حوادث سینا؛ بهانه تحکیم پیوند مصر و رژیم صهیونیستی

ناآرامی‌های منطقه سینا در شمال مصر ابزاری برای تامین امنیت رژیم صهیونیستی و افزایش فشار بر جریان مقاومت به ویژه در غزه به سبب بستن گذرگاه رفح است که مردم این باریکه را در آستانه فصل سرما از دسترسی به مواد غذایی، دارویی و مصالح ساختمانی محروم می‌کند.

منطقه منا (خاورمیانه و شمال آفریقا) طی چهار سال گذشته در برخی کشورها دگرگونی‌های بنیادینی را از سر گذرانده است که برخی از آنها همچنان ادامه دارد. یکی از مناطق راهبردی در خاورمیانه، شبه جزیره مثلثی شکل "سینا" به مساحت 60 هزار کیلومتر و محصور میان شاهراه‌های آبی مهمی مانند دریای مدیترانه از شمال و دریای سرخ از جنوب و مشرف به کانال سوئز است که به لحاظ ژئوپلتیکی زیر ذره بین قرار دارد.

به گزارش ایرنا دوم آبان ماه طی آخرین رویداد در این منطقه، 31 نیروی امنیتی مصری بر اثر دو حمله در منطقه "شیخ زوید" و شهر "العریش" در شمال سینا کشته شدند که به دنبال آن مصر در شبه جزیره حالت فوق‌العاده اعلام کرد و گذرگاه "رفح" را بست.

این منطقه با فلسطین اشغالی و صحرای "نقب" بیش از 200 کیلومتر و با غزه از راه گذرگاه رفح 14 کیلومتر مرز مشترک دارد.

"عبدالفتاح السیسی" فرمانده پیشین ارتش که خردادماه به ریاست جمهوری مصر رسید، یک روز پس از انفجار اعلام کرد مصر درگیر یک "جنگ گسترده" است که برای مدت طولانی ادامه خواهد داشت. به گزارش خبرگزاری "آسوشیتدپرس"، السیسی که کنار فرماندهان ارتش ایستاده بود، اعلام کرد "توطئه بزرگی علیه ما وجود دارد" و افزود این اقدام، "یک عملیات با پشتیبانی مالی خارجی" بوده است.

از سوی دیگر، سی‌ام مهرماه رادیو رژیم صهیونیستی اعلام کرد دو سرباز ارتش این رژیم بر اثر تیراندازی افراد ناشناس زخمی شده‌اند. هنوز هیچ گروهی مسوولیت این حملات را که واکنش منفی دبیرکل و شورای امنیت سازمان ملل متحد را به همراه داشت، بر عهده نگرفته است.

البته خبرگزاری "معا" خبر داده بود "ولید واکد عطاء الله" یکی از سرکردگان گروه "انصار بیت المقدس" وابسته به القاعده، در منطقه العریش دستگیر شده است.

پیش از این گروه‌هایی مانند انصار بیت المقدس مسوولیت اقدام‌های مشابه و بمبگذاری‌ها و حملات انتحاری را بر عهده گرفته بودند که در نتیجه آن، ارتش مصر در سال 1391 برای نخستین بار پس از سه دهه با ادوات سنگین به مناطق شمالی صحرای سینا رفت و همزمان، ارتش رژیم صهیونیستی نیز منطقه را چندین بار از راه هوا بمباران کرد. این در حالی است که بر پایه پیمان "کمپ دیوید" که "انور سادات" رئیس جمهوری وقت مصر و "مناخیم بگین" نخست‌وزیر وقت رژیم صهیونیستی، بیست و هفتم شهریورماه 1357 امضا کردند، نیروهای صهیونیستی در قبال پذیرش امتیازات مهمی از منطقه اشغال شده سینا عقب نشینی کردند. همچنین ورود ارتش مصر با سلاح جنگی و ادوات سنگین به دو سوم شمالی سینا ممنوع شد و فقط نیروهای امنیتی این کشور به همراه نیروهای حافظ صلح سازمان ملل متحد اجازه حضور در منطقه مرزی سینا را یافتند.

از دو سال پیش یعنی از زمان "محمد مرسی" رئیس جمهوری برکنار شده مصر تاکنون، ارتش این کشور با هماهنگی نیروهای امنیتی صهیونیستی برای مبارزه با تحرکات گروه‌های قبیله‌ای و تندرو در منطقه سینا فعالیت‌های گسترده‌ای انجام داد، تونل‌های زیرزمینی بسیاری را بمباران و پایگاه‌های نظامی تازه‌ای برپا کرد.

پیوندهای راهبردی مصر و رژیم صهیونیستی

نسیم بیداری اسلامی در منطقه منا آنچنان لرزه‌ای بر اندام رژیم صهیونیستی و هم پیمانان منطقه‌ای آن انداخت که تا مدت‌ها نگرانی رهبران این رژیم را برانگیخت. پس از سرنگونی دولت تونس، نوبت به "حسنی مبارک" رئیس جمهوری پیشین مصر، رسید که به عنوان نخستین دولت عربی- اسلامی با رژیم صهیونیستی هم پیمان شده و با آن کنار آمده بود. یکی از خواسته‌های معترضان به حکومت مبارک، قطع هر گونه پیوند با رژیم صهیونیستی بود؛ به گونه‌ای که حتی سفارت این رژیم در قاهره را اشغال و خطوط انتقال گاز میان مصر و سرزمین اشغالی را بارها منفجر کردند.

با این همه، هم در زمان دولت مرسی و هم پس از روی کار آمدن ژنرال السیسی همچنان روابط مصر و رژیم صهیونیستی با وجود فراز و نشیب‌های اندک به طور تنگاتنگ ادامه داشته است.

به نوشته شبکه العالم، وزیر جنگ رژیم صهیونیستی نیز در گفت و گوی تازه خود با شبکه آمریکایی "بلومبرگ" گفت: اسراییل و جبهه‌ای شامل مصر، عربستان و امارات دشمنان یکسانی مانند القاعده و اخوان المسلمین دارند.همچنین "اورن کسلر" تحلیلگر بنیاد آمریکایی "دفاع از مردمسالاری ها" طی گزارشی نوشت: خشونت‌های صحرای سینا پیوندهای مصر و اسراییل را افزایش می‌دهد. به نوشته او، "هماهنگی مصر و اسراییل هم اکنون در بالاترین سطح قرار دارد و آخرین حمله (گروه‌های تندرو) بیش از آنکه نقطه‌ای بحران‌زا میان این 2 باشد، پایه تلاش‌های مشترک آنها برای مبارزه با تهدیدهای جاری در شبه جزیره سینا است".

بر پایه این گزارش، "اسراییل پارسال در امتداد مرزهای خود دیوار محکمی به منظور جلوگیری از ورود مهاجران آفریقایی کشید که مزیت دیگر آن، سدسازی در برابر خطر گروه‌های تروریستی صحرای سینا بود".این، در حالی است که منابع آگاه امنیتی چهارم آبان ماه به خبرگزاری انگلیسی "رویترز" گفتند ارتش مصر در حال بررسی گسترش منطقه نظامی حایل در مرز با نوار غزه و جابجایی ساکنان این منطقه است.

از سوی دیگر، پس از سال‌ها صادرات گاز از مصر به سرزمین اشغالی و اردن و توقف چندین باره آن به سبب انفجار خطوط لوله، قرار است از این پس بر پایه تفاهم نامه‌ای گاز میدان "تامار" در محدوده سرزمین اشغالی از راه صحرای سینا به قاهره صادر شود؛ امری که از دید وزیر انرژی این رژیم، "تحولی راهبردی و بنیادین در روابط مصر و اسراییل" است.

بنابراین به نظر می‌رسد پیوندهای امنیتی مصر و رژیم صهیونیستی بیش از پیش در حال تقویت است و در این میان "امنیت رژیم صهیونیستی" یکی از مولفه‌های شکل دهنده به مواضع آمریکا در قبال حوادث خاورمیانه است.

شاید از این رو است که تارنمای "البوابه نیوز" مصر به نقل از یک فرمانده نیروی هوایی این کشور اعلام کرد واشنگتن با وجود لغو کمک سالانه یک میلیارد و 500 میلیون دلاری به قاهره از پارسال، 10 فروند بالگرد آپاچی به مصر فرستاده است.

از سوی دیگر، مصر که پس از هفته‌ها سکوت در زمان جنگ 51 روزه غزه، پیراهن یک میانجی منطقه‌ای را بر تن کرد و به عرصه گفت و گوها وارد شد، همچنان می‌کوشد نقش‌های بیشتری بر عهده گیرد.

البته از یاد نباید برد در شرایطی که سوریه و لبنان به عنوان کشورهای عضو محور مقاومت با گونه‌های تازه‌ای از حملات تروریستی گروه‌های تندرو روبرو هستند و عراق نیز در تب حاصل از ناآرامی‌ها و جنایات داعش می‌سوزد و دامنه تندروی‌ها در گوشه و کنار منطقه روز به روز گسترش می‌یابد، رژیم صهیونیستی به غزه یورش برد و 51 روز این باریکه را به گلوله بست. در تمام این مدت، مصر به عنوان کنترل‌کننده گذرگاه رفح در برابر کشتارها سکوت کرد و گشایش این راه را در آن شرایط بحرانی به تاخیر انداخت.

اینک در بحبوحه اجرای مفاد آتش بس جنگ غزه که رساندن مواد غذایی، دارویی و مصالح ساختمانی به این منطقه را در بر می‌گیرد، رفح این بار به بهانه حملات تازه تروریستی به نیروهای صهیونیستی و مصری بسته شده و بنابراین حرکات گروه‌های تندرو در خاورمیانه باز هم به سود این رژیم تمام شده است. آنچه در این میان باقی می‌ماند فراهم سازی ابزارهای لازم برای تامین امنیت خارجی رژیم صهیونیستی و اعمال فشار بیشتر بر گروه‌های مقاومت و مردم غزه است که در پی آتش باران تابستان و ویرانی 80 درصد ساختمان‌ها، سرمای زمستان را در پیش دارند.