سیرینسیون: آمریکا باید قبل از توقع از دیگران،‌ تسلیحات خودش را نابود کند

به گزارش خبرگزاری فارس، کمیته امور خارجه مجلس نمایندگان آمریکا جلسه استماعی را با موضوع "آیا هر کشوری یک ابرقدرت است؟ جلوگیری از گسترش تسلیحات هسته‌ای در قرن 21"در واشنگتن برگزار کرد که ریاست آن را تام لانتوس، نماینده دموکرات ایالت کالیفرنیا به عهده داشت.

شاهدان این جلسه را "سم نان"،‌ رئیس مشترک جلسه و مدیر اجرایی موسسه ابتکار تهدید هسته‌ای؛ "جوزف سیرینسیون"، معاون امنیت ملی مرکز پیشرفت آمریکا؛ "هنری دی.سوکولسکی"، مدیر اجرایی مرکز آموزش سیاسی عدم گسترش تسلیحات هسته‌ای تشکیل می‌دادند.

خبرگزاری فارس با توجه به اهمیت چنین موضوعاتی اقدام به انتشار آنها می‌نماید و ذکر این نکته ضروری است که در چنین نشست‌هایی از ادبیات آمریکایی استفاده شده که ادبیات طرح اتهامات بی‌اساس است.

بخش ششم متن کامل این جلسه استماع را در زیر می‌خوانید:

سیرینسیون: حرف‌های خودم را آغاز می‌کنم.

من کاملاً با اظهارات سناتور نان در این باره موافقم و به اعتقاد من مقاله‌ای که وی به همراه آقای "پری" و آقای "شولتز" و "کسینجر" نوشت سند اولیه‌ و ابتدایی در مباحث جاری درباره گسترش هسته‌ای است. این سند همانند برف‌روبی است که جاده برفی را هموار می‌سازد و ما می‌توانیم در راهی که آن ایجاد می‌کند، پیش‌ رویم. ماجرا به همینجا ختم نمی‌شود. آنها به همکاری‌های خود ادامه می‌دهند. آنها کارشان را ادامه می‌د‌هند. آنها ... این ابتکار یکی از ده‌ها ابتکاری است که در مراکز مطالعاتی و دانشگاه‌ها مطرح است و من از آن آگاهم. افرادی در این مراکز و دانشگاه‌ها در تلاش هستند سیاست‌های جدیدی در زمینه گسترش تسلیحاتی برای قرن جدید ارایه کنند.

ضروری است که بار دیگر بر هدف نابودی تسلیحات هسته‌ای، تاکید کنیم. انجام این کار در حال حاضر برایمان راحت‌تر از هر زمان دیگر در مقام مقایسه با عصر هسته‌ای است. ما قویترین قدرت نظامی جهان هستیم که تاکنون وجود داشته است. ما نیازی به این نوع سلاح‌ها نداریم. تنها نیاز ما به این تسلیحات آن است که دیگر کشورها را از حمله هسته‌ای به خودمان بازداریم. ما می‌توانیم این بازدارندگی را با توانی در سطح بسیار پایین‌تر از آنچه که اکنون در اختیار داریم، محقق سازیم.

من با "جین هابیگر" فرمانده سابق راهبردی آمریکا که گفته "ما می‌توانیم چند صد سلاح هسته‌ای خود را کم کنیم"، موافقم. تعداد مورد نظر وی 600 سلاح هسته‌ای بوده است. عملاً اجماع کامل و گسترده در طیف‌های سیاسی در این باره وجوع دارد. به عنوان مثال آقای "ریچارد پرل" [مشاور سابق امنیت ملی آمریکا] اعلام کردند که ما می‌توانیم صدها سلاح هسته‌ای خود را بکاهیم.

به عقیده من آنچه که در تلاش‌های مشترک آقایان شولتز- پری- کسینجر- نان مشاهده می‌شود به نوعی آمیزش و تلفیقی از دیدگاه "کندی" و "رونالد ریگان" است. کسانی که با اظهارات جان‌اف کندی، رئیس جمهوری سابق آمریکا آشنا هستند می‌دانند که وی گفته "ما باید به جنگ تسلیحاتی قبل از آن که این تسلیحات ما را نابود کنند، خاتمه دهیم".

گمان نمی‌کنم که زمانی که رئیس جمهور کندی این حرف‌ها را زد مردم آن را خوب درک کرده باشند ...یا این که وقتی که رئیس جمهور ریگان گفت "ما باید سلاح‌های هسته‌ای را ناتوان و مهجور سازیم" کسی حرف وی را خوب درک کرده باشد. یا زمانی که وی گفت "سلاح هسته‌ای به درد هیچ چیز جز کشتار نمی‌خورد و می‌تواند باعث نابودی تمدن‌ها و زندگی بر زمین شود" اظهاراتش درک شده باشد. ریگان در حرفهایش جدی بود. به نظر من اکنون تلاش بر این است که ترکیبی از این دو تفکر در درخواست‌های کنونی برای نابودی این تسلیحات جاری است و از ما می‌خواهد درباره آن جدی باشیم. به همین دلیل است که من گمان می‌کنم دولت آتی چه جمهوریخواه باشد چه دموکرات دیدگاه متفاوت‌تری از توان هسته‌ای به نسبت دیدگاه کنونی ما خواهد داشت. موضعی که متفاوت از دیدگاه بیل کلینتون و یا جرج بوش خواهد بود.

نقطه عطف تازه‌ای در اینجا در حال شکل‌گیری است بخصوص با توجه به درک و تشخیص تازه درباره این که نیازی به این تسلیحات نداریم و مهم‌تر این که باید این دیدگاه خود را بطور علنی جار بزنیم. ما باید برای احیای اعتبار و مشروعیت آمریکا در این زمینه بر این هدف [نابودی تسلیحات] متمرکز شویم. تا بتوانیم از دیگر کشورها انتظار داشته باشیم اقدامات و کارهایی را انجام بدهند که ما می‌خواهیم در پذیرش موانع بیشتر در زمینه گسترش هسته‌ای انجام دهند. آنها وقتی مشاهده می‌کنند ما به تعهدات خود پایبند نیستیم خودشان نیز در اجرای تعهدات مردد خواهند بود.

فالئوماوائه‌گا: آقای رئیس وقت من تمام شده است می‌توانم آقای "سوکولسکی" را برای ادای توضیحات به حضور داشته باشم.

لانتوس: لطفاً

فالئوماوائه‌گا: اگر امکان داشته باشد.

سوکولسکی: شاید برای کمیته مفید باشد که نگاهی به سلاح‌های تاکتیکی بیندازد. نظر من درباره همه مواردی که شنیده‌ام این است که اگر بررسی لازم درباره سیاست ما در قبال سلاح‌های تاکتیکی صورت گیرد، کار سودمندی خواهد بود.

مشکلاتی با ترکیه وجود دارد. اجتناب از آنها شاید ترکیه را ترغیب به برخی از اعمال نامناسب کند. اما به نظر مخالفتی در این باره وجود ندارد که آنچه در حال انجام آن هستیم بار دیگر مورد بررسی قرار گیرد. در حقیقت، به نظر من اگر ما تعداد سلاح‌های تاکتیکی هسته‌ای را کاهش دهیم و به اعمال فشار بیشتر بر روس‌ها تمرکز کنیم، می‌تواند مفید باشد. شاید حتی هماهنگی لازم برای ایجاد نوعی دفاع موشکی ناتو [سازمان پیمان آتلانتیک شمالی] بتواند مفید باشد زیرا حمایت‌ها از سوی ناتو برای دفاع موشکی بیشتر از آن است که مردم تصور می‌کنند. بنابراین، ثمربخش خواهد بود که بررسی دوحزبی درباره مسایل صورت گیرد.

به نظرم فکر این کار با توجه به وخیم شدن وضعیت ذخایر تسلیحات هسته‌ای از سوی آمریکا و روسیه، اقدامی اشتباه نخواهد بود. با این حال میزان تسلیحات استقرار یافته بطور قابل توجهی کاهش یافته و در حجم عظیم این تسلیحات نیز شاهد کاهش شدیدی هستیم. حجم تسلیحات موجود هم‌اکنون از 50 مگاتن [جنگ افزارى با قدرت 50 مگاتن یا یک میلیون تن تى ان تی] بیشتر نیست. معنی این امر آن است که باید اوضاع را بهتر کرد. مسئله‌ تازه‌ای که ما اکنون با آن مواجه هستیم این نیست که باید به سمت انبار تسلیحات بیش از آن میزانی که هم‌اکنون در اختیار داریم و گسترش آن به مناطق مدنی، حرکت کنیم. ما از پس این کار برنیامده‌ایم. اگر گمان می‌کنید در بخش‌های دیگر عملکرد بدی داشته‌ایم نگاهی به دیگر بخش‌ها به عنوان مثال بخش مدنی بیندازید. اوضاع به مراتب وخیم‌تر شده است. به نظر من توجه به این بخش ثمربخش‌تر و سودمندتر خواهد بود.

فالئوماوائه‌گا: متشکرم آقای رئیس.

لانتوس: متشکرم؛ آقای اسمیت نوبت شما است.

اسمیت (نماینده مجلس نمایندگان): خیلی ممنون، آقای رئیس.

بگذارید اول از همه از حضار و شهود بخاطر اظهارات و بیانات دقیقشان تشکر کنم و منتظر مطالعه آنها خواهم بود ... مطالب دیگری که شما به سوابق موجود اضافه خواهید کرد. هر چه زودتر این امکان فراهم آید من نیز بهتر می‌توانم مطالعات را انجام دهم زیرا به نظر می‌رسد موضوع حساسی مطرح است.

من در کنگره پیشین، دستکم به دو لایحه که در نهایت به قانون بدل شدند، رای منفی دادم. نخست لایحه انرژی مورد نظر رئیس جمهور بود. دلیل اولیه مخالفت من آن بود که این لایحه موجبات استفاده بیشتر از برق هسته‌ای را فراهم می‌آورد. دوم قانون تسهیل در ارایه سوخت هسته‌ای به هند بود. مخالفت من با این طرح نیز بخاطر مسئله حساس دفن ضایعات هسته‌‌ای بود. سوخت لازم برای ساخت بمب‌های کثیفی که امکان در اختیار داشتن تسلیحات هسته‌ای بیشتر را برای هندی‌ها فراهم می‌آورد و پیامد مستقیم آن به رقابت تسلیحاتی بخصوص در پاکستان می‌انجامد.

من از یک سو از مباحث حساسی که درباره پیشنهاد ایجاد بانک سوخت بین‌المللی در جریان بوده تشکر و قدردانی می‌کنم بخصوص تلاش‌هایی که در زمینه جلوگیری از ایجاد تاسیسات غنی‌سازی و بازفرآوری انجام شده است.

به هر حال، سوالی که آقای رئیس تمایل دارم از شما و همچنین سناتور بپرسم آن است که نگرانی شما در این باره در چه حد است. شما تا چه حد درباره مسئله استفاده و کاربردهای هسته‌ای و گسترش آن نگران هستید؟

همانگونه که سناتور نان در این استماع اشاره کردند ما در حال حاضر 435 نیروگاه در جهان داریم که تقریباً نیمی از آنها در آمریکا است. 28 نیروگاه در حال ساخت است و طراحی 200 نیروگاه دیگر انجام شده است. به نظرم می‌رسد تاکنون فکری اساسی برای زباله‌های هسته‌ای صورت نگرفته است. دو نیروگاه نیز در ایالتی که من نماینده آن هستم وجود دارد و همه این ضایعات در همان محل‌ها انبار می‌شوند و این امر در سراسر آمریکا گسترده شده است. گمان نمی‌کنم کوهستان‌های "یوکا" آماده پذیرایی از این همه ضایعات هسته‌ای باشند.

بنابراین مسئله بسیار جدی بمب‌های کثیف در میان می‌آید و همچنین مسایل و مشکلات فراوان دیگری وجود دارند که من می دانم همه شما از آن به خوبی آگاه هستید. به نظر من می‌رسد اگر ما به دنبال ترغیب برای ساخت نیروگاه‌های بیشتر درصورتی که مدیریت بحران بر آنها در کار نباشد، جای نگرانی خواهد بود.

مسئله دوم موضوع چین است. مدیر سازمان اطلاعات مرکزی آمریکا در گزارش اطلاعاتی خود در سال 2002 که اکنون از حالت محرمانه خارج شده، اعلام کرد ذخایر تسلیحات راهبردی جمهوری خلق چین تا سال 2015 به حدود 75 الی 100 کلاهک خواهد رسید که اکثر آنها به سوی آمریکا نشانه رفته است. به نظر من اظهارات رئیس کل ارتش چین در سال 2005 در جمع خبرنگاران خارجی در پکن مبنی بر این که اگر آمریکا موشک‌های خود را در حدود و فاصله‌ای قرار دهد که خاک چین را تهدید کند،‌ پکن مجبور است پاسخ این کار را با سلاح هسته‌ای بدهد، مایه نگرانی و هراس است. وی همچنین سیاست چین مبنی بر خودداری از شلیک اول را رد کرد. به نظر من این اظهارات خطرات و نگرانی‌ها را بیشتر از گذشته افزایش می‌دهد. نظر شما درباره تهدیدی که از سوی جمهوری خلق چین وجود دارد، چیست.

سیرینسیون: بسیار خوب. بگذارید شروع کنم. بگذارید به اظهارات قبل بازگردم. چین دارای حدود 20 موشک‌ دوربرد است که می‌تواند خاک آمریکا را هدف قرار دهد. آنها این توانایی را از اواسط دهه 1980 در اختیار دارند. این توانایی تغییر چندانی نکرده است. آنها هم‌اکنون در روند مدرن‌ کردن ناوگان موشک‌های بالستیک خود هستند. من این امر را مورد ارزیابی و تجزیه و تحلیل دقیق قرار داده‌ام که در پایگاه اینترنتی مرکز پیشرفت آمریکا قرار داده شده است.

انتظار ما این است که آنها مدرنیزه شدن را ادامه دهند اما روند کار بسیار کند پیش خواهد رفت. مسئله و مشکل حساسی در این مرحله وجود ندارد و این امر در کل با اهداف راهبردی چین برای توسعه اقتصاد داخلی مطابقت دارد. توسعه اقتصادی به توسعه توان نظامی این کشور اولویت دارد. توقع من این است که تهدید آنها برای 20 سال آینده و یا بیشتر خواهد بود.

نکته دوم این که، به هر حال باید بر سیاستی تاکید کرد که به کاهش زرادخانه‌های هسته‌ای همه کشورها منجر شود. زمانی که ما از نابودی تسلیحات هسته‌ای سخن به میان می‌آوریم، این حرفی نیست که تنها به ما ربط پیدا کند. نباید هیچ کس گمان کند آمریکا این امر را بطور یکجانبه انجام خواهد داد. بنابراین،‌ ما به دنبال آن هستیم به موقعیتی دست پیدا کنیم که دیگران نیز زرادخانه‌های خود را بکاهند. مشاهده می‌شود که این کار در ابتدا میان روسیه و آمریکا در جریان است. بعداً می‌توان دیگر قدرت‌های هسته‌‌ای را به کاهش زرادخانه‌هایشان به تعامل واداشت. اکنون زمان آن است که ما باید تلاش کنیم تا توسعه چین باعث دگرگونی در این روند شود.

نکته سوم به مسئله گسترش تسلیحات هسته‌ای باز می‌گردد. آقای "روراباچر" جلسه را ترک کردند. اما چین اکنون یک تهدید جدی در زمینه گسترش تسلیحات هسته‌ای نیست. آنها معمولاً‌ اینگونه هستند. زمانی که "مائه‌زدونگ" در راس قدرت در چین بود آنها طرفدار گسترش هسته‌‌ای بودند آنها این امر را واکنش و پاسخی به تسلط ابرقدرت‌ها می‌دانستند و اعتقاد داشتند همگان باید دارای تسلیحات هسته‌ای باشند.

چین از سال 1974 این موضع را تغییر داد و به نوعی در قبال مسئله گسترش تسلیحات هسته‌ای بی‌طرف شد. اما آنها هنوز به همپیمانان خود مانند پاکستان کمک می‌کنند و این امر مایه نگرانی جدی است. اکنون پکن سیاست‌های جدی منع گسترش تسلیحات هسته‌ای تدوین کرده است.

آنها به همه جنبه‌های نظام منع گسترش تسلیحات هسته‌ای پیوسته‌اند. ما مشکل و مسئله جدی با چینی‌ها نداریم. ما اکنون با آنها مراوده داریم. مسئله‌ای که ما با آن مواجه همان مسئله‌ و مشکلی است که با دیگر کشورها داریم. این که نهادها و شرکت‌هایی وجود دارند و فناوری و تجهیزات با کاربرد دو منظوره را به فروش می‌رسانند. این مسئله‌ای نیست که تنها به سیاست چینی‌ها مربوط باشد.

در مورد برق هسته‌ای، صنایع مربوط به تولید برق هسته‌ای نتوانسته‌اند 4 مشکل اصلی که از ابتدا با آنها مواجه بودند حل و فصل کنند. مسائلی چون هزینه، امنیت، ضایعات و گسترش هسته‌ای. همه این مسائل، مشکلات دشواری هستند و هنوز همه این مشکلات به قوت خویش باقی هستند.

با توجه به این گفته‌ها، اعتقاد من این است که برق هسته‌ای می‌تواند نقشی عمده در تلاش برای مبارزه با گرم‌شدن جهانی هوا ایفا کند. باید درک کنیم ممکن است نتوانیم مسئله گرم شدن جهانی هوا را بدون افزایش نیروگاه‌های هسته‌ای حل و فصل کنیم. این امر ضرورت رسیدگی به این مشکلات را بیش از پیش افزایش می‌دهد.

بنابراین من کاملاً با نظر آقای "هنری سوکولسکی" درباره جدی گرفتن هزینه‌های کار موافقم. بگذارید یارانه‌هایی را که در این باره پرداخت می‌شوند بررسی کرده و بدانیم هزینه‌های واقعی چقدر است. دلیل حمایت کامل من از ایجاد بانک سوخت بین‌المللی برای کمک به حل مسئله گسترش هسته‌ای همین است. پیشرفت صنعتی روز به روز امیدها را برای حل مسئله امنیت هسته‌‌ای تقویت می‌کند. البته من چندان به این امر مطمئن نیستم.

در مورد ضایعات: من اخیراً به ایالت نوادا سفر کردم. دو ماه پیش نیز گفت‌وگوهای زیادی در نوادا انجام دادم. می‌دانید پاسخ مقامات این ایالت به من چه بود. آنها گفتند به هیچ وجه امکان این امر وجود ندارد. آنها گفتند امکان این که بتوان ضایعات هسته‌‌ای را در کوهستان‌های یوکا دفن کرد، وجود ندارد. به نظر می‌رسید که مقامات در این گفته‌های خود بسیار جدی بودند. من همچنین شنیده‌ام صنایع هسته‌ای صحبت‌هایی درباره راهکار کوتاه مدت به میان آورده‌اند بطوری که دفن 10 هزار ساله زباله‌های هسته‌‌ای با ذخیره آنها در یک انبار ویژه روزمینی به چند صد سال کاهش پیدا کند.

این ایده، راهکار نامناسبی نیست. اما این امر برای نیروگاه‌های هسته‌‌ای مشکلات تازه‌ای به بار می‌آورد. چون آنها مجبور خواهند بود نه‌تنها مردم را برای ساخت نیروگاه هسته‌ای در محل زندگیشان قانع کرد بلکه باید مردم را متقاعد کرد ضایعات هسته‌ای دستکم برای 100 سال آینده نیز در آن منطقه باقی خواهد ماند. به نظر من ما باید همه این هزینه‌ها را جدی گرفته و همه هزینه‌ها را مدنظر قرار داد.

من درباره هند نیز از موضع شما اعضای کنگره دفاع می‌کنم و می‌خواهم در همینجا حمایت خود را از اظهارات آقای هنری درباره اهمیت نامه‌ای که توسط سناتور لانتوس و دیگران نوشته شد، اعلام کنم. من با توافق هسته‌ای آمریکا و هند مخالف هستم. من از این که شاهد بودم کنگره به این قرارداد هسته‌ای بدون کمترین مقاومتی رای مثبت داد، ناامید شدم. به نظر من این نکته نامناسبی است که کنگره از محدودیت‌هایی که خود بر این کشور اعمال کرده بود، کوتاه آمده و نه‌تنها دهلی‌نو را از مزایای داد و ستد هسته‌ای با آمریکا بهره‌مند کرد بلکه مجوز و چراغ سبز لازم برای آزمایش هسته‌ای را به این کشور نشان داد. این مسئله برای نظام منع گسترش هسته‌ای یک فاجعه بود.

نکته آخر این که در این لحظه می‌خواهم توجه شما را به نکته دیگری جلب کنم. من متوجه شده‌ام دولت آمریکا نامه‌ای را به کنگره ارایه کرده و یا در حال ارایه این نامه‌ای است که در آن آمده تمایلی به ادامه پیمان کاهش تسلیحات راهبردی (استارت) و مکانیزم راستی‌آزمایی آن ندارد. این پیمان در سال 2009 به پایان خواهد رسید. من امیدوارم کمیته حاضر نگاه و بررسی جدی به این امر بیندازد. از دست دادن این نظام راستی‌آزمایی برای امنیت ملی آمریکا شکست و ناکامی بزرگی خواهد بود. ما گفته‌ایم اجازه نمی‌دهیم این بازرسی‌‌ها صورت گیرد. این تبادل اطلاعات با خاتمه توافقنامه استارت در سال 2009 به پایان خواهد رسید.

لانتوس: آقا! وقت شما به اتمام رسیده است. آقای سوکولسکی آیا می‌خواهید پاسخی ارایه کنید. زود لطفاً.

سوکولسکی: خیر. با احترام به استحضار می‌رسانم که شما به نکته مهمی اشاره کردید و کمیته باید بر آن تمرکز لازم را در صورت امکان مبذول دارد.

لانتوس: آقای مایک می‌توانید بیشتر توضیح دهید، لطفاً؟

سوکولسکی: اگر شما صاحب یک شرکت تضمین سوخت باشید که درگیر آشفتگی بازار شده باشد، در صورتی که شما مراقب نباشید در این گرفتاری غرق خواهید شد. نمی‌دانم چطور می‌توان در برابر این نابسامانی مقاومت کرد. رسیدگی به افزایش قیمت‌ها کار دشواری خواهد بود. در این صورت نیز مردم خواهند گفت حتماً زد و بندی در کار بوده و این شرکت تضمین سوختی توان تامین منابع مالی خود را ندارد.

اکنون به نظر می‌رسد وزارت انرژی آمریکا این امر را بطور علنی اعلام کرده تضمین‌های سوختی باید برای رفع تعهدات مالی به کار روند. وقتی این کار صورت می‌گیرد مانند آن است که وارد انبار ذخایر سازمان شده‌ایم. آنگاه می‌توان دریافت اگر ابزار کامل را خریداری کنید این امر به شما توانایی زیادی ارایه خواهد کرد. شاید شما به آن نیازی نداشته باشید اما شما ناخودآگاه وارد کار شده و همانگونه که گفتید به این کار ترغیب می‌شوید.

مثالی که من درباره نگرانی های موجود درباره تضمین‌ سوخت زدم دلیل حمایت من از لحنی است که آقایان "بای-لوگار" در نامه خود استفاده کرده‌اند. من از همگان می‌خواهم نگاه دقیقی به آن بیندازند و آن این است که باید برای آنچه که ضروری است، بودجه لازم فراهم آید. حمایت آژانس بین‌المللی انرژی اتمی از پادمان‌ها از این دست نیازها است. این نهاد بررسی می‌کند باید چه درخواست‌هایی مطرح شوند و نشانه‌های لازم برای تضمین کار چیست؟

نکته آخر این که در رابطه با مسئله چین، من مطمئن نیستم که ما از هدف آنها با خبر باشیم. به نظر من اطلاعات جاسوسی ما در این باره روشن نیست. بطور روشنی واضح است که چینی‌ها به سوی مدرنیزه شدن در حرکت هستند. آنها روزی ظهور خواهند کرد. تنها نکته‌ و مسئله‌ای که کنگره نباید به آن دامن بزند این است که به ظهور زودهنگام این امر کمک کند.

نکته خاص این که بزرگترین وام تاریخ بانک صادرات و واردات که قرار است برای قرارداد "ای‌پی‌ 1000 وستینگ‌هاوس" پرداخت شود معادل 5 میلیارد دلار است. شما می‌توانید مخالفتی نکنید و آن را تصویب کنید و دست روی دست بگذارید. اما یکی از مزیت‌های این بسته پیشنهادی این است که کارایی زیردریایی‌های چینی‌ها را بالا خواهد بود. این قرارداد امکان ساخت دستگاه خنک‌کننده را در اختیار چینی‌ها می‌گذارد. وسیله‌ای که تنها در آمریکا ساخته می‌شود و تنها شرکت وستینگهاوس سازنده آن است. آنها [چینی‌ها] آن را در اختیار ندارند. اگر کنگره نگران چین است و می‌‌خواهد کاری انجام دهد باید درباره اینگونه قراردادها دقت و بررسی لازم را انجام دهد.

لانتوس: آقای شرمن.

شرمن (نماینده مجلس نمایندگان آمریکا): متشکرم.

بطور حتم بهترین راه حفاظت از آمریکا از خطر انفجار هسته‌ای احتمالی در کشورمان این است که سیاست کارامد منع گسترش هسته‌ای و سیاست خارجی موثر در پیش گرفته شود. از آنجایی که ما فاقد چنین سیاست‌‌هایی هستیم و یا تا حدودی از این سیاست‌ها برخورداریم، آیا نباید به مسئله دفاع غیرنظامی نگاه دقیقی بیندازیم؟

در زمانی که من جوان بودم ما از سیستم دفاع غیرنظامی در مواجه با زمانی برخوردار بودیم که حدود هزار موشک و سلاح هسته‌ای اتحاد جماهیر شوروی به خاک ما با قدرت بیش از 50 مگاتن تی‌ان‌تی، برخورد می‌کرد. اما کمیته کنونی مجلس نمایندگان امروز نگران آزمایش هسته‌ای در کره‌شمالی است که قدرت آن به یک کیلوتن نیز نمی‌رسد.

با توجه به نوع تهدیداتی که امروز آمریکا با آن مواجه است،‌ آیا ما از دفاع مدنی و سیستم واکنش سریع و موثر درمانی برای کاهش مرگ‌ومیرها در صورت تحقق احتمالی این تهدیدها برخوردار هستیم؟

شما می‌توانید در صورت موافقت تنها یک "بله" به من بگویید یا اگر مخالف هستید به آن پاسخ "خیر" بدهید.

سوکولسکی: به نظر من لازم است قبل از این که به این مرحله مورد نظر شما برسیم،‌ اقدامات فراوان دیگری صورت دهیم. تا آنجایی که من از برنامه دفاع مدنی در زمان‌های گذشته به یاد می‌آورم و به نظر من شرایط کنونی ما مشابه آن زمان است، این است که این دفاع غیرنظامی چندان چشمگیر و قابل توجه نبود. دفاع غیرنظامی بر روی کاغذ بسیار عالی به نظر می‌رسد اما به عمل درآوردن آن ...

شرمن: بسیار خوب اگر شما در فاصله سه مایلی انفجار بمب با قدرت یک کیلوتنی دشمن قرار گیرید آیا ترجیح نمی دهید کشورتان هرچه سریعتر تدابیر لازم را اتخاذ کند...

سوکولسکی: در این صورت ترجیح می‌دهم در سوئیس باشم که همه چیز در آنجا فراهم است. اما آنچه من می‌گویم این است که مسایل دیگری در کارند و نیاز به توجه ضروری و فوری دارند و پرداختن به آنها به چارچوب سیاسی جدی و واقعی نیاز دارد.

سیرینسیون: می‌خواهم بگویم که ...

شرمن: شاید مجبوریم به مردم آمریکا اعتراف کنیم نظام منع گسترش هسته‌ای و یا سیاست‌های خارجی ما در این باره ناکارآمد هستند.

بگذارید دیگر حضار پاسخ دهند.

سیرینسیون: دفاع غیرنظامی آخرین مرحله از دفاع است. من قویاً‌ طرفدار طبقه‌بندی در لایه‌های دفاعی هستم. همه نوع سطوح دفاعی در این لایحه‌ها وجود دارند که دفاع موشکی نیز در زمره آنها است اما باید به نقاط ضعف این خطوط دفاعی توجه کرد.

همانگونه که گفته شد، نقش مراکز درمانی عمومی در کمک به کسانی که برای جلوگیری از تهدید هسته‌ای فعالیت می‌کنند، بسیار حیاتی است.

این تهدید لزوماً نباید انفجار هسته‌‌ای باشد بلکه ممکن است بخاطر استفاده از بمب‌های کثیف بروز کند. ما باید اطمینان حاصل کنیم مراکز درمانی کشور از ابزار و فناوری لازم برای رهگیری مواد رادیواکتیو برخوردار هستند و همچنین در اطاق‌های اورژانس باید توانایی تشخیص آلودگی به مواد رادیواکتیو و آمادگی برای درمان و مواجهه با آن وجود داشته باشد. این امر را می‌توان به عنوان بخشی از چارچوب کلی دستگاه درمانی آمریکا گنجاند. لزوماً نباید این امر را در بخشی از دستگاه دفاعی کشور گنجاند مگر این که مسئله بهداشت و درمان به بخشی از دفاع کشور بدل شود.

شرمن: با استناد به منابع اطلاعاتی غیر محرمانه به نظر شما در مقام مقایسه با این 600 سلاح ما چند سلاح هسته‌ای را می‌توانیم کاهش دهیم؟

سیرینسیون: منظورتان در کل جهان است؟

شرمن: خیر. در آمریکا.

سیرینسیون: از آنجایی که من یکی از بهترین منابع برای اطلاعات غیرمحرمانه هستم (خنده حضار)، در آمریکا، حدود 10هزار و یا به عبارت بهتر 9هزار و 800 سلاح هسته‌ای ذخیره و مستقر شده‌‌اند.

شرمن: بسیار خوب!...

سیرینسیون: کل منابع موجود همین است.

شرمن: بسیار خوب. امکان این امر تا چه حد است که بتوانیم امضاء کنندگان معاهده منع گسترش هسته‌ای را که دارای حق برخورداری از چرخه سوخت هسته‌‌ای هستند به قبول این دو ایده جلب کنیم. تا آنها قبول کنند ما بانک سوخت پیشنهادی آقای رئیس را ایجاد کنیم و در عین حال در این 9 هزار و 800 سلاح کاهش چشمگیری صورت دهیم؟

سوکولسکی: بنا بر قوانین فعلی که ما مشغول بحث درباره آنها هستیم. هیچ کشوری حاضر به پذیرش نیست. من گمان نمی‌کنم مسئله بانک سوخت ضایع کننده حق برخورداری از چرخه سوخت هسته‌ای باشد. مسئله‌ای که این بانک پیش می‌آورد این است که چرا همگان از این حق برخوردارند و باید به حفظ حق [غنی‌سازی] ادامه دهند. منظورم این است که یکی از نواقص این بانک سوخت در مباحثات بروز این سوالات است. اگر اصراری بر این امر وجود نداشته باشد که منظور از این برنامه آن است که حق مسلم کشورها برای غنی‌سازی زیر سوال می‌رود،‌ آنگاه برنامه شکست خورده است.

شرمن: بسیار خوب منظورتان این است که هدف از ایجاد بانک سوخت آن است که دیگر کشورها متقاعد شوند عملاً نیازی به چرخه کامل سوخت هسته‌‌ای برای تولید برق و انرژی برای کارخانجات غیرهسته‌ای خود ندارند؟

سوکولسکی: بله آنها از این امر مطلع هستند.

شرمن: بسیار خوب این کار مسئله را تا حدودی روشن می‌سازد.

سوکولسکی: خیر... من نمی‌دانم. به این امر بستگی دارد که میزان اصرار و پافشاری شما در مباحثات در این باره تا چه حد است. اگر تاکید شما بر این باشد که حق با شما است امکان طرح نکات دیگری را فراهم می‌آید. ممکن است عده‌ای نیز در پاسخ اینگونه مطرح کنند که ما می‌خواهیم سوخت خودمان را داشته باشیم و از آنجایی که هنوز از این حق برخوردار هستند به نقض توافقات اقدام کنند.

لانتوس: آقایان وقت شما تمام شده است.

می خواهم اندکی با آقای سوکولسکی وارد بحث شوم زیرا به گمان من برداشت شما از پیشنهاد ایجاد بانک سوخت هسته‌ای اشتباه بوده است. از این رو می‌خواهم این فرصت را به شما بدهم تا اظهارات و توضیحات خود را تصحیح کنید.

سوکولسکی: من همیشه آماده یادگیری هستم قربان.

لانتوس: شما اینگونه مطرح کردید که پیشنهاد ایجاد بانک سوخت هسته‌ای تاکیدی بر حق همه کشورها برای توسعه چرخه سوخت خویش است. اما اینگونه نیست. بلکه تاکید این پیشنهاد در جهتی کاملاً متفاوت است.

اکنون شاهد هستیم آمریکا در وضعیتی قرار گرفته‌ که افرادی عنوان می‌کنند خواستار توسعه چرخه سوخت هسته‌ای برای توسعه انرژی صلح‌آمیز هسته‌ای است. حرف ما این نیست چرا برخی از طرف‌ها خواستار توسعه چرخه سوخت هسته‌ای هستند. بلکه حرف ما آن است هر که خواستار چرخه سوخت است می‌خواهد از آن برای توسعه سلاح هسته‌ای استفاده کند.

بنا بر این ما به هیچ عنوان بر حق کشورها برای توسعه چرخه سوخت هسته‌ای خود تاکید نداریم.

از این رو تلاش ما این است که این بهانه را از این کشورها که نیازمند توسعه چرخه سوخت خویش هستند سلب کنیم و بگوییم اگر واقعاً دنبال انرژی هسته‌ای برای مصارف صلح‌آمیز هستید این سوخت از طریق منابعی بین‌المللی در اختیار شما قرار خواهد گرفت. این بهترین راهکار برای توضیح دادن دلایل پیشنهاد مربوط به ایجاد بانک سوخت است.           ادامه دارد ...