لغو تحریم‌ها و تایید ایران هسته‌ای در شورای امنیت

گروه سیاسی-‌ ‌علامه عزیزی: تصویب قطعنامه 2231 شورای امنیت با اتفاق آرا ادامه راه پیروزی ملت ایران و به رسمیت شناختن حقوق هسته‌ای ایران در عالی‌ترین سطح نهادهای بین‌المللی بود و از این پس برنامه صلح‌آمیز کشورمان تهدیدی علیه امنیت بین‌الملل محسوب نخواهد شد به طوری که شورای امنیت دست‌های خود را در مقابل ایران هسته‌ای بالا برد.پر واضح است در آینده ایران به عنوان لنگرگاه صلح و ثبات منطقه و به عنوان قدرت منطقه‌ای در‌هارتلند خاورمیانه نقش آفرینی خواهد کرد بطوریکه جلسه شورای امنیت برای رای‌گیری در ارتباط با پیش‌نویس قطعنامه تایید توافق هسته‌ای ایران و گروه 1+5 و لغو تحریم‌های ایران در نیویورک برگزار و این قطعنامه با اتفاق آرا تصویب شد.گفته می‌شود این قطعنامه 170 صفحه بوده و 5 عضو دائم شورای امنیت توافق‌نامه هسته‌ای ایران و گروه 1+5 را به صورت قطعنامه به شورای امنیت سازمان ملل ارائه کردند و دیروز (دوشنبه) در این شورا با حضور 15 عضو دائم و غیردائم به آن رای مثبت داد.

این قطعنامه ضمن تایید «برجام»، 6 قطعنامه قبلی شورای امنیت علیه برنامه هسته‌ای ایران را لغو می‌کند.در این نشست علاوه اعضای شورای امنیت سازمان ملل، نماینده آلمان به عنوان عضو 1+5 و هم‌چنین غلامعلی خوشرو، سفیر ایران در سازمان ملل حضور داشتند. نماینده آمریکا در سازمان ملل بعد از تصویب قطعنامه تایید توافق هسته‌ای ایران و گروه 1+5 در شورای امنیت در سخنانی با اشاره به اهمیت این قطعنامه برخی از ادعاهای آمریکا علیه ایران را تکرار کرد. به گزارش ایسناسامانتا پاور با اشاره به این که در پی این توافق در ارتباط با فعالیت‌های هسته‌ای ایران محدودیت‌هایی ایجاد می‌شود گفت: فعالیت‌های بالستیکی و موشکی ایران نیز در پی این توافق تحت نظارت سختی قرار خواهند گرفت.او با بیان این که 90 روز دیگر مصوبه شورای امنیت اجرایی می‌شود، افزود: تحریم‌ها علیه ایران زمانی لغو می‌شود که ایران اقدامات لازم را انجام دهد.

نماینده آمریکا در سازمان ملل به وظایف ذاتی این شورا و اهمیت هوشیاری آن اشاره کرد و گفت: امسال در هفتادمین سالگرد تاسیس سازمان ملل قرار داریم و یک دیپلمات در ارتباط با وظایف سازمان ملل اعلام کرده قرار نیست این سازمان ما را به بهشت ببرد بلکه تلاش می‌کند ما را از ورود به جهنم منع کند.وی با بیان این که شورای امنیت باید قدم‌های لازم را برای اجرای مصوبات خود بردارد خاطرنشان کرد: این شورا یکی از سخت‌گیرانه‌ترین تحریم‌ها علیه ایران را در ارتباط با فعالیت‌های هسته‌ای‌اش اعمال کرد.پاور با بیان این که به قول رییس‌جمهور جان اف کندی ما هرگز نباید از مذاکره بترسیم و از سوی دیگر هرگز نباید از سر ترس مذاکره کنیم، در بخشی از صحبت‌های خود گفت: در سال 2010 سوزان رایس، نماینده پیشین آمریکا در سازمان ملل در همین جا با اشاره به تخطی ایران از وظایف خود گفت آمریکا برای تعامل دیپلماتیک و خلاق با ایران آماده است اگر راهی در این زمینه باز شود.

این دیپلمات آمریکایی به فشرده بودن مذاکرات ایران و گروه 1+5 اشاره کرد و افزود: فاصله بین نظرات زیاد بود و هریک از طرف‌ها می‌توانستند میز مذاکره را ترک کنند ولی این گفت‌وگوها ادامه پیدا کرد و ما تلاش داشتیم که به صورت مسالمت‌آمیز این موضوع حل شود و از کانال دیپلماتیک به اهداف خود برسیم.وی در بخش دیگری از صحبت‌هایش به طرح ادعاهای دروغین آمریکا در مورد ایران پرداخت و گفت: توافق هسته‌ای نگرانی ما را در مورد حقوق بشر در ایران و نقش این کشور در ناامنی در منطقه کم نمی‌کند و آمریکا برای تحکیم روابط خود با متحدان و شریکان خود سرمایه‌گذاری می‌کند.پاور مدعی شد: توافق هسته‌ای عصبانیت ما را از این که در حال حاضر 4 شهروند آمریکایی در زندان‌های ایران هستند حل نمی‌کند و ما از ایران می‌خواهیم هرچه زودتر این موضوع را حل کند.سفیر آمریکا در سازمان ملل خاطرنشان کرد: اجرای این توافق باعث می‌شود تا راستی‌آزمایی در همه زمینه‌ها صورت بگیرد و آژانس باید از هر جایی که می‌خواهد اجازه بازدید داشته باشد و هم‌چنین به صورت 24 ساعته باید تمام تاسیسات اتمی‌ایران اجازه بازدید داشته باشند و تمام مراحل چرخه تولید انرژی هسته‌ای نیز زیر نظر باشند.

او ادامه داد: اگر ایران به وعده‌های خود عمل نکند بلافاصله تحریم‌ها به سرجای خود باز می‌گردند. هم‌چنین اگر هر یک از اعضای کمیته احساس کنند ایران تخطی در این زمینه انجام داده است می‌تواند از شورا در خواست کند تا تحریم‌ها را مجددا اعمال کنند.پاور با بیان این که اعضای سازمان ملل می‌تواند با وحدت صلح در جهان را گسترش دهند گفت: ما می‌توانیم همین وحدتی را که در زمینه بحث هسته‌ای ایران داشتیم در رابطه با حل جنگ‌ها و منازعاتی که در سوریه و عراق و سایر کشورها رخ می‌دهد نیز داشته باشیم.

پاسخ رسمی ایران به قطعنامه 2231 شورای امنیت

1-‌ جمهوری اسلامی‌ ایران دانش و فناوری، از جمله فناوری صلح‌آمیز هسته‌ایران را به عنوان میراث مشترک بشریت قلمداد می‌نماید. در عین حال، بر اساس مبانی محکم ایدئولوژیک، راهبردی و بین‌المللی، سلاح‌های کشتار جمعی و به ویژه سلاح‌های هسته‌ای را به طور مطلق به عنوان سلاح‌هایی منسوخ، غیر انسانی و مضر برای صلح و امنیت بین‌المللی، مردود می‌داند. با الهام از آموزه‌های متعالی اسلامی‌و بر مبنای اندیشه‌ها و سیره بنیانگذار فقید انقلاب اسلامی،حضرت امام خمینی (ره)، و فتوای تاریخی رهبر انقلاب اسلامی،حضرت آیت‌الله خامنه‌ای، که کلیه سلاح‌های کشتار جمعی، به ویژه سلاح‌های هسته‌ای را در فقه اسلامی‌حرام اعلام نموده اند، جمهوری اسلامی‌ایران اعلام می‌دارد که سیاست همیشگی اش منع اکتساب، تولید، انباشت یا استفاده از سلاح‌های هسته‌ای می‌باشد.

2-‌ جمهوری اسلامی‌ایران ضرورت امحای کامل سلاح‌های هسته‌ای را، به عنوان یک ضرورت امنیت بین‌المللی و یک تکلیف منطبق بر معاهده منع گسترش سلاح‌های هسته‌ای (NPT) مورد تاکید قرار می‌دهد. جمهوری اسلامی‌ایران مصمم است به طور فعال در کلیه تلاش‌های بین‌المللی حقوقی و دیپلماتیک برای نجات بشریت از خطرسلاح‌های هسته‌ای و اشاعه آنها، از جمله از طریق ایجاد مناطق عاری از سلاح‌های هسته‌ای به ویژه در خاورمیانه، مشارکت نماید.

3-‌ جمهوری اسلامی‌ایران قاطعانه ابرام می‌ورزد که دولت‌های عضو معاهده منع گسترش سلاح‌های هسته‌ای بدون تبعیض و منطبق با مواد 1 و 2 معاهده نباید از بهره‌مندی از حقوق لاینفک خود برای توسعه تحقیقات، تولید و استفاده از انرژی هسته‌ای برای اهداف صلح‌آمیز، باز داشته شوند.

4-‌ جمع‏بندی برنامه جامع اقدام مشترک (برجام) در تاریخ 23 تیر 1394، نشانگر یک گام بسیار مهم توسط جمهوری اسلامی‌ایران و گروه 1+5 برای حل و فصل یک بحران غیر‌ضروری، از طریق مذاکره و بر مبنای احترام متقابل است؛بحرانی که در نتیجه اتهامات بی‌پایه و اساس درباره برنامه هسته‌ای صلح‌آمیز ایران ایجاد و با اقدامات ناموجه و مبتنی بر انگیزه‌های سیاسی علیه ملت ایران دنبال شده بود.

5- برجام مبتنی است بر تعهدات متقابل جمهوری اسلامی‌ایران و گروه 1+5، که از یک سو، موجب حصول اطمینان از ماهیت منحصرا صلح‌آمیز برنامه هسته‌ای ایران شده، و از سوی دیگر، تمامی‌مفاد قطعنامه‌های شماره 1696 و 1737 (مصوب سال 2006)، 1747 (مصوب سال 2007)، 1803 و 1835(مصوب سال 2008)، 1929 (مصوب سال 2010) و 2224 (مصوب سال 2015) رالغو کرده و همه تحریم‌های شورای امنیت سازمان ملل متحد و تحریم‌های مرتبط با هسته‌ای که توسط ایالات متحده و اتحادیه اروپایی و دولت‌های عضو اتحادیه اروپایی تحمیل شده بودند را به طور جامع لغو می‌کند. جمهوری اسلامی‌ایران متعهد است که تعهدات داوطلبانه خود را با حسن نیت و منوط به اجرای با حسن‌نیت همه تعهدات توسط گروه 1+5 وفق برجام، از جمله تعهدات متضمن رفع تحریم‌ها و اقدامات محدودیت ساز، اجرا کند.

6-‌ رفع تحریم‌ها و اقدامات محدودیت ساز مرتبط هسته‌ای توسط اتحادیه اروپایی و ایالات متحده به این معنا خواهد بود که معاملات و فعالیت‌های مورد اشاره در برجام می‌توانند با ایران و اشخاص ایرانی در همه جای دنیا بدون هراس از مجازات‌های ناشی از مزاحمت‌های فراسرزمینی انجام شوند و همه اشخاص قادر خواهند بود تا با آزادی انتخاب به معاملات تجاری و مالی با ایران بپردازند. در برجام به وضوح تصریح شده است که اتحادیه اروپایی و آمریکا هر دو از بازگرداندن یا تحمیل مجدد تحریم‌ها و اقدامات محدودیت‌ساز که منطبق با برجام رفع شده‌اند، خودداری خواهند ورزید. تفاهم بر آن است که بازگرداندن یا تحمیل مجدد تحریم‌ها و اقدامات محدودیت‌ساز از جمله از طریق تمدید، به مثابه عدم پایبندی اساسی خواهند بود که ایران را از تعهداتش به طور جزئی یا کلی معاف خواهد ساخت.

برداشتن تحریم‌ها مستلزم اتخاذ اقدامات مقتضی حقوقی و اجرایی داخلی از جمله اقدامات تقنینی و آئین‌نامه‌ای به منظور لازم‌الاجرا نمودن رفع تحریم‌ها می‌باشد. برجام مستلزم خاتمه موثر همه تدابیر و رویه‌های الزامی ‌تبعیض‌آمیز و همچنین بیانیه‌های عمومی‌ای است که با هدف موافقتنامه همسویی نداشته باشد. ایران بر توافق حاصله میان اعضای برجام تاکید می‌نماید که بر مبنای آن بلافاصله پس از تصویب قطعنامه شورای امنیت در تایید برجام، اتحادیه اروپایی، کشورهای عضو اتحادیه اروپایی و ایالات متحده مشورت با ایران را درباره دستورالعمل‌های مربوطه و بیانیه‌های در دسترس عموم در خصوص جزئیات تحریم‌ها یا اقدامات محدودیت‌سازی که قرار است مطابق با برجام لغو شوند،آغاز خواهند نمود.

7-‌ جمهوری اسلامی‌ایران برنامه هسته‌ای صلح‌آمیز‌، از جمله غنی‌سازی و تحقیق و توسعه غنی‌سازی‌ را منطبق با برنامه خود همان گونه که در برجام توافق شده، دنبال خواهد نمود و با طرف‌های خود از نزدیک کار خواهد کرد تا اطمینان حاصل شود که این توافق از گذر زمان به سلامت گذشته و همه اهداف خود را محقق خواهد ساخت. این تعهد بر مبنای تضمین‌هایی است که گروه 1+5 داده‌اند که بر مبنای آن در این برنامه صلح‌آمیز براساس تعهداتشان مطابق برجام همکاری خواهند نمود.همچنین این گونه تفاهم و توافق شد که از طریق گام‌های مورد موافقت با آژانس بین‌المللی انرژی اتمی، همه موضوعات موجب نگرانیِ گذشته و حال، قبل از پایان سال 2015توسط شورای حکام آژانس بررسی و مختومه خواهند شد.

آژانس بین‌المللی انرژی اتمی‌تا کنون مستمراً نتیجه گیری کرده است که فعالیت‌های اظهار شده ایران منحصراً صلح‌آمیز هستند. بنابراین، از این به بعد هدف از اجرای پروتکل الحاقی فراهم کردن زمینه برای «نتیجه‌گیری گسترده‌تر»بر این مبنا است که مدرکی دال بر وجود فعالیت اظهارنشده نیز در ایران وجود ندارد. بدین منظور، جمهوری اسلامی‌ایران با آژانس بین‌المللی انرژی اتمی‌وفق ضوابط پروتکل الحاقی به همانگونه که در مورد همه امضا‌کنندگان اعمال می‌شود، همکاری خواهد نمود. در عین حال، آژانس بین‌المللی انرژی اتمی‌باید اقدامات احتیاطی لازم را برای تضمین حفاظت کامل از اطلاعات طبقه بندی شده به کار گیرد.

جمهوری اسلامی‌ایران همواره تکالیف بین‌المللی عدم اشاعه‌ای خود را با دقت تام اجرا نموده است و با نهایت دقت همه فعالیت‌های مرتبط خود را منطبق بر پروتکل الحاقی اظهار خواهد نمود. در این چارچوب و از آنجا که هرگز هیچگونه فعالیت هسته‌ای در هیچ یک از تاسیسات نظامی وجود نداشته و نخواهد داشت، جمهوری اسلامی‌ایران اطمینان دارد چنین تاسیساتی موضوع درخواست بازرسی نخواهند بود.

8- کمیسیون مشترک ایجاد شده بر مبنای برجام بایستی قادر باشدتا اختلافات را به نحو بی‌طرفانه، موثر، کارآمد و سریع، رسیدگی و حل و فصل نماید. نقش اصلی این کمیسیون عبارت است از رسیدگی به شکایت‌های ایران و حصول اطمینان نسبت به این که آثار لغو تحریم‌های تصریح شده در برجام بطور کامل محقق گردند. در صورتی که آثار لغو تحریم‌های شورای امنیت سازمان ملل متحد، یا تحریم‌ها یا اقدامات محدودیت ساز مرتبط با هسته‌ای اتحادیه اروپایی و ایالات متحده به وسیله تداوم اعمال یا تحمیل تحریم‌های جدید با ماهیت و گستره همسان یا مشابه تحریم‌هایی که قبل از روز اجرا برقرار بودند، مخدوش گردد،جمهوری اسلامی ‌ایران اختیار خواهد داشت تعهدات خود وفق برجام را مورد تجدید نظر قرار دهد؛ فارغ از اینکه چنین تحریم‌های جدیدی بنا به دلایل مرتبط هسته‌ای یا دیگر دلایل وضع شوند، مگر این که مسائل در طی یک دوره زمانی کوتاه و معقول اصلاح‌ گردند.

9-‌ اقدامات متقابل پیش‌بینی شده در سازوکار حل و فصل اختلافات در برجام در واکنش به عدم پایبندی اساسی، به عنوان آخرین حربه در نظر گرفته شده اند، و در صورتی به کار گرفته خواهند شد که عدم پایبندی اساسی تداوم یابد و طی ترتیبات در نظر گرفته شده در برجام جبران نشده باشند. جمهوری اسلامی‌ ایران چنین اقداماتی را بسیار غیرمحتمل قلمداد می‌کند چرا که هدف، تضمین پایبندی است نه فراهم ساختن بهانه‌ای برای برگشت پذیری خودسرانه یا ابزاری برای فشار یا اعمال نفوذ.

ایران متعهد است تعهدات داوطلبانه خود را به طور کامل و با حسن‌نیت اجرا کند. به منظور حصول اطمینان ازپایبندی مستمر همه اعضاء برجام، جمهوری اسلامی‌ایران تاکید می‌کند در صورتی که سازوکار مذکور علیه ایران یا اشخاص ایرانی اعمال شوند و تحریم‌ها به ویژه تدابیر شورای امنیت اعاده گردند، جمهوری اسلامی‌ایران این کار را به منزله مبنایی برای توقف اجرای تعهدات خود وفق برجام و تجدید نظر در همکاری اش با آژانس بین‌المللی انرژی اتمی‌تلقی خواهد نمود.

10- جمهوری اسلامی‌ایران تفاهم مشترک و توافق صریح همه طرف‌های شرکت کننده در برجام را مورد تاکید قرار می‌دهد که بر مبنای آن مفاد قطعنامه 2231 شورای امنیت در تایید برجام، به مثابه مفاد برجام نبوده و به هیچ وجه نمی‌تواند اجرای برجام را تحت تاثیر قرار دهد.

11- دولت جمهوری اسلامی‌ایران مصمم است به طور فعال برای ارتقای صلح و ثبات در منطقه در مواجهه با تهدید فزاینده تروریسم و افراط گرایی خشونت بار کمک کند. ایران نقش پیشرو خود را در مبارزه با این خطر ادامه خواهد داد و آماده است با همسایگان خود و جامعه بین‌المللی در پرداختن به این تهدید مشترک جهانی بطور کامل همکاری نماید. علاوه بر این، جمهوری اسلامی‌ایران تدابیر لازم برای تقویت توانمندی‌های دفاعی خود به منظور حراست از حاکمیت، استقلال و تمامیت ارضی خود در مقابل هر گونه تجاوز و همچنین مقابله با تهدید تروریسم در منطقه را ادامه خواهد داد. در این چارچوب، توانمندی‌های نظامی‌ایران از جمله موشک‌های بالستیک، منحصرا برای دفاع مشروع هستند. این تجهیزات برای قابلیت حمل سلاح‌های هسته‌ای طراحی نشده‌اند و بنابراین، خارج از حیطه یا صلاحیت قطعنامه شورای امنیت و پیوست‌های آن می‌باشند.

12- جمهوری اسلامی‌ایران انتظار دارد همانگونه که در مقدمه قطعنامه 2231 پیش‌بینی شده است،شاهد تحقق معنادار تغییر بنیادین در رویکرد شورای امنیت باشد.شورا سابقه سیاهی در رفتار با ایران دارد که از سکوت توأم با رضایت شورا در مواجهه با تجاوز صدام حسین علیه ایران در سال 1980 آغاز شد و با امتناع شورا حتی از محکوم کردن، چه برسد به اقدامی‌علیه، استفاده انبوه، سیستماتیک و گسترده از سلاح‌های شیمیایی توسط صدام حسین علیه رزمندگان و غیرنظامیان ایرانی طی سال‌های 1984 تا 1988 و همچنین حمایت مادی و اطلاعاتی چندین عضو شورا از جنگ شیمیایی صدام حسین ادامه یافت. حتی بعد از این که صدام حسین کویت را مورد تهاجم قرار داد، شورای امنیت نه تنها به طور لجاجت آمیز از اصلاح و جبران کینه توزی خود علیه ملت ایران امتناع کرد، بلکه پا را از این نیز فراتر گذاشت و علیه این قربانی جنگ شیمیایی و سکوت مماشات‌گرانه شورا در قبال آن، به تحمیل تحریم‌هایی پرداخت که علی الظاهر به بهانه نگرانی از سلاح‌های کشتار جمعی وضع شده بودند.

در عوض آن که حداقل این واقعیت را مورد توجه قرار دهد که ایران حتی اقدام صدام حسین در استفاده از سلاح‌های شیمیایی را تلافی نکرده است، شورای امنیت بر اساس اتهامات بی پایه و بر مبنای انگیزه‌های سیاسی به اقدام علیه ایران شتافت و طیف گسترده ای از تحریم‌ها را علیه ملت ایران با هدف مجازات مقاومت آنها علیه فشار زورگویانه برای کنار گذاشتن برنامه هسته‌ای صلح‌آمیزشان به نحو ناموجهی تحمیل کرد. مهم است یادآوری شود این تحریم‌ها که نبایست از همان ابتدا تحمیل می‌شدند، اکنون بر‌اساس برجام و قطعنامه 2231 باید لغو شوند.

13- بنابراین، جمهوری اسلامی‌ایران همچنان بر موضع خود مبنی بر این که همه تحریم‌ها و اقدامات محدودیت‌سازی که علیه ملت ایران وضع و اعمال شده‌اند از جمله آنهایی که به بهانه برنامه هسته‌ای ایران اعمال شده‌اند، بی‌پایه و اساس، ناعادلانه و غیرقانونی بوده و هستند پافشاری می‌نماید. در نتیجه، هیچ چیزی در برجام نباید به نحوی تعبیر و تفسیر شود که بطور مستقیم یا غیر‌مستقیم به معنای پذیرش یا مماشات جمهوری اسلامی‌ایران نسبت به مشروعیت، اعتبار یا قابل اجرا بودن تحریم‌ها و اقدامات محدودیت ساز تصویب شده توسط شورای امنیت، اتحادیه اروپا یا دولت‌های عضو اتحادیه اروپا، ایالات متحده یا هر کشور دیگری علیه ایران باشد؛ همچنین نباید به معنای چشم پوشی یا محدودیت در اعمال هر‌‌گونه حقی که جمهوری اسلامی‌ ایران وفق قوانین ملی، اسناد بین‌المللی یا اصول حقوقی مربوطه دارد، تعبیر و تفسیر شود.

14- جمهوری اسلامی‌ایران اطمینان دارد که اجرای با حسن نیت برجام توسط همه اعضا برجام به اعاده اعتماد ملت ایران که به نحوی ناعادلانه متحمل فشارها و زورگویی‌های غیرقانونی به بهانه این بحران ساختگی بوده اند، کمک خواهد کرد و فرصت‌های جدیدی برای همکاری در جهت پرداختن به چالش‌ها واقعی جهانی و تهدیدات واقعی علیه صلح منطقه‌ای خواهد گشود. دیر زمانی است که منطقه ما دچار تنش‌های ناروا شده است، در حالی که افراط گرایان و تروریست‌ها مشغول تثبیت خود و پیشروی هستند. زمان آن فرا رسیده است که توجه و تمرکز بر این تهدیدات قریب‌‌الوقوع معطوف گردد و روش‌های موثر برای شکست دادن این تهدید مشترک دنبال و پیگیری شود.

پیش‌نویس قطعنامه شورای امنیت سازمان ملل

ترجمه غیررسمی ‌پیش‌نویس قطعنامه شورای امنیت سازمان ملل درباره مذاکرات ایران و 1+5 که عصر دوشنبه تصویب شد به شرح ذیل است:

شورای امنیت،

1-‌ با یادآوری بیانیه رییس خود (S/PRST/2006/15)، و قطعنامه‌های 1969 (2006)، 1737 (2006)، 1747 (2007)، 1803 (2008)، 1835 (2008)، و 1929 (2010)،

2- با تاکید مجدد بر تعهد خود به معاهده عدم اشاعه سلاح‌های هسته‌ای، ضرورت اینکه تمام دولتهای عضو آن معاهده بایستی به طور کامل به تعهدات خود پایبند باشند، و با یادآوری حق دولتهای عضو، منطبق با مواد 1 و 2 آن معاهده، نسبت به توسعه تحقیق، تولید و استفاده از انرژی هسته‌ای برای اهداف صلح‌آمیز بدون تبعیض،

3- با تاکید بر اهمیت تلاشهای سیاسی و دیپلماتیک برای یافتن یک راه حل مذاکره شده که تضمین نماید برنامه هسته‌ای ایران منحصرا برای اهداف صلح‌آمیز است، و با توجه به اینکه چنان راه حلی برای عدم اشاعه هسته‌ای مفید خواهد بود،

4- با استقبال از تلاش‌های دیپلماتیک چین، فرانسه، آلمان، فدراسیون روسیه، انگلستان، ایالات متحده، نماینده عالی اتحادیه اروپایی در امور خارجه و سیاست امنیتی، و ایران برای رسیدن به یک راه حل جامع، درازمدت و مناسب برای موضوع هسته‌ای ایران، نهایی شده در برنامه جامع اقدام مشترک (برجام) منعقد شده در تاریخ 14 جولای 2015، (سند شماره S/2015/XXXپیوستشده به این قطعنامه به عنوان پیوست الف)، و تاسیس کمیسیون مشترک،

5- با استقبال از تاکید مجدد ایران در برجام مبنی بر اینکه هیچگاه و تحت هیچ شرایطی در پی سلاح‌های هسته‌ای، تولید و یا به دست آوردن آنها نخواهد بود،

6- با استحضار از بیانیه مورخ 14 جولای 2015، از چین، فرانسه، آلمان، فدراسیون روسیه، انگلستان، ایالات متحده و اتحادیه اروپایی با هدف ارتقاء شفافیت و ایجاد یک فضای منجر به اجرای کامل برجام (S/2015/XXX، پیوست شده به این قطعنامه به عنوان پیوست ب)،

7- با تایید اینکه انعقاد برجام نشان‏دهنده‏ یک تغییر بنیادین در بررسی موضوع توسط شورای امنیت است، و با ابراز تمایل خود نسبت به ایجاد یک رابطه نوین با ایران که توسط اجرای برجام مستحکم می‌شود و نسبت به پایان رضایت‌بخش این موضوع،

8- با تایید اینکه اجرای کامل برجام به ایجاد اعتماد نسبت به ماهیت منحصرا صلح‌آمیز برنامه هسته‌ای ایران کمک خواهد کرد،

9- با حمایت قوی از نقش مستقل و اساسی آژانس بین‌المللی انرژی (آژانس) در راستی آزمایی پایبندی به موافقتنامه‌های پادمان، از جمله عدم انحراف مواد هسته‌ای اعلام شده به سوی اهداف اعلام نشده و عدم وجود مواد هسته‌ای اعلام نشده و فعالیت‌های هسته‌ای اعلام نشده و در این چارچوب، در حصول اطمینان از ماهیت صرفا صلح‌آمیز برنامه هسته‌ای ایران، از جمله از طریق اجرای «چارچوب برای همکاری» که در 11 نوامبر 2013 بین ایران و آژانس مورد موافقت قرار گرفت و «نقشه راه برای رفع ابهام از موضوعات با اهمیت گذشته و حال»، و با شناسایی نقش مهم آژانس در حمایت از اجرای کامل برجام،

10- با تایید اینکه پادمان‌های آژانس یک جزء اساسی از عدم اشاعه هسته‌ای بوده، اطمینان بیشتر میان دولتها را‌، از جمله از طریق ایجاد اطمینان مبنی بر اینکه دولتها در حال پایبندی به تعهدات خود وفق موافقتنامه‌های مربوطه پادمان هستند، ارتقاء داده، به تقویت امنیت دسته جمعی آنها کمک کرده و به ایجاد یک محیط مساعد برای همکاری هسته‌ای یاری می‌نماید، و نیز با شناسایی اینکه اجرای موثر و کارآمد پادمان‌ها نیازمند یک تلاش همکارانه میان آژانس و دولتها است، و اینکه دبیرخانه آژانس کماکان به گفت‌وگوی آزاد با دولت‏ها بر سر موضوعات پادمان‏ها به منظور افزایش شفافیت و ایجاد اعتماد و به منظور تعامل با آنان در خصوص اجرای پادمان‏ها ادامه خواهد داد؛ و در این مورد، از ایجاد مانع بر سر راه توسعه اقتصادی و تکنولوژیک ایران یا همکاری بین‌المللی در زمینه فعالیت‌های صلح‌آمیز هسته‌ای دوری خواهد نمود، به مقررات سلامت، ایمنی، حفاظت و سایر قواعد فنی جاری و حقوق افراد احترام خواهد گذاشت؛ و هر اقدام احتیاطی را برای حفاظت از اسرار تجاری، تکنولوژیک و صنعتی و همچنین سایر اطلاعات محرمانه ای که بر آنها آگاهی می‌یابد اتخاذ خواهد نمود؛

11- با تشویق دولتهای عضو به همکاری با ایران، از جمله از طریق مشارکت آژانس، در چارچوب برجام در زمینه استفاده‌های صلح‌آمیز از انرژی هسته‌ای، و به مشارکت در پروژه‌های مشترک مشخص برای همکاری صلح‌آمیز هسته‌ای، منطبق با پیوست 3 برجام؛

12- با توجه به لغو مفاد قطعنامه‌های سابق و سایر تدابیر پیش‌بینی شده در این قطعنامه، و با دعوت از دولتهای عضو برای بذل توجه مقتضی به این تغییرات،

13- با تاکید بر اینکه برجام در ارتقا و تسهیل توسعه همکاری و ارتباطات عادی اقتصادی و تجاری با ایران مفید بوده، و با توجه به حقوق و تکالیف دولت‌ها در ارتباط با تجارت بین‌المللی؛

14- با تاکید بر اینکه دولتهای عضو بر اساس ماده 25 منشور ملل متحد مکلف هستند تصمیمات شورای امنیت را پذیرفته و اجرا نمایند.

بندهای اجرایی

1- برجام را تایید کرده، و با ابرام خواستار اجرای کامل آن بر اساس برنامه زمانی مندرج در برجام است؛

2- همه دولتهای عضو، سازمان‌های منطقه‌ای و بین‌المللی را فرا می‌خواند که آنگونه اقداماتی که می‌تواند برای حمایت از اجرای برجام مناسب باشد را اتخاذ نمایند، از جمله با انجام اقداماتی که همسو با برنامه اجرایی برجام هستند، و نیز از طریق خودداری از اقداماتی که اجرای تعهدات وفق برجام را با مشکل روبرو می‌نماید؛

3- از مدیر کل آژانس می‌خواهد که راستی‏آزمایی و نظارت لازم بر تعهدات مرتبط با هسته‌ای ایران را برای تمام مدت اجرای این تعهدات وفق برجام بر عهده بگیرد، و مجددا تاکید می‌نماید که ایران باید به طور کامل آنگونه که آژانس درخواست دارد، همکاری کند تا آژانس بتواند تمام موضوعاتمهم را به نحو مشخص شده در گزارش‌هایش حل کند؛

4- از مدیر کل آژانس می‌خواهد تا در خصوص اجرای تعهدات ایران وفق برجام گزارش‌های منظم به شورای حکام آژانس بین‌المللی انرژی اتمی، و در صورت اقتضاء به موازات آن به شورای امنیت ارائه کند، و همچنین هر زمان که مدیرکل آژانس بر اساس دلایلمعقول، اعتقاد داشته باشد که موضوعی وجود دارد که موجب نگرانی بوده و به طور مستقیم بر تحقق تعهدات وفق برجام تاثیر می‌گذارد، به شورای حکام و به موازات آن به شورای امنیت گزارش دهد.

لغوها

5- می‌خواهد که، به محض آنکه آژانس راستی ‏آزمایی کرده باشد که ایران اقدامات مشخص شده در بند‌های 15.1 تا 15.11 پیوست5 برجام را اجرا کرده است، مدیرکل آژانس گزارشی در تایید این واقعیت به شورای حکام و به طور موازی به شورای امنیت ارائه کند؛

6- همچنین می‌خواهد که،به محض اینکه آژانس به «نتیجه‏ گیری گسترده ‏تر» رسید که تمام مواد هسته‌ای در ایران در فعالیت‌های صلح‌آمیز می‌ماند، مدیرکل آژانس گزارشی در تایید این نتیجه‏گیری به شورای حکام آژانس و به موازات آن به شورای امنیت تسلیم نماید؛

7- تصمیم می‌گیرد،تحت ماده 41 منشور ملل متحد، که،به محض دریافت گزارش مذکور در بند 5 از آژانس:

الف) مفاد قطعنامه‌های 1969 (2006)، 1737 (2006)، 1747 (2007)، 1803 (2008)، 1835 (2008)، 1929 (2010) و 2224 (2015) باید لغو شوند؛

ب)تمام دولتها باید ازبند‌های 1، 2، 4 و 5 و همچنین مفاد بند‌های فرعی الف تا و بند 6 پیوست ب در دوره‌های مشخص شده در هر بند یا بند فرعی تبعیت نمایند، و همچنین فراخوانده می‌شوند به اینکه از بندهای 3 و 7 پیوست ب تبعیت کنند؛

8- تصمیم می‌گیرد،با اقدام وفق ماده 41 منشور ملل متحد، که ده سال پس از روز توافق برجام،به نحو تعریف شده در برجام، تمام مفاد این قطعنامه باید لغو شده، و هیچکدام از قطعنامه‌هایی که در بند 7(الف)شرح داده شد، نباید اجرا شوند، شورای امنیت رسیدگی به موضوع هسته‌ای ایران را پایان داده، و موضوع «عدم اشاعه» از فهرست موضوعاتی که در دستورکار شورای امنیت هستند خارج می‌شود؛

9- تصمیم می‌گیرد، با اقدام وفق ماده 41 منشور ملل متحد، که لغوهای توصیف شده در پیوست ب و بند 8 این قطعنامه، چنانچهمفاد قطعنامه‌های قبلی در راستایبند 12 اجرایی شده باشد، رخ نخواهد داد؛

اعمال مفاد قطعنامه‌های گذشته

10- چین، فرانسه، آلمان، فدراسیون روسیه، انگلستان، ایالات متحده، اتحادیه اروپایی و ایران («طرف‌های برجام») را تشویق می‌نماید که هرگونه موضوع برآمده در ارتباط با اجرای تعهدات برجام را از طریق رویه‌های مشخص شده در برجام حل و فصل نمایند، و عزم خود را برای پرداختن به شکایت‏های احتمالی طرف‌های برجام در خصوص موارد عدم پایبندی اساسی از سوی یک طرف دیگر برجام، ابراز می‌دارد؛

11- تصمیم می‌گیرد،با اقدام وفق ماده 41 منشور ملل متحد، که ظرف 30 روز از دریافت اعلان یکی از دولتهای عضو برجام در مورد موضوعی که آن دولت عضو برجام اعتقاد دارد مصداق عدم پایبندی اساسی در مورد تعهدات وفق برجام است، شورا باید در مورد پیش نویس یک قطعنامه برای ادامه‏ اجرای لغوهای مذکور در بند 7(الف) این قطعنامه رأی گیری نماید، بعلاوه تصمیم می‌گیرد که اگر، ظرف 10 روز از اعلان مورد اشاره در بالا، هیچ‌عضوی از شورای امنیت چنان پیش‌نویس قطعنامه‌ای را برای رأی‌گیری ارائه نکرد، رئیس شورای امنیت بایستی چنین پیش‌نویس قطعنامه‌ای را تسلیم کرده و آن را ظرف 30 روز از زمان اعلان اشاره شده در بالا به‌ رأی بگذارد، و شورا قصد خود را برای در نظر گرفتن دیدگاه‌های دولت‏های درگیر در موضوع و هر نظری از سوی هیات مشورتی شکل‌گرفته در برجام، ابراز می‌دارد.

12- تصمیم می‌گیرد،با اقدام وفق ماده 41 منشور ملل متحد، که اگر شورای امنیت یک قطعنامه تحتبند 11 برای ادامه اجرای لغوهای بند 7(الف)تصویب نکرد، آنگاه با اثر بخشی از زمان نیمه شب به وقت گرینویچ پس از سی‌امین روز پس از دریافت اعلان مورد اشاره در بند 11 به شورای امنیت، تمام مفاد قطعنامه‌های 1696 (2006)، 1737 (2006)، 1747 (2007)، 1803 (2008)، 1835 (2008) و 1929 (2010) که بر اساس بند 7(الف)لغو شده بوده‌اند، باید به همان نحوی که پیش از تصویب این قطعنامه اعمال می‌شدند، اعمال شوند و تدابیر مندرج در بند‌های 7، 8 و 16 تا 20 این قطعنامه باید لغو ‌شوند، مگر آنکه شورای امنیت به گونه دیگری تصمیم بگیرد؛

13- تاکید می‌کند که در صورت ارائه اعلان به شورای امنیت به نحوی که در بند 11 وصف شد، ایران و سایر اعضا بر‌جام بایستی برای حل و فصل موضوعیکه موجب آن اعلان شده است، تلاش کنند، و قصد خود را برای جلوگیری از اعمال مجدد مفاد در صورت حل مساله ای که موجب اعلان شده ابراز می‌دارد، تصمیم می‌گیرد،با اقدام وفق ماده 41 منشور ملل متحد، که اگر دولت عضو برجام که اعلان را صادر کرده است، به شورای امنیت اطلاع دهد که موضوع مزبور پیش از پایان دوره 30 روز مشخص شده در بند 12 بالا، حل و فصل شده است، آنگاه مفاد این قطعنامه، از جمله لغو‌های مندرج در بند 7(الف)، علی‌رغم‌ بند 12 بالا، در جای خود باقی مانده، و به این بیان ایران توجه می‌نماید که اگر مفاد قطعنامه‌های پیشین در راستای بند 12 به طور کلی یا جزئی اعمال شوند، ایران آن‌ را به عنوان مبنایی برای توقف اجرای تعهدات خود وفق برجام تلقی خواهد نمود؛

14- تایید می‌کند که اعمال مفاد قطعنامه‌های پیشین پیرو بند 12، اثر عطف به‌ماسبق نسبت به قراردادهایی که پیش از زمان اعمال بین هر طرف و ایران یا اشخاص و نهادهای ایرانی امضا شده باشد نخواهد داشت، مشروط بر اینکه آن فعالیت‌ها و اجرای آن قراردادها با برجام، قطعنامه کنونی و قطعنامه‌های پیشین مطابقت داشته باشد؛

15- تایید می‌کند که هرگونه اعمال مفاد قطعنامه‌های پیشین پیرو بند 12 با هدف آسیب وارد کردن به افراد یا نهادهایی که، پیش از اعمال آن مفاد با ایران یا اشخاص و نهادهای ایران وارد کسب و کاری که با برجام و با این قطعنامه همخوان است شده باشند، نیست، و دولتهای عضو را به مشورت با یکدیگر در خصوص این آسیب، و اقدام برای تخفیف چنین آسیب ناخواسته‌ای به آن اشخاص و نهادها، تشویق می‌کند، و تصمیم می‌گیرد اگر مفاد قطعنامه‌های پیشین پیرو بند 12 اعمال شد، تدابیر را با اثر عطف به ماسبق نسبت به اشخاص و نهادها برای فعالیت‌های تجاری با ایران که با برجام، این قطعنامه و قطعنامه‌های پیشین پیش از اعمال آن مفاد منطبق بوده، تحمیل نکند؛

اجرای برجام

16- تصمیم می‌گیرد،با اقدام وفق ماده 41 منشور ملل متحد، که توصیه‌های کمیسیون مشترک در خصوص طرح‌های دولتها برای مشارکت در یا اجازه دادن به فعالیت‌های مرتبط با هسته‌ای بیان شده در بند 2 پیوست ب را بررسی کند، و اینکه چنان توصیه‌هایی باید تصویب ‌شده قلمداد شوند، مگر اینکه شورای امنیت قطعنامه‌ای برای رد یک توصیه‏ کمیسیون مشترک ظرف 5 روز کاری از زمان دریافت آن، تصویب نماید؛

17- از دولتهای عضو که به دنبال مشارکت در یا صدور اجازه فعالیت‌های بیان‌شده در بند 2 پیوست هستند، درخواست می‌کند تا طرح‌های خود را به شورای امنیت ارائه کنند، و قصد خود را برای به اشتراک گذاشتن چنین طرح‌هایی با کمیسیون مشترک ایجاد شده در برجام برای بررسی آن‌ها، ابراز می‌دارد، و از هریک از دولت‌های عضو شورای امنیت دعوت می‌کند تا اطلاعات مرتبط و نظراتشان در مورد این طرح‌ها را ارائه نمایند، کمیسیون مشترک را تشویق می‌نماید که توجه مقتضی به هریک از این اطلاعات و نظرات مبذول داشته، و درخواست می‌کند که کمیسیون مشترک توصیه‌های خود در مورد این طرح‌ها را ظرف 20 روز کاری (یا در صورت تمدید، ظرف 30 روز کاری)به شورای امنیت ارائه دهد؛

18- درخواست می‌کند از دبیرکل،به منظور حمایت از اجرای برجام، که تدابیر اجرایی لازم را برای تسهیل برقراری ارتباط میان دولت‏های عضو و بین شورای امنیت و کمیسیون مشترک از طریق ترتیبات عملی مورد توافق اتخاذ نماید؛

19- درخواست می‌کند از آژانس و کمیسیون مشترک که به نحو مشخص شده در برجام، هرجا مقتضی بود، رایزنی و تبادل اطلاعات نمایند، و همچنین درخواست می‌کند که دولتهای صادرکننده منطبق باپیوست 4 برجام، با کمیسیون مشترک همکاری کنند؛

20- از کمیسیون مشترک درخواست می‌کند بررسی طرح‌ها برای انتقال و فعالیت‌های مصرح در بند 2 از پیوست را هرگاه با این قطعنامه و مفاد و اهداف برجام همخوان باشد،با دید توصیه به تائید بررسی نماید، تا امکان انتقال اقلام، مواد، تجهیزات، کالاها و فناوری‌های لازم برای فعالیت‌های هسته‌ای ایران ذیل برجام فراهم شود، و تشویق می‌کند کمیسیون مشترک را تا رویه‌هایی برای کسب اطمینان از بررسی با جزئیات و کامل چنین طرح‌هایی ایجاد کند؛

معافیت‌ها

21- تصمیم می‌گیرد،با اقدام وفق ماده 41 منشور ملل متحد، که مفاد اعمال‌شده در قطعنامه‌های 1696 (2006)، 1737 (2006)، 1747 (2007)، 1803 (2008)، 1835 (2008) و 1929 (2010) در خصوص عرضه، فروش یا انتقال اقلام، مواد، تجهیزات، کالاها و فناوری، و ارائه هر مورد مربوط به مساعدت فنی، آموزش، مساعدت مالی، سرمایه‌گذاری، واسطه‌گری یا دیگر خدمات توسط دولتهای طرف‌ برجام یا دولتهای عضو هماهنگ با آن‌ها،‌ که مستقیما به موارد زیر مرتبط باشد اعمال نگردد: الف) اصلاح دو آبشار تأسیسات فردو برای تولید ایزوتوپ‌های پایدار؛ ب) صادرات اورانیوم غنی‌شده ایران مازاد بر 300 کیلوگرم در قبال اورانیوم طبیعی؛ و ج) روزآمد کردن رآکتور اراک بر اساس طرح اولیه مورد توافق و سپس طراحی نهایی مورد توافق آن رآکتور؛

22- تصمیم می‌گیرد، با اقدام وفق ماده 41 منشور ملل متحد، که دولتهای عضو دخیل در فعالیت‌های مجاز بند 21، بایست اطمینان کسب کنند از اینکه: الف) تمام فعالیت‌های صورت‌گرفته، کاملا در انطباق با برجام هستند؛ ب) 10 روز پیش از چنین فعالیت‌هایی، کمیته تاسیس شده طبق قطعنامه 1737 (2006)، و در صورت تاسیس، کمیسیون مشترک را مطلع نمایند؛ ج) الزامات مقتضی دستورالعمل‌ها به نحوی که در بخشنامه آژانس بین‌المللی انرژی اتمی‌(INFCIRC) مورد اشاره در قطعنامه 1737 (2006)، و نسخ به روز شده آن، رعایت شده باشد؛ د) از حق راستی‌آزمایی استفاده نهایی و محل استفاده نهایی هریک از موارد تأمین‌شده برخوردار و قادر به اعمال موثر این حق هستند؛ و ه) در صورتیکه اقلام، مواد، تجهیزات، کالاها و فناوری‌های عرضه شده، جزء فهرست بخشنامه‌های آژانس بین‌المللی انرژی اتمی‌مورد اشاره در قطعنامه 1737 (2006)، و نسخ بروز شده آن، قرار دارد، ظرف 10 روز از تأمین، فروش یا انتقال، آژانس در جریان قرار دهند؛

23- تصمیم می‌گیرد،با اقدام وفق ماده 41 منشور ملل متحد، که همچنین مفاد اعمال‌شده در قطعنامه‌های 1696 (2006)، 1737 (2006)، 1747 (2007)، 1803 (2008)، 1835 (2008) و 1929 (2010) به آن مقدار که برای اجرای انتقال و فعالیت‌هایی که از قبل به صورت مورد به مورد توسط کمیته شکل‌گرفته ذیل قطعنامه 1737 (2006) تائید می‌شود، اعمال نشود. این موارد عبارتند از:

الف) مستقیما مرتبط با اجرای اقدامات مرتبط با هسته‌ای مشخص شده در بند‌های 15.1 تا 15.11 پیوست 5 برجام باشد؛

ب) برای آماده‌سازی اجرای برجام لازم باشد؛ یا،

ج) کمیته آنها را با اهداف این قطعنامه منطبق تشخیص داده باشد؛

24- متذکر می‌شود که تمامی‌مقررات بند‌های 21، 22، 23 و 27 در صورتی که مقررات قطعنامه‌های پیشین پیرو بند 12 اجرایی شوند، کماکان اعمال خواهندشد؛

دیگر موضوعات

25- تصمیم می‌گیرد تا ترتیبات عملی لازم را صورت دهد برای اینکه مستقیما وظایف مربوط به اجرای این قطعنامه‌، از جمله اقدامات مشخص شده در پیوست بو انتشار راهنمایی‌ها را برعهده بگیرد؛

26- از همه دولتها، نهادهای مربوطه سازمان ملل متحد و دیگر طرف‌های ذی‌نفع با ابرام می‌خواهد تا برای اجرای امور مربوط به این قطعنامه به طور کامل با شورای امنیت همکاری کنند،به خصوص از طریق ارائه اطلاعاتی که در مورد اجرای تمهیدات این قطعنامه در اختیار دارند؛

27- تصمیم می‌گیرد که تمام مفاد برجام تنها برای اجرای آن بین گروه پنج بعلاوه یک و ایران است و نباید به عنوان ایجاد سابقه‌ برای هیچ‌یک از دولتها یا برای اصول حقوق بین‌الملل یا حقوق و تعهدات وفق معاهده منع گسترش سلاح‌های هسته‌ای و سایر اسناد مربوطه و همچنین اصول شناخته شده بین‌المللی قلمداد شود؛

28- یادآور می‌شود که مفاد اعمال‌شده پیرو بند 12 قطعنامه 1737 (2006) نباید مانع شود تا یک فرد یا نهاد تحریم‌شده، پرداخت‌های مربوط به قراردادهای پیش از تحریم آن فرد یا نهاد را انجام دهد، مشروط بر اینکه شروط مشخص شده در بند 15 آن قطعنامه رعایت شوند و تصریح می‌کند که اگر مفاد قطعنامه‌های قبلی پیرو بند 12 این قطعنامه بازاعمال شدند، آنگاه این قاعده اعمال خواهد شد؛

29- تاکید می‌کند بر اهمیت اینکه همه دولتها تدابیر ضروری برای حصول اطمینان از اینکه هیچ ادعایی از جانب دولت ایران یا هر شخص و نهادی در ایران یا افراد و نهادهای مشخص ‌شده بر‌اساس قطعنامه 1737(2006) و قطعنامه‌های مربوطه، یا افرادی که از طریق آنها یا به نفع آنها طرح دعوا می‌کنند، در ارتباط با هر قرارداد یا مبادله‌ای، که اجرای آن به واسطه اعمال مفاد قطعنامه‌های 1737 (2006)، 1747 (2007)، 1803 (2008)، 1929 (2010) و این قطعنامه، جلوگیری شده است، مسموع نباشد؛

30- تصمیم می‌گیرد که تا زمانی که مفاد این قطعنامه بر اساس بند 8 لغو شود، موضوع را در دستورکار خود داشته باشد؛

پیوست الف: متن برجام (ترجمه متن برجام به طور جداگانه منتشر شده است)

پیوست ب: بیانیه مستقل

بیانیه

چین، فرانسه، آلمان، فدراسیون روسیه، انگلستان، آمریکا و اتحادیه اروپایی یک برنامه جامع اقدام مشترک (برجام) را با ایران منعقد کردند تا به یک راه‌حل جامع، بلندمدت و مناسب برای مساله هسته‌ای ایران دست یابند. چین، فرانسه، آلمان، فدراسیون روسیه، انگلستان، آمریکا و اتحادیه اروپایی، به منظور افزایش شفافیت و ایجاد فضایی سازنده برای اجرای کامل برجام، برخی مفاد خاص را در نظر گرفته‌اند. مشارکت آنها در برجام منوط به تصویب قطعنامه ای جدید توسط شورای امنیت سازمان ملل است که، با اقدام وفق ماده 41 منشور ملل متحد: قطعنامه‌های 1969 (2006)، 1737 (2006)، 1747 (2007)، 1803 (2008)، 1835 (2008)، 1929 (2010) و 2224 (2015) را لغو کرده؛ دولتها را به پایبندی به مفاد مندرج در این بیانیه برای دوره‌های مربوط به هرکدام ملزم ساخته؛ و با همکاری «کمیسیون مشترک» ایجاد شده در برجام، اجرای برجام را همانطور که در بند‌های 2 و 6(الف) ذیل آمده، تسهیل سازد.

همان گونه که در قطعنامه‏ا‌ی که چنین تصمیمی‌را اتخاذ کرده آمده است، مفاد ذیل در تاریخی اعمال خواهد شد که مدیرکل آژانس بین‌المللی انرژی اتمی‌گزارشی دال بر راستی آزمایی اینکه ایران اقدامات مشخص شده در بندهای 15.1 تا 15.11 پیوست5 برجام را اجرا کرده، تسلیم نماید:

1- اصطلاح «تمام دولت‏ها» که در این سند استفاده شده، و در قطعنامه درج شده است، به معنی «تمام دولت‏ها بدون استثناء» است.

2- تمام دولتها می‌توانند در فعالیت‌های زیر مشارکت کرده و اجازه آنها را صادر کنند مشروط بر اینکه شورای امنیت، به صورت مورد به مورد، از قبل آنها را تایید کرده باشد:

الف) عرضه، فروش یا انتقال مستقیم یا غیرمستقیم از قلمرو خود، یا بوسیله اتباع خود یا با استفاده از کشتی‌ها یا هواپیماهای تحت پرچم‏شان به،یا برای استفاده در یا برای بهره‌مندی، ایران، و خواه از قلمرو آنان نشات گرفته باشد یا خیر، تمامی‌اقلام، مواد، تجهیزات، کالاها و فناوری‌های مذکور در سند INFCIRC/254/Rev.12/Part 1 و سندINFCIRC/254/Rev.9/Part 2 (یا جدیدترین نسخه از این اسناد، که توسط شورای امنیت به‏روز شده باشد)، و همچنین هرگونه اقلام دیگرکه دولت موردنظر تشخیص دهد می‌تواند به فعالیت‌های بازفرآوری یا مرتبط با غنی‌سازی یا مرتبط با آب سنگین به گونه‌ای مغایر با برجام منجر شود؛

ب)فراهم آوردن هرگونه مساعدت فنی یا آموزش، مساعدت مالی، سرمایه‌گذاری، خدمات واسطه‌گری یا سایر خدمات، و انتقال خدمات و یا منابع مالی،به ایران، در ارتباط با عرضه، فروش، انتقال، تولید و یا استفاده از اقلام، مواد، تجهیزات، کالاها و فناوری‌های شرح داده شده در بند فرعی (الف) بالا؛ و

ج)تحصیل منفعتی توسط ایران در یک فعالیت اقتصادی در کشوری دیگر، که در بردارنده استخراج اورانیوم یا تولید یا استفاده از فناوری و مواد هسته‌ای فهرست شده در INFCIRC/254/Rev.12/Part 1، یا چنان سرمایه‌گذاری‌ در قلمروهای تحت حاکمیت آنها توسط ایران، اتباع ایران، و نهادهای ثبت شده در ایران یا تحت حاکمیت ایران، یا توسط افراد و نهادهایی که به نمایندگی از آنها و یا به دستور آنها عمل می‌کنند، یا توسط نهادهای در مالکیت و یا تحت کنترل آنها،

با این استثنا که، نیازی به تاییدیه پیشاپیش شورای امنیت برای عرضه، فروش، یا انتقال تجهیزات اشاره شده در بخش ب.1 سند INFCIRC/254/Rev.12/Part 1 به ایران زمانی‌که چنین تجهیزاتی برای رآکتورهای آب سبک، غنی‌سازی پایین اورانیوم تحت پوشش بخش الف-1-2 INFCIRC/254/Rev.12/Part 1استفاده می‌شود، وقتی که این تجهیزات جزئی از عناصر سر هم شده سوخت هسته‌ای به اجزای مونتاژ شده سوخت هسته‌ای برای چنین رآکتورهایی باشند، همچنین اقلام، مواد، تجهیزات، کالاها و فناوری‌های برشمرده در سند INFCIRC/254/Rev.12/Part‌، مشروط بر اینکهمنحصرا برای استفاده در رآکتورهای آب سبک باشند.

برای هرگونه اقلام، مواد، تجهیزات، کالاها و فناوری‌های مورد تایید شورای امنیت سازمان ملل مطابق با بند فرعی الف) بالا، و یا عرضه‌شده، فروخته شده، یا منتقل شده طبق استثنائات مذکور در بالا، دولت‏ها می‌بایست حصول اطمینان نمایند که الف):الزامات دستورالعمل‌های‌مندرج در بخشنامه‌های آژانس، به نحو مقتضی رعایت شده است؛ ب) آنها از این حق برخوردار شده و قادر هستند که به طور موثر استفاده نهایی هرگونه اقلام تأمین‌شده و موقعیت استفاده از آنها را مورد راستی‌آزمایی قرار دهند؛ ج) ظرف مدت ده روز پس از عرضه، فروش و یا انتقال این اقلام، شورای امنیت را در جریان قرار دهند؛ و د)در خصوص اقلام، مواد، تجهیزات، کالاها و فناوری‌های فهرست‌شده در بخشنامه‌های آژانس، ظرف مدت ده روز پس از عرضه، فروش و یا انتقال این اقلام، آژانس را نیز مطلع سازند.

و همچنین با این استثنا که نیازی به تاییدیه قبلی شورای امنیت سازمان ملل برای تأمین، فروش و یا انتقال اقلام، مواد، تجهیزات، کالاها و فناوری‌ها و ارائه هرگونه مساعدت فنی، آموزش، کمک‌های مالی، سرمایه‌گذاری، خدمات واسطه‏گری و سایر خدمات که به طور مستقیم مربوط به تغییرات لازم در دو آبشار تأسیسات فردو برای تولید ایزوتوپ‌های پایدار، صادرات اورانیوم غنی‌شده مازاد بر 300 کیلوگرم ایران در ازای دریافت اورانیوم طبیعی، و مدرن‌سازی رآکتور اراک بر اساس طراحی اولیه مورد توافق و، متعاقبا، طراحی نهایی مورد توافق برای این رآکتور نمی‌باشد، مشروط به اینکه دولت‏های عضور اطمینان حاصل نمایند که:

الف) تمام این فعالیت‌های کاملا مطابق با برجام انجام می‌شوند؛ ب) ده روز پیش از این چنین فعالیت‌هایی، کمیسیون مشترک و شورای امنیت را مطلع سازند؛ ج)الزامات دستورالعمل‌های مندرج در بخشنامه آژانس، به نحو مقتضی،مراعات شوند؛ د) از این حق برخوردار باشند و در جایگاهی قرار داشته باشند که بتوانند به طور موثر،استفاده نهایی هرگونه اقلام تأمین‌شده و موقعیت استفاده از آنها را مورد راستی‌آزمایی قرار دهند؛ و ه)در مورد اقلام، مواد، تجهیزات، کالاها و فناوری‌های فهرست‌شده در بخشنامه‌های آژانس، ظرف مدت ده روز از عرضه، فروش و یا انتقال این اقلام، آژانس را نیز در مطلع سازند.این بند باید تا تاریخ ده سال پس از «روز توافق برجام»،به نحو تعریف شده در برجام، اعمال شود، مگر اینکه آژانس گزارشی ارائه دهد که «نتیجه‏ گیری گسترده ‏تر» را پیش از آن تاریخ تأیید کند، که در این صورت، از آن پس این الزام به کسب تاییدیه قبلی شورای امنیت پیش مصوبه‌ای را صادر کند، باید بلافاصله به تعلیق درآمده و، همزمان با آغاز این تعلیق، اعمال استثنائات مقرر در این بند باید ادامه یافته و تمامی‌دولتها می‌توانند در فعالیت‌های اعلام شده در این بند مشارکت داشته و اجازه انجام آنها را صادر کنند، مشروط بر اینکه شورای امنیت و کمیسیون مشترک را دستکم ده روز کاری پیش از آغاز این فعالیت‌ها به صورت مورد به مورد آگاه ساخته باشند.

3- ایران فراخوانده می‌شود به اینکه هیچ فعالیتی در ارتباط با موشک‌های بالستیکی که برایبرخورداری از قابلیت حمل سلاح‌های هسته‌ای طراحی می‌شوند صورت ندهد، از جمله پرتاب با استفاده از این قبیل فناوری‌های موشک‌های بالستیک، تا زمان هشت سال پس از «روز توافق» یا تا زمانی که آژانس گزارشی مبنی بر تایید «نتیجه‌‏گیری گسترده‌‏تر» ارائه کند، هرکدام زودتر باشد.

4- تمامی‌دولت‏ها می‌توانند در فعالیت‌های مشروحه ذیل مشارکت کرده و اجازه انجام آن را صادر کنند، مشروط بر اینکه شورای امنیت از قبلبه صورت مورد به مورد، مجوز چنین فعالیت‌هایی را صادر کرده باشد:

الف)عرضه، فروش، یا انتقال مستقیم یا غیرمستقیم تمامی‌اقلام، مواد، تجهیزات، کالاها و فناوری‌های برشمرده شده در (S/2015/XXX) [جدیدترین فهرست کنترل فناوری موشکی] و هرگونه اقلام، مواد، تجهیزات، کالاها و فناوری‌هایی که دولت ذیربط تشخیص دهد که می‌تواند برای تولید سیستم‌های حمل سلاح‌های هسته‌ای مورد استفاده قرار گیرد، از داخل قلمرو تحت حاکمیت آنها، و یا توسط اتباع آنها و یا با استفاده از هواپیماها و یا کشتی‌هایی که پرچم آنها را حمل می‌کنند، به داخل ایران و از ایران به خارج، یا برای استفاده در ایران و یا به نفع ایران، چه از قلمرو تحت حاکمیت آنها نشأت گرفته و یا نگرفته باشد؛ و

ب)فراهم آوردن هرگونه فناوری یا مساعدت فنی یا آموزش، کمک مالی، سرمایه‌گذاری، خدمات واسطه‌گری و موارد دیگر، و نیز انتقال خدمات یا منابع مالی به ایران، یا تحصیل منفعتی توسط ایران در هریک از فعالیت‌های اقتصادی در کشور دیگر، در ارتباط با عرضه، فروش، انتقال، تولید و یا استفاده از اقلام، مواد، تجهیزات، کالاها و فناوری‌های شرح داده شده در بند فرعی (الف) و یا مرتبط با فعالیت‌های شرح داده شده در بند 3.

مشروط به اینکه در صورت تایید توسط شورای امنیت: (الف) قرارداد برای تحویلاین اقلام و همکاری در این زمینهدربردارنده تضمین‌های مقتضی در خصوص استفاده نهایی آنها باشد؛ و (ب)ایران متعهد ‌شود تا از چنین اقلامی ‌برای گسترش سیستم‌های حمل سلاح‌های هسته‌ای استفاده نکند.

این بند باید تا تاریخ 8 سال پس از «روز توافق» یا تا زمانی که آژانس گزارشی در تایید «نتیجه‏‌گیری گسترده ‏تر» ارائه دهد، اعمال شود، هرکدام که زودتر باشد.

5- تمامی‌دولتها، مشروط به اینکه موافقت قبلی شورای امنیت به صورت مورد به مورد، می‌توانند در این فعالیت‌ها مشارکت داشته و اجازه آن را صادر کنند: عرضه، فروش و یا انتقال مستقیم یا غیرمستقیم، هرگونه تانک جنگی، خودروهای رزمی‌زرهی، سامانه‌های توپخانه‌ای سنگین، هواپیماهای رزمی، بالگردهای تهاجمی، ناوهای جنگی، موشک‌ها و یا سامانه‌های موشکی، آنگونه که درنظام ثبت سلاح‌های متعارف ملل متحد تعریف شده است، یا مواد مرتبطه، شامل قطعات یدکی،از داخل و یا از طریق قلمروهای تحت حاکمیتی‌شان، و یا توسط اتباع آنها و یا افراد تحت حاکمیت آنها، یا با استفاده از هواپیماها و یا کشتی‌های حامل پرچم‌های آنها، اعم از اینکه از قلمروشان نشأت گرفته یا خیر، به ایران، یا برای استفاده در داخل ایران و یا در جهت منافع ایران، و ارائه آموزش فنی، منابع یا خدمات مالی، مشاوره، دیگر خدمات یا کمک‌های مرتبط با تأمین، فروش، انتقال، تولید، نگهداری و یا استفاده از سلاح‌ها و تجهیزات مرتبطه مشروح در این بند فرعی، به ایران توسط اتباع این دولتها و یا از داخل یا از طریق قلمروهای تحت حاکمیتشان.

این بند باید تا تاریخ 5 سال پس از «روز توافق» برجام یا تا تاریخی که آژانس گزارشی در تأیید «نتیجه‏‌گیری گسترده ‌تر» را ارائه دهد، اجرا شود، هرکدام که زودتر باشد.

6- تمام دولتها قرار است که:

الف)تدابیر ضروری را برای تضمین اینکه هرکدام از فعالیت‌های مشروح در بندهای 2، 4، و 5 که در قلمروهای تحت حاکمیتشان اتفاق می‌افتد، و یا دربردارنده اتباع آنها و یا افراد تحت حاکمیت آنها است، یا با استفاده از هواپیماها و یا کشتی‌های تحت پرچم‌ آنها صورت می‌گیرد، تنها مطابق با ضوابط مربوطه‏ آن بندها باشد، و همچنین تضمین جلوگیری و منع هرگونه فعالیت مغایر با این مفاد، تا مدت ده سال پس از «روز توافق» برجام یا تا زمانی که آژانس گزارشی در تأیید «نتیجه‌‌گیری گسترده‌تر» ارائه دهد؛ بسته به اینکه کدام زودتر اتفاق افتد، اتخاذ نمایند.

ب) جز در حالتی که شورای امنیت از قبل و به صورت مورد به مورد تصمیم دیگری اتخاذ کرده باشد، تدابیر لازم را جهت جلوگیری از عرضه، فروش یا انتقال تسلیحات یا تجهیزات مرتبط از خاک ایران، توسط اتباع یا کشتی‌ها و هواپیماهای تحت پرچم خود به عمل آورند. صرفنظر از اینکه مبدأ آنها قلمرو ایران باشد یا خیر، تا پنج سال بعد از «روز توافق» برجام یا تا تاریخ ارائه گزارشی در تأیید «نتیجه‌گیری گسترده‌‏تر» توسط آژانس، هرکدام که زودتر باشد.

ج)به مدت هشت سال بعد از «روز توافق» برجام یا تا تاریخ ارائه گزارشیدر تأیید«نتیجه‏‌گیری گسترده‏‌تر» توسط آژانس، هر‌کدام که زودتر باشد، به مسدودکردن وجوه، سایر دارایی‌های مالی و منابع اقتصادی که در روز توافق برجام در قلمرو آنها بوده و همچنین وجوه و سایر دارایی‌های مالی و منابع اقتصادی که در هر زمان بعد از آن به قلمرو آنها وارد می‌شود، و مالکیت یا کنترل آنها از آنِ افراد و موسساتی باشد که نامشان تا زمان تصویب قطعنامه جدید در فهرستِ تهیه و نگهداری شده توسط «کمیته»‌ای که وفق قطعنامه شماره 1737 (2006) تاسیس شده قرار داشته باشد، ادامه دهند، به استثنای افراد و موسساتی که در اینجا در الحاقیه 1 مشخص شده‌اند، یا آنها که شورای امنیت ممکن است نام آنها را از فهرست مذکور خارج کند، و دارایی‌های افراد و موسسات دیگری را که ممکن است شورای امنیت آنها را در فهرست با شرایط زیر قرار دهد مسدود کنند: داشتن همکاری یا ارتباط مستقیم، یا حمایت از فعالیت‌های حساس هسته‌ای ایران به لحاظ اشاعه‌ای، که در تعارض با تعهدات این دولتوفق برجام باشد، یا ساخت سیستم‌های حمل سلاح هسته‌ای از جمله از طریق مشارکت در تهیه اقلام، کالاها، تجهیزات، مواد ممنوعه مشخص شده در این بیانیه؛ کمک به افراد و موسسات تحت تحریم برای دور زدن یا انجام اعمال متعارض با برجام یا قطعنامه جدید؛ یا عمل به نمایندگی یا به دستور افراد یا موسسات تحت تحریم؛ یا در مالیکت یا تحت کنترل بودن توسط افراد یا موسسات تحت تحریماز جمله از طریق روش‌های غیرقانونی.

د)به مدت هشت سال از «روز توافق» برجام یا تا تاریخ ارائه گزارشی توسط آژانس در تأیید«نتیجه‏‌گیری گسترده‏‌تر»،هرکدام که زودتر باشد،اطمینان حاصل کنندکه از اینکه وجوه،دارایی‌های مالی یامناب عاقتصادی توسط اتباع آنها یا هر فرد و موسسه فعال در قلمرو آنها، در اختیار افراد یا موسسات تحت تحریم قرار گرفته یا به نفع آنها مورد استفاده قرار گیرد، ممانعت شود. این شرایط برای وجوه، سایر دارایی‌های مالی یا منابع اقتصادی که دولت‌های مربوطه آنها را واجد شرایط ذیل بدانند، لازم‌الاجرا نخواهد بود:

(1) برای مخارج پایه، از جمله پرداخت هزینه مواد غذایی، اجاره یا رهن، دارو و درمان پزشکی، مالیات، هزینه بیمه و هزینه‌های خدمات عمومی‌یا صرفا برای پرداخت هزینه‏های معقول حرفه‌ای و بازپرداخت اجرت خدمات حقوقی یا هزینه‌های خدمات بر طبق قوانین دولتها، یا برای نگهداری معمول از اموال و سایر دارایی‌های مالی و منابع اقتصادی مسدود شده ضروری باشد،پس از اطلاع دولت‌ها به شورای امنیت مبنی بر قصد خود صدور مجوز، در موقع اقتضا، برای دسترسی به این وجوه، سایر دارایی‌های مالی یا منابع اقتصادی، عدم پاسخ منفی شورا ظرف پنج روز کاری بعد از دریافت اطلاعیه مزبور؛

(2) برای مخارج فوق‌العاده ضروی باشند، مشروط بر آنکه این تصمیم توسط دولت‌های مربوطه به اطلاع شورای امنیت رسیده باشد و شورا آن را تأیید کرده باشد؛

(3) برای همکاری در پروژه‌های صلح‌آمیز هسته‌ای، مطابق موارد شرح داده شده در پیوست 3 برجام ضرورت داشته باشد، مشروط بر آنکه دولت‌های مربوطه این تصمیم را به اطلاع شورای امنیت رسانده باشند و این شورا آن را تأیید کرده باشد؛

(4) موضوع یک رای یا قرار قضایی، اجرایی یا داوری باشد که در آن صورت، وجوه مورد نظر، سایر دارایی‌های مالی و منابع اقتصادی می‌تواند برای استفاده در این رای یا قرار استفاده شود، منوط به آنکه قرار یا رای مزبور مربوط به قبل از تاریخ صدور قطعنامه شماره 1737 (سال 2006) بوده، در جهت منافع یکی از افراد یا موسسات موضوع تدابیر مطرح شده در این بند نباشند و توسط دولت‌های مربوطه به اطلاع شورای امنیت رسیده باشد؛ یا

(5) برای فعالیت‌های مرتبط با موارد مطرح شده در بند2 یا هر فعالیت مورد نیازدیگر برای اجرای برجام ضروری باشد، منوط به آنکه این تصمیم توسط دولت‌های مربوطه به اطلاع شورای امنیت رسیده باشد و شورای امنیت آن را تأیید کرده باشد.

بعلاوه، این مفاد نباید مانع از این شود که یک فرد یا نهاد در لیست قرار گرفته، بدهی‌های خود را که مربوط به قراردادهای دوره قبل از در لیست قرار گرفتن آن فرد یا نهاد هستند بپردازد، مشروط بر اینکه دولتهای مربوطه معلوم کرده باشند که قرارداد مربوط به اقلام، مواد، تجهیزات، کالاها، فناوری‏ها‌، مساعدت‌، آموزش، کمک مالی، سرمایه‌گذاری، واسطه‌گری یا دیگر خدمات ممنوعه‏ ذکر شده در این بیانیه نبوده؛ پرداخت مستقیما یا به صورت غیر‌مستقیم توسط اشخاص یا نهادهای ذیل مفاد این بند دریافت نشده؛ و 10 روز پیش از صدور چنین مجوزی،اطلاع لازم از سوی دولت مربوطه به شورای امنیت مبنی بر تصمیم برای پرداخت یا دریافت چنین وجوهی یا صدور مجوز،‌، در صورت اقتضاء، برای رفع انسداد منابع، دارایی‌های مالی یا منابع اقتصادی برای این هدف.

بعلاوه، دولت‏ها می‌توانند اجازه افزوده شدن بهره یا دیگر درآمدهای متعلقه به حساب‌های مسدود‌شده وفق این بند، یا پرداخت‌های مربوط به قراردادها، موافقتنامه‌ها یا تعهداتی که پیش از تاریخی که آن‌ حساب‌ها مسدود شده‌اند، را صادر کنند، مشروط بر اینکه این بهره، دیگر درآمدها یا هزینه‌ها، همچنان مشمول این تدابیر بوده و مسدود باشند.

هـ)به مدت 5 سال از روز توافق برجام یا تا تاریخی که آژانس گزارشی موید «نتیجه ‏گیری گسترده ‏تر» را ارائه نماید، هرکدام زودتر باشد، اقدامات لازم برای پیشگیری از ورود یا عبور افراد اعلام‌شده در بند 6(الف) بالابه یا ازسرزمین شان را انجام دهند، هرچند با این تاکید که هیچ‌چیز در این بند نباید یک دولت را به ممانعت از ورود اتباع خود به سرزمینش ملزم کند. تدابیر اعمال‌شده در این بند، هرگاه شورای امنیت به صورت مورد به مورد تشخیص دهد که چنین سفرهایی به دلایل انسان‌دوستانه قابل توجیه است نبایستی اعمال شود، از جمله در خصوص تکالیف مذهبی، یا زمانی که شورای امنیت نتیجه بگیرد که یک معافیت به نحو دیگری به پیشبرد اهداف قطعنامه جدید کمک می‌کند، از جمله زمانی که بند 15 اساسنامه مطرح است؛

و) اقدامات لازم را منطبق با قطعنامه و دستورالعمل ارائه‌شده از سوی شورای امنیت در ارتباط با اقلامی‌که عرضه، فروش، انتقال یا صادرات آن‌ها در تعارض بامفاد مندرج در برجام یا این بیانیه صورت گرفته، انجام داده و در چنان اقداماتی همکاری کنند.

7- همه دولتها فراخوانده می‌شوند که اجرای کامل برجام را تسهیل کنند، از طریق بازرسی، محموله‌ها به و از ایران، در قلمرو خود از جمله بنادر و فرودگاه‌ها، منطبق با اختیارات و قوانین ملی خود و منطبق با قوانین بین‌المللی به خصوص حقوق دریاها و معاهدات بین‌المللی هوانوردی مربوطه، در صورتی که بر اساس دلایلی معقول، اعتقاد داشته باشندآن محموله‏ دربردارنده اقلامی‌است که تامین، فروش، انتقال یا صادرات آن‌ها برخلاف مفاد برجام یا این بیانیه صورت گرفته؛ و همچنین بدان فراخوانده می‌شوند که اگر مبتنی بر دلایل معقولی، اعتقاد دارند که یک کشتی حامل اقلامی‌است که عرضه، فروش، انتقال یا صادرات آن‌ها بر خلاف مفاد برجام یا این بیانیه صورت گرفته، در بازرسی‌ کشتی در آب‌های آزاد، با رضایت دولت پرچم کشتی، همکاری کنند.

چین، فرانسه، آلمان، فدراسیون روسیه، انگلستان، ایالات متحده و اتحادیه اروپایی، خاطرنشان می‌کنند که چنین درکی دارند که متعاقب تصویب قطعنامه‌ای که برجام را تائید می‌کند، شورای امنیت ترتیبات عملی برای مستقیما برعهده گرفتن وظایف مقرر در این بیانیه، از جمله نظارت و حمایت از اجرای این مفاد توسط دولتهای عضو،بررسیطرحهای مشروحه در بند2 این بیانیه، پاسخ به استعلامات دولت‏های عضو، ارائه دستورالعمل‌ و بررسی اطلاعات مربوط به اقدامات ادعایی متناقض با قطعنامه را انجام خواهد داد. بعلاوه، این دولتها پیشنهاد می‌کنند که شورای امنیت از دبیر کل بخواهد که هر 6 ماه، در مورد اجرای این مفاد گزارش دهد.

دوره زمانی مفاد این بیانیه می‌تواند توسط کمیسیون مشترکبه درخواست هریک از اعضا در نشست دو سالانه در سطح وزرا، که کمیسیون می‌تواند با اجماع، توصیه‌هایی را به شورای امنیت بدهد، مورد بازنگری قرار گیرد.