مزدوران ارتش آمریکا عراقی‌ها را برای تفریح هدف قرار می‌دادند

به گزارش فارس، "شروود راس " با درج مقاله‌ای با عنوان "ظهور ارتش‌های مزدور: تهدیدی برای امنیت جهانی " در پایگاه خبری تحلیلی گلوبال ریسرچ، نوشت: استفاده فزاینده از ارتش های خصوصی نه تنها جمعیت های هدف را در معرض جنگ بیرحمانه قرار می دهد، بلکه مسموم کردن افکار عمومی داخلی و آغاز جنگ ها را برای کاخ سفید آسانتر می کند.
به گفته این نویسنده آمریکایی ها با جنگی که بوسیله مزدورهای خارجی اجیر شده انجام می گیرد کمتر مخالفت می کنند، حتی اگر دلار های مالیاتی خود آنها برای هزینه در آن جنگ تلف شود.
در ادامه این مقاله به نقل از مایکل راتنر از مرکز حقوق قانون اساسی نیویورک آمده است: "استفاده فزاینده از پیمانکاران، نیروهای خصوصی، یا به قول بعضی ها "مزدورها "، شروع و انجام جنگ ها را آسانتر می کند زیرا این کار تنها پول کشور را مصرف می کند نه شهروندان آن را. به همان میزانی که مردم برای اعزام به جنگ فراخوانده می شوند مقاومت به وجود می آید، یک مقاومت ضروری برای ممانعت از جنگ های توسعه طلبانه، جنگ های احمقانه، و در مورد آمریکا، جنگ های امپریالیستی سلطه طلبانه. "
به گفته راس پنتاگون خطرات خدمت اجباری را از تظاهرات های عمومی گسترده ای که در طول جنگ ویتنام به راه افتاده بود، آموخت، از همین رو ترجیح می دهد در یک میدان نبرد الکترونیکی بجنگد که در آن جنگ توسط روبات های هدایت شونده ای صورت می گیرد که تلفات آمریکا را به حداقل خواهند رساند (و در این راستا هم کار می کند). در عین حال، استفاده از پیمانکاران خصوصی برای کمک به جنگ های خود را مجاز می داند.
در ادامه این مقاله آمده است: عراق نمونه ای اندوه بار از یک جنگ است که در آن جنگجویان قراردای آنچنان باعث تحریک مردم شدند که هنگامیکه نبرد در فلوجه آغاز شد اجساد چهار مزدور کشته شده شرکت بلک واتر از سوی مردم خشمگین مورد بی حرمتی قرار گرفت. این منظره وحشتناک از تلویزیون های سراسر جهان پخش شد و آمریکا را وادار کرد یک تهاجم نظامی تنبیهی و تلافی جویانه علیه فلوجه انجام دهد که به مرگ و ویرانی گسترده منجر شد.
به نوشته این مقاله درست همانطور که در انقلاب آمریکا، مستعمره نشین های آمریکایی از مزدورهای هِسی (سربازان مزدور آلمانی در ارتش بریتانیا) متنفر بودند، عراقی ها نیز از بلک واتر و پیمانکاران وابسته به آن بیش از سربازان آمریکایی – که به گفته یک گزارشگر با مردم مهربانی می کردند – متنفر شدند.
احمد منصور، یک گزارشگر مصری و مجری یک برنامه گفتگو برای شبکه تلویزیونی الجزیره، می نویسد: " ایجاد رابطه دوستانه با جامعه عراقی از سوی یک سرباز، یا حتی کل یک گروهان آمریکایی امری غیر عادی نبود. این موضوع اگرچه هر روز اتفاق نمی افتاد، اما بی سابقه هم نبود. "
همچنین منصور در کتاب خود با عنوان "داخل فلوجه " می گوید، " مزدورها هیولا تلقی می شدند، به این دلیل که مانند هیولا رفتار می کردند. آنها هرگز با استفاده از کلمات با کسی صحبت نمی کردند – آنها تنها از زبان آتش و گلوله استفاده می کردند. مشاهده این که یک مزدور صرفا به خاطر گرفتار شدن در ترافیک ماشین غیرنظامی عراقی را با سرنشینانی داخل آن خرد کند، امری نسبتا عادی بود. "
این مقاله می‌افزاید: منصور که بیشتر به عنوان مجری برنامه "بدون محدودیت ها " شناخته می شود، می گوید بینندگانش از این ایده به خشم آمده بودند که یک ابرقدرت سیاسی مانند آمریکا به جای استفاده از سربازانی که به کشور خود و ماموریت آن معتقد باشند مزدورهایی را جهت انجام کارهای ناخوشایند خود اجیر می کند. بینندگان همچنین به خاطر جنایات جنگی دهشتناکی که از سوی مزدورها صورت می گرفت به وضوح خشمگین بودند.
وی در ادامه کشته شدن 17 غیر نظامی توسط نیروهای بلک واتر در تاریخ 16 سپتامبر 2007 را موجب سرزنش این شرکت دانسته و می افزاید: به گفته مقامات عراقی این تهاجم که در میدان نیسور بغداد صورت گرفت کاملا بی جهت بود، و پس از آن آنها از تجدید مجوز فعالیت این شرکت در عراق خودداری کردند. این شرکت، واقع در شهر مایوک کارولینای شمالی، که در زمینه تجهیزات امنیتی فعالیت می کند، نام خود را به Xe Services تغییر داد و، به گزارش مجله نیشن، در تاریخ 3 سپتامبر اجازه یافت یک قرارداد 20 میلیون دلاری را برای حفاظت از مقامات وزارت خارجه منعقد کند. البته بخشی از کار آن به شرکت Triple Canopy از ایالت ویرجینیا، که آن نیز سابقه ای بدنام دارد، محول شد.
به نوشته این نویسنده آمریکایی، پراتاب چاتیرجی در کتاب خود با عنوان "ارتش هالیبرتون " ادعا می کند که نگهبانان امنیت خصوصی شرکت Triple Canopy ظاهرا غیرنظامیان عراقی را برای تفریح هدف قرار داده و تلاش می کنند آنها را بکشند. سرتیپ کارل هورس، مشاور فرماندهی نیروهای مشترک آمریکا، یک بار در مورد مزدورها گفت، " اینها در این کشور سرخود هستند و کارهای احمقانه ای انجام می دهند. هیچکس بالای سر آنها نیست، بنابراین هنگامیکه شدت عمل به خرج می دهند شما نمی توانید آنها را سرزنش کنید. آنها به مردم شلیک می کنند و کس دیگری مجبور است جواب آن را بدهد. این اتفاق در همه جا می افتد. "
راس در ادامه می نویسد: "پل برمر "، حاکم نظامی عراق، در 27 ژوئن 2004، یعنی یک روز قبل از اینکه بغداد را ترک کند، دستور شماره 17 را صادر کرد که حکومت عراق را از پیگرد جرایم پیمانکاران در دادگاه های داخلی عراق منع می کرد. نتیجه: هنگامیکه حکومت عراق به حادثه میدان نیسور رسیدگی کرد، گزارش داد که " کشتار بیرحمانه شهروندان در منطقه نیسور بغداد بدست نیروهای بلک واتر، درست همانند بقیه عملیات های تروریستی، یک اقدام تروریستی علیه شهروندان محسوب می شود. " به طوریکه آسوشیتدپرس در یک آوریل گزارش داد، "این شرکت با هیچ اتهامی مواجه نمی شود. اما حادثه بغداد باعث تشدید این حس در مردم عراق شد که پیمانکاران امنیتی خصوصی از سال 2003 بدون توجه به قوانین یا زندگی عراقی ها فعالیت کرده اند. " بغداد همچنین بلک واتر را متهم کرد که حداقل در 6 حادثه مرگبار در همان سال قبل از میدان نیسور دست داشته است که از آن جمله می توان به مرگ حنا العمیدی، روزنامه نگار عراقی، اشاره کرد.
به نوشته این مقاله تا بهار 2008، 180هزار مزدور در عراق فعالیت می کردند، که معلوم نیست چه تعداد از آنها کشته شده است، چون اسامی کشته شدگان آنها در فهرست تلفات پنتاگون درج نمی شود و از آنجا که بیشتر آنها وظایف غیر رزمی بر عهده دارند، احتمال اینکه تلفات آنها بیشتر از سربازان باشد کم است. بر اساس برخی برآوردها شاید 1000 نفر آنها در عراق کشته شده باشند، یعنی تقریبا یک مزدور به ازای هر چهار سرباز.
منصور نیز دراین باره می گوید: یک گروه عراقی به نام حامیان حقیقت، ادعا می کند که هلیکوپترهای آمریکایی که در ارتفاع کم پرواز می کردند اجساد مزدورهای کشته شده را به داخل رود دیاله نزدیک مرز ایران انداختند. یک گروه دیگر موسوم به ارتش اسلامی عراق، گورهای دسته جمعی مزدورانی را که برای نیروهای آمریکایی کار می کردند کشف کرد. او گفت کشف گورهای جمعی مزدوران در عراق عادی شده است. مشخص نشد اینها مزدوران محلی بودند یا جنگجویان خارجی.
نویسنده با بیان اینکه بیشتر مزدوران خصوصی قبلا در آفریقای جنوبی، شیلی، و جاهای دیگر به دیکتاتورها خدمت کرده اند، به صحبت نوام چامسکی در کتاب "دولت های شکست خورده " اشاره می کند: "در عراق، شرکت های امنیتی خصوصی که دومین جزء بزرگ از ائتلاف را تشکیل می دهند، نیروهای خود را از بین جنگجویان زبده و کارآزموده، که تقریبا 70 درصد آنها اهل ال سالوادور هستند، انتخاب می کنند. قاتلان آموزش دیده دستگاه تروریسم دولتی ریگان با دنبال کردن حرفه خود در عراق می توانند بیشتر از جوامع خود در آمد داشته باشند. "
البته گاهی نیز مزدوران از بین جمعیت خود عراق استخدام می شوند که منافعی هم در پی دارد، به گفته جیمز پتراس (جامعه شناس) در کتاب "حاکمان و محکومین در امپراتوری آمریکا "، "استفاده از مزدوران محلی این تصور را بوجود می آورد که واشنگتن به تدریج قدرت را به رژیم دست نشانده محلی می سپارد. این کار القا کننده این ذهنیت است که رژیم دست نشانده توانایی حکومت را دارد، و این داستان را تبلیغ می کند که یک ارتش محلی باثبات و قابل اتکا وجود دارد. حضور این مزدوران محلی این باور را القا می کند که مناقشه داخلی به جای اینکه یک مبارزه آزادیبخش ملی علیه یک قدرت استعماری باشد، یک جنگ داخلی است. "
پتراس همچنین می نویسد، "ناکامی سیاست آمریکا در استفاده از مزدورهای عراقی برای شکست مقاومت، با افزایش تعداد نیروهای رزمی آمریکایی در عراق – از 140هزار به 170هزار – طی بهار 2007 به خوبی مشهود است. " او گفت بیشتر نیروهایی مزدور عراقی از خدمت فرار می کنند.
به نوشته چلمرز جانسون در کتاب "افسوس های امپراتوری " ،استفاده از پیمانکاران خصوصی مقرون به صرفه تر به نظر می رسد، اما هنگامیکه قراردادها فقط به شرکت های معدود واگذار شده و مناقصه رقابتی نباشد، موضوع جای بحث پیدا می کند.
راس دراین باره می نویسد: بلک واتر برای حافظت از پل برمر در سال 2003 یک قرارداد 27 میلیون دلاری بدون مناقصه دریافت کرد،که طبق کتاب " جنگ سه تریلیون دلاری " جوزف استیگلیتز، رقم این قرارداد بعدا تا 100 میلیون دلار در سال افزایش یافت و تا سال 2007 بلک واتر با استخدام 845 پیمانکار امنیتی خصوصی یک قرارداد 2/1 میلیارد دلاری در عراق داشت.
استیگلیتز همچنین عنوان می کند که در سال 2007 نگهبانان امنیتی خصوصی که برای شرکت هایی چون بلک واتر و دین کورپ کار می کردند، روزانه تا هزار و 222 دلار یا سالانه 445هزار دلار درآمد داشتند. در مقابل، یک گروهبان ارتش 140 الی 190 دلار در روز (مجموعا 51 هزار و 100 تا 69 هزارو 350 دلار در سال) با احتساب حقوق و مزایا دریافت می کرد.
نویسنده مقاله با بیان اینکه این ارتش های سایه با پول مالیات دهندگان آمریکایی بزرگ شده اند، به بخشی از کتاب پرفروش "بلک واتر: ظهور قدرتمندترین ارتش مزدور جهان " نوشته جرمی اسکاهیل اشاره می کند: "زمین هفت هزار جریبی این شرکت در شهر مایوک در ایالت کارولینای شمالی، اکنون به پیچیده ترین مرکز نظامی خصوصی در کره زمین تبدیل شده است، و این در حالیست که شرکت صاحب یکی از بزرگترین ذخایر خصوصی تسلیحات سنگین است. آنجا یک مرکز آموزشی اصلی برای نیروهای امنیتی و نظامی فدرال و محلی در آمریکا، و همچنین نیروهای خارجی و افراد شخصی است. این شرکت بالون های شناسایی و باندهای خصوصی برای ناوگان هواپیماهای خود که شامل هلی کوپتر نیز می شود، تولید می کند. " مقامات شرکت می گویند سالانه حدود 35هزار پرسنل نیروی انتظامی و ارتش را آموزش می دهند.
به نوشته این مقاله ایده قراردادی کردن بیشتر کارهای پنتاگون، از سربازهای آشپزخانه گرفته تا رانندگان کامیون های منطقه جنگی، عمدتا از سوی وزیر دفاع وقت، دیک چنی، در اوایل دهه 90 مطرح شد: در آن زمان او از سوی کنگره موظف شده بود هزینه های پنتاگون را پس از جنگ سرد کاهش دهد. چنی پس از ترک پست دفاعی خود برای رسیدن به مدیر کلی هالیبرتون، بر استفاده از پیمانکاران جهت پشتیبانی از ارتش که آن موقع در یوگوسلاوی سابق درگیر بود، نظارت کرد. به طوریکه پراتاپ چاترجی در کتاب خود یادآوری کرده است " حدود یک درصد افرادی که در عملیات طوفان صحرا در سال 2001 در میدان نبرد عراق حضور داشتند پیمانی بودند، اما اکنون در عملیات آزادی پایدار [افغانستان] تعداد پیمانکاران تقریبا با پرسنل نظامی برابر است. "
در بخش دیگری از این مقاله آمده است: از آنجا که مزدورها می توانند با لباس شخصی فعالیت کنند، برای پنتاگون مفید هستند زیرا می تواند بدون جلب توجه بی مورد حضور نظامی را در یک کشور افزایش دهد. به نوشته اسکاهیل، " پنتاگون به جای فرستادن گردان هایی از ارتش آمریکا به آذربایجان، " پیمانکاران غیرنظامی " بلک واتر و شرکت های دیگر را به این کشور فرستاد تا عملیاتی را پایه ریزی کنند که هدفی دوگانه داشت: حفاظت از بهره برداری های سودمند جدید غرب از نفت و گاز در منطقه ای که به لحاظ تاریخی تحت سلطه روسیه و ایران بوده است، و احتمالا پی ریزی یک پایگاه عملیاتی مقدم برای حمله علیه ایران. "
همچنین به گفته اسکاهیل مخالفت‌های داخلی با جنگ های تجاوزکارانه منجر به این می شود که افراد کمی برای خدمت در نیروهای مسلح داوطلب شوند، و این کار به نوبه خود یا انگیزه جنگ را کاهش داده یا باعث اجباری شدن خدمت می شود. به اعتقاد وی اگرچه مخالفت بین المللی کار واشنگتن را در مجاب کردن کشورهای دیگر برای حمایت از جنگ و اشغال سخت کرده است. اما با وجود شرکت های مزدور خصوصی این عوامل به طرزی اساسی تغییر کرده اند، زیرا منبع سربازان بالقوه موجود برای یک کشور متجاوز فقط به تعدادی افراد در جهان محدود می شود که حاضرند در مقابل پول آدم بکشند: با کمک مزدورها، شما برای آغاز جنگ های تجاوزکارانه نیازی به خدمت اجباری یا حتی حمایت مردم خودتان ندارید. حتی به ائتلافی از چندین کشور "مشتاق " هم نیاز ندارید. اگر واشنگتن نتواند پرسنل مورد نیاز برای اشغال یا تهاجم را با نیروهای ملی خودش تامین کند، شرکت های مزدور یک جایگزین برای این منظور ارائه می کنند ،از جمله پایگاه داده پیمانکاران 21هزار نفری شرکت بلک واتر.... اگر حکومت های خارجی حاضر به همکاری نباشند، سربازان خارجی را می توان خرید.
به نوشته راس در ژانویه 2008، کار گروه سازمان ملل در زمینه مزدورها، به استفاده جدیدی از این نیروها در آمریکای لاتین پی برد که عبارت بود از تاسیس شرکت های امنیتی خصوصی برای حفاظت از شرکت های استخراجی بین المللی که کارمندان آنها اغلب در سرکوب اعتراضات اجتماعی مشروع جوامع و سازمان های حقوق بشر و محیط زیست مناطق عملیاتی خود دست داشتند. موسیوا لکوتا، وزیر دفاع آفریقای جنوبی، هم مزدورها را "تازیانه مناطق فقیر دنیا، بویژه آفریقا " خوانده و گفت هر کس پول داشته باشد می تواند این انسان ها را اجیر کرده و آنها را به ماشین های کشتار یا قربانیان جنگ تبدیل کند.
راتنر نیز با صراحت هشدار می دهد، " این نوع گروه های نظامی، پیراهن قهوه ای های حزب نازی را تداعی می کنند که می توانند به عنوان یک مکانیسم انتظامی فرا قانونی عمل کنند. "
البته، مقامات این شرکتهای خصوصی خود را شریف تر می دانند. کافر بلک، معاون بلک واتر، در نطقی این شرکت را با شوالیه های میزگرد شاه آرتور مقایسه و تصریح کرد آنها "بر اخلاقیات، شرافت و کمال متمرکز بودند. این مهم است. ما طالب سود آنی نیستیم. ما شیاد نیستیم. ما به این چیزها معتقدیم. "
شروود راس در پایان تاکید می کند: به رغم چنین ادعاهایی، قضاوت نهایی درمورد عملکرد این شرکت های نظامی خصوصی باید از روی افرادی که این شوالیه ها به آنها خدمت می کنند انجام شود. و اگر بلک واتر یک نمونه باشد، باید گفت آنها منفورند.