پایگاه بصیرت: چهاردهم خرداد، در راه و در یک قدمی ماست. میتوان نبود و چهاردهم خرداد را ندید؛ اما اگر دیده شد، نمیتوان از آن نگفت و آنچه باید گفت، اینکه امامخمینی(ره) بزرگ مسیر تاریخ را تغییر داد و این به شرح مفصلی نیاز دارد که خلاصه آن عبارت است از: اگر امامخمینی(ره) نبود، پنجاه سال گذشته، میگذشت؛ اما نه آنگونه که گذشت و چهبسا ایران میماند؛ اما نه آنگونه که الآن است. امامخمینی(ره) تنها یک انسان وارسته و الهی نبود که خط فاصلی برای تفکیک حق از باطل بود و در توصیف وی نمیتوان به همین میزان اکتفا کرد، خمینی کبیر شارح صرف حق و باطل دوران خودش نبود که مردم را نیز برای مقابله با ظلم ترغیب و تشویق میکرد و برای عمل به وظیفه دینی و انسانی در حاشیه به وعظ و خطابه ننشست که با حضور در صف مقدم مبارزه، راه و رسم رویارویی با دشمنان را به رفاهزدگان و عافیتطلبان آموخت. خمینی عزیز جسم و پیکر فانیاش را فدای اسلام و مردم کرد تا ایده و اندیشه نابش که از معارف دینی سیراب شده بود، جاوید و الهامبخش اعصار و ازمنه شود. میلیونها و حتی میلیاردها انسان حیات و ممات را درک کردند؛ اما پس از رفتنشان اثری از آنها نماند، آنهایی هم که صاحب اثر بودند، اثر و نشانشان بیشتر تغییردهنده زندگی روزمره مردم و در سطح امور ظاهری بود و هیچ حب و بغضی را برنینگیخت و اگر هم برانگیخت، در نهایت در خدمت حاکمیت ظلم و جور بود.
اما در این میان، این امامخمینی بود که با اندیشه روشن ظلمستیزش اثری از خود بر جای گذاشته که ظالمان را از آن گریزی نیست و مظلومان هم با تمسک به آن امیدوارند که میتوانند مقتدرانه با ظالمان درافتند و آنان را از اوج به زیر کشند و حق خود را از آنان بستانند. پیوستگی و دلبستگی امام راحل(ره) به اسلام ناب اجازه نداد، زمان وی را به بند بکشد و چهاردهم خرداد 68 پایان یک رادمرد رشید و فرهیخته شود. امام جاودانه شد تا نامش در همیشه تاریخ کابوس ستمکاران و قوت دل و ایمان ستمدیدگان باشد. روح بلندش شاد و راه روشنش پر رهروتر باد. انشاءالله