مجید علیمحمدی/ با وجود گذشت چند روز از دیدار جنجالی «ژان ایو لودریان»، وزیر خارجه دولت فرانسه از تهران هنوز فضای رسانه‌ای کشور متأثر از رفتارهای بی‌ادبانۀ این میهمان بی‌نزاکت است. «لودریان» پیش از عزیمت به ایران در اظهاراتی توهین‌آمیز به کشورمان اولتیماتوم داد که اگر ایران از برنامه دفاع موشکی خود دست برندارد، تحریم‌های جدیدی علیه آن اعمال خواهد شد.
این در حالی است که همزمان با سفر «لودریان» به تهران، «امانوئل مکرون» رئیس‌جمهور فرانسه نیز در گفت‌وگوی تلفنی با رئیس‌جمهور کشورمان به شفاعت از تروریست‌های دست‌پروردۀ خودشان در غوطه شرقی دمشق برخاسته و تضمین امنیت جانی آن جانیان را خواستار شده بود. با وجود این ژاژخایی‌های دولتمردان متمدن! و تروریست‌پرور فرانسه (که به نیابت از رئیس‌جمهور ایالات متحده آمریکا صورت گرفت) می‌شود به نیابت از ملت بزرگ ایران اسلامی به آنان هدیه‌ای جاودانه تقدیم کرد.
دقت بفرمایید: بیش از ۵۰۰ سال است که فرانسوی‌ها به مشهورترین تابلوی فرهنگ و هنرِ غربی که در موزه معروف «لوور» در پاریس جا خوش کرده است، افتخار می‌کنند. شاهکار هنری «مونالیزا» یا همان «لبخند ژوکوندِ» لئوناردو داوینچی هنرمند مشهور ایتالیایی که همزمان ترکیبی از ترس، شادی، غم و ناراحتی را به بیننده القا می‌کند، از دیدگاه شیفتگان هنر نقاشی، بسیار زیبا و باشکوه است.
بدون مداهنه باید گفت که اگر تاریخ فرهنگ و هنر اروپا در طول تاریخ پر از توحش و خشونتی که به نامش ثبت شده فقط یک تابلوی هنری «مونالیزا»یی را به جهان عرضه کرده است، در تاریخ پر افتخار پس از پیروزی انقلاب اسلامی ایران، روزهای بی‌شماری وجود دارد که هر یک از آن روزها روایتگر یک تابلوی هنری بی‌نظیر است که همزمان، ترکیب‌های چهارگانه یک اثر هنری جاودانه را در درون خود جای داده است.
هدیه 19 اسفند ایرانی‌ها به جناب لودریان؛ یک تابلوی هنری باشکوه! است. اثرِ به جای مانده از حمله هواپیماهای اهدایی دولت فرانسه به رژیم دست‌پرورده نظام سلطه غرب، یعنی حزب بعث عراق است که به همین گستاخیِ این روزهای «لودریان» و «امانوئل مکرون» به مردم پناه گرفته در شیار کوهستان «شَنَه چِیر» در روستای «ماربِره» در جنوب غربی سرزمین ایران، واقع در استان ایلام حمله کرده و تابلوی هنری! شگفتی را خلق کردند.
حوالی ظهر روز نوزدهم اسفند سال 1363 تابلوی یاد شده ترسیم شد. سهم شما در این اثر هواپیماهایی اهدایی به یک خونریز تمام‌عیار به نام صدام بود.
هواپیمای اهدایی شما که بمب‌های خودش را فروریخت، خود به خود تابلویی شبیه تابلوی شاهکار هنری «مونالیزا» ترسیم شد. انفجار شدید، بوی باروت، ترس، اضطراب، ضجه و نالۀ کودکان و جوانان و پیران و در آخرین مرحله، خون ۵۷ انسان مظلوم و 134 مجروح این حادثه، مختصات دقیق تابلوی یاد شده را ترسیم کردند.
آقایان «لودریان» و «مکرون»، محض اطلاع آن جنابانِ متمدن! و مترقی! معروض می‌دارد که از میان انسان‌های قصابی شده در این تابلوی هنری! ۱۵ نفر از کودکان زیر چهار سال و کوچک‌ترین آنها حدود چهار ماه سن داشت.
آقایان «لودریان» و «مکرون»، لطفاً به دقت گوش کنید! مفهوم این راهبرد فوق‌العاده مهم آن است که اگر روزی بخواهید در ساحت یک ملت جنگ‌آزموده ضیافت خونریزی و کشتار برپا کنند، در همان سطح! ساختمان‌های بلندمرتبه پاریس بر سر عاملان حمله و تعرض، ویران خواهد شد و این رمز شادی نهفته با رنجِ ما در تابلوی هنری مشترک‌مان است. موسیوهای فرانسوی! و چاکران جناب ترامپ! هدیه‌ای که به شما داده‌ایم را مثل اثر جناب داوینچی در همان موزه لوور نگهداری کنند، تاریخ فرانسه که سهل است، تاریخ جهان، جنایت‌های هیتلری شما را فراموش نخواهد کرد.
