آژانس‌های اطلاعاتی آمریکا با مردم خود چه می‌کنند؟!

دولت ایالات متحده آمریکا، یکی از ناقضان اصلی حقوق بشر است و این امر را به بهانه حادثه 11 سـپتامبر تشدید کرده است.این دولت حتی به شهروندان آمریکایی که قصد ورود به کشور خودشان را دارند نیز رحم نمی کند و متاسفانه تاکنون به این مساله توجه زیادی نشده است.
وزارت امنیت داخلی آمریکا (DHS) به طور معمول بدون هیچ چارچوب قانونی مشخصی اقدام به دستگیری افرادی می کند که حتی مظنون به ارتکاب جرم هم نیستند، در این نهاد امنیتی بازجویی ها گاهی ساعت ها طول می کشد.
مسافران به خصوص اگر درحال بازگشت از یک سفر خارجی باشند، حین بازجویی تمام اسناد و مدارک و حتی دوربین عکاسی، لپ تاپ و تلفن های همراهشان کنترل شده و یک کپی از تمام محتویات آنها در فایل دولتی نگهداری می شود! برای انجام این کارها نه حکم قضایی لازم است و نه نظارتی وجود دارد. در واقع هیچ محدودیتی در آنچه دولت آمریکا می تواند با توجه به آنها تصمیم بگیرد شخصی را به هر دلیلی هدف قرار دهد، وجود ندارد.
درعصر سفرهای بین المللی که طی آن شمار زیادی از شهروندان- به خصوص کسانی که درگیر فعالیت های خبری و رسانه ای درحوزه های حساس هستند- اغلب به خارج از کشور تردد می کنند، طرح موضوع «حمایت از متمم چهارم» (بخشی از یک لایحه حقوقی درآمریکاست که از حقوق شهروندی حمایت کرده و اجازه بازجویی بدون دلیل از آنها را به هیچ مقامی نمی دهد) در کنار این رفتار دولت مضحک به نظر می رسد. با استناد اصلاحیه این متمم، اگر دولت بخواهد اسناد و اموال شخصی را به منظور بررسی درخاک ایالات متحده بگیرد، پیش از این کار باید دادگاه را متقاعد کند که مثلا به دلیل همراه داشتن اشیاء مربوط به فعالیت های جنایی باید این فرد بازجویی شود. سپس با داشتن حکم دادگاه اقدام به این کار کند.
اما درعمل هیچ یک از این موانع قانونی، مانع از اقدامات غیر قانونی دولت آمریکا نمی شود.
اکنون فقط کافی است شما کشور را ترک کنید تا به هنگام مراجعت، تمام اسناد و مدارک و آنچه نزدتان هست از شما گرفته و پس از کپی برداری به شما بازگردانده شود. آنها حتی ایمیل ها و تمام سایت های اینترنتی که به آن سر زده اید را هم بررسی می کنند، همچنین کارت اعتباری، تلفن همراه، فیلم هایی که گرفته اید و به طور کلی هر آن چیزی که نزد شماست و برای شما ارزشی دارد.
اطلاعات و گزارش های منتشر شده نشان می دهد تنها در یک دوره 18ماهه از یکم اکتبر سال 2008بیش از 6600 نفر که تقریبا نیمی از آنها شهروندان آمریکایی بودند در مرز کشور خودشان از سوی مامورین دولتی و آژانس های اطلاعاتی آمریکا مورد بازرسی بدنی و بازجویی قرارگرفته اند. مامورین در هیچ یک از این بازرسی ها، حکم دادگاه نداشته اند.
«پاسکال آبیدور»، یکی از قربانیان اصلی این گونه رفتارهای تهاجمی است. وی یک دانشجوی 26ساله فرانسوی- آمریکایی است که در مقطع دکترای رشته مطالعات اسلامی مشغول به تحصیل است. «آبیدور» وقتی در سال 2011 با قطار از مونترال به نیویورک در حال سفر بود، در مرز متوقف و از سوی آرژانس های اطلاعاتی دستبند زده شد. او سپس از قطار به یک سلول منتقل و ساعت ها در آنجا نگهداری شد. در نهایت اعلام شد که او هیچ خلافی مرتکب نشده و می تواند برود. اما لپ تاپ این دانشجو11 روز پیش مأمورین اطلاعاتی ماند و در نهایت با شکایت اتحادیه آزادی های مدنی آمریکا (ACLU) به وی بازگردانده شد. بعدها مشخص شد بسیاری از اطلاعات شخصی وی از جمله تحقیقات علمی، عکس ها و حتی محتوای گفت وگوهای اینترنتی (چت) وی مورد بررسی قرارگرفته است. این فقط یکی از هزاران مورد از تخلفاتی است که بدون هیچ گونه نظارت، شفافیت و توجیه قانونی در جامعه امروز آمریکا صورت می گیرد. چه بسیار تخلفاتی که هرگز مشخص نمی شوند.
اما شاید موضوع «لورا پویتراس»، مستندساز، نامزد جایزه اسکار و خبرنگار بی باک آمریکایی جدی تر باشد. «پویتراس» طی سال های 2004 و 2005 ماه ها برای ساخت فیلم مستندی در مورد جنگ عراق وقت گذاشت. فیلم «عراقی ها و سربازان آمریکایی هر دو در معرض تلفات احساسی اشغال» و «کشورم، کشورم» که به داستان مبارزات انتخاباتی پزشکی عراقی برای انتخابات پارلمانی سال 2005 و اعتراض وی به حبس یک پسربچه 9ساله از سوی سربازان آمریکایی می پردازد، از جمله ساخته های این مستندساز آمریکایی است.
وقتی «پویتراس» این فیلم را ساخت، گروهی از شبه نظامیان عراقی، هسته اصلی شورش های ضد آمریکایی را تشکیل داده بودند و او زمان قابل توجهی برای فیلم برداری و گزارش از کانون مقاومت تخصیص داده بود. فیلم «سوگند» از دیگر ساخته های «پویتراس» است که در سال 2010 جایزه بهترین فیلمبرداری را از جشنواره فیلم ساندنس دریافت کرد. این فیلم نیز در مورد جنگ و ترور است.
«پویتراس» که سابقه ساخت فیلم های مستند جنگی- تروریستی را دارد، اخیراً اعلام کرده که فیلم بعدی او نیز در مورد جنگ و ترور خواهد بود البته این بار نه در خاورمیانه بلکه در خاک آمریکا.
در واقع این فیلمساز قصد تمرکز مستند بر روی موضوع افزایش قدرت نظارت داخلی دولتمردان آمریکایی بر شهروندان خود را دارد. فیلمی در مورد گسترش فعالیت های پنهان آژانس امنیت ملی آمریکا.
آن طور که این فیلمساز گفته، این فیلم به شدت علیه موضوعاتی چون خبرچین های دولتی، کنترل و بازرسی ها روی زندگی مردم و بازرسی وسایل و صفحه های اینترنتی شخصی آنها حمله کرده از نبود شفافیت در اجرای قوانین از سوی دولت انتقاد می کند.
در مجموع می توان گفت، «پویتراس» طی دهه گذشته با فیلم ها و کارهای خبری خود حقایقی از سیاست های غلط دولت ایالات متحده در حساس ترین و مهمترین حوزه ها را افشا کرده است. اما مدتی است امکان فعالیت برای این مستندساز موفق از وی گرفته شده و دولت آمریکا مانع از ادامه فعالیت های وی می شود. در واقع با آزار و اذیت، تهدید و برخی تاکتیک های ارعاب شرایطی برای او مهیا شده که حتی نمی تواند با آسایش خیال وارد کشور خودش (آمریکا) شود. البته این در صورتی است که توانسته باشد به راحتی به خارج از کشور سفر کند!
به گفته «پویتراس»، وی از سال 2006 حدود 40بار از آمریکا خارج و دوباره بازگشته است. در این 6سال تقریبا هر بار به کشورش بازگشته هواپیما و مسافران آن از سوی آژانس های اطلاعاتی آمریکا (DHS agents) مورد بازرسی قرارگرفته و تمام اسناد و لوازم همراه مسافرین کنترل شده است.
«پویتراس» می گوید: مأموران اطلاعاتی با مستقر شدن در کنار درب هواپیما یا در محوطه فرودگاه، پاسپورت تمام مسافران هواپیما را بازرسی می کنند اما تا مرا پیدا می کنند دستگیر کرده شروع به استنطاق و بازجویی می کنند که مثلا کجا سفر کرده ام، با چه کسی دیدار داشته ام یا با چه کسی صحبت کرده ام؟! آنها علاقه خاصی به پیدا کردن اشخاصی دارند که من با آنها کار می کنم. در موارد انگشت شمار که آنها موفق به دیدن من در هواپیمانمی شوند، وقتی به مقصد می رسم مأموران وارد شده کار آزار و اذیت را شروع می کنند.
لپ تاپ، موبایل و دوربین وی بارها ضبط و هفته ها نگه داشته شده و پس از برداشت یک سری کپی از محتویات این ابزار و وسایل شخصی به وی بازگردانده شده است. در بسیاری از مواقع یادداشت های شخصی او نیز ضبط و پس از کپی برداری از محتویات آن به وی بازگردانده شده است؛ در این میان حتی اگر وی به عنوان اعتراض عنوان می کرده که این کار، حمله به حقوق قانونی عنوان خبرنگاری است که دارد، اهمیتی داده نمی شود. آنها حتی به کارت اعتباری و رسیدهای آن که از عابر بانک ها گرفته نیز رحم نمی کنند.
در بسیاری موارد نیز مأموران آژانس اطلاعاتی آمریکا وی را در فرودگاه های کشورهای خارجی و قبل از این که سوارهواپیما شود دستگیر کرده و به وی گفته اند که نمی تواند با این پرواز به کشورش بازگردد. اما در آخرین دقایق یعنی وقتی زمان زیادی به بلند شدن هواپیما باقی نمانده، به وی گفته می شود «اکنون می توانی سوار هواپیما شوی!»
در هفته شکرگزاری سال 2010 وقتی او به فرودگاه جان اف کندی رسید و به دلیل مصونیتی که خبرنگاران دارند، حاضر به دادن پاسخ به سؤالات شخصی مأموران اطلاعاتی نشد، یکی از مأموران به وی گفت: «به نظر خیلی مشکوک هستی چرا که با طفره رفتن از پاسخ قصد کمک به کشورت را نداری.»
گاهی مدت زمان بازداشت وی به 4ساعت می رسد در این بین نیز مرتباً به وی گفته می شود که «اگر به تمام سؤالاتی که از شما پرسیده می شود پاسخ دهی آزاد می شوی.»...
بدین ترتیب باید اینگونه نتیجه گرفت که اگر شما خبرنگار یا مستندساز هستی که قصد افشای حقایقی از جنگ عراق، افغانستان یا هر کشوری که آمریکا به بهانه های مختلف به آنها حمله کرده است را داری، باید هر لحظه خود را آماده دیدن چهره مأموران امنیتی آمریکا و آغاز یک زندگی سخت و طاقت فرسا کنی.