منازعات اعتمادسوز و ابهام ساز/رسول سنایی راد

اختصاصی بصیرت:با نگاه به واقعیت های سیاسی موجود و در رأس آن فشارها و تهدیدات دشمنان و تلاش آنان برای ایجاد بی ثباتی در جمهوری اسلامی ایران و توقف روند پیشرفت در کشورمان با اختلاف افکنی و منازعه در داخل وتولید نارضایتی های اجتماعی است که تأکید بر وحدت و همدلی به ویژه در سطح مسئولان یکی از تأکیدات جدی رهبر معظم انقلاب اسلامی در ماه های اخیر است. با این نگاه است که معظم له فرمودند: «مردم حواس شان جمع است، مسئولان قوای سه گانه هم کاملاً مراقب باشند تا بدخواهان نتوانند آرامش موجود را که نشانه اقتدار عظیم کشور محسوب می شود، بر هم بزنند. مسئولان، سیاستمداران، تریبون داران و مدیران عرصه های گوناگون نیز کاملاً مراقب باشند تا با یک حرف یا عمل نسنجیده و اختلافی موجب متلاطم شدن فضای سیاسی نشوند.» نظر به هدف پیچیده و چند لایه دشمن در راهبرد تشدید تحریم و فشار اقتصادی که اشتباه محاسباتی مسئولان و ایجاد منازعه و اختلاف در داخل یک لایه آن است، سبب شد تا معظم له به اشتباه برخی افراد در شرایط فعلی و تکرار غافلانه حرف های دشمن از سوی آنان اشاره کرده و اظهار دارند: «این افراد خودشان خسته شده اند، اما می گویند مردم خسته اند.» حال آن که برخلاف تصور دشمن، مردم هوشیاری و اتحاد لازم برای عبور از این شرایط را دارند و مسئله خستگی، درماندگی و مسئولیت نشناسی مربوط به برخی مسئولان است. از این رو معظم له با صراحت هشدار دادند که: «از ناحیه مسئولان کشور هم، آنها اتحاد لازم را با هم داشته باشند. همدلی داشته باشند، برنامه ریزی داشته باشند، مسئولیت شناسی داشته باشند، تقصیرها را گردن هم نیندازند، حدود قانون اساسی را نسبت به خودشان حفظ کنند. قانون اساسی نقص ندارد، کمبود ندارد. نقش مجلس معلوم است، نقش رئیس جمهور معلوم است، نقش قوه قضائیه هم معلوم است، هر کدام وظایفی دارند، باید به وظایف شان عمل کنند. با هم همدلی کنند، با هم همراهی کنند، همزبانی کنند.»
این فرمایشات مقام معظم رهبری به منزله دستورالعمل جامعی برای عبور از شرایط فعلی و حفظ عزت کشور در سایه انسجام، همگرایی و اقتدار ملی است، اما در همین حال شاهد برخی بگومگوهای بیهوده و متشنج کننده فضای کشور هستیم که نامه پراکنی های سران قوا و اصرار به حل برخی مسائل پدیدآمده بین آنها از طریق تریبون های رسانه ای، روشن ترین نشانه این منازعه تأسف بار و بیهوده است.گرچه سهم طرفین در منازعه، آنجا که پای حدود اختیارات و وظایف و سهم هر طرف در شروع و دامن زدن به منازعه و اصرار به علنی کردن آن پیش می آید، یکسان نیست و در قضاوت ها باید مورد توجه قرار گیرد، اما با اینکه سوءاستفاده دشمنان از این منازعات و نگرانی مردم و دلسوزان انقلاب را جابه جا نمی کند لکن به حاشیه افتادن مسائل اساسی کشور و فرسایش نیروهای لازم برای حل آن موجب می شود که دود مسموم برخاسته از آن تنها متوجه حلقوم ملت شود. استمرار این رویه نامقبول و نامعقول و بی بهره از منطق می تواند خسارت هایی برای اشخاص و مغایر با مصالح و منافع ملی به وجود آورد که عبارتند از:
1- لطمه به اقتدار ملی و انسجام داخلی که حاصل آن امید دشمن به اثرگذاری تحریم ها و تشدید آن است.
2- فرسایش و تحلیل توان نیروهایی که می تواند صرف حل مسائل اساسی شود.
3- به حاشیه رفتن مسائل اساسی و سرگرمی نیروها به مسائل فرعی که روند پیشرفت کشور را مختل و انرژی ها را صرف امور حاشیه ای می کند.
4- تشدید منازعات بیهوده و ایجاد اختلاف و واگرایی بین نیروها که نه تنها امید دشمن بلکه یأس و نومیدی خودی ها را نیز رقم می زند.
از این رو ادامه این روند موجب می شود که اعتماد و اعتبار افرادی که شروع کننده و دامن زننده اختلاف و منازعه اند نزد نیروهای معتقد و مدافع نظام، زیر سوال برود و نه تنها برای آنها تولید قدرت نکند، بلکه با برانگیختن تأسف و حیرت، نفوذ آنان بر این نیروها از دست برود ضمن آنکه بعید است بتوانند نزد سایر نیروها از جمله سکولارها و فتنه گران یا حامیان آنان هم جایگاهی دست و پا کنند. راستی حد لازم برای راضی کردن دشمنان بیرونی و همراه کردن برخی فتنه گران و اشرافیت سالاران داخلی تا کجاست؟ حد مجاز عبور از خط قرمزها و یا همان حدود اعتقادی : فکری نیروهای ارزشی و انقلابی تا کجاست؟ به نظر می رسد این حدود بسیار دقیق و ظریفند که هر گونه بی پروایی می تواند موجبات عبور و سقوط را فراهم آورد.