محمود حجتی، وزیر جهاد کشاورزی، حداقل ارزش محصولات دامپزشکی کشور را ۱۵ تا ۱۶ میلیارد دلار عنوان کرد و گفت: با توجه به ظرفیت‌های موجود و سرمایه‌گذاری‌های انجام شده، ارزش‌افزوده خوبی در بخش دام و طیور داریم. ارزش محصولات طیور و گوشت سفید در کشور نزدیک به پنج میلیارد دلار، تخم‌مرغ دو میلیارد دلار، شیر و گوشت قرمز هر یک حدود ۴ میلیارد دلار است.

دست‌اندرکاران یک شرکت تجهیزات بسته‌بندی

 اکبر کریمی/  در عصر حاضر، فناوری به کار رفته در بسته‌بندی محصولات تولیدی ارتباط مستقیمی با میزان ارزش‌گذاری و فروش آن محصولات پیدا کرده است. از این رو شرکت‌های سازنده ماشین‌های بسته‌بندی مدام در تلاشند تا ماشین‌هایی با فناوری‌های روز جهان تولید کنند تا از سویی از گردونه رقابت باز نمانده و بازار فروش خود را از دست ندهند و از سوی دیگر بتوانند دستگیر شرکت‌های تولیدکننده محصولات تولیدی در امر بسته‌بندی باشند.
در حال حاضر شرکت‌های مختلف و فراوانی در کشور فعال هستند که تلاش دارند نیاز فعالان اقتصادی در حوزه بسته‌بندی را با تولید دستگاه‌های به روز و با کیفیت تأمین کنند. شرکت کوشش‌کاران از جمله این شرکت‌هاست که در سال 1363 تأسیس شده و اکنون با استفاده از کارکنان متخصص و با بهره‌گیری از دانش و فناوری روز جهان در راه تولید دستگاه‌های بسته‌بندی در زمینه مواد غذایی و دارویی فعالیت می‌کند.

اشتغالزایی 
برای بیش از 400 نفر
این شرکت در آغاز کار، با چهار نیروی کار و با طراحی و ساخت یک نمونه دستگاه پرکن برای مایعات غلیظ نظیر مربا، عسل و مایونز وارد بازار تولید شد. هم‌اکنون و با گذشت 33 سال از آن روزها، در مجموعه‌های مختلف شرکت کوشش‌کاران شامل کارخانه 12 هزار متر مربعی در هشتگرد و 7 کارگاه تولیدی به مساحت مجموع 8000 متر مربعی، 280 نفر به صورت مستقیم مشغول کار هستند و بیش از 150 نفر اشتغالزایی غیر مستقیم در صنایع مرتبط مانند تأمین‌کننده‌های مواد اولیه و قطعه‌سازان ایجاد شده است.
«کوشش‌کاران» تاکنون با توسعه بخش تولید و طراحی و تکمیل نمونه‌های جدیدی از ماشین‌ها، سطح تولید شرکت را به 40 نوع دستگاه رسانده است. به گفته مهندس مجتبی نائلی مدیرعامل شرکت کوشش‌کاران، این شرکت بیش از 70 درصد بازار ماشین‌آلات بسته‌بندی مواد غذایی در کشور را به خود اختصاص داده است.
برای بسته‌بندی مایعات در ظروف شیشه‌ای، پلاستیکی و فلزی، شامل مایعات نوشیدنی مثل انواع آب، نوشابه و سایر نوشیدنی‌ها، مایعات غلیظ و نیمه‌غلیظ خوراکی و صنعتی، از این ماشین‌ها استفاده می‌شود. حدود 90 درصد از تولیدات این شرکت مختص صنایع غذایی است و مابقی توان صرف تولید ماشین‌آلات بسته‌بندی صنعتی، دارویی، شوینده‌ها و شیمیایی می‌شود. 
ماشین‌های ساخته شده در این مجموعه شامل انواع ماشین‌های شست‌وشوی بطری و ظرف، ماشین‌های پر کن، ماشین‌های در بند، ماشین‌های برچسب زن، ماشین‌های بسته‌بندی، ماشین‌های مرکب، ماشین‌های آماده‌سازی و... می‌شود. شرکت کوشش‌کاران خطوط کامل بسته‌بندی انواع مایعات را طراحی و تولید می‌کند. برای نمونه، بسته‌بندی آب معدنی به ماشین‌های تولید بطری، شست‌وشوی بطری، پر کردن، در بند، ‌برچسب زدن و... نیاز دارد که خط کامل این ماشین‌ها در این شرکت تولید می‌شود.

از هدف‌گذاری تأمین نیاز داخلی
 تا صادرات محصول
کارخانه‌داران بزرگ صنایع غذایی مثل مجموعه کارخانه‌های پگاه، مجموعه‌های تولیدی بهنوش و زمزم، کاله، بیشتر شرکت‌های تولیدی روغن خوراکی در کشور و... از جمله مشتریان دائمی محصولات کوشش‌کاران هستند. این مجموعه‌ها به دلیل ارتباط طولانی با این شرکت، آشنایی کاملی با آن داشته و رضایتمندی از دستگاه‌های تولیدی این شرکت موجب شده تا نیازهای قطعه‌ای و ماشینی خود را از کوشش‌کاران تأمین ‌کنند.
مدیرعامل کوشش‌کاران می‌گوید‌: «هم اکنون بیش از 1000 کارخانه بزرگ و کوچک در ایران در گروه‌های صنایع لبنی (شیر، دوغ گازدار و بدون گاز)؛ صنایع روغن‌های خوراکی و صنعتی؛ صنایع کنسرو و چاشنی‌ها نظیر رب، مربا، انواع سس و...؛ صنایع مربوط به خطوط کامل آب معدنی؛ خطوط کامل نوشابه‌ها و خطوط کامل نوشیدنی‌ها در قوطی‌های فلزی؛ از مشتریان شرکت کوشش‌کاران هستند.»
بخش دیگری از مشتریان شرکت معمولاً در نمایشگاه‌های داخلی و خارجی با محصولات تولیدی شرکت آشنا شده و محصول سفارش می‌دهند.
ماشین‌ها و تولیدات جدید این شرکت و دیگر شرکت‌های ماشین‌سازی مشابه، هر ساله در نمایشگاه صنایع تبدیلی کشاورزی (در خرداد ماه) و نمایشگاه ماشین‌های چاپ و بسته‌بندی (در بهمن ‌ماه)، در محل دائمی نمایشگاه‌های تهران به نمایش درمی‌آید. کوشش‌کاران سابقه حضور دائمی در نمایشگاه‌های خارجی (کشورهای آلمان، ترکیه، عراق و...) را نیز دارد و با همین حضور مستمر نمایشگاهی توانسته است بازارهای جدیدی را برای خود شناسایی کند. 
این شرکت با نزدیک به 15 سال تجربه صادراتی، تا به حال اقدام به احداث واحدهای کامل بسته‌بندی در کشورهای امارات متحده عربی، سودان، تاجیکستان، ترکمنستان، عربستان، رومانی، ایتالیا، یمن، آذربایجان، ارمنستان، ترکیه، عراق، افغانستان، و لبنان کرده است.

ضرورت توجه
 به بازارهای جهانی
محمدرضا احمدی، مدیر کارخانه معتقد است: «در حال حاضر با ظرفیت خوبی که شرکت‌های ماشین‌سازی کشور به وجود آورده‌اند، نیاز کشور به این نوع ماشین‌ها تأمین شده و نیازی به واردات ماشین در این حوزه نیست.» او می‌گوید: «ایران در حوزه ساخت ماشین‌های بسته‌بندی مواد غذایی به حد اشباع رسیده است و میزان تولید ماشین‌آلات بسته‌بندی در کشور بیش از حد نیاز است. به دلیل محدودیت تقاضای داخلی، برای اینکه شرکت‌های تولیدی بتوانند هم از رکود در حوزه کاری‌شان جلوگیری کنند و هم سودآوری بالاتری را تجربه کنند، ناگزیر‌ به شناسایی بازارهای جدید هستند. برای این منظور باید تولیدات داخلی توان رقابت کیفی و قیمتی با محصولات مشابه خارجی را داشته باشند. کالاهای شرکت ما در مقایسه با کالاهای اروپایی، در سطوح کیفی برابر، نرخ ارزی ارزان‌تری دارند و برای خریداران به صرفه است که محصولات ما را خریداری کنند. به همین دلیل قابلیت رقابتی بالایی در این سطح با تولیدات خارجی داریم و اگر مشکلات ناشی از تحریم‌ها مثل مشکلات بانکی برطرف شود، امکان بازاریابی بیشتر در دیگر کشورها برای‌مان کاملاً فراهم است.»
احمدی می‌گوید: «تقریباً تمامی قطعات دستگاه‌های‌مان در داخل کشور تولید می‌شود، ولی برای تأمین برخی قطعات عمومی مثل گیربکس و موتور و... از هر دو نوع تولیدات داخلی و خارجی استفاده می‌کنیم.» او از تعصب ویژه شرکت روی استفاده از قطعات داخلی گفت و اینکه اولویت شرکت کوشش‌کاران بهره‌گیری از توان قطعه‌سازان داخلی می‌باشد.
برای تهیه گزارش از فعالیت‌های اقتصاد مقاومتی در استان خود با شماره تلفن 09193472981  تماس بگیرید. 


 مجید ترابی/ از دید کارشناسان، بخش اعظم تلاطم‌ها و نابسامانی‌های اقتصادی در کشور را می‌توان با ایجاد همدلی و همیاری در جامعه و اعتماد مردم به دولت، مهار کرد و این درست همان اتفاقی است که در فضای ملتهب، اما صمیمی جامعه در دوران هشت ساله جنگ، روی داد. بحران حامل‌های انرژی، بحران دارو، بحران کالای اساسی، بحران فضای بین‌الملل و... تنها بخشی از مشکلات آن دوران بود که با حاکمیت چنین روحیه‌ای مدیریت شد.
اما هرچه از دوران دفاع مقدس دورتر شدیم، این روحیه وحدت و همدلی و ایثار از جامعه بیشتر رخت بربست و جامعه، عرصه روحیه رقابت و خودترجیحی شد که عامل اصلی ایجاد این روحیه را می‌توان در نوع رفتار دولت‌ها و گستردن فضای اشرافیت و سرمایه‌داری جست‌وجو کرد. به بیان دیگر، این دولت‌ها بودند که با نوع عملکرد خود جامعه را به کارزار این «خودترجیحی» تبدیل کردند. فضای سرمایه‌داری حاکم بر جامعه سبب شد تا مردم در این زمینه، خودآگاه یا ناخودآگاه همه چیز را فدا کنند تا گوی سبقت را از یکدیگر بربایند و به پیامدهای آن توجهی نداشته باشند و در این مسیر، برای عقب نماندن از دیگران، فقط به منافع خود بیندیشند. در چنین محیطی مردم دیگر خود را شریک اقتصادی دولت نمی‌دانند؛ بلکه خود را رقیب اقتصادی دولت تصور می‌کنند که حاصلی جز کاهش اعتماد عمومی در پی ندارد.
اعتماد عمومی به دولت، یکی از باارزش‌ترین سرمایه‌های اجتماعی هر کشوری است که آسیب دیدن آن هزینه‌های سنگینی را به نظام اقتصادی و سیاسی کشور تحمیل می‌کند. از نظر فوکویاما، اعتماد عمومی، تعیین‌کننده بخش زیادی از تفاوت‌ها در پیشرفت اقتصادی بین کشورهاست.
طی دو دهه گذشته اعتماد عمومی در کشور ایران به دلیل عواملی همچون کاهش رضایت از نظام اداری، تحقق نیافتن کامل عدالت اجتماعی، محقق نشدن بسیاری از وعده‌‌های انتخاباتی، کاهش پاسخگویی مسئولان، مفاسد اقتصادی و... روز‌به‌روز پایین‌تر آمده است و به یک سرمایه از دست رفته از اقتصاد کشور تبدیل شده است.
برای نمونه در التهاب و نوسانات بازار کالاهایی چون؛ سکه، دلار، مسکن، برنج، تخم‌مرغ و کالاهای اساسی دیگر که در سال‌های اخیر در کشور اتفاق افتاد، مردم بدون توجه به توصیه دولت در نخریدن این اقلام (با هدف بازگشت تعادل به بازار) به خرید آن روی آوردند. مثال‌های فراوانی را می‌توان از صف‌های طولانی دلار، سکه و... بیان کرد که به دلیل بی‌اعتمادی به دولت، خود شهروندان به تلاطم‌های بازار دامن می‌زنند و دولت با وجود تلاش گسترده برای مهار این امواج سهمگین و ویرانگر، راه به جایی نمی‌برد. این در حالی است که در بیشتر کشورهای پیشرفته، شهروندان به صورت خودجوش و هماهنگ از راه‌حل نخریدن در مقابل مهار تورم استفاده می‌کنند و در تنظیم نوسانات بازار، به کمک دولت می‌‌آیند.
اعتماد به دولت به عنوان یک شاخصه مهم در کاهش هزینه‌های دولت، در یک فرآیند بلندمدت حاصل می‌شود و مدیران سازمان‌های دولتی، حافظان و تأمین‌کنندگان آن به شمار می‌روند. این اعتماد عمومی افزون بر ایجاد فضای آرام در کشور، بستر را برای اداره بهتر کشور و همراهی مردم به سیاست‌های دولت فراهم می‌کند.
بی‌گمان دولت به منظور داشتن اقتصاد پویا و موفقیت در این عرصه باید در زمینه برگرداندن این سرمایه از دست رفته، گام‌های مؤثری بردارد و با بهبود کیفیت خدمات، پاسخگویی و صداقت در گفتار و عمل، اعتماد به خود را در میان شهروندان افزایش دهد. بی‌شک این اعتماد به همبستگی اجتماعی، تعهد به منافع ملی، احساس نوعدوستی، همیاری و احترام به قانون منجر خواهد شد.

بررسی نقش مردم و مسئولان در تحقق شعار سال- ۲

  محمدابراهیم میانجی/ با توجه به اهمیت پرداختن به رهنمودهای رهبر معظم انقلاب در بحث شعار سال از یک سو و اقتصادی بودن موضوع شعار سال از سوی دیگر و در راستای تبیین و توضیح محتوای آنچه در تحقق شعار سال 97 مورد انتظار است، مطالبی در شماره گذشته هفته‌نامه ارائه و گفته شد که مخاطبان اصلی شعار سال، مردم و مسئولان هستند و ضروری است در این زمینه مصادیق حمایت از کالای ایرانی از جانب مردم و مسئولان تبیین شود. در شماره پیش به دو مورد از اقداماتی که مردم می‌توانند در راستای حمایت از کالای ایرانی انجام دهند، یعنی کار پر تلاش و پر کیفیت در عرصه تولید و تعصب و عرق ملی نسبت به تولیدات داخلی اشاره شد. در این نوشتار به برخی دیگر از مهم‌ترین مصادیق حمایت مردم از کالای ایرانی اشاره می‌شود.

3ـ1ـ مصرف کالای تولید داخل
به عقیده بیشتر صاحب‌نظران اقتصادی، یکی از ابعاد مشارکت عموم مردم برای پیشرفت اقتصادی کشورها «مصرف کالای تولید داخل» است.  برخی از مهم‌ترین دلایلی که مردم باید به سمت مصرف کالای داخلی بروند، به شرح زیر است:
1ـ افزایش ثروت ملی: خرید و مصرف کالای داخلی موجب گردش مالی در کشور شده و این اقدام در در راستای افزایش ثروت ملّی تعریف می‌شود.
2ـ ایجاد کار و اشتغال: حمایت از کالای ایرانی موجب رونق کسب‌وکار و ایجاد اشتغال در کشور شده و کاهش نرخ بیکاری در جامعه را به همراه خواهد داشت.
3ـ افزایش ابتکارات تولیدکنندگان: با خرید و مصرف کالای داخلی به تولیدکننده امکان خلاقیت و ابتکار در راستای بهبود کالای تولیدی داده می‌شود و این ابتکارات روز‌به‌روز در صنعت، خدمات و کشاورزی افزایش می‌یابد.
4ـ کاهش تورم: روی آوردن به کالای تولید شده در داخل موجب افزایش تولید شده و زمانی که تولید داخلی افزایش پیدا کند، قیمت کاهش یافته و تورم کم می‌شود. 
5ـ کنترل نقدینگی: اگر در مقابل نقدینگی، تولید وجود داشته باشد و دچار کمبود نباشیم، انباشت نقدینگی کنترل می‌شود و جامعه از پیامدهای افزایش نقدینگی در امان خواهد بود؛ در مقابل اگر نقدینگی بیش از تولید کالا در داخل باشد، طبعاً مشکل ایجاد خواهد شد. 
6ـ حرکت در مسیر رفاه عمومی: وقتی مردم از تولید داخلی استفاده کنند، رشد و توسعه جامعه را به همراه دارد؛ چرا که با مصرف تولیدات داخلی،‌ تولید افزایش می‌یابد و با تولید انبوه، کالا ارزان‌‌تر به دست مصرف‌کننده می‌‌رسد و وقتی کالا ارزان شود، قدرت خرید مردم بالا می‌رود و جامعه به رفاه نسبی می‌رسد.
7ـ رشد و توسعه اقتصادی کشور:‌ با حمایت مردم از تولید داخلی، رشد اقتصادی کشور افزایش می‌یابد و با استمرار این موضوع رغبت سرمایه‌گذاران داخلی و خارجی برای سرمایه‌گذاری در کشور به دلیل وجود امنیت اقتصادی(روند افزایشی رشد اقتصاد داخلی)، بیشتر شده و این موضوع به رشد و توسعه اقتصادی کشور می‌انجامد.
8ـ کاهش آسیب‌های اجتماعی: وقتی به واسطه مصرف کالای تولید داخلی، میزان تولید افزایش یابد، به همان میزان از نرخ بیکاری جامعه کاسته می‌شود و بالطبع از بروز مشکلات اجتماعی نیز کاسته می‌شود؛ اما اگر همچنان مردم به خرید کالای خارجی اقبال داشته باشند، بیکاری افزایش می‌یابد و در پی آن فقر، بزهکاری و... اوضاع نامناسب اقتصادی را برای خانوار ایرانی به ‌همراه خواهد داشت.
9ـ جلوگیری از تهاجم فرهنگی: هر کشوری کالاهایش را در هر زمینه‌ای با توجه به فرهنگ خود تولید می‌کند که همین امر یکی از راه‌های مهم انتقال فرهنگ‌هاست. وارد کردن کالای خارجی به طور حتم با فرهنگ کشور تولیدکننده همراه خواهد بود که می‌تواند گاهی آثار سوئی بر نگرش مصرف‌کننده‌ها، به ‌ویژه جوانان داشته باشد و اگر از تولید ملی حمایت شود، می‌توان همان کالا را با فرهنگ ایرانی تولید و از پیامدهای جانبی آن جلوگیری کرد. 

4ـ1ـ فرهنگ‌سازی برای مصرف تولیدات داخلی
به یقین فرهنگ‌سازی گام ابتدایی در مسیر اجرایی کردن هر سیاست عمومی در سطح کلان کشور است. در این مسیر همه دستگاه‌های تبلیغاتی، فرهنگی و اجرایی وظایف خاص خود را خواهند داشت؛ اما مردم در این میان نقش محوری و مهم‌تری دارند.
مردم هر کشوری این قاعده‌ ساده را می‌دانند که برای داشتن کشوری رشد یافته در عرصه اقتصاد و اشتغال، باید مصرف‌کننده تولیدات داخلی باشند و برای دستیابی به این مهم به فرهنگ‌سازی مناسب در این زمینه نیاز است. باید خرید و مصرف تولیدات داخلی به منزله فرهنگ عمومی مردم درآید و تخطی از آن مورد نکوهش عمومی قرار گیرد. برای جامعه ما که بر مبنای احکام نورانی اسلام اداره می‌شود، امر به معروف در عرصه اقتصادی امر به خرید و مصرف کالای داخلی و ایرانی است و این موضوع باید به فرهنگ عمومی مردم تبدیل شود. تبدیل مصرف تولیدات داخلی در میان مردم به یک عادت، فرهنگ و در مرتبه‌ بالاتر به یک فریضه، امری بسیار مبارک است که مردم در آن نقش محوری و تأثیرگذار دارند.
پس از پایان جنگ جهانی دوم و تشکیل دولت ائتلافی در ژاپن، پروفسور «تسورو شيگتو»، معاون كميته هماهنگي‌هاي جامع، گزارشی تحت عنوان «گزارش واقعي از اقتصاد» منتشر کرد. این گزارش در واقع به مثابه‌ بیانیه‌ اعلام موجودیت کمپین حمایت از اقتصاد و تولیدات ملی ژاپن به حساب می‌آمد. وی در متن این گزارش آورده است: «مردم نيز همچون وضع اقتصاد خانوار خويش، ‌بايد به اقتصاد كشور بينديشند و رفتار و انديشه‌هاي اقتصادي خود را در زمينه‌های توليد، مصرف، پس‌انداز، سرمايه‌گذاري و تعادل درآمدها با هزينه‌ها و پس‌اندازها با آن هماهنگ کنند.» شیگتو روح ملیت تحقیر شده‌ مردم ژاپن را زنده و لزوم اتکا به توان داخلی را به آنها گوشزد کرد. سال‌های بعد در سایه‌ سیاستِ حمایت از تولیدات داخلی، ژاپن صاحب اقتصادی قدرتمند شد. فرهنگ حمایت از تولید ملی پس از این دوره‌ زمانی، به صورتی در میان ژاپنی‌ها نهادینه شده است که مردم ژاپن کالای داخلی کم کیفیت را به اجناس خارجی ترجیح می‌دهند؛ چرا که از طفولیت این‌گونه مسائل به صورت فرهنگی در ذهن آنها شکل گرفته است و تجربه کرده‌اند که نباید چشم‌شان به سمت بیگانه باشد.
بیشتر کشورهای توسعه‌یافته معاصر، مصرف کالای داخلی را به مثابه یک فرهنگ قابل افتخار در جوامع خود رواج داده و به آن عمل کرده‌اند و به این واسطه در مسیر پیشرفت و توسعه گام نهاده‌اند. 



(opportunity cost) یا «هزینه فرصت از دست رفته» یکی از مفاهیم مهم اقتصاد است. هرگاه فردی تصمیم به استفاده از یک منبع می‌گیرد، در واقع از فرصت استفاده کردن از آن منبع در جایی دیگر و به شکلی دیگر، چشم‌پوشی می‌کند. «هزینه فرصت» هر تصمیم برابر است با بیشترین فایده‌ای که به ‌علت عدم اتخاذ دیگر تصمیم‌ها از دست می‌رود. این تحلیل(هزینه فرصت)، مبنای تصمیم‌گیری و اختصاص منابع است.
این موضوع به کرات در زندگی روزمره ما قابل مشاهده است، جایی که ما مدام در حال تصمیم‌گیری هستیم که با درآمد و زمان محدود خودمان چه کاری انجام دهیم. آیا باید به سینما برویم یا برای امتحان هفته آینده خود مطالعه کنیم؟ آیا باید به شهر x  سفر کنیم یا یک ماشین بخریم؟ آیا باید ادامه تحصیل بدهیم یا بلافاصله پس از فارغ‌التحصیل شدن از دانشگاه وارد بازار کار شویم؟ در هر یک از این موارد، در واقع هر انتخاب فرصت انجام دادن کار دیگر را از ما 
می‌گیرد.
مسئله اصلی اقتصاد، اختصاص منابع بهینه به همراه ارضای نیازهای بشری است. اقتصاددانان در جهان هستی به ‌علت اینکه نیازهای بشری نامحدودند و منابع محدود است، به‌ دنبال بهترین راه برای اختصاص منابع هستند که این مهم با هزینه فرصت به بهترین وجه تبیین می‌شود.
افزون ‌بر این، از مفهوم «هزینه فرصت» می‌توان در یافتن مزیت نسبی در تجارت نیز بهره برد. البته بیشتر اوقات در اقتصاد «هزینه فرصت» در پروژه‌های اقتصادی مطرح می‌شود و هدف اصلی از طرح آن نیز بررسی اختصاص بهینه منابع موجود است.
«هزینه فرصت» که به آن عباراتی چون هزینه اقتصادی، هزینه واقعی یا قیمت سایه نیز می‌گویند، همان هزینه‌ای است که برای فرصت‌های از دست رفته پرداخت می‌شود. زمانی که در زمینه مصرف منابع کمیاب (دارای محدودیت مصرف) به منظور تولید کالایی معین از کالایی دیگر چشم‌پوشی می‌کنیم، در واقع آن کالای دیگر را به منظور تولید کالای معینی قربانی کرده‌ایم و این کاهش تولید (کالای فدا شده) را می‌توان به منزله هزینه تولید کالای معین تلقی کرد که به آن هزینه فرصت گفته
 می‌شود.
اگر یک فرد یا یک بنگاه، از میان چندین انتخاب متفاوت یکی را برگزیند، هزینه فرصت این فرد یا بنگاه، معادل است با هزینه مرتبط با بهترین انتخاب ممکن از بین دیگر انتخاب‌های باقی‌مانده که از آن صرف نظر شده ‌است.
مفهوم هزینه فرصت نقش مهمی را در تضمین اینکه منابع کمیاب به ‌صورت کارا مورد استفاده قرار گرفته‌اند یا نه، بازی می‌کند. بنابراین به هزینه‌های پولی یا مالی محدود نمی‌شود و هر چیزی که ارزش داشته باشد و از آن صرف نظر شده باشد، می‌تواند به نوعی هزینه فرصت تلقی شود؛ از آن جمله می‌توان به هزینه واقعی محصول صرف نظر شده، زمان یا لذت از دست رفته اشاره کرد.
برای نمونه: در حفاظت محیطی هزینه فرصت قابل اجراست. این مطلب می‌تواند در موضوع سلامت افراد اثبات شود که باید بوی سرطان‌زای بنزین به طور کامل از بین برود. برای دستیابی به این موضوع به پالایشگاه‌هایی نیاز است که تجهیزاتی با قیمت میلیون‌ها دلار را خریداری و نصب کنند. اگر تصمیم‌گیری برای کاهش بوها (بوی سرطان‌زای بنزین) به دلیل هزینه فرصت، مورد انتقاد برخی سیاستگذاران و برنامه‌ریزان قرار گیرد، با استدلال اینکه صدها میلیون دلاری که برای این طرح صرف شده، می‌توانست در مورد دیگری که بسیار سودمندتر باشد [همچون کاهش مرگ‌ومیر از طریق سرطان و اتومبیل] صرف شود؛ این اعمال (یا یکی از بهترین آنها) هزینه فرصت کاهش بوی بنزین
 هستند.

 افزایش ظرفیت تولید برق
محسن طرزطلب، مدیرعامل شرکت مادر تخصصی نیروگاه‌های حرارتی با تأکید بر اینکه سه هزار مگاوات واحد نیروگاهی جدید تا پیک تابستان امسال وارد مدار تولید خواهد شد، گفت: «از تابستان سال گذشته تاکنون دو هزار مگاوات از این واحدها عملیاتی شده است و یک هزار مگاوات باقی‌مانده آن نیز تا پیش از این پیک وارد مدار تولید خواهد شد.» وی افزود: «تا پیش از پیک تابستان امسال واحد بخار نیروگاه‌های کاشان، جهرم و پرند و واحد گاز نیروگاه‌های کاسپین و هرمز وارد مدار تولید می‌شود.»

رکود سال‌های گذشته عامل اصلی نوسانات ارز
طهماسب مظاهری، رئیس سابق بانک مرکزی درباره افزایش بی‌سابقه قیمت ارز در بازار گفت: «نرخ ارزها متناسب با شرایط اقتصاد کلان کشورها در مقایسه با همدیگر تنظیم می‌شود تا تعادل طبیعی، عادی و جاری ایجاد شود.» وی با اشاره به رابطه مستقیم نرخ ارز و رشد اقتصادی در شرایط طبیعی گفت: «در شرایط طبیعی وقتی تورم در کشوری بیش از کشور دیگر است و رشد اقتصادی کمتری دارد، ارز آن کشور که نشانه توان اقتصادی آن کشور و قدرت مبادله کالا و خدمات است نیز به همان نسبت ارزشش کمتر خواهد شد؛ چرا که در شرایط رکودی است و نسبت به دیگر کشورها تولید کمتری دارد و در نتیجه ارزش پولش ضعیف می‌شود و این یک روند طبیعی است.»

ویروس گرانی ارز به ترکیه هم سرایت کرد
افزایش نرخ انواع ارز در بازار ترکیه همچنان ادامه دارد؛ به گونه‌آی که لیر ترکیه در برابر ارزهای خارجی در سال جاری میلادی حدود 10 درصد ارزش خود را از دست داده است. بهای هر دلار آمریکا در اوایل سال جاری میلادی ۷/۳ لیر و قیمت هر یورو نیز ۵/۴ لیر بود؛ ولی در معاملات سه روز اخیر هر دلار آمریکا به قیمت ۰۴/۴ لیر و هر یورو نیز به نرخ ۹۷/۴ لیر فروخته می‌شود. افزایش نرخ ارزهای خارجی در برابر لیر موجب نگرانی در جامعه ترکیه شده و مردم برای حفظ ارزش پول خود به خرید سهام و افتتاح حساب‌های ارزی
 روی آورده‌اند.

نفع ایران از جنگ اقتصادی آمریکا و چین
در میان همه محصولاتی که چین برای واردات آنها از آمریکا تعرفه‌ای ۲۵ درصدی وضع کرده است، نام پروپان یا گاز ال‌پی‌جی نیز مشاهده می‌شود. با مطرح شدن نام این کالا که به همراه پلی‌اتیلن مشمول تعرفه واردات شده‌اند؛ نام خاورمیانه و به‌ طور مشخص ایران (در رابطه با پروپان) به‌ عنوان برندگان نزاع تجاری آمریکا و چین مطرح شد. ایران پس از آمریکا، بزرگ‌ترین صادرکننده پروپان به چین است و از نظر کارشناسان مؤسسه فکت گلوبال انرژی، ایران می‌تواند کاهش صادرات احتمالی آمریکا به چین را در این زمینه 
جبران کند.

تشکیل کارگروه سازگاری با کم‌آبی در دولت
رضا اردکانیان، وزیر نیرو پدیده خشکسالی را موقتی دانست و با بیان اینکه با پدیده کم‌آبی روبه‌رو هستیم، گفت: «از آنجا که طی ۵۰ سال گذشته سالی یک میلیمتر بارش‌ها کم شده و هر ۱۰ سال دو درجه هوا گرم‌تر می‌شود. بنابراین ما با پدیده کم‌آبی و نه خشکسالی روبه‌رو هستیم که این موضوعی دائمی است.» وی اظهار داشت: «نباید مدیریت آب تقسیم شود. در دولت کارگروهی به نام کارگروه سازگاری با کم‌آبی تشکیل شده و کلیه دستگاه‌های مربوط به مصرف و تولید آب در آن حضور دارند.»