تاریخ انتشار : ۲۱ ارديبهشت ۱۳۸۹ - ۰۸:۱۳  ، 
کد خبر : ۲۰۲۲۲۰
نشنال‌ اینترست:

راهکارهای‌ جلوگیری‌ از گسترش‌ سلاح‌های‌ هسته‌ای‌ در جهان

نشریه‌ نشنال‌ اینترست در مقاله‌ای‌ باعنوان یک پیشنهاد ساده‌، راهبرد دولت آمریکا را در خصوص‌ مسایل‌ هسته‌ای‌ ایران بررسی‌ کرده‌ است.

 برنت اسکوکرافت نویسنده‌ این مقاله‌ مشاور امنیت ملی‌ جرالد موزد و جورج‌ بوش‌ پدر بوده‌ است نخست این پرسش‌ را مطرح‌ می‌ کند که‌ ایا ما در اطمینان یافتن از اینکه‌ ایران یا هر هوادار انرژی‌ هسته‌ ای‌ دیگری‌ از استانه‌ حساس‌ گذر نمی‌ کند و به‌ جمع‌ کشورهای‌ دارای‌ تسلیحات هسته‌ ای‌ نمی‌ پیوندد ، راهبرد درستی‌ را دنبال‌ می‌ کنیم‌.
وی‌ در ادامه‌ نوشت برای‌ بازداشتن تهران از گذشتن از این استانه‌ ، وجود جبهه‌ای‌ واحد بین امریکا ، اتحادیه‌ اروپا ، روسیه‌ و چین ضروری‌ است و به‌ این ترتیب از بهره‌ برداری‌ ایران از هرگونه‌اختلاف نظر یایافتن راهی‌ برای‌ ادامه‌ برنامه‌ هسته‌ای‌‌اش‌ ممانعت می‌ شود ، لبته‌ موضوع‌ این است که‌ بر اساس‌ پیمان منع‌ تولید و تکثیر سلاحهای‌ هسته‌ ای‌ ایران و هر امضا کننده‌ دیگر این معاهده‌ حق‌ دارد به‌ عنوان بخشی‌ از کاربرد صلح‌ امیز انرژی‌ هسته‌ ای‌ ، چرخه‌ سوخت را داشته‌ باشد . شکل‌ این است که‌ این روند و تجهیزاتی‌ که‌ برای‌ غنی‌ سازی‌ اورانیوم‌ و بازیافت سوخت مصرف شده‌ در یک برنامه‌ صلح‌ امیز به‌ کار می‌ رود مشابه‌ تجهیزات و مراحل‌ تولید مواد قابل‌ استفاده‌ در تسلیحات هسته‌ای‌ است.
اسکوکرافت در ادامه‌ می‌ نویسد بنابراین انچه‌ ما نیاز داریم‌ یافتن ساز و کاری‌ است که‌ اجازه‌ دهد همه‌ کشورهای‌ عضو ان پی‌ تی‌ از همه‌ مزایای‌ یک برنامه‌ صلح‌ امیز هسته‌ ای‌ بهره‌ مند باشنداما در عین حال‌ با نظارت نزدیک ، ز تولید مواد لازم‌ برای‌ تسلیحات هسته‌ ای‌ ممانعت شود. پنج‌ عضو دایم‌ شورای‌ امنیت باید اماده‌ باشند چنین پیشنهادی‌ را با ایران مطرح‌ کنند. با تایید اینکه‌ تهران حق‌ دارد از انرژی‌ هسته‌ای‌ برای‌ مصارف صلح‌امیزاستفاده‌ کند، باید دسترسی‌ ایران به‌ سوخت هسته‌ ای‌ برای‌ راکتورهایش‌ تضمین شود.
تحت سیستم‌ استفاده‌ و بازگرداندن نظیر انچه‌ روسیه‌ پیشنهاد کرده‌است در مقابل‌ این کشور باید به‌ همه‌ مقررات اژانس‌ بین المللی‌ انرژی‌اتمی‌ پایبند باشد . این ساز و کار باید مبنای‌ یک رژیم‌ بین المللی‌ جدید در خصوص‌ چرخه‌ سوخت قرار گیرد و درباره‌ همه‌ کشورها اعمال‌ شود.
اسکوکرافت می‌ نویسد هر رویکردی‌ که‌ به‌ تولید و تکثیر سلاح‌ های‌ هسته‌ ای‌ بینجامد و کشورهایی‌ خاص‌ را مد نظر قرار دهد ، نظیر رویکردی‌ که‌ دولت بوش‌ در خصوص‌ ایران دارد ، احتمال‌ ندارد موفق‌ باشد . ام‌ نخست باید متوقف کردن فوری‌ همه‌ ظرفیت های‌ جدید غنی‌ سازی‌ و بازیافت اورانیوم‌ در هر جای‌ دنیا باشد . من نگران روندی‌ هستیم‌ که‌ در قرارداد هسته‌ ای‌ امریکا ، هند نمود یافته‌ است ، یعنی‌ ارزیابی‌ خطرات تولید و تکثیر سلاحهای‌ هسته‌ ای‌ بر اساس‌ براوردی‌ که‌ از ویژگیهای‌ رژیم‌ ها و دولت ها داریم‌ ، چنین رویکردی‌ همچنین موجب اختلافاتی‌ در بین قدرت های‌ هسته‌ ای‌ جهان می‌ شود و هر یک فهرستی‌ خواهند داشت از دوستانی‌ که‌ می‌ توان در خصوص‌ فناوری‌ هسته‌ ای‌ به‌ انها اطمینان کرد و دشمنانی‌ که‌ خطرناک هستند.
در ادامه‌ این مقاله‌ امده‌ است ایران قطعا تلاش‌ می‌ کند از اختلاف نظرهای‌ امریکا، اروپا ، روسیه‌ و چین استفاده‌ کند. به‌ منظور یافتنروندی‌ که‌ چنین ضعف هایی‌ را رفع‌ کند، طرح‌ متوقف شدن فوری‌ همه‌ ظرفیت های‌ جدید غنی‌ سازی‌ و بازیافت اورانیوم‌ باید به‌ طور یکسان درباره‌ ایران، برزیل‌، کره‌ جنوبی‌، ارژانتین یا هر کشور دیگری‌ بدون در نظر گرفتن اینکه‌ نظامی‌ مردم‌سالاری‌ یا دیکتاتوری‌ و یا نظامی‌ بینابین دارند، اعمال‌ شود.
زمانیکه‌ این گام‌ برداشته‌ شود، قدم‌ بعدی‌ تکمیل‌ این ساز و کار با اعمال‌ نظارت و راهنمایی‌ اژانس‌ خواهد بود و به‌ این منظور اژانس‌ راهنمایی‌ هایی‌ را درباره‌ اینکه‌ چطور سوخت غنی‌ شده‌ به‌ تاسیسات تحت نظارتش‌ حمل‌، ستفاده‌ و بازگردانده‌ شود، ارائه‌ می‌ کند . پیشنهاد دولت بوش‌ برای‌ مشارکت جهانی‌ انرژی‌ هسته‌ ای‌ که‌ بر اساس‌ ان کشورهای‌ عضو گروه‌ تامین کننده‌ هسته‌ ای‌ اورانیوم‌ غنی‌ شده‌ را در اختیارمصرف کنندگان درسراسر دنیا قرار می‌دهند اقدامی‌ در مسیر درست است اما در قالب فعلی‌ اش‌ هیچ تضمینی‌ ندارد که‌ همه‌ کشورها به‌ ضابطه‌ یکسان ازسوخت هسته‌ ای‌ دست می‌ یابند . ینپیشنهاد همچنان به‌ برخی‌ تامین کننده‌ ها امکان می‌ دهد به‌ طور دلخواه‌ انتقال‌ چنین محموله‌هایی‌ را قطع‌ کنند یا به‌ تعویق‌ اندازند.
اسکو کرافت در ادامه‌ مقاله‌ خود در نشریه‌ نشنال‌ اینترست نوشت انچه‌ مورد نیاز است یک تضمین کننده‌ بین المللی‌ است که‌ بر اساس‌ ان کشورهایی‌ که‌ درئحال‌ حاضر چرخه‌ غنی‌ سازی‌ سوخت داخلی‌ ندارند، اطمینان یابند همواره‌ به‌ سوخت هسته‌ای‌ دسترسی‌ خواهند داشت.
این ممکن است به‌ نفع‌ کشورهای‌ هسته‌ای‌ پیشرو شاید تحت حمایت گروه‌ هشت باشد که‌ به‌ چنین برنامه‌ ای‌ یارانه‌ بدهند، به‌ این ترتیب هیچ کشوری‌ منطق‌ اقتصادی‌ برای‌ نادیده‌ گرفتن این ممنوعیت و دنبال‌ کردن برنامه‌ سوخت هسته‌ای‌ داخلی‌ نخواهد داشت ، زیرا می‌ داند که‌ اتکا به‌ سیستم‌ بین المللی‌ ممکن است بسیار پر هزینه‌ باشد.
اسکوکرافت این سوال‌ را مطرح‌ می‌ کند که‌ ایا چنین پیشنهادی‌می‌تواند مبنای‌ راه‌ حلی‌ عملی‌ درباره‌ ایران باشداین پیشنهاد قطعا رویکرد احمدی‌نژاد را که‌ ایران از حقوق‌ مشروعش‌ محروم‌ می‌ شود و از ان به‌ عنوان راهی‌ برای‌ برانگیختن ملی‌ گرایی‌ ایرانیها به‌ منظور انحراف توجه‌ عمومی‌ از مشکلات داخلی‌ را تضعیف می‌ کند . به‌ این ترتیب جامعه‌ بین المللی‌ و امریکا بطور مشخص‌ به‌ ارزیابی‌ ادعاهای‌ ایران مبنی‌ بر اینکه‌ به‌ برنامه‌ انرژی‌ هسته‌ ای‌ صلح‌ امیز نیاز دارد تا از اتکا خود به‌ منابع‌ هیدروکربنی‌ رو به‌ پایان بکاهد و مشکلات روزافزون الودگی‌ ناشی‌ از سوخت های‌ فسیلی‌ راکاهش‌ دهد ، می‌ رسد و فشاربیشتری‌ به‌ دولت ایران برای‌ اشکار ساختن نیات واقعی‌ اش‌ اعمال‌ می‌ شود .
اسکوکرافت می‌ نویسد جبهه‌ ای‌ بین المللی‌ به‌ رهبری‌ امریکا که‌ کار خود را با به‌ رسمیت شناختن حقوق‌ و منافع‌ مشروع‌ ایران اغاز می‌ کند می‌ تواند رژیم‌ فعلی‌ این کشور را از امکان بهره‌ برداری‌ از ملی‌ گرایی‌ ایرانیها در این بحران محروم‌ سازد و چنانچه‌ دولت ایران پیشنهادی‌ بین المللی‌ را رد کند که‌ اشکارا حقوق‌ انرا در خصوص‌ برنامه‌ انرژی‌ هسته‌ ای‌ بر اساس‌ ان پی‌ تی‌ به‌ رسمیت می‌ شناسد و از ان حمایت می‌ کند ، تقاعد ساختن دیگر کشورهای‌ پیشرو به‌ لزوم‌ تحریم‌ این رژیم‌ اسانتر می‌ شود .
راهبرد ایران همچنان بر این پیش‌ بینی‌ استوار است که‌ شکل‌ گیری‌ هیچ جبهه‌ واحدی‌ ممکن نیست و حتی‌ اگر امریکا ، اتحادیه‌اروپا، روسیه‌ و چین همگی‌ به‌ توافق‌ برسند که‌ ایرانی‌ هسته‌ ای‌ قابل‌ قبول‌ نیست ، اختلاف نظرها بر سر روش‌های‌ برخورد با این موضوع‌، قدام‌ موثر را غیرممکن خواهد ساخت . ولت بوش‌ باید اماده‌ یافتن زمینه‌های‌ مشترکی‌ بادیگر اعضای‌ دایم‌ شورای‌امنیت باشد .
این امر شامل‌ امادگی‌ برای‌ گفتگو با ایرانیها و بررسی‌ مسئله‌ تضمین های‌ امنیتی‌ است . در واقع‌ نتیجه‌ ای‌ که‌ از طی‌ این روند حاصل‌ می‌ شود ، قدام‌ به‌ سمت دادن تضمین های‌ امنیتی‌ محکم‌ به‌ همه‌ کشورهای‌ غیر هسته‌ ای‌ است که‌ بر اساس‌ ان این کشورها از حفظ استقلال‌ و تمامیت ارضی‌ خود اطمینان یابند و نیز مشوق‌ هایی‌ بیشتر برای‌ این کشورها است که‌ برنامه‌ هسته‌ای‌ را دنبال‌ نکنند.
اسکوکرافت می‌ نویسد من در صحبت با اروپائیها و روسها دریافتم‌ که‌ انها از ایده‌ حرکت به‌ سمت ایجاد چنین رژیم‌ بینالمللی‌ که‌ سوخت هسته‌ را کنترل‌ کند ، حمایت می‌ کننداما در خصوص‌ ایران ما همچنین باید لزوم‌ امادگی‌ برای‌ بستن قراردادهایی‌ با دیگر قدرت های‌ بزرگ را درک کنیم‌ که‌ به‌ این ترتیب منافع‌ انها حفظ شود . ین به‌طور مشخص‌ بین خواست مطرح‌ شده‌اش‌ مبنی‌ براینکه‌ نمی‌ خواهد ایران به‌ سلاح‌ هسته‌ ای‌ مجهز شود و اتکای‌ روزافزونش‌ به‌ منابع‌ انرژی‌ این کشورگرفتار شده‌ است.
امریکا و دیگر کشورها باید اماده‌ باشند و به‌ چین تضمین دهند چنانچه‌ در نتیجه‌ اعمال‌ فشار به‌ ایران برای‌ کنار گذاشتن برنامه‌ تسلیحات هسته‌ ای‌ اش‌ ، سئله‌ منابع‌ نفت و گاز ان تحت تاثیر قرار گیرد ، همه‌ تلاش‌ ها به‌ کار خواهد رفت تا اسیب ان بر اقتصاد چین به‌ حداقل‌ برسد و دست کم‌ اینکه‌ چین بیش‌ از دیگران زیان نمی‌ بیند . ما باید اماده‌ باشیم‌ ملاحظات مشابهی‌ را با دیگر کشورها ، نظیر روسیه‌ یا کشورهای‌ اروپایی‌ مطرح‌ کنیم‌ که‌ ممکن است منافع‌ اقتصادی‌ مهم‌ انها در اعمال‌ فشار علیه‌ ایران به‌ خطر بیفتد ما نباید زمانیکه‌ باموضوع‌ جدی‌ چون منع‌ تولید و تکثیر سلاحهای‌ هسته‌ ای‌ سر و کار داریم‌ این تصور را داشته‌ باشیم‌ که‌ حاضرند بی‌ انکه‌ منافع‌ اقتصادی‌ وجودداشته‌ باشد در مسیری ‌شرافتمندانه‌ گام‌ بردارند.
اسکوکرافت در پایان می‌ نویسد فناوری‌ تسلیحات هسته‌ ای‌ دیگر رازی‌ کاملا سرپوشیده‌ نیست که‌ در اختیار تعداد معدودی‌ کشورها باشد و رویکردی‌ که‌ در خصوص‌ دسترسی‌ به‌ انرژی‌ هسته‌ ای‌ مبتنی‌ برارزیابی‌ ویژگی‌ رژیم‌ ها باشد ، پر از اشکال‌ و نقطه‌ ضعف است. ما فقط با ایجا د یک رژیم‌ بین المللی‌ جدید و اعمال‌ بدون استثنای‌ ان می‌ توانیم‌ به‌ تضمین این موضوع‌ امیدوار باشیم‌ که‌ همه‌ کشورها می‌ توانند از مزایای‌ انرژی‌ هسته‌ ای‌ بهره‌ مند شوند بی‌ انکه‌ خطر گسترش‌ مرگبارترین تسلیحات جهان را ایجاد کنند.

نظرات بینندگان
ارسال خبرنامه
برای عضویت در خبرنامه سایت ایمیل خود را وارد نمایید.
نشریات