای با گونی سیب‌زمینی و سهام عدالت رأی دادند. همان‌ها هنوز هم هستند. اینها عده‌ای طرفدار دارند و این خوب است که بیایند و وزن‌شان معلوم شود.» 

پس وعده 100 روزه چه بود؟
سعید حدادیان مداح معروف در رابطه با گفته‌های رئیس‌جمهور در نشست خبری اخیر گفت: «آن موقع که می‌گفتند مشکلات صد روزه حل می‌شود نشد، حال که می‌گویند صد ساله هم نمی‌شود، چه رویی دارند می‌آیند دوباره کاندیدا می‌شوند؟ کلید را آوردند گفتند این کلید است؛ آن کلید حل مشکلات بود، یا چیز دیگری بود؟ پس وعده صد روزه چه بود؟ گفته بودند صد روز دیگر مصاحبه می‌کنم؟! تلویزیون باید فیلم را دوباره پخش کند تا معلوم شود چه قولی به مردم دادند.»

 تبلیغات زودهنگام
با وجود آنکه حجت‌الاسلام حسن روحانی و دیگر مقامات دولتی دیگران را نسبت به استفاده از اموال عمومی برای تبلیغات انتخاباتی نهی کرده و به درستی بر غیر قانونی بودن آن تأکید داشته‌اند، برخی روزنامه‌های دولتی اصلاح‌طلب حامی دولت بدون توجه به شروع نشدن زمان قانونی تبلیغات با اموال مسلم عمومی متعلق به بیت‌المال تیتر یک خود را به تبلیغ حجت‌الاسلام روحانی اختصاص دادند. روزنامه ایران ارگان رسمی دولت که از اموال عمومی اداره می‌شود و طبق قانون جانبداری آن از جناح یا فرد خاصی در انتخابات با قانون انتخابات مغایرت دارد، پس از نام‌نویسی روحانی صفحه اول خود را کاملاً انتخاباتی بست.

   حسن خدادی/ انتخابات یکی از مهم‌ترین عرصه‌های حضور مردم در صحنه تصمیم‌گیری در نظام مردم‌سالار دینی به شمار می‌رود. امام خمینی(ره) و امام خامنه‌ای(مدظله‌العالی)، نیز همواره در پیام‌ها و سخنرانی‌های خود بر نظامی تأکید داشته‌‌اند که بر «احکام اسلام» و «رأی مردم» بنیان گذارده شود. گروه‌ها و احزاب مختلف همواره در برگزاری انتخابات پرشور نقشی تأثیرگذار داشته‌اند و حضور افراد دارای سلایق متفاوت در صحنه رقابت، سبب افزایش انگیزه مشارکت فعال مردم در این عرصه سرنوشت‌ساز شده است تا نظام سیاسی خود را در مسیر رسیدن به اهدافش یاری رسانند.
«احکام اسلام» و «رأی مردم» دو شاخصه ضروری انتخابات
امام خامنه‌ای همواره بر اهمیت مسئله انتخابات سفارش کرده‌اند و حضور گسترده مردم را در این عرصه موجب رشد و بالندگی نظام دانسته‌اند. در نظام مردم‌سالاری دینی خواست و اراده مردم از شأن و منزلت خاصی برخوردار است و سبب پیدایش و استمرار حاکمیت می‌شود؛ اما باید گفت این خواست و اراده از منطقی خاص پیروی می‌کند که به موجب آن، چنین نظامی از نظام‌های لیبرال دموکراسی غرب و متمایز می‌شود: «در نظام اسلامی، یعنی مردم‌سالاری دینی مردم انتخاب می‌کنند، تصمیم می‌گیرند و سرنوشت اداره کشور را به وسیله منتخبان خودشان در اختیار دارند؛ اما این خواست و انتخاب و اراده در سایه هدایت الهی، هرگز به بیرون جاده صلاح و فلاح راه نمی‌برد و از صراط مستقیم خارج نمی‌شود. نکته اصلی در مردم‌سالاری دینی این است.»(11/5/1380)
در حقیقت انتخاب مردم، انتخابی برخاسته از شعور و بینش مذهبی و در چارچوب احکام الهی است. «این مردم‌سالاری دینی، راقی‌ترین نوع مردم‌سالاری است که امروز دنیا شاهد آن است؛ زیرا مردم‌سالاری در چارچوب احکام و هدایت الهی است. انتخاب مردم است؛ اما انتخابی که با قوانین آسمانی و مبرای از هرگونه نقص و عیب توانسته است جهت و راه صحیحی را دنبال کند.»(11/5/1380)
به عبارت دیگر، در این‌گونه نظام‌های سیاسی، انگیزه و خواست مردم از پشتوانه دینی و اعتقادی برخوردار بوده و منافع و خواست صاحبان ثروت، سرمایه‌داران حاکم و نیرنگ‌بازان عالم سیاست تأثیری بر آن نخواهد داشت. «دموکراسی حقیقی مردم‌سالاری برخاسته از دین و ایمان است. انگیزه مردم، برخاسته از دین، از احساس مسئولیت و از احساس تکلیف ملی و دینی است؛ لذا وارد میدان می‌شوند و در میان نامزدهای مختلف، گزینه خودشان را انتخاب می‌کنند.»(12/5/1384)
در حقیقت، در چنین نظامی؛ «هیچ کس حق ندارد بر مردم حاکمیت داشته باشد، مگر آنکه دارای معیارهای پذیرفته شده باشد و مردم او را پذیرفته باشند.»(13/11/1370) به عبارت دیگر؛ «در نظام اسلامی دارا بودن معیارها کافی نیست؛ بلکه انتخاب مردم هم شرط لازم است و بدون انتخاب مردم امکان ندارد.»(13/11/1370)
ایشان در جمله فوق به دو شاخصه ضروری در راستای برپایی و استمرار هر حاکمیتی، یعنی مشروعیت و مقبولیت اشاره کرده و در جایی دیگر می‌فرمایند: «در اسلام تقوا و عدالت پایه اصلی مشروعیت است، اما این مشروعیت بدون رأی مردم، مقبولیت و کارآیی ندارد؛ لذا در اسلام رأی مردم اهمیت ویژه‌ای دارد.»(26/9/1382)
مجموع این بیانات به اهمیت اساسی نقش مردم در نظام دینی اشاره داشته و آن را یکی از دو پایه اصلی خیمه حاکمیت برمی‌شمرد و معتقد است، خودکامگی، خودرأیی و استبداد در قاموس سیاسی نظام دینی راهی ندارد؛ چه اینکه در این اندیشه اساساً میان خدامحوری و مردم‌محوری تضادی نیست تا حکومت دینی در مقام اختیارِ میان یکی از این دو به آفت استبداد‌زدگی و خودکامگی دچار شود؛ «در تفکر اسلامی اندیشه خدا‌محوری با اندیشه مردم‌محوری هیچ منافاتی ندارد و در حکومت دینی، مردم اصل و همه‌کاره هستند.»(4/12/1377)

 اندیشکده آمریکایی: آمریکا در مقابل ایران شکست خورده است
مرکز مطالعات استراتژیک و بین‌الملل ضمن اعتراف به ناتوانی آمریکا در مقابله با قدرت منطقه‌ای ایران، طی گزارشی چارچوبی را برای تدوین سیاست ضد ایرانی دولت ترامپ در پسابرجام پیشنهاد می‌دهد. نویسندگان گزارش مدعی هستند نظرات بیش از ۵۰ نفر از کارشناسان دولتی آمریکا، مقامات رسمی دولت‌های دیگر، نمایندگان صنایع مختلف و متخصصان امنیت منطقه‌ای از طریق انجام مصاحبه با آنها و برگزاری دست‌کم دو همایش، استخراج و در این پروژه اعمال شده است. نویسندگان گزارش اعتراف می‌کنند که «آمریکا در جلوگیری از گسترش تدریجی قدرت منطقه‌ای ایران و اقدام این کشور به آزمایش آستانه [تحمل و قدرت آمریکا] با استفاده از طیف وسیعی از ابزارهای نظامی و شبه‌نظامی، تا حد زیادی شکست خورده است. اگر واشنگتن می‌خواهد موفقیت بیشتری در تأمین منافع خود در خاورمیانه و هر جای دیگری داشته باشد که ایران در آنجا منافع آمریکا را به چالش می‌کشد، باید استراتژی‌ای را ایجاد کند که پاسخگوی طیف وسیع اهداف و فعالیت‌های ایران باشد و همچنین حوزه‌های محتملی را آزمایش کند که ممکن است رفتار ایران در آنها سازنده باشد.» در ادامه این گزارش ‌آمده است: «تکیه صرف بر اقدامات تنبیهی، در درازمدت، برای دولت ترامپ کافی نخواهد بود. ترکیبی از تنبیه برای اقدامات بد و تشویق برای ایجاد انگیزه جهت تغییر رفتار، فرمولی است که احتمال بیشتری برای موفقیت در بازدارندگی و تأثیرگذاری بر ایران دارد.»

برنامه‌ریزی برای شورش‌های عمومی در آستانه انتخابات
به‌تازگی یکی از شخصیت‌های فعال در دشمنی با انقلاب، پیشنهادهای جدیدی برای براندازی نظام سیاسی در ایران به دولت ترامپ ارائه کرده است؛ نقطه اصلی پیشنهاد او، تمرکز بر مسئله حقوق بشر با استفاده از ابزار تحریم‌های فلج‌کننده اقتصادی است که فشار همه‌جانبه‌ای را بر نظام اسلامی ایران تحمیل می‌کند. این تحریم‌ها می‌تواند نارضایتی عمومی که پاشنه آشیل جمهوری اسلامی ایران است را مورد هدف قرار دهد. 
اصرار آزادی تمامی زندانیان سیاسی و به‌ویژه محصوران که پس از امضای توافق هسته‌ای از سوی اوباما نادیده گرفته شده‌اند، از جمله دلایل اعمال این تحریم‌ها خواهد بود. تهران در نتیجه تحریم‌های فلج‌کننده اقتصادی که بر نقض حقوق بشر استوار است، باید منتظر شکل‌گیری مجدد شورش‌های عمومی در داخل کشور باشد. او معتقد است، همان‌طور که بسیاری فروپاشی شوروی را امری بعید می‌دانستند، اما به وقوع پیوست، نباید تصور کرد که نظام جمهوری اسلامی ایران مصونیت بیشتری از امپراتوری شوروی دارد. در همین حال شبکه انگلیسی بی‌بی‌سی هم خطاب به ایرانیان از آنان خواسته با یک برنامه درست انتخابات آینده را به چالش حقوق بشر و قوه قضایی بی‌طرف تبدیل کنند و در انتخابات شرکت نکنند، مگر اینکه خواسته‌های آنها که از بیرون ایران القا شده تأمین شود. با این پیام‌ها تصمیم دارند دستگاه‌های امنیتی و قضایی را منفعل کرده و سپس عمال انگلیس شروع به قانون‌شکنی و فتنه‌انگیزی در جامعه کنند.


رئیس سیا: هلال شیعی به نفع آمریکا نیست
رئیس سازمان اطلاعات مرکزی آمریکا می‌گوید نفوذ ایران در خاورمیانه رو به رشد است و آمریکا باید برای مقابله با این نفوذ روزافزون، روی کشورهای حاشیه جنوبی خلیج‌فارس و اسرائیل [رژیم صهیونیستی] حساب کند.
 «مایک پمپئو» رئیس سازمان اطلاعات مرکزی آمریکا در جلسه پرسش و پاسخی که در یک اندیشکده در واشنگتن برگزار شده بود، درباره نفوذ ایران در خاورمیانه و نگرانی آمریکایی‌ها از این بابت گفت:«ایران در حال پیشروی است، چه در حوزه افزایش ظرفیت موشکی حزب‌الله و چه با افزایش قدرت در موصل از طریق شبه‌نظامیان شیعه. آنها همچنین از حوثی‌ها برای شلیک موشک به عربستان حمایت می‌کنند.» پمپئو که ایران را عصیانگر خوانده بود، در توضیح علت اتخاذ چنین موضعی گفت: «هلال شیعی در شرف کامل شدن است و این به نفع آمریکا نیست.» مجری برنامه پرسید: «برای مقابله با ایران چه برنامه‌ای دارید؟» و رئیس سیا پاسخ داد: «اول باید مطمئن شویم که شرکای ما که دارایی‌های باارزش ایالات‌متحده هستند، به ما کمک می‌کنند. این کشورها ثروت و ظرفیت عظیمی دارند برای دسترسی به جاهایی که آمریکا همیشه به آن دسترسی ندارد.» برخلاف برخی دیگر از رؤسای قبلی سازمان سیا که کمتر سوابق آشکار سیاسی علیه ایران داشته‌اند، مایک پمپئو اظهارات ضد ایرانی بسیاری دارد که در صدر اقدامات شبه‌رسانه‌ای علیه برجام در آمریکا بوده است.


هدف روحانی از بغل گرفتن نوزاد برجام
نام‌نویسی ‌روحانی برای انتخابات ریاست‌جمهوری همراه با یک جمله کلیدی بود که نشان می‌داد خط انتخاباتی روحانی بر چه مداری است. روحانی از برجام گفت و اینکه برخی تلاش دارند برجام را از بین ببرند و البته اینکه ما باید تلاش کنیم از «نوزاد برجام» محافظت کنیم. اما مطرح کردن نوزاد برجام با چه هدفی است؟ روحانی در انتخابات گذشته با اکثریت حداقلی و 51 درصدی رئیس‌جمهور شد. از سویی عملکرد این دولت در حوزه معیشت و اشتغال و... شرایطی را پدید آورده است که احتمالاً بسیاری از طرفداران او در سال 92 پشیمان شده باشند. با این حال تنها یک چیز او را نجات می‌دهد؛ دوقطبی‌های مرگ و زندگی و هیجان‌های عقلانیت‌ستیز. بهترین دوقطبی‌ساز هم، برجامیان و نابرجامیان است. این در حالی است که دلبستگی بیش از حد روحانی به این نوزاد ناقص‌الخلقه باعث مشکلات متعدد اقتصادی در کشور شده است. تعطیلی بیش از ۳۰ برند و کارخانه معروف و قدیمی در دولت روحانی از جمله دستاوردهای مهم روحانی است که او حاضر نیست پرونده آنها برای مردم بازگو شود! ارج، داروگر، آزمایش، پارس‌الکتریک، پلی‌اکریل اصفهان، کاشی ایرانا، ماشین‌سازی تبریز، ایستک، دوچرخه‌سازی ایساک و ایران‌چوب تنها برخی از کارخانه‌های مهم تولیدی کشور است که در دولت تدبیر و امید کرکره خود را پایین کشیدند.


   محمد گنجي/ روز 29 ارديبهشت ماه در کنار دوازدهمين دوره انتخابات رياست‌جمهوري، پنجمين دوره انتخابات شوراهاي اسلامي شهر و روستا نيز برگزار خواهد شد. پس از مصوبه مجلس مبتني بر تجميع انتخابات اين دومين دوره است که شاهد همزماني اين دو انتخابات هستيم. اين تجميع هر چند دستاوردهاي مهمي براي کشور به همراه داشته است؛ اما سايه انتخابات رياست‌جمهوري بر سر شوراها همچنان سنگيني مي‌کند و اين امر موجب شده تا گاهی، در اذهان عمومي کمتر ديده شود. و اين در حالي است که شوراها از اهميت ممتازي برخوردار است و نبايد از آن غفلت کرد. رهبر معظم انقلاب اسلامي در اين‌باره فرموده‌اند: «انتخابات شوراها بسيار مهم است. توجه شود كه توجه به انتخابات رياست‌جمهوري نتواند اهميت انتخابات شوراها را از چشم مسئولان، از چشم مردم، از چشم نخبگان، دور بدارد. اينكه ما از سطح روستا و شهر تا سطح كشور، كارها را، تصميم‌ها را، در نهايت به دست مردم مي‌سپريم، خيلي حادثه مهمي است. شوراها مظهر يك چنين چيزي است.»(16/2/1392)
اين توصيه‌ها در کنار توجه به اهميت نقش شوراها در مديريت شهري و روستايي، ضرورت توجه ويژه به انتخابات شوراها را آشکار مي‌سازد. در اين ميان ملاحظاتي وجود دارد که نبايد از آنها غفلت کرد: اولين مسئله این است که شکل‌گيري حماسه سياسي مطلوب نظام اسلامي در گرو برگزاري انتخاباتي مطلوب در شوراها نيز است؛ لذا باشکوه برگزار شدن اين انتخابات نيز گامي مهم در مسير منويات رهبر حکیم انقلاب خواهد بود.
يکي ديگر از مسائل مهم در اين ميان تأثير متقابلي است که ميان انتخابات شوراها و رياست‌جمهوري وجود دارد. به هر حال، هم انتخابات شوراها می‌تواند بر روند انتخابات رياست‌جمهوري و ميزان رأي نامزدها تأثيرگذار باشد و هم فضاي رقابتي انتخابات رياست‌جمهوري مي‌تواند بر روند انتخابات شوراها اثر بگذارد.
انتخابات شوراها، انتخاباتي محلي است که مي‌تواند بخشي از نيازهاي اجتماعي ـ اقتصادي هر منطقه‌اي را مرتفع کند. خصوصيات ممتاز اين انتخابات خود مي‌تواند کشش زیادی در مردم براي حضور در پاي صندوق‌هاي رأي انتخابات رياست‌جمهوري به وجود آورد. همچنين انتخابات شوراها انتخاباتي به نسبت غير سياسي است که همين مسئله رغبت بخشي از جامعه را براي حضور در آن انتخابات افزايش مي‌دهد. گستردگي و تکثر در نامزدها نيز ويژگي منحصربه‌فرد ديگري است که انتخابات شوراها را از انتخابات رياست‌جمهوري ممتاز کرده است؛ چرا که اين مسئله مي‌تواند تنوع سلايق را به همراه داشته و ميل افراد را براي حضور در پاي صندوق‌هاي رأي بيشتر کند.
نکته ديگر آنکه غفلت از انتخابات شوراها به بهانه توجه به انتخابات رياست‌جمهوري، مي‌تواند زمينه نفوذ و موفقيت فرصت‌طلبان را در اين عرصه فراهم آورد. همه دلسوزان انقلاب بايد توجه داشته باشند که تلاش براي انتخاب صالحان و کارآمدان در اين ميدان نيز بايد مورد تأکيد، توجه و حساسيت باشد.
ضمن آنکه نبايد فراموش کرد در انتخابات شوراها نظارت بر عهده شوراي نگهبان نبوده و از ديگر سو مؤلفه‌هاي سنجش صلاحيت‌ها نيز به نحوي است که زمينه نفوذ و حضور برخي افراد فرصت‌طلب را به ميدان رقابت‌هاي شوراها فراهم می‌کند. اين مسئله ضرورت دقت رأي‌دهندگان را هنگام گزينش افراد بيشتر کرده و مسئوليت آگاهان و خواص جامعه را در راهنمايي مردم به سمت گزينه‌هاي شايسته بيشتر مي‌کند. اين حساسيت آنجا بيشتر مي‌شود که بدانيم انتخاب شهردارها به ویژه در شهرهاي بزرگ در اختيار شوراهاي شهر بوده و اين مسئله تأثير فرهنگي، اجتماعي و سياسي برجسته‌اي بر فضاي عمومي کشور خواهد داشت که نبايد از آن غفلت کرد.