دشمنان سپاه را مقصر می دانند، مقصر همه چیز، مقصر ناکامی های پیاپی شان در ایجاد اخلال و ناامنی در کشور، مقصراصلی مرزهای امنی که شب و روزشان را برای ناامن کردنش گذاشته اند و هر بار که تلاش می کنند از مرزهای کشور ورود کنند و بلوایی پدید آورند، به سد محکم سپاه برمی خورند؛ پس عجیب نیست که جرثومه های ترور و جنایت این گونه کینه سپاه را به دل داشته باشند و برای آسیب رساندن به این شجره طیبه، همه هست و نیستشان را بگذارند.
دشمنان ملت ایران پس از سیرک ورشو، افتضاح بزرگ ربات های توییتری و افتضاح بزرگتری چون ناتوانی در خانه نشاندن مردم ایران در 22بهمن، نیاز به یک عقده گشایی برای بهبود زخم های فراوانشان داشتند و اگر چه نتوانستند در جنگ نرم ورشو و 22 بهمن پیروز شوند، روی به همان رویه پیشین و همیشگی خود یعنی جرم و جنایت و آدم کشی آوردند و به خیال خامشان بالاخره توانستند یک ضربه اساسی به جمهوری اسلامی بزنند؛ حال اینکه شهادت پاسداران، برای ملت شهید پرور ایران اتفاق عجیب و بهت آوری نیست؛ چرا که پاسداران، شهادت را رسیدن به اعلی علّیّین و نقطه پایان تعهد کاری خود می دانند و تجربه تاریخی انقلاب اسلامی نیز اثبات کرده است، از خون پاک هر پاسدار شجره تنومندی برای ایستادگی در برابر طوفان های سهمگین دشمنان خواهد رویید.
هدف اصلی جنایت اخیر، انتقام از ملت حماسه ساز و خالق 22 بهمن پرشور در چهلمین سالگی انقلاب بود. دشمن برنامه ریزی بسیاری برای دلزده شدن مردم از انقلاب اسلامی در چله خود کرده بود و خواب های خوشی برای شکستن ابهت انقلاب اسلامی پس از 22 بهمن دیده بود که این رویا فقط در عرض چند ساعت و با حضور بی نظیر مردم در تمامی شهرها و بسیاری از روستاهای کشور تبدیل به کابوسی وحشتناک شد. در چنین شرایطی دشمن زخم دیده از مردم برای ترمیم آلام ناشی از ناکامی بزرگ اخیر، روی به جنون آورده و با جنایت اخیر، دل سنگ خود را آرام ساخت.
در واقع دشمنان سپاه را مهمترین دلیل حضور شورآفرین ملت در 22 بهمن می دانند و یکی از استوانه های نظام می پندارند که همچون سپری در برابر حملات گاه و بیگاه آنان به جمهوری اسلامی قرارگرفته است. در جنگ سخت، تهاجم فرهنگی، جنگ سایبری، فقر و محرومیت زدایی، تحریم و بسیاری از حربه های دیگر دشمنان علیه ملت ایران، سپاه پاسداران نقش ارزنده و بی بدیلی در دفاع از انقلاب ایفا نموده و در چنین شرایطی است که شکست های پی در پی دشمنان نیاز به جبران این چنینی داشت.
از سویی دیگر شیوه تکراری و نخ نما شده ترور برای توقف انقلاب اسلامی، آن هم پس از ورود این انقلاب به دهه پنجم خود هدف دیگر دشمنان از ترور اخیر بود و حقیقتاً اگر رهبر فرزانه انقلاب دشمنان را احمق می پندارند، نه از روی احساس و عملیات روانی، بلکه حقیقتی اثبات شده است. چه اینکه در طول تاریخ 40 ساله انقلاب، هر کجا دشمن روی به جنایت و خون ریزی آورده، در واقع تلاش های گسترده خود در زمین زدن نرم جمهوری اسلامی را بی ارزش ساخته؛ چرا که در منطق بنیانگذار جمهوری اسلامی، کشتن و کشته شدن در راه خدا مساوی است با پیروزی. همچنین همانگونه که دشمنان پس از ترور دانشمندان هسته ای گمان می کردند رعب و وحشت در دل دانشجویان رشته های مرتبط با این دانش خواهد افتاد؛ اما بالعکس ثمره شهادت، هجوم فوج فوج جوانان به سوی این رشته های مهم دانشگاهی بود و عدو ناخواسته سبب خیر شد.
حادثه دهشتناک جاده خاش- زاهدان آن هم در آستانه نشست ورشو، بار دیگر به جهانیان ثابت کرد که ظالم و مظلوم کیست. جمهوری اسلامی در امپراتوری رسانه ای بین المللی که توسط اصحاب قدرتمند رسانه ای یهود اداره می شود، به عنوان کشور حامی تروریسم معرفی شده و توده های مردمی کشورهای دیگر نیز در بمباران تبلیغاتی غرب، ایران را خشونت طلب و جنگ افروز می شنوند و می بینند؛ لیک حقیقت اینجاست که ایران پس از ظهور پدیده مبارک انقلاب اسلامی، بزرگترین قربانی مبارزه با تروریسم بوده است و جنگ تحمیلی، ترورهای منافقین، شهادت دانشمندان هسته ای و ترورهای گاه و بیگاه مردم و پاسداران انقلاب، تنها گوشه ای از شواهد عینی بر حق بودن و مظلومیت ایران اسلامی و ملت بزرگ ایران هستند.
