آتش سوزان خلیج فارس

پایگاه بصیرت:راه اندازی پایگاه هسته ای «فردو» و رساندن میزان غنی سازی اورانیوم به 20 درصد و تولید بیش از 100 کیلوگرم از آن، سطح گفت وگوهای هسته ای ایران با گروه 1+5 را به نفع ایران ارتقا بخشید. در این وضعیت طبیعی است که طرف مقابل با لحاظ کردن وضعیت جدید، از مطالبی سخن بگوید که با این وضعیت تناسب و سازگاری داشته باشد، حال آنکه گستاخانه با نادیده گرفتن توانایی های بالفعل و دستاوردهای ارزشمند ایران از مطالبات چند سال پیش سخن می گوید که به هیچ وجه در مذاکرات امروز جایی ندارد. ارتقای سطح توانمندی های هسته ای ایران و مطالبات کهنه شده و نامعقول غربی ها شکاف و اختلاف موجود را به شدت افزایش داده و موجب پیچیده تر و سخت تر شدن مذاکرات شده است. عقب ماندن و در جا زدن طرف مقابل در مواضع چند سال پیش و باور نداشتن و نپذیرفتن پیشرفت های هسته ای ایران، سبب ضعف منطق آنها شده، از این رو برای جبران آن از «تحریم و تهدید» سخن می گویند.
     طی چند سال گذشته هوشمندی مسئولان ایرانی مانع از تأثیرگذاری جدی تحریم ها شد و این تحریم ها در مواردی هم مسئولان را به فکر چاره جویی های اساسی انداخت که نتیجه آن میدان دادن به استعدادها و ایده های داخلی بود که نتیجه ارزشمندی نیز به دنبال داشت. ناکامی غربی ها در تحریم، آنها را وارد مرحله جدید کرد. در این مرحله، تحریم حالت شمشیر دو لبه را پیدا کرد و به ازای خسارتی که تحریم های جدید به ایران وارد می کرد، خود آنها هم متضرر می شدند؛ از این رو برای کاستن از میزان خسارت های شان گاه و بی گاه با صحبت از حمله نظامی تهدید را چاشنی تحریم می کردند. البته در چاشنی کردن تهدید به بحث تحریم، برای مصون نگه داشتن خودشان از پیامدهای آن، بیشتر لحن تهدیدات مقامات صهیونیستی را برجسته می کردند و گاهی در لابه لای آن صحبتی هم از آمریکایی ها شنیده می شد. تاکنون ایران تهدیدات آنها را بدون پاسخ نگذاشته و به همین سبب آنان از تهدیدات شان طرفی نبسته اند و چه بسا در مواقعی پاسخ ایران به این تهدیدات باعث نگرانی در بازار انرژی و افزایش قیمت نفت شده است.
در روزهای اخیر، همزمان با گرم شدن بازار گفت وگوهای هسته ای ایران با گروه 1+5 و کوتاه نیامدن ایران از مواضع به حق هسته ای اش، دوباره زمزمه های تهدید نظامی صهیونیست ها به گوش رسید. متعاقب این تهدیدات برگزاری رزمایش موشکی «پیامبر اعظم 7» در دستور کار نیروی هوافضای سپاه قرار گرفت و با موفقیت کامل در مدت سه روز با شلیک های متنوع به پایان رسید. سردار حاجی زاده، فرمانده نیروی هوافضای سپاه، در اثنای رزمایش در پاسخ به برخی تهدیدات با اشاره به وجود 35 پایگاه آمریکایی در اطراف ایران گفت: «این پایگاه ها همگی در تیررس موشک ها هستند و همچنین سرزمین های اشغالی نیز اهداف خوبی برای ما محسوب می شوند.» وی افزود: «تدابیری اندیشیده شده تا با ایجاد پایگاه ها و استقرار موشک ها در اولین دقایق حمله، تمامی این پایگاه ها را کاملاً منهدم کنیم.» نکته مهم در سخنان حاجی زاده که از اهمیت نظامی بسیار بالایی برخوردار است این بود که: مهم ترین تفاوت این رزمایش با رزمایش های قبلی سپاه این بود که در گذشته، موشک ها از یک جا شلیک می شد، اما در این رزمایش موشک ها از چندین نقطه به سمت هدف واحد شلیک شدند.» برگزاری این دست از رزمایش ها که حاوی پیام ویژه است، عزم سپاه و آمادگی کامل و بخشی از توان نظامی اش را نشان می دهد و هشدار جدی برای کشورهایی است که به هر نحو در برهم زدن امنیت منطقه نقش دارند.
بر اساس وضعیت موجود سه عامل اصلی می تواند امنیت خلیج فارس را آنگونه تهدید کند که نه تنها کشورهای منطقه و آتش افروزان که همه دنیا متضرر شوند:
1- حمله رژیم صهیونیستی به تأسیسات هسته ای ایران با همراهی آمریکا و یا بدون همراهی آمریکا
2- حمله مستقیم آمریکا به ایران با هر بهانه ای که قابل تصور باشد.
3- بازی کردن با عوامل حیاتی جمهوری اسلامی ایران از جمله محروم ساختن ایران از صادرات نفت.
یقیناً برخورد ایران با هر سه عامل فوق بسیار جدی، آنی و کوبنده خواهد بود و با توجه به توان موشکی ایران، عزم و اراده راسخ برای پاسخ به هرگونه تعرضی و پیچیده بودن وضعیت منطقه، هیچ کس نمی تواند خودش را از پیامدهای آتش افروزی در امان بداند. اگر در گوشه ای از خلیج فارس آتشی شعله ور شود و منافعی را بسوزاند، دلیلی برای در آسایش و امنیت بودن سایر بخش های خلیج فارس وجود ندارد. امنیت پایدار در خلیج فارس در ذیل یکپارچگی و فراگیری آن تضمین شدنی است و دست زدن به هر گزینشی در این باره آغاز زدودن امنیت کل منطقه است. بنابراین بجاست کسانی که به شکل مستقیم و یا غیرمستقیم برای خود در خلیج فارس منافع تعریف کرده اند، پیش از هر اقدامی نیک به این اصل بیندیشند: «امنیت برای همه، یا برای هیچ کس»
جواد رضایی