سخنرانی در دیدار با خانواده شهدا، مدیران و منتخبین استان چهارمحال و بختیاری

بسم‌الله‌الرحمن‌الرحیم
اللهم‌ عجل‌ لولیک‌ الفرج‌ والعافیة والنصر واجعلنا من‌ خیر اعوانه‌ و انصاره‌ والمستشهدین‌ بین‌ یدیه‌
خدای بزرگ را سپاسگزارم که توفیق حضور در این جلسه بسیار ارزشمند را عنایت فرمود. عزیزان مطالب خوبی را مطرح کردند و من هم خیلی به شما زحمت نمی‌دهم و دو سه نکته را کوتاه عرض می‌کنم.
پنج نفر از عزیزان درباره موضوعات گوناگون استان صحبت کردند که از همه آنها تشکر می‌کنم و مطمئنم اگر تک تک شما فرصت سخن گفتن داشتید، مطالب مفید و ارزشمندی را اینجا عرضه می‌کردید.
آقای نوربخش عزیز که خیلی هم با حرارت و روحیه درباره شوراها صحبت کردند، ما شوراها را تعطیل کردیم که کار رئیس جمهور سبک شود ولی ایشان می‌خواهد شورای جدیدی اضافه کند. بالاخره کار برای من سخت می‌شود ولی این کار را دنبال می‌کنم. اما توجه داشته باشید که باید مسائل را از هم تفکیک کنیم. اگر دشتی [منطقه] ممنوعه می‌شود حتماً به خاطر برداشت آب اضافه از زیر زمین است. البته حق آب استان هم سرجایش است و باید مراقب بود که تصمیمات اشتباه گرفته نشود که به ضرر استان تمام شود. چند تا سد برای انتقال آب در حال انجام است که حتماً خودم بر روند کار نظارت خواهم داشت که درست پیش برود.
استان شما همان طوری که اشاره کردند، سرشار از استعداد است. حالا آقای محمدی به یکی از این استعدادها اشاره کردند. فقط این نیست. بالاتر از همه استعدادهای سرشار مادی استعداد انسانی استان است.
امروز در دنیا اندیشه، ایمان، اراده و ابتکارعمل حرف اول را می‌زند. بسیاری از کشورها منابع طبیعی ندارند، اما از همین ظرفیت‌ها استفاده می‌کنند و هم پیشرفت می‌کنند و هم درآمدهای بالا دارند. خوشبختانه استان شما هم منابع طبیعی بسیار خوب دارد هم موقعیت جغرافیایی هم استعداد انسانی بالا و هم فرهنگ شجاعت، ابتکار عمل، تلاش و سختکوشی. باید دست به دست هم بدهیم و استان را بالا ببریم.
ما با افتخار در خدمتتان هستیم. استان شما با افتخار در بخش‌های صنعت، کشاورزی، علم و فناوری، توسعه دانشگاه‌ها، گردشگری و معادن ظرفیت بسیار بالا و ارزنده‌ای دارد که باید همه را فعال کنیم. منتها انتظار نداریم که یک ساله همه اینها فعال شود، اما انتظار داریم با سرعت مناسب جلو برود. مشکلات هم همه جا هست، این طور نیست که در آن کشورهایی که خیال می‌کنند به قله‌های پیشرفت رسیده‌اند، مشکلات نباشد. وقتی وارد ریز زندگی آنها می‌شویم می‌بینیم آنها هم هزاران مشکل دارند.
ما علاقه‌مندیم همه جوانان عزیزمان به آرزوهایشان برسند، به خصوص آنهایی که می‌خواهند تحصیل کنند امکان تحصیل داشته باشند. بالاخره خانم حق‌وردی عزیز ما گفتند دانشگاه‌ها را جوری اداره کنیم و آقای محمدی درست بر عکس آن را فرمودند. اینها را باید یک جوری جمع کنیم، بالاخره اگر بچه‌های ما در دانشگاه‌های درجه پایین دنیا دارند تحصیل می‌کنند و پول کلان می‌پردازند، اینها را باید تا آنجایی که امکان دارد به داخل کشور منتقل کنیم. استاد و علم آن را داریم و فضای آن را هم درست می‌کنیم.
من یادم هست روزی که قرار بود کارشناسی ارشد در دانشگاه‌های کشور گسترش پیدا کند، خیلی‌ها می‌ترسیدند - سال‌های 62-63 شاید سه چهار تا دانشگاه بود که کارشناسی ارشد داشت آن هم محدود در چند رشته - و می‌گفتند آقا مگر می‌شود؟ چگونه دانشگاه‌های ما می‌توانند کارشناسی ارشد تربیت کنند؟ عده‌ای ایستادند، تصمیم گرفتند و با شجاعت عمل کردند. امروز ما دانشگاه دولتی‌ای نداریم که تقریبا ًکارشناسی ارشد ارائه نکند و الان قریب به اتفاق دانشگاه‌های دولتی در سطوح عالی و دکترا دانشجویان بسیار خوبی را تربیت می‌کنند و قابل رقابت با دانشگاه‌های درجه یک دنیا هستند.
ما دوست داریم تحصیل رایگان باشد ولی این امکان وجود ندارد، چون پول و منابع محدود و تقاضا نامحدود است. بالاخره هم زیرساخت‌ها را می‌خواهیم و هم باید از تولید پشتیبانی کنیم و هم فاصله‌ها را کم کنیم. باید تصمیم‌ها را بگیریم. اینکه عده‌ای بیایند هزینۀ تحصیلشان را بدهند، به این معنا نیست که دولت به نفع سرمایه‌داران کار می‌کند و محرومین را فراموش کرده است. ظرفیت اصلی دانشگاه رایگان است، اما دولت دیگر بیشتر از این پول ندارد و باید پولش را از خود دانشجو بگیرد. معنای این دفاع از سرمایه‌داران نیست، اینها بچه‌های همین مملکت هستند، می‌خواهد همین پول را به کشور دیگری ببرد و سه برابر آن را پرداخت کند. بعد مدرکی بگیرد که ارزش محتوایی آن خیلی کمتر از مدرک داخل است. ضمن اینکه مطابق آمارهای موجود این طور نیست که بیشتر طبقات پایین از تحصیلات رایگان استفاده کنند. بالاخره آنهایی که می‌توانند از کمک آموزشی بالاتری استفاده کنند شانس بیشتری دارند. اگر ما سهمیه‌بندی مناطق یک، دو و سه را برداریم، آن وقت وضع نامناسب‌تر می‌شود. باید مقداری همه جانبه ببینیم. البته جهت کلی دولت این است که از جوان‌های بااستعدادی که به لحاظ مالی فرصت شکوفایی استعداد را ندارند حمایت بیشتری بکند. ظرفیت دانشگا‌ه‌های دولتی طی پنج شش سال دو برابر شده است و این اتفاق ساده‌ای نیست.
در بخش صنعت آقای نیکی مطالبی را مطرح کردند و استفاده کردیم. باید خیلی از آنها را دنبال کنیم و با کمک هم انشاءالله صنعت استان و کشور را جلو ببریم.
آقای ایزدی عزیز از ایثارگران نکات خوبی را اشاره کردند که من به سهم خودم کار را دنبال خواهم کرد.
آقای نوربخش عزیزمان هم که برای کشاورزان خیلی خوب دل سوزاندند و نکات خوبی را گفتند. بالاخره کشاورزی پایۀ پیشرفت کشور ماست. اگر ما هیچ چیز نداشته باشیم کشاورزی داشته باشیم می‌توانیم ادامه دهیم، اما همه چیز داشته باشیم ولی کشاورزی نداشته باشیم، معلوم نیست بتوانیم ادامه دهیم. انسان بدون صنعت می‌تواند زندگی کند ولی بدون غذا نمی‌تواند. به خصوص ما که آرمان‌گرا و به دنبال تغییر جهان هستیم و بالاخره در معرض توطئه‌های دشمنان بشریت هم هستیم، باید از نظر غذایی به طور کامل خودکفا باشیم و البته می‌توانیم صادرکنندۀ بسیار خوبی هم باشیم.
در بخش کشاورزی آقای نوربخش هم کمک کنند چرا 29 هزار هکتار؟ 280 هزار هکتار زمین همه زیرکشت آبیاری تحت فشار برود. این مصرف آب را حداقل دو سوم کاهش می‌دهد. اگر شیوه‌های خیلی خوب استفاده کنیم 90 درصد مصرف آب را کاهش می‌دهد. این کار را باید در تمام کشور به خصوص مناطقی که دچار خشکسالی می‌شود، انجام دهیم.
در اصفهان حتماً باید همه زمین‌ها زیرآبیاری تحت فشار برود. وقتی آب نیست برای چه آبیاری غرقابی انجام شود؟ ده برابر مصرف آب. خوب یک برابر مصرف آب داشته باشیم 9 برابر آن صرفه‌جویی می‌شود و آب هم کم نمی‌آید و همه هم استفاده می‌کنیم و شکر نعمت‌های الهی را به جا می‌آوریم.
ما در دولت با تمام وجود در خدمتتان هستیم. امروز خوشبختانه اعضای دولت نهم تصویر یکنواخت و روشنی را از استعدادهای کشور دارند، یعنی وقتی ما می‌گوییم چهارمحال و بختیاری تصویر روشنی از بروجن، لردگان، فارسان، اردل، گوران، کیار، بن، سامان و زمین کشاورزی، آب، صادرات، دامداری، عسل، گردشگری و استعدادهای انسانی خواهیم داشت. باید دست به دست هم بدهیم و استان را بسازیم. لازمۀ آن همدلی، کار و تلاش است و اینکه چشم به افق‌های بلند داشته باشیم؛ یعنی هیچ کس به دنبال اهداف کوتاه مدت نباشد.
اما یک جمله هم دربارۀ نشان‌ها و تجلیلی که شد خدمتتان عرض کنم. در جلسه‌ امشب دو اتفاق افتاد: تجلیل از ایثارگران و تجلیل از عالمان که به نظرم خیلی ارزشمند است. راه سعادت یک جامعه علم و ایثار است. اگر علم نباشد راه تعالی، پیشرفت و هدایت بسته است. آن کشاورزی که از همه تجربیات به خوبی استفاده می‌کند و عالمانه کشت می‌کند فرق می‌کند با آن کشاورزی که از تجربیات استفاده نمی‌کند. آن صنعتگر، کاسب، معلم، استاد و هر کس در هر کجایی که هست، علم راه صعود و نور است و هر خوبی‌ای که در عالم وجود دارد نتیجه یک ایثار است.
شما در ذهنتان خوبی‌های عالم را مرور کنید. همه دستاوردهای ارزشمند و ماندگار حاصل ایثار است. اگر ایثار نباشد اصلاً نسل بشر دوام ندارد؛ ایثار مادر و پدر. اگر ایثار پیامبر عزیز ما نبود اثری از یگانه‌پرستی، عدالت، شجاعت و پاکی در دنیا نبود. همین ایران خودمان را ببینیم، اگر ایثار ایثارگران نبود امروز اثری از ایران باقی نبود. آن آدمِ بی‌فرهنگِ عقب‌افتاده نوکر مستکبران با کمک آنها تصمیم گرفتند سه روزه ایران را فتح کنند. محاسبات مادی هم به نفع آنها بود، ولی آنها روحیه ایثارگری ملت ایران را حساب نکرده بودند و همین جلوی آنها را گرفت. آن موج سنگینی که می‌خواست ایران را از بین ببرد امروز دارد خودشان را از بین می‌برد. چرا این طور شد؟ به خاطر ایثار.
در روابط اجتماعی اگر ایثار نباشد محال است یک شهر، روستا و کشور بتواند دوام بیاورد. شما در زندگی خودتان از صبح تا شب چقدر به دیگران ایثار می‌کنید؟ اگر این ایثار نباشد اصلاً محبتی نیست و همبستگی‌ای به وجود نمی‌آید و کار و تلاشی اتفاق نمی‌افتد. البته علم نافع بالاتر از ایثار است، چرا که ایثار هم ناشی از علم نافع است. قلم عالمان است که شهدا را می‌پروراند. علم است که ایمان و اندیشه می‌آورد؛ علم به معنای عام.
باید ایران را با علم، ایمان و ایثار بسازیم. اگر خدای نکرده در یک خانوادۀ پنج نفره هم هر کس به فکر خودش باشد هرگز آن خانواده به سعادت نمی‌رسد. هیچ یک از اعضای آن خانواده به هیچ جا نمی‌رسند. اما اگر در درون خانواده ایثار باشد و همه دیگران را بر خودشان مقدم بدارند، هم آن خانواده دوام دارد و هم همه آنها به همه جا می‌رسند. در سطح ملی نیز همین طور است. یک ملت اگر همه به دنبال خدمت به دیگران، اعتلای کشور، آرمان‌ها، فرهنگ و دین یک ملت باشند و دیگران را بر خودشان در همه امور ترجیح دهند، آن وقت همه پیشرفت خواهد کرد و کشور هم همین طور حتی آنهایی که در مسیر مادی با اندیشۀ [مادی] حرکت می‌کنند، برای رسیدن به اهدافشان نیازمند ایثار و تحمل سختی‌ها به نفع دیگران هستند. این راه روشنی است که خدای متعال در برابر بشریت و ملت عزیز ایران قرار داده است؛ راه علم و ایثار. البته می‌دانید که معدن علم پیامبر و آل پیامبر و معدن ایثار هم همین‌ها هستند.‌ آنها نقطۀ اعلای علم و مخزن علم خدا و حد اعلای ایثارند. کدام ایثارگر می‌تواند بگوید من از حسین(ع)، امیرالمؤمنین، حضرت زهرا(س) و پیامبر جلوتر هستم؟ آنها رکورد و قله‌اند.
اما وظیفۀ ما حفظ نگاه علمی، عالمانه و فرهنگ ایثارگری است. خانوادۀ شهدا، ایثارگران، جانبازان و آزادگان نشانه‌ها هستند که راه را نشان می‌دهند و انگیزه، قدرت حرکت و تصمیم‌گیری در جامعه ایجاد می‌کنند. مثل چراغ‌ها و نورافکن‌هایی هستند که راه آینده را روشن می‌کنند. فرهنگ ایثارگری باید زنده بماند و این وظیفۀ همگانی است. اگر بخواهیم خودمان هم بمانیم باید این فرهنگ را حفظ کنیم.
من خدا را سپاسگزارم که استان شما سرزمین علم و ایثار است. عالمان و ایثارگران بزرگی در این استان تربیت شده‌اند و به جامعه بشری خدمت کرده‌اند. همین کشاورزان، عشایر و دامداران چقدر سختی تحمل می‌کنند برای اینکه شعله تولید کشور را روشن نگه دارند و بعد هم مجاهدانی که از اینجا برای حفظ ایران، اسلام، توحید و عدالت برخاستند و همه وجود خودشان را تقدیم کردند تا امروز ما اینجا جمع شویم و با آرامش و اطمینان خاطر برای آینده تصمیم بگیریم.
سلام و درود خدا بر شما و عالمان و ایثارگران شما. امیدوارم که دائماً اخبار موفقیت از این استان به گوش برسد و ما هم همپای شما به استان چهارمحال و بختیاری افتخار کنیم.
والسلام علیکم و رحمة الله و برکاتة