سوریه تکرار مدل لیبی، افغانستان، عراق و یا...

دکتر یدالله جوانى
جبهه ضد سوریه، روز به روز بر فشارهای خود بر دولت این کشور می افزاید تا به زعم خود بتواند، زمینه ها و بسترهای انتقال قدرت به جریان مورد نظرش را فراهم سازد. این جبهه که ماهیتی غربی- صهیونیستی- عربی دارد، گزینه مداخله نظامی در سوریه را برای کمک به تروریست ها منتفی ندانسته و درصدد است تا شرایط برای این نوع مداخله را فراهم سازد. پروژه کشته سازی در سوریه به دست تروریست ها و معرفی دولت این کشور به عنوان عامل این کشتارها، بخشی از سناریوی جبهه ضدسوری است. مخالفان نظام سوریه، تحت شعار دموکراسی با کشتار مردم بی گناه در این کشور از یک طرف و راه اندازی شانتاژ رسانه ای در قالب عملیات روانی از طرف دیگر، تلاش می کنند تا با به شکست رساندن طرح کوفی عنان، مداخله نظامی را به عنوان تنها راهکار در پیش روی، به رغم مخالفت های کشورهای دارای حق وتو در شورای امنیت مانند چین و روسیه، عملیاتی نمایند.
به فرض که جبهه ضدسوری بتواند وارد این فاز شده و حامیان خارجی تروریست ها در این کشور، با مداخله نظامی، گروه های مسلح را پشتیبانی نظامی کنند، آینده چگونه خواهد بود؟ آیا تروریست ها و حامیان خارجی آنها در منطقه و فرامنطقه، به آنچه در ذهن می پرورانند به راحتی دست خواهند یافت؟ آیا با ورود کشورهای غربی به صحنه سوریه از طریق اقدام نظامی، مدل لیبی در این کشور تکرار خواهد شد؟ آیا غربی های مداخله گر، قصد اشغال این کشور همانند عراق و افغانستان را خواهند داشت؟ برای پاسخ به این سوالات باید واقعیت صحنه سوریه، منطقه و ماهیت نیروهای درگیر در این صحنه و محیط پیرامونش را مدنظر قرار داد. کسانی که واقع بینانه به این صحنه می نگرند، بر این باورند که سوریه لقمه گلوگیری برای تروریست ها و حامیان خارجی آنها خواهد بود. به نظر می رسد هر نوع مداخله خارجی در این کشور، می تواند شعله های یک جنگ منطقه ای را چنان برافروزد، که بازنده اصلی و نهایی آن رژیم صهیونیستی باشد.
بنابراین، طراحان اصلی چنین مداخله ای، باید بدانند که سوریه به دلایل گوناگون، لیبی نیست و نمی توانند مدل لیبی را در سوریه تکرار کنند. اگر جبهه ضدسوری به دنبال تکرار مدل عراق یا افغانستان در این کشور عربی است؛ باید به این سوال پاسخ دهند که اشغالگران عراق و افغانستان، به کدامیک از اهداف راهبردی خود در این کشورها دست یافتند؟ آیا اکنون در دو کشور عراق و افغانستان، به جز تنفر روزافزون مردمی، چیز دیگری نصیب مداخله کنندگان شده است؟ به همان دلایلی که غربی ها در صحنه عراق و افغانستان شکست خوردند، با دلایل بیشتر، شکست آنان در صحنه سوریه متصورتر است. در ادبیات سیاسی، این قاعده و اصل پذیرفته شده که سیاست خارجی هر کشوری، دنبال سیاست داخلی آن کشور بوده و اگر کشوری بخواهد در عرصه سیاست خارجی خود، سیاستی و اهدافی را دنبال کند، باید از ظرفیت ها و توانمندی های لازم برای پیشبرد آن سیاست و اهداف برخوردار باشد. کشورهای عربی و غیرعربی در منطقه از یک طرف، صهیونیست ها و کشورهای غربی از طرف دیگر، باید به این نکته توجه داشته باشند که سوریه طی دهه های گذشته در جبهه مقاومت، نقش فعال و موفق داشته و ایفای این نقش فعال، موثر و موفق، بدون برخورداری از ظرفیت های داخلی و منطقه ای ممکن نبود.
بخشی از این ظرفیت ها، در قالب حمایت های مردمی از رژیم حاکم در سوریه طی یکسال گذشته به نمایش درآمده است. تروریست ها و حامیان آنها باید بدانند، این ظرفیت ها و توانمندی ها، بزرگ ترین چالش ها را برای مداخله کنندگان در سوریه ایجاد خواهد کرد. واکنش های مردمی در سوریه در قبال حرکت های تروریستی، نشان می دهد که مردم سوریه درک درستی از تحولات دارند و به خوبی دست آمریکایی ها و صهیونیست ها و مرتجعین همراه با صهیونیست ها در منطقه را، پشت سرگروه های تروریستی مشاهده کرده و با اهداف و منویات آنان آشنایی دارند. بخش قابل توجهی از مردم سوریه، می دانند که خاندان اسد در سوریه، به خاطر حضور موثر و موفق در جبهه مقامت و سیاست های ضدسازشی با رژیم صهیونیستی، هم اکنون تحت فشار قرار گرفته است. مردم سوریه می دانند که جبهه ضدسوری، با از دست دادن مصر به عنوان حامی اصلی رژیم صهیونیستی در منطقه، می خواهد با انجام تحولاتی در سوریه با جابه جایی قدرت، یک رژیم همسو با اسرائیل غاصب را به قدرت رسانده و خلأ رژیم حسنی مبارک را از این طریق پرکنند. سوال این است، مردمی که چنین شناخت و تحلیلی را از صحنه تحولات کشورشان و تحولات منطقه دارند، با متجاوزان و اشغالگران احتمالی چه رفتاری را خواهند داشت؟
غربی ها اگر حافظه تاریخی شان کار کند، می توانند به عقب برگشته و تجاوز و لشکرکشی به لبنان در سال 1982 میلادی و عواقب آن را به یاد آورند. مردم لبنان با تفنگداران آمریکایی و فرانسوی چگونه برخورد کردند؟ عاقبت رژیم صهیونیستی در پی اشغال جنوب لبنان چه شد؟ حزب الله لبنان در چه فضا و شرایطی شکل گرفت؟ جوانان شیعه با استفاده از چه مکتب و اندیشه ای و با اتخاذ به چه شیوه ها و روش هایی موفق شدند، رژیم صهیونیستی را از جنوب لبنان خارج کرده و در جنگ 33 روزه، قدرت این رژیم را برای اولین بار به زیر سوال برده و هم اکنون چالش فلسفه وجودی را برایش رقم بزنند. آری می توان گفت، یک تجاوز احتمالی به سوریه و لشکرکشی به آن از سوی جبهه ضدسوری، نه تنها آنها را برای تبدیل سوریه به یک کشور همراه با رژیم صهیونیستی موفق نمی کند، بلکه نیروهای ضدصهیونیستی با انگیزه‌های اسلامی و مذهبی در این کشور سامانی جدید خواهد یافت، سامانی که شاید مثال حزب الله لبنان بتواند فهم آن را نزدیک به ذهن سازد.