ضمیمه کامل پیوست گزارش آژانس درباره برنامه هسته‌ای ایران

۱. این ضمیمه شامل سه بخش است: بخش الف، که یک مرور تاریخی از تلاشهای آژانس برای حل مسائل مربوط به دامنه و ماهیت برنامه هسته‌ای ایران بویژه در خصوص نگرانی‌ها در مورد ابعاد نظامی احتمالی ارائه می‌دهد؛ بخش ب که توصیفی کلی از منابع اطلاعات در دسترس آژانس و ارزیابی‌اش از اعتبار آن اطلاعات فراهم می‌آورد و بخش پ که تحلیل آژانس را از اطلاعات در دسترس به آن در چارچوب نشانه‌های مربوط به وجود یا توسعه فرآیند مرتبط با فعالیتهای هسته‌ای، شامل تسلیحاتی منعکس می‌سازد.
A. مرور تاریخی
2. از اواخر 2002 مدیرکل در خصوص نگرانیها در مورد ماهیت برنامه هسته‌ای ایران به شورای حکام نموذه است. چنین نگرانیهایی با پیداش در منابع اطلاعات باز همزمان شد که نشان می‌داد که ایران یک تاسیسات زیرزمینی بزرگ مرتبط با هسته‌ای در نطنز و یک کارخانه تولید آب سنگین در اراک می‌ساخته است.[1]
3. بین 2003 و 2004 آژانس یک سری قصور مهم توسط ایران در انجام تعهداتش مطابق با موافقتنامه پادمان با توجه به گزارش دهی از مواد هسته‌ای‌‍، فرآوری و استفاده از مواد هسته‌ای اعلام شده و قصور در اعلام تاسیساتی که مواد هسته‌ای را دریافت ، انبار و فرآوری می‌کرده است، تأیید کرد.[2] بویژه کشف شد که ایران در اوایل دهه 1970 و دهه 1980 و استمرار در دهه 1990 و دهه 2000 مواد هسته ای اعلام نشده را برای آزمایش و تجربه در چند فعالیت تبدیل، غنی سازی، ساخت و تابش شامل جداسازی پلوتونیوم در تاسیسات و مکانهای اعلام نشده، استفاده نموده است.[3]
4. ایران در اکتبر 2003 به مدیرکل اطلاع داد که سیاستی کاملا باز را اتخاذ نموده است و تصمیم گرفته است تصویر کاملی از فعالیتهای هسته‌ای‌اش را به آژانس ارائه نماید.[4] در پی آن اعلام، ایران به آژانس دسترسی به اماکنی را که آژانس برای بازدید درخواست نمود فراهم آورد و اطلاعات و اظهارنامه‌هایی در ارتباط با ریشه تجهیزات و قطعات وارد شده ارائه نمود و افراد را برای مصاحبه در دسترس قرار داد. ایران همچنین به اجرای کد اصلاح شده 3.1 از بخش عمومی ترتیبات فرعی ادامه داد که طی آن در فوریه 2003 موافقت نمود که ارائه اطلاعات در خصوص تاسیسات جدید هسته‌ای را به محض اینکه تصمیم برای ساخت اتخاذ یا اجازه ساخت چنین تاسیساتی داده شود، تامین نماید.[5] ایران در نوامبر 2003 تمایل خود را برای امضای پروتکل الحاقی در موافقتنامه پادمان خود ( که در دسامبر 2003 در پی تصویب متن از سوی شورا امضا شد) اعلام نمود و اینکه قبل از لازم الاجرا شدن آن، مطابق با مفاد آن پروتکل عمل خواهد نمود.[6]
5. بین 2003 و اوایل 2006 ایران گزارشهای تغییر فهرست موجودی را تسلیم نمود و اطلاعات طراحی مربوط به تاسیساتی را که در آن فعالیتهای اعلام نشده انجام شده بود فراهم ساخت و مواد را برای راستی آزمایی آژانس در دسترس قرار داد. ایران همچنین تایید کرد که از نهادهای مرتبط با وزارت دفاع در برخی از فعالیتهای اعلام نشده سابق استفاده کرده است.[7] ایران اذعان داشت که تماسهایی با واسطه‌هایی از یک شبکه پنهان عرضه هسته‌ای در 1987 و اوایل دهه 1990 داشته است و اینکه در 1987 یک برگه دست نویس حاوی پیشنهاد کمک برای توسعه فنآوری سانتریفیوژ غنی‌سازی هسته‌ای دریافت کرده بود که در آن مرجع همچنین یک واحد تبدیل مجدد با تجیهزات ریخته‌گری مطرح شده بود.[8] ایران همچنین تایید کرد که یک بسته ای از اطلاعات مربوط به فن آوری سانتریفیوژ غنی سازی که همچنین شامل 15 صفحه سند ( از این به بعد به عنوان سند فلز اورانیوم به آن اشاره می‌شود) دریافت کرده بود. ایران گفت درخواستی برای آن نکرده بود و این سند فرآیندها را برای تبدیل ترکیبات فلورید اورانیوم در فلز اورانیوم و تولید اجزای فلزی اورانیوم غنی شده نیم کروی را توصیف می‌کند.[9]
6. آژانس برای توضیح مسائل در خصوص دامنه و ماهیت برنامه هسته‌ای ایران بویژه بر اساس پذیرش ایران راجع به تماسهایش با شبکه پنهان عرضه هسته‌ای، اطلاعاتی که توسط شرکت کنندگان در آن شبکه فراهم آمد و اطلاعاتی که توسط یک کشور عضو به آژانس داده شد پیگیری خود را ادامه داد. این آخرین اطلاعات که جمعا به عنوان ابعاد مطالعات ادعایی اشاره می‌شود و در سال 2005 برای آژانس شناخته شد نشان داد که ایران در فعالیتهایی که مطالعاتی را در خصوص یک پروژه به اصطلاح نمک سبز، تست‌های انفجاری با قدرت بالا و مهندسی دوباره یک ناقل ورود مجدد موشک برای جای دادن یک بار (payload) جدید شامل می‌شود‍، درگیر شده است .[10] همه این اطلاعات در ارتباط با هم نگرانیهایی را در خصوص ابعاد نظامی احتمالی در برنامه هسته‌ای ایران برانگیخت.
7. در اوت 2007 ایران و آژانس در خصوص «تفاهمات جمهوری اسلامی ایران و آژانس در خصوص مدالیته حل و فصل مسائل باقیمانده» (که بطور کلی به آن به عنوان «برنامه کار» اشاره می‌شود) موافقت نمودند. در فوریه 2008 چهار موضوع در برنامه کار که به عنوان «مسائل باقیمانده گذشته» مشخص شد و دو موضوع که به عنوان دیگر مسائل باقیمانده مشخص شد توسط آژانس تصمیم‌گیری شده بود که یا بسته شود یا کامل شود یا دیگر باقی نماند.[11] مسائل باقیمانده که توسط ایران نیاز به توضیح داشت مربوط به مطالعات ادعایی همراه با موضوعاتی که در دوره حل و فصل شش موضوع دیگر مطرح شده بود و اینکه نیاز داشت که در ارتباط با مطالعات ادعایی به آن پرداخته شود بویژه: اوضاع و احوال کسب سند فلز اورانیوم توسط ایران، تدارک و فعالیتهای تحقیق و توسعه نهادها و شرکتهای مربوطه نظامی که می‌توانستند با هسته‌ای مرتبط باشند و تولید تجهیزات و قطعات توسط شرکتهای متعلق به صنایع دفاعی.[12]
8. بین فوریه و می 2008 ‍، مطابق با برنامه کار، آژانس اطلاعاتی را با ایران ( شامل مستندات) در خصوص مطالعات ادعایی در میان گذاشت و از ایران خواستار توضیح شد.[13] در می 2008 ایران یک ارزیابی 117 صفحه‌ای از آن اطلاعات را به آژانس ارائه داد. در عین حال که ایران درستی برخی از اطلاعاتی را که آژانس با ایران در میان گذاشته بود ( همچون تایید اسامی افراد مکانها ‍و سازمانها) ارزیابی ایران بر نقایص در شکل و قالب تمرکز داشت و ادعاها را با این استدلال که آنها مبتنی بر اسناد جعلی و اطلاعات ساختگی است را رد نمود. [14]
9. آژانس به دریافت اطلاعات بیشتر از کشورهای عضو ادامه داد و اطلاعات جدیدی بواسطه تلاشهای خود بدست آورد. آژانس بدون اینکه موفق شود تلاش نمود که ایران را وارد بحث در خصوص این اطلاعات نماید. نهایتا در اکتبر 2010 جهت اطلاع دادن در خصوص این اطلاعات بیشتر به ایران نامه نوشت.[15]
10. بین 2007 و 2010 ایران به پنهان نمودن فعالیتهای هسته‌ای با اطلاع ندادن به موقع به آژانس در خصوص تصمیم به ایجاد یا تصویب ساخت یک نیروگاه هسته‌ای جدید در دارخوین[16] و سومین تاسیسات غنی سازی نزدیک قم ( کارخانه غنی سازی سوخت فوردو) ادامه داد.[17][18] آژانس هنوز در انتظار پاسخهای اساسی از سوی ایران به درخواستهای آژانس برای اطلاعات بیشتر در خصوص اظهارت خود به ترتیب در سال 2009 و 2010 می‌باشد، اینکه تصمیم به احداث ده تاسیسات دیگر ( مکانهای 5 تای آن قبلا مشخص شده بود)[19] گرفته بود و اینکه ایران فنآوری غنی سازی لیزری را کسب نموده است. [20]
11. آژانس به دریافت، جمع آوری و ارزیابی اطلاعات مربوط به ابعاد نظامی احتمالی در برنامه هسته‌ای ایران ادامه داده است. وقتی اطلاعات بیشتر در دسترس آژانس قرار گرفته است، آژانس علیرغم فقدان مشارکت ایران قادر بوده است تحلیلهای خود از ابعاد نظامی احتمالی در برنامه هسته‌ای ایران را پالایش نماید.[21]
B. اعتبار اطلاعات
12. همانطور که در بند 6 بالا نشان داده شد در میان اطلاعات در دسترس آژانس اسناد مطالعات ادعایی است: حجم زیادی از مستندات (شامل مکاتبات، گزارشها، گرافهای نمایشی، ویدئوها و طرحهای مهندسی) بالغ بر هزار صفحه. اطلاعات منعکس شده در آن اسناد از یک مجموعه پیچیده و ماهیت مرتبط بهم برخوردار است که فعالیتهای تحقیقاتی، توسعه و آزمایش را طی زمان نشان می‌دهد. آن همچنین مکاتبه سطح کار را مطابق با اجرای روز به روز یک برنامه رسمی در بر می گیرد. مطابق با رویه آژانس، آن اطلاعات بطور دقیق و موشکافانه مورد بررسی قرار گرفته است. آژانس همچنین برای توضیح خواستن از کشور عضو در خصوص اطلاعاتی که ارائه داده بود و برای سؤال نمودن از کشور عضو در خصوص علوم و فنونی که بر روی مستندات و اطلاعات مندرج در آن بکار برده بود و برای کسب اطلاعات بیشتر در خصوص منابع، با کشور عضو جلسات متعددی داشته است.
13. علاوه بر اسناد مطالعات ادعایی، آژانس اطلاعاتی را از بیش از ده عضو دیگر دریافت کرده است. این شامل اطلاعات تدارکاتی، اطلاعات در خصوص مسافرت بین المللی توسط افرادی که گفته شده درگیر فعالیتهای ادعایی بوده‌اند، سوابق مالی، اسناد منعکس کننده ترتیبات سلامت و ایمنی و اسناد دیگری که نشاندهنده فنون ساخت برای ترکیبات انفجاری با قدرت بالا می باشد، بوده است. اطلاعات مزبور اطلاعات منعکس شده در اسناد مطالعات ادعایی را تقویت می‌کند و به فعالیتهایس ارتباط دارد که اساسا فراتر از آنهایی است که در آن اسناد مشخص شده است.
14ـ آژانس علاوه بر اطلاعاتی که در بندهای 12 و 13 بالا به آنها اشاره شد در نتیجه تلاشهای خود از جمله نشریات و مقالات بدست آمده از طریق تحقیقات منابع آزاد، تصویرهای ماهواره‌ای، نتایج فعالیتهای راستی آزمایی آژانس و اطلاعاتی که ایران در قالب این فعالیتهای راستی آزمایی فراهم کرده است به اطلاعاتی دست یافته است.[22] از همه مهمتر اینکه آژانس مذاکرات مستقیمی با تعدادی از افرادی که در فعالیتهای مربوطه ایران دخیل بودند داشته است از جمله برای مثال مصاحبه با یکی از شخصیتهای برجسته در شبکه عرضه پنهان هسته‌ای (نگاه کنید به بند 35 زیر). این اطلاعات که آژانس آنها را از طریق مذاکرات با این افراد بدست آورده است با اطلاعاتی که کشورهای عضو ارائه کرده‌اند و اطلاعاتی که با تلاشهای خود بر حسب چاچوبهای زمانی و مفاد فنی بدست آورده سازگار است.
15ـ چنانکه در بند 8 بالا نشان داده شد ایران برخی اطلاعات را که در اسناد مطالعات ادعایی منعکس گردیده تصدیق نموده است. اما بسیاری از پاسخهایی که ایران به پرسشهای مطرح شده از سوی آژانس در ارتباط با تلاشهایی که برای حل نگرانیهای آژانس انجام گرفته داده است مبهم و ناقص می باشد و ارسال اطلاعات کند و گاهی هم متناقض صورت گرفته است. این موضوع به همراه وقایعی مانند تخلیه سایت لویزان ـ شیان در اواخر سال 2003/اوایل سال 2004 (نگاه کنید به بند 19 زیر) و ارائه الگویی که حاکی از تصدیق دیر تر از موعد یا پس از وقوع وجود بخشهای قبلا اعلام نشده برنامه هسته‌ای ایران است بجای اینکه نگرانیهای آژانس را بر طرف سازد آنها را افزایش داده است.
16ـ چنانکه در بالا نشان داده شد اطلاعاتی که در این ضمیمه یکپارچه و ارائه شده از انواع گسترده ای از منابع مستقل از جمله از تعدادی از کشورهای عضو، از تلاشهای خود آژانس و از اطلاعات فراهم شده توسط خود ایران اخذ شده است. این اطلاعات از لحاظ مفاد فنی، افراد و سازمانهای دخیل و چارچوبهای زمانی کاملاً با هم سازگاری دارند. بر اساس این ملاحظات و در پرتو شناخت عمومی آژانس از برنامه هسته‌ای ایران و تحول تاریخی آن، آژانس اطلاعاتی را که بخش c این ضمیمه به آن اتکا دارد کاملاً معتبر می‌داند.
C. شاخصهای توسعه مواد منفجره هسته‌ای
17ـ ایران در چارچوب برنامه هسته‌ای خود توانایی غنی سازی اورانیوم را تا سطح 20 درصد اورانیوم 235 توسعه داده و اعلام کرده است که آن برای استفاده به عنوان سوخت در رآکتورهای تحقیقاتی است. در غیاب هر گونه شاخصی که در حال حاضر ایران برای فرآوری سوخت هسته ای تابیده شده برای استخراج پلوتونیوم در نظر دارد [23] آژانس تاکنون بر تحلیلهای خود از برنامه هسته ای ایران برای مسیری جهت دستیابی که شامل اورانیوم با غنای بالا باشد متمرکز شده است. بر اساس شاخصهایی که آژانس در ارتباط با فعالیتهای هسته‌ای ایران مشاهده کرده است کار آژانس بر تحلیلی متمرکز بوده که با توسعه وسیله ای برای انفجار اورانیوم با غنای بالا از درون مرتبط بوده است.
C.1. ساختار مدیریت برنامه
18ـ کشورهای عضو اطلاعاتی را برای آژانس تهیه کرده اند که نشان می دهند فعالیتهای اشاره شده در بخشهای C.2 تا C.12 لااقل در یک دوره زمانی مهم از طریق یک ساختار برنامه ای مدیریت شده اند، ارگارنهای مشورتی به انها کمک کرده‌اند و با توجه به اهمیت این تلاشها شخصیتهای ارشد ایرانی در داخل این ساختار فرماندهی حضور داشته‌اند. آژانس از تحلیل این اطلاعات و اطلاعات بدست آمده از سوی ایران و بر اساس تلاشهای خود قادر بوده است که به اعتقاد خودش درک خوب از فعالیتهای ایران قبل از پایان سال 2003 است ایجاد نماید. توانایی آژانس برای ایجاد یک درک خوب همسان از فعالیتهای ایران بعد از پایان سال 2003 به دلیل اطلاعات محدودتری که در اختیار آژانس بود کاهش می یابد. برای سهولت ارجاع شکل زیر خلاصه وار درک و فهم آژانس را از ساختار برنامه و تغییرات اداری در آن ساختار را در طول سالها نشان می‌دهد. پیوست اول این ضمیمه جزئیات بیشتری را که از اطلاعات مربوط به پروژه ها و تمهیدات سازمانی داخل این ساختار برنامه اخذ شده است ارائه می‌کند.
شکل: (به اصل سند مراجعه شود)
19ـ آژانس اطلاعاتی را از کشورهای عضو دریافت کرده است که نشان می‌دهد مدتی پس از اینکه ایران در اواخر سال 1980 فعالیتهای خریدهای پنهانی خود را آغاز کرد[24] ساختارهای سازمانی و تمهیدات اداری برای یک برنامه هسته ای اعلام نشده ایجاد شدند که از طریق مرکز تحقیقات فیزیک (PHRC) مدیریت می شدند و از طریق یک کمیته علمی بوسیله موسسه تحقیقات آموزش صنایع دفاعی (ERI) که تاسیس شده بود تا تحقیقات و توسعه دفاعی را برای لجستیک نیروهای مسلح وزارت دفاع (MODAFL) هماهنگ نماید مورد نظارت قرار می گرفتند. ایران تایید کرده است که مرکز در اکثر برنامه هایی که توسط تحقیقات فیزیک در سال 1989 در لویزان ـ شیان در تهران تاسیس شده است. ایران اعلام کرده است که مرکز تحقیقات فیزیک با هدف آمادگی برای مبارزه و خنثی سازی خسارات و تلفات اتفاقات و حملات هسته ای (دفاع هسته ای) و نیز برای حمایت و تهیه وسایل و خدمات علمی به وزارت دفاع ایجاد شده است. بعلاوه ایران اعلام کرده است که این فعالیتها در سال 1988 متوقف شده اند.[25] ایران در اواخر سال 2003/اوایل سال 2004 این محل را کاملا تخلیه و پاکسازی کرد.[26]
20ـ طبق اطلاعات بدست آمده از سوی کشورهای عضو در اواخر دهه 1990 و یا اوایل دهه 2000 فعالیتهای مرکز تحقیقات فیزیک تحت «برنامه آماد» (AMAD Plan) یکپارچه شدند. محسن فخری زاده (مهابادی) افسر اجرایی برنامه آماد بود که امور اجرایی آن توسط «دفتر ارکیده» انجام می شد.[27] به نظر می رسد اکثر فعالیتهایی که تحت برنامه آماد اجرا می‌شدند در طول سالهای 2002 و 2003 رخ داده‌اند.
21ـ اکثر جزئیات فعالیتهایی که گفته می‌شود تحت برنامه آماد اجرا گردیده‌اند از اسناد مطالعات ادعایی گرفته شده اند و همانطور که در بند 6 بالا نشان داده شد به مطالعاتی اشاره دارند که در سه زمینه فنی اجرا شده اند: پروژه نمک سبز، مواد منفجره با قدرت بالا (از جمله توسعه چاشنی های انفجاری سیمی) و باز مهندسی اتاقک خرج موشک شهاب 3 که با قابلیت بازگشت می‌باشد.
22ـ بر اساس ارزیابی‌هایی که آژانس از اطلاعات مندرج در این اسناد انجام داده است پروژه نمک سبز (که با عنوان پروژه 13/5 مشخص شده) بخشی از یک پروژه بزرگتر بود (که به عنوان پروژه 5 مشخص شده) تا منبع اورانیوم مناسبی را برای استفاده در یک برنامه غنی سازی آشکار نشده فراهم نماید. محصول این برنامه به فلز تبدیل می شود تا در یک کلاهک جدید که موضوع مطالعات موبوط به موشکهای با قابلیت برگشت بودند (مشخص شده با عنوان پروژه 111) مورد استفاده قرار گیرند. آژانس در مه 2008 در جایگاهی نبود که ارتباط میان پروژه 5 و پروژه 111 را به ایران اثبات کند. اما بعداً اسنادی که ارتباط میان پروژه 5 و پروژه 111 را اثبات می کردند به آژانس نشان داده شدند و از این رو ارتباطی میان مواد هسته ای و برنامه توسعه یک کلاهک جدید مشخص گردید.
23ـ اطلاعاتی که آژانس از کشورهای عضو دریافت کرده است نشان می دهد که با توجه به نگرانیهای رو به رشد درباره وضعیت امنیت بین‌المللی در عراق و کشورهای همسایه در آن زمان فعالیت روی برنامه آماد در پی «دستور توقف» صادره از سوی مقامات ارشد ایران در اواخر سال 2003 ناگهان متوقف گردید. اما بر اساس همین اطلاعات کارمندان این برنامه برای ثبت و ضبط دستاوردهای پروژه‌های مربوطه خود در محل باقی ماندند. بعداً تجهیزات و محلهای کار نیز تخلیه و منتقل شدند بطوری که چیز زیادی در آنجا وجود ندارد که ماهیت حساس کار انجام شده را در آنجا مشخص نماید.
24ـ آژانس اطلاعات دیگری نیز از کشورهای عضو در اختیار دارد که نشان می دهد برخی فعالیتهای قبلاً اجرا شده تحت برنامه آماد دوباره بعداً از سر گرفته شده است و آقای فخری زاده نقش اصلی سازمانی خود را حفظ کرد. وی اول زیر نظر یک سازمان جدید معروف به بخش فنآوریها و تجهیزات پیشرفته توسعه (SADAT) [28]کار می کرد و به گزارش دهی خود به لجستیک نیروهای مسلح وزارت دفاع (MODAFL) ادامه می داد و بعداً در اواسط 2008 به عنوان رئیس دانشگاه تکنولوژی مالک اشتر (MUT) در تهران منصوب شد.[29] بر اساس مشورت یکی از اعضای آژانس آقای فخری زاده در فوریه 2011 کرسی عملیاتی خود را از دانشگاه مالک اشتر به یکی از اماکن مجاور آن معروف به سایت موژه منتقل نمود اکنون ریاست سازمان تحقیقات و نوآوری دفاعی بر عهده او است.[30] آژانس نگران است زیرا برخی از فعالیتهایی که پس از سال 2003 انجام گردیده ارتباط نزدیکی با یک برنامه سلاح هسته‌ای دارد.
C.2. فعالیتهای خرید
25ـ تلاشهای ایران طبق برنامه آماد برای خرید کالاها و خدمات طبق ادعا ظاهراً تعدادی از شرکتهای خصوصی را که قادر به پوشش دهی به اهداف واقعی خریدها هستند دخیل نموده است. آژانس از سوی تعدادی از کشورهای عضو مطلع شده است که برای مثال شرکت کیمیا معدن یک شرکت پوششی برای عملیات مهندسی شیمی تحت برنامه آماد بوده است در حالی که برای خریدهای سازمان انرژی اتمی ایران (AEOI) نیز مورد استفاده قرار می گرفته است. [31]
26ـ علاوه بر آن در سراسر این مدت مواردی از انجام خریدها و تلاشهایی برای انجام خریدها از سوی افرادی که با برنامه آماد در زمینه تجهیزات، مواد و خدماتی که گر چه کاربرد غیر نظامی داشتند برای توسعه وسیله های انفجاری هسته‌ای هم مفید بودند از سوی خود آژانس آشکار شده و یا برای آن شناخته شده است.[32] از جمله این تجهیزات، مواد و خدمات عبارتند از: سوئیچهای الکترونیکی پر سرعت و دهانه‌های جرقه (که برای ماشه کشی و چاشنی های آتشی قابل استفاده است)، دوربینهای پر سرعت (که در شناساییهای آزمایشی مفید است)، منابع نوترونی (که برای کالیبره کردن تجهیزات اندازه گیری نوترونها قابل استفاده است)، آشکارسازهای تشعشعات و تجهیزات اندازه گیری (که در یک محیط تولید مواد هسته ای مفید است) و دوره های آموزشی درباره موضوعات مرتبط با توسعه مواد منفجره هسته ای (از قبیل محاسبات برش نوترونی و تعاملات/هیدرودینامیکهای امواج ضربتی).
C.3. کسب مواد هسته‌ای
27. در سال 2008 مدیرکل شورای حکام را مطلع کرد که : هیچ اطلاعاتی در آن زمان – جدای از سند اورانیوم فلزی - در مورد طرح یا ساخت واقعی اجزای مواد هسته ای برای یک سلاح هسته‌ای یا سایر اجزای کلیدی مشخص مانند آغازگرها یا در مورد مطالعات فیزیک هسته ای [33]موجود نیست و استفاده واقعی از مواد هسته ای مرتبط با " مطالعات ادعایی" را نمایان نمی سازد.[34]
28. اگرچه ، همانگونه که در بالا در پاراگراف 22 بیان شد ، اطلاعات مندرج در مستندات مطالعات ادعایی بیانگر این هستند که ایران روی پروژه‌ای به منظور تامین یک منبع اورانیوم که برای استفاده در برنامه غنی سازی مخفی مناسب است، کار می‌کرده است، محصولی که مقرر بود به فلز مورد استفاده در کلاهک جنگی جدید تبدیل شود که موضوع مطالعات مربوط به حامل موشک‌های با قابلیت برگشت بود . اطلاعات تکمیلی ارائه شده از سوی کشورهای عضو مشخص می‌سازد که اگر چه اورانیوم استفاده نشده است، مقادیر در حد کیلوگرم از فلز اورانیوم طبیعی در دسترس طرح آماد بوده است.
29. اطلاعاتی توسط یک کشور عضو در اختیار آژانس قرار داده شده است که آژانس قادر بوده است آنها را مستقیماٌ بررسی نماید، مشخص می‌سازد که ایران از طریق کسب تجربه در بازیافت اورانیوم از ترکیبات فلوراید پیشرفت هایی داشته است. ( با استفاده از اکسید سرب به عنوان ماده جانشین به منظور خودداری از احتمال بروز آلودگی کنترل نشده در محل کارگاه).
30. بعلاوه شماری از تجهیزات، اگرچه الان اعلام شده و درحال حاضر زیر نظارت پادمان هاست، به غنی سازی اورانیوم اختصاص داده شده است ( کارخانه غنی سازی سوخت و کارخانه آزمایشی غنی‌سازی سوخت در نطنز و کارخانه غنی سازی سوخت فوردو نزدیک قم) آشکارا توسط ایران ساخته شده‌اند و زمانی وجود آنها اعلام شد که آژانس از طریق منابع دیگری غیر از ایران مطلع شده بود. این امر، به همراه تلاش‌های قبلی ایران برای پنهان کردن فعالیت‌های مرتبط با مواد هسته‌ای، نگرانی بیشتری را درباره احتمال وجود تجهیزات و مواد هسته‌ای اعلام نشده در ایران ایجاد نمود.
C.4. اجزاء هسته‌ای برای یک دستگاه مواد انفجاری
31. HEU بازیابی شده از فرایند غنی‌سازی برای استفاده در یک دستگاه هسته‌ای، ابتدا تبدیل به فلز می‌شـود. سـپس فلز قالب شـده و به اجزای مناسب برای قلب هسـته‌ای، ماشین کاری می‌شود.
32. همانگونه که در پاراگراف 5 بالا بیان گردید، ایران اذعان داشته است، همراه با یک صفحه سند دست نویس که ارائه کننده کمکهایی با توسعه تکنولوژی سانتریفیوژ برای غنی سازی اورانیوم می‌باشد، که مرجع آن همچنین واحدی است که برای تبدیل مجدد با تجهیزات قالب گیری ساخته است. ایران همچنین سند اورانیوم فلزی را دریافت کرده است که از جمله، فرآیند تبدیل اجزای اورانیوم به فلز اورانیوم و تولید اجزای اورانیوم فلزی غنی شده نیمکره‌ای را تبیین می‌کند.
33. سند اورانیوم فلزی اینگونه شناخته می‌شود که در دسترس شبکه مخفی توزیع فرآورده هسته‌ای قرار گرفت تا برای توسعه توانمندی غنی‌سازی سانتریفیوژ کمک هایی را در اختیار ایران قرار دهد و همچنین به عنوان بخشی از یک مجموعه بزرگتری از اطلاعات شناخته می شود که دربرگیرنده عوامل یک طرح انفجار هسته‌ای می باشد. بسته اطلاعاتی مشابه که در سال 2003 ظاهر شد، توسط همان شبکه به لیبی ارائه گردیده بود. [35] اطلاعات مربوط به لیبی ابتدا توسط کارشناسان آژانس در ژانویه 2004 بررسی گردید، دربرگیرنده جزییات مرتبط با طراحی و ساخت و تولید اجزای لازم برای یک دستگاه انفجاری هسته‌ای بود. [36]
34. بعلاوه یک کشور عضو امکان دسترسی کارشناسان آژانس به مجموعه‌ای از فایل‌های الکترونیک که از کامپیوترهای ضبط شده متعلق به اعضای کلیدی شبکه در نقاط مختلف بدست آمده بود، را فراهم نمود. این مجموعه دربرگیرنده اسناد دیده شده در لیبی بود که به همراه آن نسخه‌های بعدی آن اسناد، از جمله نسخه الکترونیک به روز شده سند فلز اورانیوم بود.
35. در گفتگویی در سال 2007 با یکی از اعضای شبکه مخفی توزیع فرآورده هسته‌ای، به آژانس گفته شد که اطلاعات طراحی انفجار هسته‌ای در اختیار ایران قرار داده شده است. از اطلاعات ارائه شده به آژانس در جریان آن گفتگو ، آژانس از امکان کسب اطلاعات طراحی پیشرفته تر نسبت به آنچه درسال 2004 شناسایی گردیده و توسط شبکه مخفی توزیع هسته‌ای به لیبی داده شده بود، توسط ایران نگران گشت.
36. مضافا اینکه، یک کشور عضو اطلاعاتی را ارائه نمود که نشان می‌داد در جریان طرح آماد، کارهای مقدماتی، که با مواد هسته‌ای مرتبط نبوده، برای ساخت اجزای فلز اورانیوم طبیعی و غنی شده با درصد بالا برای یک دستگاه انفجار هسته‌ای انجام گرفته است.
37. از آنجا که تبدیل اجزای HEU به فلز و ساخت اجزای فلزی HEU در اندازه و کیفیت مناسب، گامهایی در مسیر توسعه یک دستگاه انفجار هسته‌ای HEU محسوب می شوند، به روشن ساختن موضوع بالا از سوی ایران ضروری است.
C.5. توسعه چاشنی
38. توسعه ایمن چاشنی‌های سریع عمل کننده و تجهیزات مناسب برای آتش زنی چاشنی‌ها، یک قسمت لاینفک از برنامه توسعه یک دستگاه هسته‌ای انفجاری می‌باشد. در میان اسناد مطالعات ادعایی، تعدادی از اسناد مربوط به توسعه چاشنی‌های سریع معروف به چاشنی‌های انفجاری سیمی (EBW) توسط ایران در بین سالهای 2003-2002 است که به عنوان یک جایگزین ایمن چاشـنی برای طراحی دسـتگاه هسـته‌ای اشـاره شده در پاراگراف 33 اسـتفاده می‌شود.
39. در سال 2008 ایران به آژانس اظهار داشت که EBW را برای کاربردهای غیر نظامی و نظامی متعارف، توسعه داده و همزمانی در حدود یک میکرو ثانبه را در زمان آتش زنی دو یا سه چاشنی با هم بدست آورده است[37] و یک نسخه از مقاله مربوط به توسعه EBW ارائه شده توسط دو محقق ایرانی در یک کنفرانس در ایران در سال 2005 به آژانس ارائه نمود.[38] هر دو مقاله نشان داد که وسیله آتش زنی با ولتاژ بالا توسط ایران توسعه یافته و یا به دست آمده است. همچنین در سال 2008 ایران به آژانس گفت که قبل از دوره 2002 تا 2004 فناوری EBW را به دست آورده است. ایران همچنین یک سند کوتاه فارسی بدون تاریخ را که مربوط به مشخصات برنامه توسعه چاشنی بوده و نیز یک سند از یک منبع خارجی که نمونه‌ای از یک مثال کاربردهای غیر نظامی چاشنی های همزمان می‌باشد به آژانس ارائه نمود. اگرچه ایران در خصوص نیاز خود توضیحی به آژانس ارائه نکرد.
40. آژانس مشخص کرده که کاربردهای غیر هسته‌ای اگرچه خیلی کم برای چاشنی‌های EBW و همچنین تجهیزات مناسب برای آتش زنی چاشنی‌های چند گانه با همزمانی بالا وجود دارد. با یاد آوری کاربردهای احتمالی آنها در وسائل انفجاری هسته‌ای و این حقیقت که کاربردهای اندک غیر نظامی و متعارف نظامی برای این چنین فناوری کم می‌باشد، توسعه در زمینه چنین چاشنی‌ها و تجهیزات توسط ایران یک موضوع نگران کننده می‌باشد بویژه در ارتباط با استفاده احتمالی سیستم آغازگر چند نقطه‌ای که در پایین ذکر شده است.
C.6. آغازگر مواد منفجره با قدرت بالا و آزمایشات مربوطه
41. چاشنی‌ها یک منبع آغازگر نقطه‌ای از مواد منفجره هستند که به طور طبعیعی امواج چاشنی‌ها را از هم دور می‌کنند. در یک دستگاه از نوع انفجار هسته‌ای یک ترکیب اضافی که به عنوان سیستم آغازگر چند نقطه‌ای شناخته شده، می‌تواند موج چاشنی را تغییر شکل داده تا همگرا شده و به صورت یک شکل در مرکز مواد شکاف پذیر، چگالی فوق بحرانی ایجاد نماید.
42. آژانس اطلاعات به دست آمده از کشورهای عضو را به یران ارائه کرده که در آن اسناد اشاره شده که ایران به اطلاعات در مورد طراحی سیستم آغازگر چند نقطه ای که می‌تواند به صورت موثر و همزمان یک بار انفجاری قوی را در سطح خودش آغاز نماید، دسترسی دارد.[39]
آژانس قادر بوده تا به صورت مستقل تایید کند که این طراحی و کشور مبداء طراحی آن، وجود دارد. بعلاوه آژانس توسط کشورهای دارنده سلاح هسته‌ای مطلع شد که آغازگر چند نقطه‌ای ویژه ادوات انفجاری هسته ای استفاده می‌شود. در این 117 صفحه ارائه شده به آژانس در تاریخ مه 2008، ایران بیان کرده که موضوع قابل درک نبوده و ایران هیچ فعالیتی را در رابطه با این سند انجام نداده است.
43. اطلاعات ارائه شده به آژانس توسط همان کشور عضو مربوط به پاراگراف قبلی مفهوم شروع چند نقطه‌ای مربوط به فوق را شرح می‌دهد همانطوری که توسط ایران در حداقل یک آزمایش مقایس بزرگ در سال 2003 برای شروع یک بار انفجاری بالا در شکل پوسته نیم کروی استفاده شده است. بر اساس آن اطلاعات، طی آن آزمایش سطح منحنی نیم کروی فیبر نوری دیده شده است و نور خروجی ماده منفجره بر اساس انفجار توسط یک دوربین با سرعت بالا ثبت شده است. این موضوع بایستی یادآوری شود که ابعاد سیستم آغازگر و مواد منفجره استفاده شده با آن به مهندسانی که در حال مطالعه بر روی جایگذاری بار جدید بر روی اتاقک موشک شهاب 3 بوده اند داده شده است (پروژه III) (قسمت c.n) در زیر را ببینید.
اطلاعات بیشتری که توسط همان کشور به آژانس ارائه ارائه شده نشان می دهد که تعداد زیادی آزمایشات مواد منفجره توسط ایران در منطقه مریوان انجام شده است.
44. آژانس نشانه‌های قوی دارد که توسعه سیستم آغاز گر مواد منفجره توسط ایران و توسعه آرایش تشخیص سرعت بالای استفاده شده برای نظارت آزمایشات مربوطه توسط یک کارشناس خارجی انجام شده که نه تنها دارای این دانش در این زمینه بوده بلکه بیشتر کار خود را در این زمینه در برنامه سلاح هسته‌ای کشور خودش انجام داده است. آژانس موارد منتشر شده توسط این کارشناس خارجی را مرور کرده و با او ملاقات نموده است. آژانس قادر بوده است که این موضوع را از سه طریق مورد راستی آزمایی قرار دهد. خود کارشناس که از حدود سال 1996 تا حدود 2002 در ایران بوده است که ظاهرا ایران را در زمینه توسعه یک موسسه و فنون لازم برای ساخت الماس‌های فرا پخش شونده ( یا نانو الماسها) کمک می کرده و آموزشهایی نیز در زمینه فیزیک انفجارات و کاربردهای آن ارائه کرده است.
45. به علاوه آژانس اطلاعاتی را از دو کشور عضو دریافت کرده که بعد از سال 2003 ایران در تحقیقات آزمایشگاهی شامل یک نسخه کوچک شده از سیستم آغازگر نیم کروی و با مواد منفجره با قدت بالا مربوط به پاراگراف 43 وارد شده است. اگر چه در ارتباط با کاربردهای غیر هسته ای این کار به همراه دیگر مطالعات که از نظر آژانس شناخته شده در سیستم آغازگر استفاده شده در شکل استوانه‌ای می‌تواند مربوط به توسعه و بهینه‌سازی طراحی آغازگر چند نقطه‌ای با کاربردهای هسته‌ای باشد.
46. آژانس در مورد فعالیتهای شرح داده شده در این بخش به این موضوع رسیده که یک سیستم آغازگر چند نقطه ای مانند آنکه در بالا شرح داده شد می‌تواند در یک وسیله با مواد انفجاری هسته‌ای استفاده گردد گرچه در این زمینه ایران مایل به بحث با آژانس نبوده است.
C.7. آزمایشات هیدرودینامیک
47. یک مرحله ضروری در برنامه توسعه سلاح هسته‌ای تعیین این موضوع است که آیا طراحی تئوری یک وسیله انفجاری که می تواند از طریق شبیه سازی کامپیوتری بررسی شود در عمل کار خواهد کرد یا نه؟ برای این منظور آزمایشات مواد منفجره با قدرت بالا تحت عنوان آزمایشات هیدرودینامیکی انجام شده است به طوری که ترکیبات هسته ای و شکاف پذیر بتوانند با مواد جانشین جایگزین گردند.[40]
48. آژانس اطلاعاتی از طریق کشورهای عضو به دست آورده که برخی از آنها را مستقیما می تواند مورد آزمایش قرار دهد. این اطلاعات نشان می دهد که ایران ترکیبات مواد هسته ای منفجره شبیه سازی شده را با استفاده از مواد با چگالی بالا مانند تنگستن تولید کرده است. گفته شده که این ترکیبات در محفظه های مناسب کوچکی برای وارد کردن به کپسول ها مانند آنهایی که در بخش C.9 شرح داده شده، جای داده شده اند. استفاده نهایی از چنین ترکیباتی نامشخص باقی می ماند اگرچه آنها می توانند به دیگر اطلاعات دریافتی توسط آژانس در رابطه با آزمایشات استفاده از تجهیزات تشخیص سرعت بالا شامل اشعه ایکس جهت نظارت بر تقارن شوک فشرده از مرکز یک وسیله هسته‌ای شبیه سازی شده، مربوط شود.
49. دیگر اطلاعات ارائه شده توسط اعضا به آژانس نشان می دهد که ایران یک محفظه پوششی برای انفجارات بزرگ برای آزمایشات هیدرو دینامیکی ساخته است. محفظه انفجاری یا اتاقک گفته شده در سال 2000 در پارچین قرار گرفته است. یک ساختمان در آن زمان اطراف یک قسمت استوانه ای در مجتمع نظامی پارچین ساخته شده است. یک خاکریز بزرگ بین ساختمان شامل سیلندر و ساختمان همسایه آن ساخته شده که احتمال استفاده از آن برای انفجارات بزرگ در اتاقک را نشان می دهد. آژانس تصاویر ماهواره ای تجاری به دست آورده که مطابق با این اطلاعات می باشد. از شواهد مستقل شامل نوشته ای از یک کارشناس خارجی در رابطه با بند 44 بالا، آژانس قادر بوده که زمان ساخت این استوانه و بعضی از ماهیت های طراحی آن ( مانند ابعاد) را تایید کند. آن طراحی شده برای انفجارات بالاتر از 70 کیلوگرم از مواد منفجره که برای انجام نوعی از آزمایشات شرح داده شده در بند 43 بالا مناسب می‌باشد.
50. به عنوان یک نتیجه از اطلاعاتی که آژانس از کشورهای عضودر اوایل سال 2000 به دست آورده ادعا می شود که ایران در حال انجام آزمایشات انفجاری بالا بوده است، احتمالا در رابطه با مواد هسته‌ای در مجتمع نظامی پارچین، آژانس از طرف ایران مجاز شد تا این سایت را 2 بار در سال 2005 بازدید نماید. از تصاویر ماهواره‌ای در دسترس در آن زمان آژانس تعدادی از مناطق مورد نظر را شناسایی کرد که هیچ کدام از آنها شامل محل کنونی که احتمال می رود شامل ساخت خانه هایی برای اتاقک انفجارهای ذکر شده در بالا باشد، نمی شد. بنابراین، بازدیدهای آژانس هیچ چیز ملموسی را کشف نکرد.
51. آزمایشان هیدرودینامیکی مانند آنهایی که در بالا شرح داده شد که شامل انفجارات بالا در رابطه با مواد هسته ای یا جایگزینهای مواد هسته‌ای نشانه‌های قوی از توسعه احتمالی تسلیحات می باشد. بعلاوه، استفاده از مواد جانشین و یا پوشش ایجاد شده توسط اتاقک مشخص شده در بالا می تواند برای جلوگیری از آلودگی سایت با مواد هسته ای مورد استفاده قرار گیرد. ایران بایستی در خصوص دلیل این فعالیتها توضیح دهد.
C.8. مدل‌سازی و محاسبات
52. اطلاعات ارائه شده به آژانس توسط دو کشور عضو در رابطه با مطالعات ادعایی شبیه سازی که در سال 2008 و 2009 توسط ایران انجام شده بود نگرانی ویژه ای برای آژانس می باشد. براساس آن اطلاعات، مطالعات ازجمله شبیه سازی اشکال کروی شامل ترکیباتی از مرکز یک وسیله هسته‌ای با اورانیوم با غنای بالا بوده که تحت شوک و فشار برای رفتار نوترونی در چگالی بالا و اندازه گیری راندمان انفجار هسته‌ای مربوطه قرار گرفته است. اطلاعات هم چنین مشخص می کند مدلهای گفته شده برای آن مطالعات و نتایج این محاسبات که آژانس دیده است. کاربرد چنین مطالعاتی در هرموردی به غیراز انفجار هسته‌ای برای آژانس غیرمشخص است. بنابراین، مهم است که ایران با آژانس همکاری کرده و توضیح ارائه نماید.
53. آژانس در سال 2005 از یک کشور عضو اطلاعاتی به دست آورده که نشان مید هد در سال 1997 نمایندگانی از ایران با مقاماتی از یک موسسه در یک کشور دارای سلاح هسته ای ملاقات کرده اند برای درخواست آموزش دروسی در زمینه های محاسبات نوترونی با استفاده از کدهای رایانه ای که در روش مونت کارلو و تراکنش امواج شدید با فلزات استفاده می شود. در نامه‌ای به تاریخ 14 مه 2008 ایران به آژانس اعلام کرد که هیچ چیزی برای حمایت این اطلاعات وجود ندارد. آژانس هم چنین اطلاعاتی را از طریق یک کشور عضو بدست آورد که نشان میدهد در سال 2005 ترتیباتی در ایران برای اجرای پروژه هایی با مراکز SADAT ( بخش 31 و ضمیمه 1 را ببینید) انجام شده که در این میان می‌توان به ایجاد یک بانک اطلاعاتی برای اطلاعات [41]equation of state و یک مرکز محاسبات هیدرودینامیکی اشاره کرد. آژانس هم چنین از یک کشور عضو دیگر اطلاعاتی به دست آورد که در سال 2005 یک مقام بلند پایه در SADAT از دانشگاه شهید بهشتی و رابطه با محاسبات پیچیده مربوط به حالت بحرانی یک اورانیوم جامد کروی که تحت فشار با انفجار با انفجار بالا فشرده شده درخواست مساعدت نمود.
54. تحقیقات توسط آژانس در مقالات علمی منتشر شده در دهه گذشته نشان می دهد که عاملین ایرانی بویژه گروهی از محققان در دانشگاه شهید بهشتی و دانشگاه امیرکبیر مقالاتی در رابطه با تولید، اندازه گیری و شبیه سازی انتقال نوترون به چاپ رسانده‌اند. [42] آژانس هم چنین از طریق تحقیق منابع نامشخص دریافت که دیگر انتشارات ایرانیان که مربوط به کاربردهای انفجار از طریق شوک متحرک به شبیه سازی انفجار در مواد منفجره قوی و استفاده از کدهای هیدرودینامیکی در شبیه سازی ایجاد جهش با بارهای توخالی می شود. این چنین مطالعاتی معمولا در فیزیک راکتور یا تحقیق مهمات متعارف استفاده می شود[43] اما کاربردهایی در توسعه انفجارات هسته ای دارد.
C.9. آغازگر نوترونی
55. آژانس از یک کشور عضو اطلاعاتی به دست آورده است که ایران متعهد شده که کپسولهای کوچک مناسب برای استفاده به عنوان ظروف ترکیبات شامل مواد هسته تولید کند. آژانس هم چنین توسط یک کشور دیگر مطلع شد که ایران ممکن است با این چنین ترکیباتی به منظور ارزیابی اجرای آنها در تولید نوترونها آزمایش کرده باشد.این ترکیبات اگر در مرکز یک قلب هسته‌ای از یک وسیله هسته ای از نوع انفجار داخلی قرار داده شده و فشرده شود می‌تواند یک ابری از نوترونها مناسب برای شروع یک واکنش زنجیره‌ای شکافت تولید کند. گفته شده محلی که آزمایشات انجام شده، از آلودگی بعد از انجام آزمایشات پاک شده است. طراحی کپسول و مواد همراه آن با اطلاعات طراحی وسیله ای که توسط شبکه تامین هسته ای مخفی که ادعا شده برای ایران تامین کرده، مطابقت دارد.
56. آژانس هم چنین اطلاعاتی از کشورهای عضو دارد که در این زمینه فنی کار می کنند که ممکن است ایران بعد از 2004 ادامه داده باشد و آن اینکه ایران شروع کرد برای یک برنامه 4 ساله از حدود سال 2006 برای اعتبار طراحی این منابع نوترونی شامل از طریق استفاده از یک مواد غیرهسته ای تا از آلودگی جلوگیری کند.
57. با توجه به اهمیت تولید و انتقال نوترون و اثرات آن بر روی مواد شکافت پذیر در محفظه های ژئومتریک در متن یک وسیله انفجار داخلی، ایران ضروری است که به آژانس در رابطه با اهداف و توانایی‌ها در این زمینه توضیح دهد.
C.10. اجرای یک آزمایش
58. آژانس اطلاعاتی دارد که توسط یک کشور عضو ارائه شده که ایران ممکن است طرحی داشته باشد برای آزمایشات مقدماتی که می تواند برای ایران برای اجرای یک آزمایش وسیله انفجاری هسته ای مفید باشد. بویژه آژانس اطلاعاتی دارد که ایران یک تعدادی از آزمایشات عملی را انجام داده تا ببیند آیا وسیله آتش زاییEBW می تواند به طور رضایت بخشی در فواصل دور بین یک نقطه آتش زایی و محل یک وسیله آزمایش که در یک عمق قرار گرفته، عمل کند. بعلاوه، در بین مطالعات ادعایی که توسط آن کشور عضو ارائه شده سندی وجود دارد به فارسی که مستقیما به ترتیبات پشتیبانی و ایمنی مربوط می شود که برای اجرای یک آزمایش هسته ای ضروری می باشد. آژانس مطلع شده توسط یک کشور عضو دیگر که این ترتیبات مستقیما همان هایی است که توسط کشورهای دارای سلاح هسته‌ای برای اجرای آزمایشات هسته‌ای به کار می‌رود.
C.11. انضمام به یک موتور حمل موشک
59. اسناد مطالعات ادعایی شامل اطلاعات وسیعی است در رابطه با کاری که ادعا می‌شود توسط ایران طی سالهای 2002 تا 2003 انجام شده و تحت پروژه 111 شناخته شده است. از آن اطلاعات، پروژه شامل یک ساختار و برنامه مفصلی از مطالعات مهندسی به نظر می آید که برای آزمایش چگونگی انضمام یک بار کروی به اتاقک باری بر روی موتور موشک قاره پیمای شهاب 3 استفاده می‌شود.
60. براساس آن اسناد، ایران با استفاده از تعدادی از کدهای رایانه‌ای تجاری در دسترس، مطالعات شبیه سازی رایانه‌ای را در حداقل 14 طرح تصاعدی مکرر اتاقک بار و محتویات آن انجام داد تا آزمایش کند چگونه آنها می توانند تحت فشارهای مختلف برای سوار شدن و انتقال بر روی خط سیر بالستیک به یک هدف پایا باشند. بایستی یادآوری شود اطلاعات ارائه شده به آژانس توسط کشور عضو که براساس آن ادعا شده ایران در حال توسعه جرم ها و ابعاد ترکیبات مشخص شده در آن بوده ( بند 43 و 48 بالا) مطابق با ارزیابی های مربوط به مطالعات مهندسی پروژه 111 بر روی اتاقک بار جدید است.
61. در طی این مطالعات، ادعا شده که ترکیبات نمونه در کارگاههایی شناخته شده درایران تولید شده که البته ایران اجازه بازدید ازآنها را به آژانس نداده است. گفته شده 6 که گروه مهندسی تحت پروژه 111 برای تولید گزارشات فنی که شامل یک قسمت محتوایی از اسناد مطالعات ادعایی نیز می‌باشد، کار کرده اند. آژانس این گزارشات را بصورت وسیع مطالعه کرده و دریافته که آنها هر دو از نظر داخلی مطابقت داشته و مطابق با دیگر اطلاعات مربوط به پروژه 111 می‌باشد.
62. اسناد مطالعات ادعایی هم چنین نشان می‌دهد که به عنوان بخشی از فعالیت های انجام گرفته تحت پروژه 111 ملاحظاتی انجام شده برای قرار دادن بار نمونه و اتاقک آن تحت آزمایشات فشار مهندسی تا ببینند آنها در عمل تا چه حد می توانند پایدار بوده تا فشارهای ناشی سوارکردن و پرواز شبیه سازی کنند. ( که عموما آزمایشات محیطی گفته می شود.) اینکار مکمل مطالعات شبیه سازی نمونه ها مندرج در بند 60 بالا است. براساس اطلاعات ارائه شده در اسناد مطالعات ادعایی در پروژه 111 بعضی، اگر چه اندک، آماده سازی‌هایی در حال انجام بوده تا قادر شوند اجزاء تولید را برروی هم سوار کنند.
63. ایران اجرای مطالعات مهندسی انکار کرده و ادعا نموده که اسناد چنین مطالعاتی الکترونیکی است و می تواند جعلی باشد و به راحتی قابل دستکاری است.[44] با وجود این، حجم اسناد و فحوا و محتوای آن، به اندازه کافی، جامع و پیچیده است که از نظر آژانس محتمل نیست که جعلی یا ساختگی باشد. در حالیکه فعالیتهای مرتبط با پروژه 111 ممکن است مربوط به توسعه یک بار غیرهسته‌ای باشد، آنها بسیار به برنامه تسلیحات هسته ای مرتبط هستند.
C.12. سیستم تعبیه، مسلح کردن و شلیک
64. اسناد مطالعات ادعایی نشان می دهد که به عنوان قسمتی از مطالعات انجام شده توسط گروههای مهندسی تحت پروژه 111 برای قراردادن بار جدید بر روی موتور باز ورود موشک شهاب 3 کار اضافی انجام شده است، بر روی توسعه یک سیستم شلیک نمونه کار شده که بار را برای انفجار هم در هوا بالای یک هدف یا براساس باز ورود موتور به زمین میسر می‌کند. ایران در اطلاعاتی که در 117 صفحه ارائه کرده ( مربوط به بند 8 بالا)، این اطلاعات را به عنوان یک بازی انیمیشنی معرفی کرده است.
65. آژانس در رابطه با کارشناسانی از کشورهای عضو علاوه بر آنهایی که اطلاعات مورد نظر را تهیه کرده بودند، یک ارزیابی از ماهیت احتمالی بار جدید انجام داده است. در نتیجه آن ارزیابی، مشخص شد که هر گونه گزینه باری به غیراز اهداف هسته ای که می تواند انتظار برود به عنوان یک گزینه انفجارهوایی ( مانند سلاحهای شیمیایی) می تواند رد شود. از ایران درخواست شد که درباره این ارزیابی، اظهار نظر نماید و در یک جلسه که با آژانس که در مه 2008 در تهران برگزار شد، تایید نمود که اگرمبنای این اطلاعات صحیح باشد، این موضوع یک برنامه برای توسعه سلاح هسته‌ای است. پیوست 2 نتایج ارزیابی آژانس را بازتولید می‌کند همانطور که توسط دبیرخانه به کشورهای عضو در جلسه فنی ارائه شد.