بنیان‌های اعتقادی و گفتمانی حضور مردم در 9 دی 88

فتح‌الله پریشان
سالی که گذشت در تاریخ پس از پیروزی انقلاب اسلامی، از ویژگی ها و تفاوت های زیادی برخوردار بود. سازمان های اطلاعاتی، امنیتی و رسانه های غربی دهمین انتخابات ریاست جمهوری اسلامی ایران را فرصتی برای ایجاد دگرگونی های مورد نظر(در سطح غایی؛ براندازی و اگر نشد تغییر رفتار نظام) می دانستند، از این رو سازماندهی، تدارک و هدایت همه طیف های معارض با نظام را برای اجرای برنامه به کار گرفتند. البته هر یک از زیر مجموعه این طیف ها، تحقق اهداف خود را پیگیری می کرد که دشمن مشترک؛ یعنی جمهوری اسلامی ایران آنها را به صورت موقت دور هم گرد آورده بود. اهدافی که از مخالفت با عملکرد دولت و نارضایتی از چگونگی برگزاری انتخابات شروع می شد و بتدریج سطح مطالبات و انتظارات از برنامه های تنظیم شده را افزایش می دادند، به گونه ای که در سر دیگر طیف عوامل منحط بهایی و منافق براندازی نظام را هدف قرار داده بودند. البته این از عجایب انتخابات دهم و حوادث پس از آن بوده است که چگونه در این طیف ها از چپ های دو آتشه گرفته تا لیبرال ها و عناصری از انجمن حجتیه که فلسفه پیدایش آنها مبارزه با بهائیت است، در کنار هم چون جنگ احزاب، با هدف براندازی در مقابل نظام اسلامی به صف شدند؟
بدون تردید دشمنی مشترک با نظام اسلامی آنها را در این صف واحد گرد آورده بود و به دلیل همین دشمن مشترک، همه مجموعه های تشکیل دهنده طیف، تحت پوشش هدایت و تغذیه خبری و تحلیلی رسانه هایی قرار گرفتند که با استفاده از بودجه، مراکز جاسوسی غربی و صهیونیستی چون سیا و موساد، فعالیت های گسترده و بی سابقه خود را از ابتدای سال 88 آغاز و علیه جمهوری اسلامی ایران تداوم دادند. به دلیل موفقیت «جنگ رسانه» ای و به تعبیر دیگر «جنگ نرم» در سال های اخیر برای اجرای برنامه های مورد نظر غرب در کشورهای دیگر، از این روش در ایران هم استفاده شد و سرمایه گذاری روزافزونی در این زمینه صورت گرفت.
عدم آمادگی و ضعف دستگاه های داخلی در مقابله و خنثی سازی جنگ رسانه ای غرب، کمک بزرگی به اجرای برنامه های «جنگ رسانه ای» کرد، به گونه ای که وضع به وجود آمده قبل و پس از انتخابات، هم برای مجریان «پروژه اغتشاشات و بی ثبات سازی» و هم مردم تعجب انگیز و غافلگیرکننده بود. این وضع در ابتدا، امیدواری زیادی برای موفقیت و رسیدن به اهداف تعیین شده در سازمان های توطئه کننده، ایجاد کرد، به گونه ای که بعضی از آنها صحبت از «پیروزی بزرگ» می کردند. اما ورود عوامل جدید و تعیین کننده به صحنه جنگ سیاسی، رسانه ای و امنیتی، شرایط جدیدی ایجاد کرد که برای بسیاری غیرمنتظره بود.
حال جای طرح این سوال است که این عوامل چه هستند، از کجا نشأت می گیرند و از چه مایه ها و بنیان های گفتمانی برخوردارند که دشمنان قسم خورده انقلاب با تمام ادعاها و مراکز عریض و طویل مطالعاتی قادر به درک این رفتار مردم ایران نبوده و نیستند؟
به زعم نگارنده این سطور، این عوامل ریشه در گفتمان های اعتقادی و بنیان های معرفتی مردم معتقد، مسلمان و با بصیرت ایران اسلامی داشته و دارد، اما از آن جا که این نگاه از مبانی انسان شناختی، هستی شناختی و معرفت شناختی یکسان با مبانی غربی برخوردار نیست برای دشمنان ما قابل دریافت نمی باشد. برخی از این عوامل عبارتند از:
1- بنیان‌های اعتقادی و معرفتی
پس از شکست طرح براندازی در مراحل اولیه آن در خرداد 88، تلاش های ناموفق دیگری که نشانه ای جز عدم آگاهی از شرایط و اجبار به ادامه اقدامات شورشی و آشوب طلبانه نداشت، صورت گرفت. از جمله این اقدامات توهین به مقدسات مردم بود که حاکی از نشناختن مردم ایران و قداست بنیان های اعتقادی و معرفتی در نزد آنها و مقابله با هتاکان به این ارزشها اعم از اسلامی و انقلابی است. نتیجه این اقدامات افشای ماهیت و انزوای بیشتر سردمداران و کارگردانان بود.
از این رو، در آخرین صحنه از اجرای این طرح، فتنه گران همه امکانات خود را برای ایجاد دگرگونی و تحول در اوضاع عمومی کشور، تبدیل روز عاشورا از یک حرکت عمومی مذهبی : مردمی به حرکتی شورشی: تخریبی بر ضد همه مقدسات و معتقدات و ارزش ها و اصول مورد احترام دینی و سیاسی مردم به کار گرفتند. لذا در روز عاشورای 1431 هجری قمری، برابر با 5 دی 88، طیف گسترده ای از بهائیان، منافقان، سلطنت طلبان، جاسوسان آمریکا، انگلیس و حتی اشرار برای بر هم زدن نظم و تغییر وضع و دادن شعارهای ویژه متشکل شدند و در حالی که مردم در مساجد، حسینیه ها و تکایای خود مشغول برگزاری عزاداری برای امام حسین(ع) بودند، یزیدیان زمان در اتحادی عجیب و غریب به اعمالی از جنس همان اسلافشان به رقص و پایکوبی در سطح خیابان های تهران پرداختند.
2- مشروعیت الهی نظام اسلامی
اگر مشروعیت را حاوی دو مولفه شرعیت و مقبولیت بدانیم، مردم بخش مقبولیت نظام را شکل می دهند زیرا این مردم هستند که پذیرای اندیشه های اسلامی انقلاب، اسلام، امام و مقام معظم رهبری شدند؛ در واقع با تحولی که در اثر انقلاب امام(ره) در مردم ایران به وجود آمد، ملت ایران به خودآگاهی عرفانی رسیدند تا پیام الهی امام را دریافت کنند. اگر این مردم نبودند، جمهوری اسلامی شکل نمی گرفت و به همین خاطر مردم بخشی از مشروعیت نظام هستند. از این رو، چون بین خود و نظام فاصله ای احساس نمی کنند حضور گسترده آنان در راه پیمایی هایی مانند 9دی و22بهمن88 توطئه دشمنان را خنثی می نماید. این مشروعیت، میراث گرانقدر شیعه و مکتب سرخ حسینی است. به همین دلیل از قدرت هژمونیک گفتمانی در بین همه گفتمان ها تا ابد برخوردار است.
3- اقدامات رهبری
به طور قطع اگر نبود روشنگری ها، هدایت ها و مدیریت های صبورانه و مقتدرانه مقام معظم رهبری در روزها و بحران های سخت پس از حضرت امام(ره)، بسیاری از طراحی ها و برنامه ریزی های دشمنان امروز به منصه ظهور می رسید. از این رو یکی از برنامه های محوری دشمنان نظام اسلامی ضربه به این عمود خیمه انقلاب و نظام بوده است. واقعیت این است که یکی از اهداف مهم «طرح براندازی و فروپاشی از درون» تضعیف و حذف رهبری از معادلات حاکمیتی جمهوری اسلامی است، زیرا که در قانون اساسی و مبانی اعتقادی مردم جایگاه ویژه ای برای «ولایت فقیه» و «رهبری انقلاب و نظام» دیده می شود. لذا دشمنی با اصل ولایت فقیه و ایجاد فاصله بین رهبری و مردم از اهداف استراتژیک معارضان و دشمنان است. این مطلب در حوادث فتنه سال گذشته به وضوح قابل رصد است. زیرا به سرعت اختلافی که ادعا می شد در اثر بداخلاقی های انتخاباتی به وجود آمده است، رخ عیان نمود و به زیر سوال بردن ارکان ارزشی و اصلی نظام اسلامی از جمله جایگاه ولایت فقیه و شخص رهبری منجر شد.
4- حضور گسترده مردم
اما سومین و مهمترین عاملی که در خنثی سازی طرح های شیطانی دشمنان درونی و بیرونی نظام به ایفای نقش پرداخت، مردم مومن، بصیر، غیرتمند و همیشه در صحنه ایران اسلامی بودند. فتنه گران با تحلیل ها و گزارش های عوامل اطلاعاتی غرب، مردم را هوادار و آماده هرگونه حرکت علیه نظام می دانستند. این ذهنیت تحت تأثیر تداوم تبلیغات یکجانبه و مشابه سازی با بعضی کشورهای دیگر به وجود آمده بود. در حالی که غالب مردم طی بیش از 30 سال گذشته با حرکت های آگاهانه و مسئولانه خود و حضور در صحنه های گوناگون، همه توطئه ها و برنامه های دشمن را خنثی کرده اند. حضور مردم و نقش تعیین کننده آنان در جریان های قبل و بعد از انقلاب اسلامی در دنیای معاصر بی نظیر یا کم نظیر بوده است.
بررسی و مطالعه برهه های مختلف انقلاب اسلامی نشان می دهد که یکی از مولفه های اساسی پیدایش، تداوم، تقویت و گسترش قدرت انقلاب، حضور خیره کننده و خودجوش مردم در صحنه هایی است که به نوعی حیات و ممات انقلاب اسلامی وابسته به آن بوده است. با تأملی کوتاه در تاریخ پرافتخار انقلاب اسلامی، فهرستی بلند بالا از این حضورهای تعیین کننده درمقابل چشم پژوهشگر منصف ردیف می شود.
آنچه که درخرداد 88 ، 9 دی 88 و 22 بهمن 88 گذشت، پدیده ای عادی و کم اهمیت نیست که بتوان نادیده گرفت. تا زمانی که مردم از جمهوری اسلامی حمایت و پشتیبانی می کنند، استکبار جهانی نمی تواند طرح ها و توطئه های خود را با موفقیت به اجرا درآورد.