- صفحه نخست
- |
- استان ها
- |
- بین الملل
- |
- سیاسی
- |
- چند رسانه ای
- |
- اقتصادی
- |
- فرهنگی
- |
- حماسه و جهاد
- |
- صبح صادق
- |
- صدای انقلاب
- |
- محرومیت زدایی
بصیرت:برخی روزنامه های صبح امروز سرمقاله های خود را به موضوعات زیر اختصاص دادند.
* تهران امروز
روزنامه تهران امروز در یادداشت خود با عنوان "اوباما از ایران چه می‌خواهد؟ "به قلم حسن احمدی آورده است: باراک اوباما رئیس‌جمهوری آمریکا در تازه‌ترین واکنش خود نسبت به مسائل ایران سخنانی بر زبان رانده است که به نظر می‌رسد تردید رئیس‌جمهوری آمریکا در بهره‌گیری از کارت‌های بازی در اختیارش را نشان داد.
اوباما از زمان سکونت در کاخ سفید چنین القا کرده که بیش از همه از پنجره گفت‌وگو و دیپلماسی به ایران نگریسته است اما در مقابل مقامات کشورمان بارها او را به در پیش گرفتن رفتارهای متناسب دعوت کرده‌اند.
اما در نقطه مقابل، لحن مقامات آمریکایی اخیرا و پس از عدم توافق بر سر خروج اورانیوم، به تندی گراییده و هر یک در فهرست کردن لیست تنبیه‌ها و تحریم‌های تازه مسابقه گذاشته‌اند.
در 7، 8 ماه اخیر دستگاه دیپلماسی آمریکا به اشاره اوباما، مواضع خود را در برابر ایران و سایر نقاط مشابه و متفاوت تنظیم کرده و در میانه ادعای گفت‌وگوهای موثر و متعهد و ژست‌های خشن و عتاب‌آمیز و تهدیدنگر گرفتار آمده است. مشکل اوباما آن است که دستکش مخملی بر دستان چدنی خود کشیده و بدتر آنکه دوست ندارد این دستکش دیده شود.
از این رو در این دوره تلاش کرده گاه از سخنان نرم و ادبیات دیپلماسی بهره بگیرد. نامه‌نگاری او به مقامات ایرانی که ظاهرا در آن از ادبیات نرم بهره می‌گیرد اما تنظیم بسته‌های تهدید و تحریم با مشارکت سران غرب علیه ایران بیانگر چنین تناقضی در گفتار و رفتار سیاستمداری است که تنها دو کارت سوخته زور و تزویر در جیب دارد. اوباما یک روز حوادث انتخاباتی ایران را مسائل داخلی اعلام می‌کند اما روز دیگر به تظاهرات سکوت در خیابان‌های تهران گواهی می‌دهد. او از یک سو خواهان یافتن توافقی با ایران بر سر فعالیت‌های هسته‌ای صلح‌آمیز است اما در مقابل تنها خروج اورانیوم ایران را می‌خواهد. با توجه به اینکه جورج بوش در دوران هشت ساله خود استراتژی زور را در پیش گرفت اما ره به جایی نبرد، اوباما خود به «سوخته» بودن آن کارت به خوبی واقف است. شرایط زمانی برای او و شعارها و وعده‌هایش سخت‌تر می‌شود که مشت عدم صداقتش در تعامل با ایران و به رسمیت شناختن حقوق قانونی کشورمان روز به روز آشکارتر می‌شود.
گرچه مقامات ارشد تهران شفاف و در لفافه، اوباما را از پیمودن راه بوش پرهیز داده‌اند، اما این گمانه اکنون بیش از گذشته تقویت شده است که مسیر تعامل با تهران از دوره بوش و از دالان عدم صداقت نمی‌گذرد.
*ایران
روزنامه ایران درسرمقاله خود با عنوان "باز هم فتنه... "به قلم مرتضی قمری‌وفا آورده است: موج تخریبی توطئه‌ها و حوادث پس از انتخابات ریاست‌جمهوری 22 خرداد 88 پس از آنکه با سد مستحکم «اقتدار و تدبیر حداکثری» نظام جمهوری اسلامی مواجه شد، اکنون چند ماهی است که برروی طراحان و عاملان پیدا و پنهان آن آوار شده و تنفس را بر آنان سخت دشوار کرده است.
این وضعیت جهنمی، فتنه‌گران را به حرکت‌های «کور و ضد مردمی» رهنمون ساخته است که آخرین نمونه آن سناریوی «خودزنی» در 16 آذر امسال بود؛ به گونه‌ای که پس از فراخوان‌های وسیع در شبکه‌های اجتماعی، کانون توطئه تنها توانست حدود 1700 نفر را در نقاط مختلف کشور به میدان حریم‌شکنی و حرکات ضدانقلابی آورد؛ و اما در مقابل آن، ده‌ها?هزار دانشجوی انقلابی و آگاه در دانشگاه‌های سراسر کشور، آنچنان که شایسته و رسم آئین دیرین روز ضد امریکایی و ضد استکباری 16 آذر بوده است، از آبرو و حیثیت شهیدان این روز تاریخی پاسداری کردند و افزون‌بر آن اهداف شوم جبهه ضدانقلاب را نیز با ظرافت مثال زدنی خنثی نمودند.
در این میان، در روزهای گذشته اتفاقات ناگواری هم از سوی فتنه‌گران افتاد که احساسات پاک مردم بخصوص جوانان آگاه و پیشرو کشورمان را به سختی آزرد که مهمترین آن اهانت شماری از عاملان ناآگاه و یا فریب‌خورده حوادث روز 16 آذر و یک روز پس از آن، به ساحت مقدس امام خمینی (ره) بود. این اقدام ننگین اتفاقاً خیلی سریع از سوی رسانه‌های خارجی در سطح وسیعی پوشش خبری داده شد و از آن به عنوان «نقطه عطف» در اقدام معترضان نام‌برده شد!؟ بلافاصله بعد از آن نیز مقام‌های رژیم صهیونیستی و باراک اوباما، رئیس‌جمهور امریکا در مراسم اهدای جایزه صلح (بخوانید جنگ) نوبل از این‌گونه اعمال تقدیر کردند و اوباما درستی اقدامات جنگ‌طلبانه خود را به چنین تحرکات دموکراسی خواهانه‌ای «گواهی» داد و پیوند زد!؟
تأسفبارتر اینکه گروه‌هایی که سال‌ها دم از «پیرو خط امامی?بودن» می‌زدند، مثل ماجراهای دوران اصلاحات که عده‌ای از پشیمان‌ها درصدد برآمدند امام و آموزه‌هایش را به «موزه تاریخ» بسپارند و یا از انقلاب، ایدئولوژی‌زدایی کنند، این‌بار هم چشمان سیاست‌زده خود را بر حقایق بستند و در ماه‌ها و روزهای اخیر در قبال اهانت‌کنندگان به امام و انقلاب و نظام و رهبری دم نزدند و سکوت پیشه کردند!؟ براستی مواضع مجمع روحانیون مبارز و یا مؤسسه نشر و تنظیم آثار امام(ره) در این‌باره چقدر برای مردم منطقی و پذیرفتنی است؟!
در چنین اوضاع و احوالی و پس از گذشت 6 ماه از انتخابات، به تصدیق ملت ایران و کارشناسان فن، حوادث ماههای اخیر بی‌شک در قالب یک طرح و پروژه وسیع «براندازی از درون» پیگیری می‌شود که آمران و عاملان آن در هر سطح و رده‌ای باید پاسخگوی اعمال خائنانه خود باشند. بر این اساس، باید دانست که اقدام جدید اهانت‌کنندگان به ساحت بنیانگذار جمهوری اسلامی، مرحله‌ای دیگر از سناریوی براندازی نرم کودتاچیان علیه نظام جمهوری اسلامی ایران (در پوشش اعتراض به نتیجه انتخابات قانونی و افتخارآمیز 22 خرداد) است که با هدف تهییج و اغتشاش ذهنی مردم صورت گرفته است؛ بویژه که در کنار این اقدام شنیع، بسیاری از مقدسات و باورهای مردم نیز در روزهای اخیر مورد تهاجم واقع شد. این درحالی است که براساس اخبار منتشره حتی قرار بوده در این روزها با بهره‌گیری از برخی ابزارآلات ویژه، شماری از دانشجویان بیگناه کشته شوند که خوشبختانه این توطئه از سوی نهادهای امنیتی کشور نافرجام مانده است.
پیچیدگی فتنه‌های اخیر حقیقتاً «بصیرت، عقلانیت و اقدام انقلابی» همه آحاد ملت بخصوص خواص در همه طیف‌های سیاسی کشور را می‌طلبد؛ چه در فضای لخت و غیرمنعطف کنونی، دشمن به طور وسیع وارد کارزار شده و به پیشبرد اهداف خود می‌پردازد و براین اساس آمران و عاملان اصلی حوادث پس از انتخابات (که برای مردم، دروغ‌ها و خیانت‌هایشان آشکار شده) راهی جز «عذرخواهی رسمی و علنی» از مردم و رهبر معظم انقلاب و جبران مافات ندارند؛ در غیر این صورت، با خشم انقلابی توده‌های مردم مواجه خواهند شد که این همان مشی همیشگی و به یادماندنی حضرت امام (ره) است که ملت از خمینی کبیر و بت‌شکن به یاد دارند.
* رسالت
روزنامه رسالت در سرمقاله امروز خود با عنوان "کار فرقه موسوی به کجا می انجامد؟ " به قلم محمدکاظم انبارلویی آورده است: این روزها بسیاری از خود می پرسند کار فرقه موسوی به کجا می انجامد؟ فرقه ای که امید آمریکا برای اخلال در امنیت و اقتدار ملی و سرمایه رژیم صهیونیستی برای آ تش افروزی جهت ایجاد اختلاف و تشتت بین مردم است.
این روزها مردم از خود سوال می کنند مماشات مقامات قضائی با این فرقه تا کجا خواهد بود؟تخطئه اصلی ترین شعارهای انقلاب و امام در روز قدس و روز13 آبان و اهانت به ساحت مقدس امام خمینی (ره) بنیانگذار جمهوری اسلامی در روز16 آذر در دانشگاه آن هم برای تولید خوراک برای رسانه های دشمن تا کی ادامه خواهد داشت؟
هفت شبکه ماهواره ای دشمن اهانت به امام(ره) و شعارهای موهن را علیه نظام پخش کرده اند.اما برخی مدعیان پیروی از خط امام مهر سکوت برلب زده اند وحتی برای تبرئه اهانت کنندگان منکر اصل آن شده اند!مردم اکنون خار در چشم و استخوان در گلو شرارت های این فرقه را به نظاره نشسته و کاسه صبرشان از ستم به نظام، امام و رهبری به سر آمده است.رسوایی فرقه موسوی به جایی رسیده است که منافقین و سلطنت طلب ها را به وجد آورده است. بی آبرویی آنها به حدی است که حتی اوباما و سارکوزی و براون رسما از آنها حمایت می کنند. این پول های حرامی که از آن سوی آب ها برای برپا نگه داشتن شتر فتنه فرستاده می شود از گلوی آنها پایین نمی رود. آنها با سد بصیرت در دین و بصیرت در عمل جامعه بیدار ما روبرو شده اند. آنها که انزجار قلبی و تذکر لسانی مردم را می بینند و می شنوند باید منتظر خشم انقلابی توده های میلیونی مردم باشند کما اینکه این موضع صریح را در انتخابات نهم و دهم دیدند.
***
هفته گذشته طلاب مدرسه معصومیه قم در جشن بزرگ عمامه گذاری طی مراسمی نشان “عمار یاسر” را به آیت الله مصباح یزدی اهدا کردند. آیت الله مصباح یزدی از علمای بزرگ حوزه علمیه قم است که در نیم قرن اخیر خدمات شگرفی را به جامعه علمی کشور نموده اند. او را به حق می توان یکی از فرماندهان حاضر در صحنه نبرد نرم نامید.
او در حوزه دفاع از دین و اخلاق انصافا چیزی کم نگذاشته است و در حوزه سیاست و مسائل اجتماعی آثار گرانقدری بر جای گذاشته است. او تهدیدهای دشمن را به فرصت تبدیل کرد و نسلی در حوزه تربیت کرده که بار سنگین مبارزه با تبهکاران نبرد نرم را به عهده دارند.
طراحی های آمریکا، انگلیس و اسرائیل بویژه در یک دهه اخیر در دانشگاه ها و حوزه های علمیه به شکست انجامید.
آیت الله مصباح و شاگردانش در تحمیل این شکست به دشمن سهم بسزایی داشتند. او در دانشگاه و حوزه نخبگانی تربیت کرده که امید آینده انقلاب و نظام هستند. او ریزش های نخبگان فرسوده را با رویش های جدید جبران کرده و یک خطر حتمی را دفع کرده است.
او یکی از دشمن شناس ترین چهره های علمی کشور است. باید خداوند را برای برخورداری از چنین عالمانی شاکر باشیم.
***
متاسفانه کمی آن سوتر عده ای که امام (ره) آنها را بدتر از منافقین می دانست در قم به ملاقات کسی رفتند که روزگاری امید امام و امت بود.
آنها تندیس حقوق بشر با نمادی مربوط به539 سال پیش از میلاد مسیح را به او تقدیم کردند. گویی در بیان پیامبر عظیم الشان جهان اسلام محمد بن عبدالله (ص) و قرآن کریم سخنی از حقوق بشر نرفته است!
آنها این تندیس را به پاس خدمات وی در انکار حق24/5 میلیون نفر ایرانی در انتخابات اخیر که اغلب از محرومترین و مستضعف ترین اقشار جامعه هستند به او اهدا کردند.
آنها این تندیس را به این دلیل به او دادند که حق اکثریت در جامعه ما را نادیده گرفته و تلاش می کند حکومت در ایران در دست شاه سلطان حسین ها باشد. متاسفانه این جماعت که همصدایی با مسعود رجوی و رضا پهلوی و همراهی با جنبش گوگوش و سروش می کنند، همصدایی با آمریکا و اسرائیل را به همنوایی با ملت ایران ترجیح می دهند. بارها ملت ایران اقبال خود را به نظام و امام و رهبری و ادبار خود را از این جماعت نشان داده اما آنها با بیانیه ها و اطلاعیه ها و سخنرانی های آمریکاپسند مردم را به جرم رای ندادن به سلطان حسین می خواهند مجازات کنند.تندیس تلاشگر حقوق بشر به کسی داده می شود که نظام و انقلاب را که با خون هزاران شهید و فداکاری ده ها هزار از عالمان دین و جانفشانی میلیون ها ایرانی به دست آمده رها کرده است و به دنبال حقوق مخالفان نظام و انقلاب و بازگشت دیکتاتوری به کشور است.
او به بهانه اینکه امام (ره) یک وقتی در پاریس فرمودند؛ “حتی کمونیست ها در حکومت آینده ما حق اظهار نظر دارند” پرچم آزادی مخالفت مخالفان نظام را در دست دارد. اما حاضر نیست از آزادی ملت ایران در داشتن حکومت اسلامی و دینی دفاع کند!
همین کمونیست ها که اخیرا در فرقه موسوی برای مخالفت با نظام ثبت نام کرده اند در16 آذر به امام خمینی (ره) آن اهانت و جسارت زشت را کردند. اما او حاضر نشد کلمه ای در دفاع از امام (ره) بگوید و ستم کمونیست ها را محکوم کند.
***
دیروز مردم در تهران و قم و اکثر شهرها بعد از اقامه نماز جمعه اهانت فرقه موسوی به امام (ره) را محکوم کردند. سخن مردم با مقامات قضائی این است که مماشات در برابر کسانی که به معارضه با دولت و مقابله با نظام و اهانت به مقدسات ادامه می دهند هیچ توجیهی ندارد.
مردم خوشبختانه در کمال بصیرت در میدان نبرد نرم آ ماده اند و شرارت عمال آمریکا و سرمایه های اسرائیل را رصد می کنند.
اگر مسئولان در این باره اقدامی نکنند وصیت نامه امام (ره) تکلیف مردم را در برابر این شرارت ها مشخص کرده است. مردم مظلومیت نظام و رهبری را خوب درک می کنند. تظاهرات دیروز در سراسر کشور نمادی از بیداری مردم در برابر توطئه های دشمن و پاسخ به تحرکات مذبوحانه فرقه موسوی بود.
* کیهان
روزنامه کیهان در یادداشت روز خود با عنوان "موج خون در دل لعل " به قلم حسین شریعتمداری آورده است:ماجرا از آن روزها شروع شد که مدعیان اصلاحات در دوران موسوم به همین نام، آشکارا و با صراحتی آمیخته به وقاحت نوشتند و گفتند؛ «اصلی ترین مانع اصلاحات آن است که در ایران هنوز خدا نمرده است»! «افکار امام(ره) باید به موزه تاریخ سپرده شود»! «عامل دو دهه عقب ماندگی ایران، افکار امام(ره) است»! «فرهنگ بسیجی خشونت آفرین است»! «دوران پیروی از افکارامام(ره) سپری شده است»! «امامان 12گانه نیز قابل انتقاد هستند»! «علیه خدا هم می توان دست به راهپیمایی و تظاهرات زد»! و...
ماجرای زشت و مشمئزکننده این روزها از آن روزها آغاز شد و در ماههای اخیر به اوج خود رسید تا آنجا که مدعیان اصلاحات در روز قدس به نفع اسرائیل شعار دادند، در روز 13 آبان از جنایات آمریکا تقدیر کردند و سرانجام در روز 16آذر، تصویر مبارک امام راحل(ره)، یعنی روح خدا در کالبد جهان اسلام را پاره کردند!!
آن روزها، وقتی اهانت این فرقه آمریکایی-اسرائیلی را در ورق پاره های آنها می خواندیم، از تشویق و ترغیب آنان که بخش قابل توجهی از رسانه های بیگانه -مخصوصاً رسانه های اسرائیلی- را به خود اختصاص داده بود، تعجب نمی کردیم و جای تعجب هم نبود، چرا که آنها زبان دشمنان قسم خورده امام و انقلاب را به کام گرفته بودند و باید هم از آمریکا و اسرائیل به تقدیر رسانه ای و یا نقدینه نه چندان پنهانی جایزه می گرفتند. اما آنچه تعجب آور می نمود سکوت برخی از سران و دست اندرکاران جبهه اصلاحات نظیر کروبی، موسوی، خاتمی، مجمع روحانیون مبارز و مخصوصاً موسسه موسوم به تنظیم و نشر آثار امام(ره) بود که در مقابل اینهمه اهانت آشکار به ساحت مقدس حضرت امام(ره) نه فقط زبان به کام و قلم به نیام کشیده و حتی یک کلمه- تاکید می شود که حتی یک کلمه- به اعتراض نمی گفتند و نمی نوشتند، بلکه با سکوت مرموز خود و حمایت تلویحی و گاه صریح از اهانت کنندگان به تشویق و ترغیب آنها نیز برخاسته بودند. بدیهی است سران مدعی اصلاحات نمی توانند این واقعیت تلخ را انکار کنند، چرا که تمامی اسناد آن موجود است و بسیاری از این اسناد غیرقابل انکار طی چند سال گذشته با ذکر مأخذ در کیهان به چاپ رسیده است. به عنوان مثال، برخی از دست اندرکاران این جبهه و حامیان سینه چاک آنها در چند نوبت پی درپی، کلام مبارک حضرت امام(ره) را که به صراحت در صحیفه آن حضرت ثبت و ضبط است و نوار صوتی و تصویری آن نیز موجود است، تحریف کردند و کیهان با درج متن سخن امام راحل(ره) از صحیفه امام(ره) و مقایسه آن با متن تحریف شده از سوی مدعیان اصلاحات، خواستار اعلام موضع «مؤسسه تنظیم و نشر» شده بود اما، مؤسسه یاد شده که اصلی ترین وظیفه قانونی آن، مقابله با تحریف آثار حضرت امام(ره) است در مقابل این تحریف های آشکار و غیرقابل انکار کمترین واکنشی نشان نداد.
شعار به نفع اسرائیل که حضرت امام(ره) آن را جرثومه فساد می دانستند، آنهم در روز قدس که ابتکار امام راحل(ره) برای مقابله با اسرائیل است، شعار به نفع آمریکا، آنهم در روز مقابله با استکبار جهانی و سالروز فتح لانه جاسوسی آمریکا که خمینی کبیر و عزیز، آن را انقلابی بزرگتر از انقلاب اول معرفی کرده بودند و سرانجام پاره کردن تصویر حضرت امام(ره) در روز 16 آذر، ادامه همان حرکت مرموزی است که مدعیان اصلاحات از چند سال قبل آغاز کرده بودند، نگاهی- هرچند گذرا- به مواضع چند سال گذشته و مخصوصاً عملکرد و مواضع چند ماه اخیر سران فتنه و حامیان تابلودار آنها بیندازید، آیا در تمامی مواضع آنان حتی یک نمونه می توان یافت که آشکارا علیه اسلام و انقلاب و امام(ره) نباشد؟ مگر آنچه طی چند ماه گذشته به صراحت و در سال های قبل، با تلویحی نزدیک به تصریح بیان کرده اند، چیزی غیر از اهانت به اسلام و انقلاب و امام بوده است که پاره کردن عکس امام(ره) از سوی مشتی اراذل و اوباش استخدام شده توسط سران فتنه تعجب آور باشد؟! آنچه تعجب آور است و البته، قبل از آن که انگشت تعجب بر دندان گزیده شود، خنده تلخ بر لب ها می نشاند، اعتراض «مؤسسه تنظیم و نشر آثار امام(ره)» به سازمان صدا و سیمای جمهوری اسلامی ایران است که چرا فیلم مستند مربوط به پاره کردن عکس حضرت امام(ره) از سوی اراذل و اوباش اجاره ای را پخش کرده است؟! البته مهدی کروبی نیز نامه مشابهی با همین مضمون خطاب به رئیس سازمان صداوسیما نوشته است!
درباره اعتراض مشترک سران فتنه و موسسه تنظیم و نشر آثار حضرت امام(ره) گفتنی است که؛
1-اعتراض موسسه تنظیم و نشر آثار امام در حالی است که این موسسه طی چند سال گذشته و مخصوصاً در جریان فتنه اخیر در مقابل اهانت های مکرر سران فتنه و هواداران آنها به ساحت مقدس حضرت امام(ره) و اسلام و انقلاب نه فقط کمترین اعتراضی نکرده است، بلکه در تمامی این زشتی ها و پلشتی ها با فتنه گران و دشمنان داخلی و خارجی امام راحل(ره) همسو و هم نوا بوده است. آیا این واقعیت تلخ قابل انکار است؟! آیا «جمهوری اسلامی ایران نه یک کلمه کم و نه یک کلمه زیاد» یادگار حضرت امام(ره) نیست؟ چرا وقتی سران فتنه و هواداران- البته اندک و کم شمار- آنها شعار «جمهوری ایرانی» سر دادند، موسسه یاد شده ساکت بود؟ آیا روز قدس ابتکار امام راحل(ره) نیست و مقابله با اسرائیل، توصیه اکید آن بزرگوار نبوده است؟ آیا مبارزه با آمریکا سفارش حضرت امام(ره) نبوده است؟ آیا منتظری را امام راحل(ره) عزل نکرده بودند؟ آیا نهضت آزادی را حضرت امام، یک گروه آمریکایی و غیرقانونی معرفی نفرموده بودند؟ آیا...آیا...
اگر چنین بوده است- که بوده و هست- چرا موسسه ای که عکس امام(ره) را بر فراز خود دارد، برعکس حضرت امام(ره) حرکت می کند؟! و در مقابل دشمنی های آشکار و بی پرده سران فتنه با حضرت امام(ره) و «آثار» آن بزرگوار نه فقط سکوت می کند بلکه به حمایت از دشمنان امام(ره) نیز برخاسته است؟! با اینهمه جفایی که شما و سران فتنه به ساحت مقدس حضرت امام(ره) روا داشته اید، اعتراض به پخش فیلم مستند پاره کردن تصویر امام راحل(ره) از سوی هوادارانتان، فقط خنده تلخ بر لب می نشاند و چه می دانید، شاید آتش انتقام نیز در دل عاشقان پیر جماران می افشاند.
2- سران فتنه و موسسه تنظیم و نشر آثار امام(ره) در نامه های خود به گونه ای مرموز و حسابشده، فقط به پخش فیلم پاره کردن تصویر مبارک حضرت امام(ره) اعتراض کرده اند و سخنی علیه این اقدام زشت و نفرت انگیز هواداران خود بر زبان و قلم نیاورده اند!
موسسه تنظیم و نشر در نامه خود آورده است «علی رغم آن که این روزها بعضاً شعارهای ساختارشکنانه دیگری با کمال تاسف مطرح شده اما هتک حرمتی نسبت به ساحت امام خمینی(ره) گزارش نشده است»! و ادامه داده است که «هیچ یک از شبکه های خارجی و رسانه های دیداری و نوشتاری -علی ما نقل- چنین مطلبی را انعکاس نداده اند»!!
این در حالی است که شبکه های تلویزیونی و رادیویی بیگانه، مخصوصاً شبکه های آمریکایی و اسرائیلی با ذوق زدگی فیلم پاره کردن تصویر حضرت امام(ره) را که به طور جداگانه از سوی خبرنگاران خود تهیه کرده اند، در چند نوبت پخش کرده و برای طرفداران سبز اموی هورا کشیده اند. به عنوان مثال، شبکه تلویزیونی «العربیه» وابسته به عربستان سعودی هر چند ساعت یک بار فیلم یاد شده را پخش می کند و به افتخار! سران فتنه و حامیان آنها کف می زند!! البته اصرار سران فتنه و «موسسه تنظیم و نشر» برای انکار این واقعیت تلخ قابل درک است! آنها به گواهی مواضع و عملکرد چندماهه اخیرشان نباید از پاره شدن تصویر مبارک حضرت امام(ره) نگران باشند، مگر در فتنه اخیر چیزی غیر از کنار گذاشتن اسلام و انقلاب و امام(ره) را دنبال می کردند؟! پس اعتراض آنها برای چیست؟! و چرا به رسانه های بیگانه که قبل از صداوسیمای جمهوری اسلامی ایران اقدام به پخش این فیلم کرده بودند و هنوز هم به پخش آن ادامه می دهند، اعتراض نکرده و حتی پخش فیلم یاد شده از رسانه های بیگانه را - البته با زرنگی خاص! و عبارت معترضه «علی ما نقل»- انکار هم می کنند؟! راستی چرا؟!
3- به تعبیر حکیمانه قرآن، یکی از ویژگی های منافقین، آن است که از یکسو با مؤمنان ادعای همراهی دارند و از سوی دیگر با شیاطین و دشمنان خدا نرد دوستی می بازند «هنگامی که با اهل ایمان روبرو شوند می گویند ایمان آورده ایم و چون با شیطان های خود خلوت کنند می گویند ما با شما هستیم و- ادعای دوستی با مؤمنان- برای استهزای آنان است»- بقره آیه 14- بنابراین بدیهی است که پخش فیلم پاره کردن تصویر مبارک حضرت امام(ره) از رسانه های بیگانه را برای اثبات «با شما هستیم»! تلقی کنند و از پخش آن در سیمای جمهوری اسلامی برآشوبند که چرا هویت واقعی آنان را نزد مؤمنان فاش کرده است. بیهوده نیست که اوباما هنگام دریافت جایزه صلح نوبل، این جماعت را تقدیس می کند و نتانیاهو از آنها با عنوان سرمایه بزرگ اسرائیل یاد می کند و... گفتنی است که خدای سبحان درباره یکی دیگر از ویژگی های منافقان می فرماید؛ «هنگامی که به آنها گفته می شود چرا در زمین فساد می کنید، پاسخ می دهند که ما اصلاح طلب هستیم» آیه 11 سوره بقره.
و این آیه مبارکه نیز در میان آیات فراوان دیگری از این دست شنیدنی است، آنجا که می فرماید «منافقان از آن در هراسند که خدا سوره ای نازل کند و آنچه در دل پنهان کرده اند را آشکار فرماید»- آیه 64 سوره توبه- خدای سبحان در ادامه همین آیه شریفه خطاب به رسول اکرم(ص) تاکید می فرماید «به آنان - منافقان- بگو اکنون استهزاء کنید- که روز کیفر و رسوایی فرا می رسد- و خدا آنچه را که از آن می ترسید، بیرون خواهد آورد» آیه 65 سوره توبه.
درباره دست اندرکاران مؤسسه تنظیم و نشر آثار امام(ره) که به ناحق در این جایگاه قرار گرفته اند، انتظار آن است که جناب آقای سیدحسن خمینی به حضور و سوءاستفاده آنان از این جایگاه خاتمه دهد. این انتظار قابل اغماض نیست چرا که امام راحل(ره) متعلق به جهان اسلام و همه مردم مسلمان ایران است و به قول قرآن «نزدیکترین افراد به ابراهیم(ع) کسانی هستند که از او پیروی می کنند»...
4- آیا هیچیک از موارد فوق که فقط اندکی از بسیارهاست قابل انکار است؟ معلوم است که نیست، بنابراین باید پرسید در این میان و در مقابل این اهانت آمیخته به خیانت، وظیفه دستگاه قضایی و مسئولان دیگر چیست؟!
این روزها و بعد از آنهمه وطن فروشی و خیانت سران فتنه و حامیان تابلودار و بی تابلوی آنان که پاره کردن تصویر حضرت امام(ره) تازه ترین آنهاست، نباید از توده های مردم که در راه اسلام و آرمان های امام(ره) خون داده و خون دل خورده اند انتظار سکوت داشت و....
و بالاخره به قول حافظ
جای آن است که خون موج زند در دل لعل
زین تغابن که خزف می شکند بازارش
مردم این روزها به محضر مبارک مراد غایب خویش- ارواحنا له الفداء- و نایب حاضر او، خاضعانه عذر تقصیر آورده و زمزمه می کنند «اشتباه از ما بود که به انتظار نشسته بودیم، باید به انتظار بایستیم».
* جمهوری اسلامی
روزنامه جمهوری اسلامی در سرمقاله امروز خود با عنوان "جایزه صلح برای جنگ افروزی ! " آورده است: پنجشنبه گذشته « اسلو » شاهد برگزاری یک نمایش مضحک بود که جهانیان را در عین شگفتی به خنده واداشت . باراک اوباما رئیس جمهور کشوری که اقتصاد سیاست و هیمنه ابرقدرتی اش بر سلطه تحمیل جنگ و جنگ افروزی بنا شده است در یک نمایش مضحک در نروژ جایزه صلح نوبل را دریافت کرد.
وی که چند ماه پیش و زمانی که هنوز چند هفته بیشتر از انتخابش به عنوان رئیس جمهور آمریکا نگذشته بود در یک بازی سیاسی به عنوان برنده جایزه صلح نوبل معرفی شده بود پنجشنبه طی مراسم ویژه ای در اسلو و تحت تدابیر شدید امنیتی جایزه ای را دریافت کرد که پیش از او « شیمون پرز » نخست وزیر جنایتکار رژیم صهیونیستی نیز به خاطر کشتار مسلمانان فلسطینی آنرا به خود اختصاص داده بود.
اوباما همانوقت که با شنیدن خبر برگزیده شدنش به عنوان برنده جایزه صلح نوبل شگفت زده شده بود گفت : « قطعا من شایسته دریافت زودهنگام این جایزه نبودم زیرا زمان چندانی از آمدن من به کاخ سفید نمی گذرد ولی به هر حال این جایزه مرا شگفت زده کرد و گمان می کنم جایزه صلح نوبل به خاطر تلاشهایی است که آمریکا برای استقرار صلح در جهان و دفاع از حقوق ملتها انجام می دهد! »
اعلام اختصاص جایزه صلح نوبل به اوباما از همان زمان با واکنش های جدی جهانی روبرو شد اما در همین محدوده زمانی کوتاه تا برگزاری مراسم اعطای جایزه تحولات جهانی نشان داد که جایزه صلح نوبل امسال نیز در دستان کسی قرار گرفته که به اعتقاد بسیاری از تحلیلگران سیاسی و مردم جهان فرماندهی دو جنگ جاری را برعهده دارد و در دامن زدن به دیگر مناقشات جهانی از جمله خاورمیانه دخیل بوده است .
جایزه صلح نوبل از عجایب روزگار ماست زیرا در بسیاری از موارد به افرادی تعلق گرفته که دستانشان بیش از همه به خون ملتها و مردم بیگناه آغشته بوده است . این جایزه امسال به فردی تعلق گرفت که تنها چند هفته پس از ورودش به کاخ سفید برنده جایزه شد و در مدت 9 ماه مسئولیت تا زمان گرفتن جایزه به سرعت به رئیس جمهور جنگ مبدل گردید . او قطعا نه به خاطر تقویت دیپلماسی جهانی و هماهنگی بین مردم و دولتها و نه به منظور کاهش مسابقه تسلیحاتی این جایزه را به خود اختصاص داد بلکه درحالی این جایزه را دریافت می کند که آمریکا دو کشور عراق و افغانستان را همچنان در اشغال دارد و برنامه اش برای صلح در خاورمیانه یا تعامل با ایران به جایی نرسیده و به وخامت گرائیده است .
اوباما درحالی جایزه صلح نوبل را دریافت کرد که براساس یک نظرسنجی رسمی و معتبر در آمریکا 66 درصد مردم این کشور مخالف اعطای این جایزه به وی بوده و معتقدند رئیس جمهور آمریکا اقدام خاصی که او را شایسته دریافت این جایزه کند انجام نداده است . اوباما درحالی در اسلو حضور یافت که هزاران نفر از مردم نروژ او را سردمدار مسابقه تسلیحاتی در جهان و اشغالگر عراق و افغانستان و حامی جنایات رژیم صهیونیستی معرفی می کردند و هفته نامه آلمانی اشپیگل نیز گزارش اصلی خود را به بررسی راهبرد اوباما اختصاص داده و با تاکید بر اینکه وی مانند بوش عمل می کند تصریح کرده است « اوباما برنده جنگ است نه جایزه صلح نوبل » .
اوباما درحالی در بنیاد نوبل حضور یافت و به سخنرانی پرداخت که سیاستهای جنگ افروزانه آمریکا در عراق و افغانستان هر روز قربانیان بیشتری را به کام خود می کشد و شعار اولیه او برای ایجاد تغییر در سیاستهای آمریکا به پیروی از راهکارهای ضد انسانی بوش تبدیل شده و فرمان اعزام نیروهای بیشتر نظامی به عراق و افغانستان از کاخ سفید صادر می شود. اوضاع در عراق و افغانستان که مرکز ثقل وعده های عوامفریبانه اوباما بوده هر روز بدتر و بدتر می شود و رئیس جمهور آمریکا جز ریختن بنزین بر این آتش هنوز چاره دیگری برای جنگ این دو کشور نیاندیشیده است . وی در این مدت با حمایت از سیاستهای شهرک سازی صهیونیستها عملا هر آنچه را که از سوی سران سازشکار عرب و فلسطینی های فرصت طلب به عنوان روزنه صلح تلقی می شد مسدود کرده و عملا رژیم صهیونیستی را از کلیه قوانین بین المللی مستثنی نموده و این رژیم را از عنوان مجرمیت و بازخواست جهانی فراری داده است . در چنین شرایطی چگونه می توان آقای اوباما را مرد قانون و صلح نامید و با مشکلات بسیاری که او همچنان دنیا را به آن گرفتار کرده است شایسته دریافت جایزه صلح نامید
این مطالب شاید فقط نیمی از ماجرای این نمایش مسخره و مضحک باشد چرا که نیم دیگر و شاید مهمتر آن که شاهد ادامه سیاستهای جنگ افروزانه آمریکاست به سخنرانی اوباما در مراسم دریافت جایزه باز می گردد. وی در سخنان خود پس از دریافت جایزه صلح از حضور آمریکا در جنگ دفاع کرد و درعین حال آنرا در جهت ایجاد صلح پایدار و منطقی در جهان توجیه نمود. وی افزود : « نمی توانم در برابر تهدیدهای پیش روی مردم آمریکا اقدامی انجام ندهم . شیطان در جهان وجود دارد و باید به طور قاطعانه آنرا از بین برد. » اوباما با توجیه مداخله نظامی آمریکا در دیگر کشورها گفت : « اقدامات غیرخشونت آمیز نمی تواند ارتش های متجاوز را متوقف کند. مذاکرات نمی تواند رهبران القاعده را نسبت به کنار گذاشتن سلاح هایشان متقاعد کند. آمریکا نمی تواند تحت هر شرایطی جنگ را کنار بگذارد و از به راه افتادن آن جلوگیری کند. »
این اظهارات مشمئز کننده و جنگ افروزانه که نشان دهنده پوچی وعده تغییر در سیاستهای اوباما و عمق وابستگی استراتژی آمریکا به جنگ طلبی است مردم جهان و تحلیلگران سیاسی را به این نکته هدایت می کند که سردمداران کاخ سفید از هر رنگ و پوستی که باشند و به هر حزب و جریانی که وابسته باشند از خون ملتهای جهان ارتزاق می کنند و بند ناف شان به جنگ بسته است . در چنین شرایطی بهتر می توان درک کرد که اعطای جایزه به اوباما برای ادامه دادن به جنگ افروزی های شیطان بزرگ است نه تلاش برای برقراری صلح .
* مردمسالاری
روزنامه مردمسالاری در یادداشت روز خود با عنوان "اجلا س سبز کپنهاک و شعاع 120 کیلومتری صنایع آلا ینده "به قلم میرزا بابا مطهری نژاد آورده است: این روزها همه جا در مجامع علمی، صنعتی، دانشگاهی و فضاهای رسانه ای در جهان از اجلا س کپنهاک و تصمیمات آن در مورد علل و عوامل گرم شدن کره زمین و خطرات ناشی از آن و روش های پیشگیری و مقابله با این خطر که جامعه انسانی را تهدید می کند سخن گفته می شود.
سران کشورهای جهان در این اجلا س جمع می شوند تا تلا ش و دغدغه سازمان ملل متحد را ارج نهاده و به یک توافق برای مبارزه با تغییرات آب و هوایی و کاهش گازهای گلخانه ای دست یابند.در دو روز آخر اجلا س 17 و18 دسامبر (27و28 آذر) نزدیک به 100 سیاستمدار برجسته جهانی از جمله روسای جمهور آمریکا به عنوان کشوری که بیشترین گازهای گلخانه ای را تولید می کند و چین و هند بزرگترین و پرجمعیت ترین کشورهای آسیایی و ایران به عنوان هفتمین کشور آلا ینده جهان، نتیجه نهایی اجلا س اقلیمی کپنهاک را با حضور و سخنرانی و اظهار نظر در مورد قرار داد مشترک که محصول تلا ش چندین ساله کارشناسان محیط زیست جهان است سرنوشت آینده بشر را رقم می زنند.
گفته می شود در این اجلا س آمریکا یک جدول زمانی تدریجی کاهش تولید گازهای گلخانه ای را خواهد پذیرفت که اگر چنین شود موفقیت بزرگی برای سازمان ملل و دوران ریاست بان کی مون به حساب خواهد آمد.
سبزترین اجلا س زمین با شرکت نمایندگان نزدیک به 200 کشور جهان از جمله نمایندگان جمهوری اسلا می ایران از صبح دوشنبه هفتم دسامبر 2009 برابر 16 آذر 1388 در شهر کپنهاک دانمارک آغاز به کار کرده است، اجلا سی که از نظر کمیت و کیفیت شرکت نمایندگان ملل جهان بی نظیر است، اجلا سی که نه برای پرداختن به اقتصاد و بازرگانی و نه برای جنگ نظامی که برای حفظ محیط زیست مردم زمین فارغ از هر رنگی و نژاد و مذهب تشکیل شده است و هدف آن ملزم کردن کشورهای توسعه یافته به اجرای قوانین کاهش گازهای گلخانه ای و در نتیجه کاهش اثرات بی شمار آن در گرمایش زمین که خشکسالی های پی درپی، نابودی جنگل ها، بالا آمدن سطح دریاها و خطر آب شدن یخ ها و نابودی وسیع انسانها و کشتزارها و جنگل از جمله پی آمدهای این پدیده است.
اعلا م شده است که رئیس جمهور کشورمان نیز در نشست پایانی اجلا س شرکت و سخنرانی خواهد داشت و جهانیان را به استفاده از انرژی های نوو پاک، مانند انرژی هسته ای ترغیب و تشویق خواهد کرد.
اهمیت این اجلا س به حدی بالا ست که رسانه های پرمخاطب جهان برنامه های ویژه و پروپیمانی را در این رابطه تدارک دیده اند و به اجرا گذاشته اند در جهان سایبر و مجازی نیز غوغایی برپاست. گوگل با تمام ظرفیت فنی، به میدان آمده و علاوه بر انعکاس و انتشار آن لاین جریان این اجلاس، امکانات بی نظیری مثل پخش همزمان ایمیل های نهادهای علمی، تحقیقی و محققان جهان در محل اجلاس را فراهم ساخته است، به عبارتی دیگر یک ارتباط چند سویه را که همگان در سراسر جهان را قادر می سازد از ظرفیت های ارتباط محیط کنفرانس مساوی بهره مند شوند را سامان داده است که در تاریخ ارتباطات انسانی و حرفه فن روابط عمومی اقدامی بی نظیر و حاوی درس های مهمی است.
غلظت مسائل سیاسی و یا عوامل دیگر از جمله غیرقابل پیش بینی بودن سخنرانی احمدی نژاد در این اجلاس نوعی عبور کمرنگ از رویداد مهم جهانی را در رسانه های ما، به ویژه رسانه ملی رقم زده است، خبری از این همه شور جهانی در این رابطه دیده نمی شود، از مصاحبه ها، میزگردها، مقالات، راهکارها و... که انتظار می رفت خبری نیست، بیم آن می رود که مفاهیم و رویکرد جهانی در مورد سلامت و بقای زمین با تاخیر در مجامع علمی و سیاستگذاری ما وارد شود و نتوانیم همپای سایر نقاط جهان مسائل خود را پیش ببریم و بالاخره اعلا م تصمیم عجیب دولت در هفته گذشته مبنی بر رفع ممنوعیت فعالیت صنایع در شعاع 120 کیلومتری تهران و لغو مصوبه قبلی و همزمانی آن با این اجلاس جهانی اگر نگوئیم بی سلیقگی است، قطعا کج سلیقگی است. از یک طرف پیام های مکرر صدا و سیما در آلودگی بیش از حد مجاز هوای تهران و هشدار برای سلامت بچه ها، بیماران و کهنسالان را شاهد هستیم و از سوئی دیگر لغو ممنوعیت صنایع آلاینده در شعاع 120 کیلومتری تهران، آن هم همزمان با اجلاسی که ماهیتا در سطح جهان به این مساله می پردازد و ما هم در آن مشارکت داریم و حتی قرار است رئیس جمهور کشورمان در آن سخنرانی کند.
و در پایان چه نیکو و متحدانه و متعهدانه است که رسانه ملی رسانه های مجازی و رسانه های نوشتاری تمهیدی بیندیشند جلسات پایانی اجلاس کپنهاک را مستقیم پخش کنند و به این رویداد مهم غیرسیاسی و غیرتجاری جهانی به اندازه یک بازی فوتبال اهمیت دهند انشا»الله که چنین شود.
* جوان
روزنامه جوان در یادداشت امروز خود با عنوان "این بار پشت درهای بسته تصمیم نگیریم " به قلم امین خرمی آورده است:
سلام آقای وزیر ارشاد
متأسفانه به نظر می‌رسد مجموعه فرهنگی تئاتر شهر در شبکه‌ای از سوء مدیریت‌ها گرفتار شده و طی دو دهه گذشته دیگر آموخته‌ایم که هر روز باید در انتظار شنیدن خبر ناگواری درباره این مهمترین ساختمان تئاتر کشور باشیم.
روند سال‌های اخیر، با تغییر مدیریت‌های پی در پی مجموعه تئاتر شهر، تغییرات مداوم در شهرداری مناطق تهران، حذف حصارهای این مجموعه، پرونده پرحاشیه «بازساری» مجموعه مذکور، احداث ایستگاه مترو در نزدیکی این مجموعه و از همه مهمتر پروژه پرابهام ساخت و ساز در ضلع جنوبی این بنای ملی و فرهنگی، فضایی را فراهم کرده که چندان نمی‌توان به وعده‌های خوش مسؤولان مبنی بر حل مشکلات این مجموعه امیدوار بود.
جناب حسینی!
پیچیدگی‌های پروژه ساخت و ساز در ضلع جنوبی مجموعه تئاتر شهر که هنوز پس از نزدیک به شش سال در مورد ماهیت آن اطلاع‌رسانی دقیقی از سوی دستگاه‌های مربوطه صورت نگرفته است، نمونه‌ای از فضای پر ابهام و تصمیم‌گیری‌ها و توافق‌های مدیران در پشت درهای بسته و به دور از چشم ناظران افکار عمومی است که انتقادها و اعتراض‌های افراد و نهادهای مستقل را به هیچ می‌گیرد.
این پروژه که در آغاز به سادگی به عنوان ساخت مسجدی برای رفع نیاز اهل محل با تصاحب پارکینگ مهمترین مرکز تئاتر کشور آغاز شد، به تدریج عناوینی تازه یافت و تبدیل به «مجتمع فرهنگی و مذهبی» و اخیراً «تجاری» شد و هنوز هم پس از شش سال مشخص نیست به راستی چه اراده‌ای در پشت ساخت این مجتمع وجود دارد که به رغم تمام هشدارها و اعتراض‌های دوستانه افراد و نهادهای مستقل و حتی دولتی در خصوص تأثیر ویران کننده این پروژه بر ساختمان تئاترشهر، تاکنون کسی نتوانسته مانع این تصمیم ناصحیح شود و تنها پاسخ قابل توجه به اعتراض عمومی، کشیده شدن حصاری بلند به دور زمین جنوبی تئاترشهر بود که آنچه در این زمین رخ می‌داد را از انظار عمومی پنهان می‌کرد.
آقای وزیر!
ناگفته همه می‌دانند که در آن زمان هیچگاه مقصری به دادگاه خوانده نشد و تمام این اعتراض‌ها و فرو ریختن بخشی از تئاتر شهر هم نتوانست موجب بازگشتن مسؤولان از این تصمیم ناصواب و مانع ادامه عملیات ساخت و ساز در حاشیه تئاترشهر شود؛ به عنوان کلام آخر و در پی حضور سبزتان در این مجموعه و تماشای آنچه بر حال این یکی یکدانه محل تئاتری کشور گذشته خواهشمندم بر خلاف وعده‌های هیچگاه محقق نشده وزیر پیشین و مجموعه توافق‌های صورت گرفته در پشت درهای بسته همه چیز را فیصله ندهید و ادامه پیگیری‌های خود را برای رسیدن به نتیجه‌ای به نفع هنرمندان تئاتر و دوستداران این رشته پویا و مادر، بی‌‌سر و صدا به پیش نبرید، چرا که هر ساعت تأخیر ممکن است اتفاقی جبران‌ناپذیر را رقم بزند.
* گسترش صنعت
روزنامه گسترش صنعت در سرمقاله خود با عنوان "رکوردشکنی در اهدای نوبل! " آورده است: اعطای نوبل صلح به اوبامای کنیایی تبار مسلمان‌زاده، پس از 9 ماه از تصدی ریاست‌جمهوری آمریکا، چنان از منظر برانگیختن تعجب جامعه جهانی و همچنین ابراز مخالفت عمومی موفق بود که شایستگی ثبت در کتاب رکوردهای گینس را یافت.
جایزه‌ای جنجال‌برانگیز که مردم را حتی در کشورهایی با موقعیت‌های جغرافیایی بسیار دور از ایالات متحده به خروش درآورد. زیرا وی در حالی جایزه صلح نوبل را دریافت کرد که فرماندهی دو جنگ را برعهده دارد و در حل دیگر مناقشات جهانی مانند مناقشه خاورمیانه نیز ناتوان بوده است. در پی دریافت این جایزه، 15 هزار نفر از مردم معترض در شهر اسلو تظاهرات کردند.
این اعتراضات در رسانه‌های غربی نیز جایگاه جدی داشت تاجایی‌که هفته‌نامه اشپیگل با اشاره به راهبرد جدید رئیس‌جمهوری آمریکا درباره افغانستان و با تاکید بر اینکه وی مانند بوش عمل می‌کند، تاکید کرد: اوباما برنده جایزه جنگ است نه جایزه صلح نوبل. همچنین طبق یک نظرسنجی انجام شده 66 درصد مردم آمریکا مخالف اعطای جایزه نوبل صلح به اوباما بوده و معتقدند که وی اقدام خاصی برای دریافت این جایزه انجام نداده است. باراک اوباما با شعار تغییر بر سر کار آمد، اما به جای تغییر در عمل صرفا در ادبیات خود تغییر ایجاد کرد. گوآنتانامو پابرجا ماند و گلوله‌های اشغالگران آمریکایی همچنان زنان و کودکان را در افغانستان و عراق هدف می‌گیرد.
به نوشته فایننشال تایمز، اینکه جایزه صلح نوبل به رئیس‌جمهوری اهدا شود که خواستار اعزام نیروهای بیشتر به افغانستان برای جنگ شده، واقعا تعجب‌برانگیز است. روزنامه نیویورک تایمز نیز با پرداختن به موضوع اهدای جایزه نوبل صلح به باراک اوباما، این رویداد را بیشتر یک اقدام سیاسی دانست.
اوباما در حالی جایزه صلح نوبل را دریافت کرد که به عقیده بسیاری از تحلیلگران، رئیس‌جمهوری آمریکا هنوز هیچ اقدامی که وی را شایسته دریافت چنین جایزه‌ای کند، انجام نداده است.
در واقع اوضاع در عراق و افغانستان هر روز بدتر و بدتر می‌شود، اما رئیس‌جمهوری آمریکا هنوز چاره‌ای را برای پایان دادن به خشونت‌ها نیندیشیده است.
منتقدان اوباما معتقدند وی در مدت کوتاه ریاست‌جمهوری‌اش هنوز موفق به عملی کردن هیچیک از شعارها و وعده‌های خود نشده و عجیب است که صلح نوبل تنها به‌دلیل طرح این مسائل از سوی رئیس‌جمهوری آمریکا و نه اجرایی کردن آنها نصیب وی شده است.
