مردم آمریکا حق دارند بدانند چه جنایاتی به نام آنها اتفاق افتاده است (بخش اول)

به گزارش فارس، هفته نامه "نیشن " در مقاله ای به قلم "کریستوفر هایس " با عنوان "دولت سری "، بر رسیدگی به اقدامات غیر قانونی دولت آمریکا و سازمانهای تابعه آن تاکید کرده است. هایس مقاله اش را با جملاتی از دولیتل ریپورت آغاز می کند، کسی که در سال 1954 رئیس جمهور آیزنهاور مسئولیت تدوین استراتژی اطلاعاتی برای پیروزی در جنگ سرد را به وی محول کرد: "اکنون با دشمن کینه‌توزی مواجه هستیم هدف آشکارش سلطه بر جهان با استفاده از هر وسیله و به هر بهایی است. چنین بازی هیچ قاعده و قانونی ندارد. در نتیجه هنجارهای مورد قبول رفتار انسانی درباره آن صدق نمی کنند. اگر آمریکا می خواهد بقای خود را تضمین کند، باید در مفهوم آمریکایی قدیمی "بازی منصفانه " تجدید نظر شود. "
نویسنده با شبیه خواندن متن فوق با سخنان معروف دیک چنی درباره روی آوردن به "سمت تاریک " ( اشاره به فیلم جنگ ستارگان) برای پیروز شدن در نبرد علیه وحشت، به انتقاد از دیدگاهی می پردازد که خطر القاعده و کمونیسم جهانی را یکسان می پندارد: از نقطه نظر استراتژیکی خطر یک کمونیسم جهانی که مرکز آن در ابرقدرتی وسیع مجهز به سلاح هسته ای و دارای بیش از 6 میلیون نیروی مسلح قرار داشت، و خطر القاعده ـ گروهی از هزاران عناصر غیررسمی که در سطح جهان پراکنده هستند ـ هیچ شباهتی با هم ندارند. اما برداشت شورای امنیت ملی از این دو به مثابه خطری وجودی همچنان یکسان و مشابه است. دشمن زیرک و بیرحم است و جزئیات ظریف اخلاقی و رویه‌ای که سد راه بوروکرات های یک بوروکراسی لیبرال می شوند تأثیری روی آن ندارد. پیروزی ـ در حقیقت نجات یافتن ـ مستلزم آن است که بیشتر شبیه آنها شویم.
به اعتقاد وی نتیجه این نگرش این بود: سازمان سیا از یک رئیس مافیا خواست فیدل کاسترو را ترور کند، به منظور مسموم کردن پاتریس لومومبا بیوتوکسین را به جمهوری کنگو فرستاد و ال.اس.دی را روی مردم نامطلع آزمایش کرد (که یکی از آنها از پنجره بیرون پرید و خودکشی کرد). کودتا و مبارزات خونین علیه دولت‌هایی که بصورت مردمی انتخاب شده بودند ترتیب داد، در حالیکه آژانس امنیت ملی به مدت سه دهه با همکاری شرکت های تلگرام اصلی هر تلگرامی که وارد کشور یا از آن خارج می شد را می خواند. اف.بی.آی در گروه های ضد جنگ صلح‌جو نفوذ کرد، و با شواهد تقلبی حاکی از خیانت، اتحاد فعالان ضد جنگ را از بین می برد در حالیکه رهبران جنبش حقوق مدنی را با استفاده از وسائل شنود تحت نظر داشت. حتی کوشید مارتین لوتر کینگ جونیور را با ارسال نوارهایی از رابطه وی با معشوقه اش به خودکشی وا دارد؛ در یادداشتی که همراه نوار بود نوشته شده بود: "فقط یک راه برای تو وجود دارد و بهتر است قبل از اینکه مردم از شخصیت کثیف و غیرطبیعی و شیادت مطلع شوند این کار را انجام دهی ".
این نویسنده آمریکایی در ادامه با تاکید بر اینکه فعالیت های کمیته چرچ (Church Committee) باعث شد تا مردم آمریکا از همه این مسائل و موارد دیگر مطلع شوند، می افزاید: "کمیته ویژه برای بررسی عملکرد دولت در زمینه فعالیت های اطلاعاتی/جاسوسی " که در سال 76-1975 به ریاست فرانک چرچ سناتور آیداهو تشکیل شد پس از شانزده ماه فعالیت، گزارشی 5000 صفحه ای ارائه کرد که در حقیقت تاریخ دولت سری است. طی سه دهه گذشته کمیته چرچ شهرت خود را از دست داد (وقتی فهمیدم چه تعداد کمی از هم سن و سالهای من از این کمیته مطلع هستند تعجب کردم). اما پس از افشای جنایات و سوء استفاده‌های دولت بوش و شدت یافتن درگیری لفظی بین سیا و کنگره ـ بر سر اینکه کنگره تا چه حد از این فعالیت ها مطلع بوده (و آنها را تأیید می کرده) است ـ شبح این کمیته دوباره به کاپیتول هیل (محل دائم کنگره ایالات متحده آمریکا که در شهر واشنگتن قرار دارد) بازگشته است.
این مقاله می‌افزاید: در بیشتر موارد محافظه‌کارها از کمیته چرچ به عنوان حکایت عبرت‌آمیز ـ نمونه‌ای از زیاده‌روی‌های لیبرال که طی چندین دهه عملکرد اطلاعاتی کشور را محدود و تضعیف ساخته بود ـ استفاده می کنند. دیک چنی از این مسئله شکوه می کرد که بخاطر کنگره ضعیف و نالایق "که اغلب تحت تأثیر عقاید عمومی قرار داشت " زمان فعالیتش به عنوان رئیس ستاد رئیس جمهور فورد در حقیقت دوران ضعف قدرت ریاست جمهوری بود.
اما به نظر نویسنده اخیرا شخصیت های مختلفی ـ که برخی در کمیته اصلی فعالیت کرده و برخی دیگر جایگاه‌های نظارتی در کنگره دارند ـ از کمیته چرچ به عنوان مدلِ نوعی تحقیق و بررسی که امروزه مورد نیاز است یاد می کنند: "راش هولت " عضو دموکرات کنگره از نیوجرسی از سال 2003 در کمیته ویژه اطلاعات مجلس فعالیت می کند. هنگامی که اخیراً با او ملاقات کردم در دفترش میزی پر از کتابها و مقالات درباره نظارت اطلاعاتی و میراث کمیته چرچ وجود داشت. وی گفت "از آن زمان تا کنون جامعه اطلاعاتی مورد بررسی جامع قرار نگرفته و به چنین تفحصی نیاز دارد ".
در ادامه این مقاله آمده است: "گری هارت " سناتور سابق که عضو کمیته چرچ بود در مصاحبه ای با روزنامه "واشنگتن ایندیپندنت " گفت آنقدر "شباهت " بین سوءرفتارهای جنگ سرد و آنچه طی سالهای اخیر آشکار شد وجود دارد که انجام "تجسس گسترده‌ای " را توجیه کند. سناتور پت لیهای و راس فینگولد حمایت خود را از تشکیل کمیته تحقیق ابراز کرده اند. حتی ریچارد کلارک، مشاور مبارزه با تروریسم سابق کاخ سفید که پیشتر از روشهای اجتناب از خطر جامعه اطلاعاتی پس از کمیته چرچ انتقاد کرده بود با این حرکت موافق است. ریچارد به من گفت: "در دموکراسی تحت نظارت کنگره... وقتی با دورانی مواجه می‌شویم که بنظر می‌رسد زیاده روی‌ها و افراط، و اعمال غیرقانونی طی آن رخ داده باشد، باید بررسی کاملی صورت بگیرد ".
کمیته چرچ دورانی از اصلاحات را موجب شد که اکنون برای ما عادی شده است: کمیته ویژه اطلاعات سنا، کمیته ویژه اطلاعات مجلس، دادگاه "نظارت بر اطلاعات (جاسوسی) خارجی " و دستورات اجرائی که ترور را ممنوع کرده اند. اما نمی توان ویرانی اخلاقی و قانونی که "جنگ علیه ترور " به جا گذاشته است را بررسی کرد و به این نتیجه رسید که این اصلاحات گذر زمان را تاب آورده‌اند.
هایس بر این باور است که هنگامی که کشور با دشمن "کینه‌توز و سرسخت " دیگری مواجه شد، اصلاحات کمیته چرچ واژگون و نادیده گرفته شدند: برای مثال گزارش مطبوعات حاکی از آن است که سازمان سیا بدون اطلاع ‌‌ "لئون پانتا " رئیس سازمان یا کنگره احتمالاً مأمورانی را برای ترور رهبران القاعده طی شش ماه نخست ریاست جمهوری اوباما تعلیم داده است. علاوه بر این، طبق گزارش نیویورک تایمز و این مجله، سیا بخشی از یک برنامه ترور را به شرکت امنیتی خصوصی بلک واتر محول کرده است.           ادامه دارد...