بازی مدیرکل وابسته به آمریکا با آبروی آژانس در موضوع پارچین

بیانیه نمایندگی ایران در وین و اخبار تأیید شده از مذاکرات اخیر میان تیم اعزامی از آژانس بین‌المللی انرژی اتمی و مقام‌های ایرانی حاکی است که یوکیا آمانو مدیرکل آژانس در شرایطی که گفت‌وگوها از روند سازنده‌ای برخوردار بوده است، با یک تماس ناگهانی و اصرار عجیب بر محور قرار دادن موضوع "بازدید از صنایع پارچین"، موجب شده مذاکرات به‌رغم پیش مذاکره‌های خوب، بدون توافق مشخص پایان یابد.
به گزارش رجانیوز، در روزهای اول و دوم اسفند ماه سال جاری تیم اعزامی آژانس بین‌المللی انرژی اتمی برای دومین بار در ظرف یک ماه به سرپرستی هرمان ناکارتس معاون امور پادمان‌های آژانس در پاسخ به دعوت جمهوری اسلامی به تهران سفر کرد، تا در زمینه مسائل باقیمانده مشهور به "مطالعات ادعایی" یک‌بار برای همیشه به توافق و جمع‌بندی برای خروج از بن بست رسیده شود.
در جریان این مذاکرات، قرار بود که مشابه سال 86 به یک توافق رسیده شود که در چارچوب این توافق، تمام مسائل باقیمانده حل و فصل شود تا در واقع آژانس و مدیرکل آن دیگر بهانه‌ای نداشته باشند. البته مدالیته سال 86 نیز در واقع با همین انگیزه تنظیم شده بود تا یک‌بار برای همیشه همه‌ی مسائل موجود میان ایران و آژانس احصا و طبق زمان‌بندی مشخص بررسی و نتیجه‌ی آن در قالب گزارش‌های رسمی مدیرکل اعلام شود که در اثر این مذاکرات، شش مسئله اصلی مشخص و در نتیجه‌ی همکاری بسیار فعالانه ایران، شش مساله باقی‌مانده در تاریخ ‌٢٠٠٨ حل و فصل شد و مدیرکل قبلی آن را در نامه‌های جداگانه به شورای حکام گزارش کرد.
با این حال، پس از حل و فصل این شش مسئله، اویلی هاینونن که آن‌زمان معاون امور پادمان‌های آژانس بود و پس از آن مشخص شد که مهره رسمی سیا در آژانس بوده است، با ترتیب دادن یک شوی تبلیغاتی و نمایش چند اسلاید و پاورپوینت ادعا کرد که ایران فعالیت‌های اعلام نشده‌ای داشته است که این ادعاها به "مطالعات ادعایی" مشهور شد.
ایران همان‌زمان اعلام کرد که این اقدام خارج از چهارچوب مدالیته بوده و چنانچه ادعای جدیدی وجود دارد، اولاً‌ به معنای این است که آژانس زیر تعهداتش زده و ثانیاً باید اصل اسناد را به‌منظور ارزیابی ایران ارائه کند وگرنه ساخت چند کلیپ و اسلاید برای اتهام‌زنی کار سختی نیست.
در این زمان، آژانس علی‌رغم وعده‌ی خود از ارائه اصل اسناد خودداری کرد، چرا که در واقع اصل اسنادی در کار نبود و این امریکا بود که با ادعای خود، با آبروی آژانس بازی کرده بود و اکنون سندی نداشت که در اختیار آژانس قرار دهد. با این وجود، ایران ارزیابی خود را در یک سند ‌١١٧ صفحه‌ای به آژانس ارائه داد.
اما در شرایطی که چند سال از این ماجرا می‌گذشت و مدیرکل آژانس در هر گزارش، ادعاهای خود در مورد مطالعات ادعایی را تکرار می‌کرد، جمهوری اسلامی یک فرصت تاریخی را در اختیار این نهاد قرار داد و در 8 آبان سال جاری پیشنهاد کرد که یک تیم از آژانس برای دیدار از ایران به منظور حل مسایل و خاتمه دادن به فرآیندی که به نظر می‌رسد بی‌پایان است، سفر کند.
این پیشنهاد نیز منجر به دو سفر هیئت اعزامی آژانس و دو دور مذاکره شد و در بین این دو دور نیز، سه دور مذاکره از سوی نمایندگی ایران در آژانس انجام شد، یعنی در ظرف حدود 20 روز پنج دور مذاکره انجام شد.
در عین حال، روز گذشته نمایندگی ایران در وین بیانیه‌ای منتشر کرد و در واکنش به ادعاهای غیررسمی علیه ایران در رسانه‌های غربی، جزئیاتی از این مذاکرات را اعلام کرد.
متن بیانیه
اما نکته جالب، اصرار عجیب آمانو بر بازدید از "پارچین" بوده، به‌طوری که همان‌طور که در بیانیه دفتر نمایندگی ایران عنوان شده و مقام‌های آگاه نیز تأیید می‌کنند، در مذاکرات میان نشست‌ها در وین توافق شده بود که بازرسی از ایران به بعد از نشست ماه مارس شورای حکام (که دو روز پیش آغاز شد)، موکول شود اما در مذاکرات دور دوم تیم اعزامی آژانس به ایران، ناگهان با یک تلفن آمانو، روند سازنده مذاکراتی مخدوش شد و با اصرارهای عجیب مدیرکل بر بازدید از آژانس در همین سفر، گفت‌وگوها بدون نتیجه خاتمه یافت.
با این حال، گزارش زیر از سابقه ماجرای "پارچین" نشان می‌دهد که مدیرکل وابسته به کاخ سفید آژانس بین‌المللی انرژی اتمی چگونه با آبرو و حیثیت این نهاد بین‌المللی بازی و اسناد قبلی همین نهاد در مورد تأسیسات پارچین را نقض می‌کند:
ماجرای پارچین چیست؟
بر اساس گزارش ایران هسته‌ای، در سپتامبر 2004 (25 شهریور 1383) سایت مؤسسه علوم و امنیت بین‌الملل (ISIS) تصاویری از پارچین منتشر کرد و طی تفاسیری از عکس‌ها، ساختمان‌ها و مناطق آنجا ادعا کرد که آزمایش‌های مواد منفجره قوی و تأسیسات تحقیقات و آزمایش هسته ای برای آزمایش جنگ‌افزار هسته‌ای در آنجا انجام شده است.
همچنین در این تحلیل، از وجود تجهیزات عکسبرداری سریع و Flash Xray و سایر تجهیزات نام برده شد. این تحلیل ساختگی بلافاصله بازتابی وسیع پبدا کرد و در تمام نشریات و وسایل ارتباطی جمعی غرب تکرار شد.
به دنبال این گزارش، اولی هاینونن که در آن وقت معاون امور پادمان آژانس بود با اشاره به مقاله ISIS برای "‌بررسی فقدان مواد و فعالیت‌های اظهار نشده" و شناسایی تجهیزات کلیدی اشاره شده در اتهامات امریکا و نمونه برداری محیطی، درخواست بازرسی از پارچین را کرد.
نمایندگان جمهوری اسلامی ایران در دیداری در هجدهم دی 1383 (هفتم ژانویه 2005) که با‌ هاینونن در وین داشتند، از وی پرسیدند که دلیل شما مبنی بر اینکه می‌خواهید بنا بر این اتهامات دروغ، از پارچین بازدید کنید، چیست؟ وی پاسخ جالبی داد و گفت: «وقتی شما در یک محل حوضی می‌بینید و در کنار آن "‌پر" اردک و سپس جای پنجه اردک را می‌بینید و صدای "کواکوا" اردک را می‌شنوید، مطمئن می‌شوید که در این حوض اردک بوده است»!
هاینونن ادامه داد: «به همین شکل، ما در عکس‌های ماهواره‌ای دیدیم که در پارچین یک ساختمان به شکل "V" و شبیه ساختمان سلاح هسته ای Aldermaston انگلستان و محل قرار دادن Flash X وجود دارد».
وی اضافه کرد: «همچنین برخی محل‌ها، شبیه محل‌های تست سلاح هسته ای لوس آلاموس امریکاست. وجود بونکر‌هایی مناسب برای مشاهده آزمایش سلاح هسته ای، مطرح است».
سرانجام در این نشست، یکی دیگر از بازرسان به نام فردریک کلود با ملیت فرانسوی که مسئول عکس‌های ماهواره ای آژانس بود، از روی نقشه درخواست بازدید از محل‌های خاصی را کرد. وقتی از وی پرسیده ‌شد برای چه این محل‌ها را برگزیدید، پاسخ داد: «چون این محل‌ها بیشتر به محل‌های هسته ای از جمله آزمایش هیدرودینامیک و هیدرواستاتیک شبیه است» و این دقیقا همان اتهامی است که یوکیا آمانو در پارارگراف های 49 و 50 گزارش اخیر خود مطرح کرده است.
سرانجام بازرسان در تاریخ 24/10/83 (چهاردهم ژانویه 2005) از محل‌هایی که خودشان تعیین کرده بودند، از پارچین بازدید کامل و نمونه‌برداری کردند.
اما نتیجه بازرسی چه بود؟
وقتی بازدید انجام شد، بازرسان مشاهده کردند که ساختمان V شکل که به قول آنها مشابه ساختمان آزمایش های هسته ای انگلستان بود، یک ساختمان اداری بیش نبود! و محل هایی که به عنوان تست هسته ای تشخیص داده بودند، در حقیقت انبار و یا ساختمان نیمه کاره و یا محل تولید باطری معمولی با ولتاژ پائین و در مواردی سرویس بهداشتی بود. تعدادی زیادی نمونه برداری نیز انجام شد که بعداً مشخص شد نشان دهنده هیچ آلودگی نیست و به همین علت آژانس پرونده پارچین را بسته اعلام کرد.
آژانس در گزارش خود درباره بازدید از پارچین چنین نوشت: «آژانس در این بازدید (ژانویه 2005 از پارچین) پنج ساختمان را انتخاب کرد. آژانس توانست آزادانه به ساختمان ها و اطراف آنها دسترسی پیدا کند و همچنین اجازه یافت از آنها نمونه بردای کند. نتایج این نمونه برداری وجود مواد هسته ای را نشان نداد و آژانس اثری از تجهیزات یا مواد چند منظوره در اماکنی که مورد بازدید قرار داد، مشاهده نکرد».
پس از بازدید اول پارچین، آژانس برخلاف قولی که داده بود، مجدداً در 7/2/2005 درخواست بازدید دوم از پارچین را مطرح کرد. ایران ضمن اعتراض‌هایی که به آژانس کرد، سرانجام با توجه به خواهش البرادعی مبنی بر اینکه "من با یک بازدید نمی توانم جامعه جهانی را قانع کنم" به شرط اینکه پرونده پارچین برای همیشه بسته شود، با بازدید دوم از هر محلی که آژانس تعیین می کند، موافقت کرد.
بر این اساس، آقای هاینونن قول داد که اگر نتیجه بازدید دوم نیز همانند بار اول باشد، پرونده پارچین برای همیشه بسته خواهد شد. نهایتاً در تاریخ 10/8/84 (1 نوامبر 2005) آقای فردریک کلود از روی نقشه و عکس های ماهواره ای که خودش برداشته بود، چند جا را تعیین کرد و مورد بازرسی و نمونه برداری مجدد قرار گرفت. مجدداً همه ادعاها دروغ از آب درآمد و هیچ نشانه‌ای از مواد هسته ای یا فعالیت برای تولید سلاح هسته ای مشاهده نشد.
هاینونن در حین بازدید خواهش کرد که "به خاطر من اجازه بدهید دو نقطه دیگر را هم بازدید کنند" که به آنها اجازه داده شد ولی این دو نقطه شامل یک انبار کوچک و یک دستگاه توالت بود! در همین بازدید بود که آقای هاینونن ربط این تأسیسات را با پروژه ادعایی 111 مطرح کرد ولی ظاهراً خودش متوجه شد که آن ادعا نیز کذب است. نتیجه این بازدید آن‌قدر افتضاح بود که پس از بازدید دوم، منافقین اعلام کردند ایران آژانس را فریب داده است ولی خانم ملیسا فلمینگ سخنگوی آژانس، حرف های آنها را فاقد اعتبار اعلام کرد.
بر این اساس، محمد البرادعی در پارارگراف 16 از گزارش مورخ 27/8/1384 خود نوشت: «ایران به آژانس درباره ساختمان های درخواست شده در منطقه مورد علاقه آژانس دسترسی داد و نمونه برداری انجام شد. آژانس هیچ فعالیت غیرمعمول در این ساختمان ها مشاهده نکرد. ارزیابی نهایی منوط به آنالیز نمونه های محیطی است». ( 87 /2005/ Gov)
وی سپس در تاریخ 27 فوریه 2006 پس از منفی بودن نتیجه نمونه گیری ها در گزارشی دیگر نوشت: «در اول نوامبر 2005 به آژانس اجازه دسترسی به یک مرکز نظامی در پارچین داده شد. چندین نمونه محیطی برداشته شد. آژانس هیچ فعالیت غیر معمول در این ساختمان ها مشاهده نکرد و در نتیجه آزمایش های محیطی هیچ‌گونه مواد هسته ای را نشان نداد». ( Gov/2005/15, para 32 )
اکنون یوکیا آمانو با این سوال مواجه است که چگونه همه این حقایق را نادیده گرفته و بر مبنای مواردی کهنه و قدیمی، ادعای وجود فعالیت نظامی در پارچین را مطرح کرده است؟