فصل مشترک همه تحلیل‌های داخلی و خارجی یک نکته مهم بوده است و آن اعتراف به این که «ایران با بقیه کشور‌ها فرق دارد».
انهدام پهپاد فوق پیشرفته گلوبال هاوک، معادلات هفته‌های اخیر در فضای سیاسی بین المللی را دستخوش تغییرات اساسی کرد. چه آن‌ها که پس از یاوه سرایی‌های متعدد امریکایی‌ها علیه جمهوری اسلامی، سودای جنگ در سر داشتند و به خیال خامشان گمان بافتن کلاهی از این نمد آماده برده بودند و چه ترسو‌های داخلی که وحشت تهدیدات اخیر مقامات امریکایی خواب و خوراک از سرشان ربوده بود، ناچار به تغییر در نگرش نسبت به جمهوری اسلامی شدند.
در طی این مدت زمان کوتاه پس از عملیات غرورآفرین سپاه علیه پهپاد متجاوز امریکایی، تحلیل‌های بسیاری در رسانه‌ها منعکس گردیده است و هر تحلیلگر از دریچه نگاه خود به این اقدام مهم و راهبردی نگریسته است؛ اما فصل مشترک همه تحلیل‌های داخلی و خارجی یک نکته مهم بوده است و آن اعتراف به این که «ایران با بقیه کشور‌ها فرق دارد».
این تفاوت را هم ژنرال‌های بازنشسته امریکایی و انگلیسی معتقدند و هم صاحب نظران رسانه‌ای بین المللی خواسته یا ناخواسته بر زبان می‌آورند که جمهوری اسلامی ایران، امروز به اندازه‌ای قدرتمند است که نه فشار اقتصادی و نه تهدید نظامی، اراده این کشور را در صیانت از مرز‌های خود سست نخواهد کرد و به نظر می‌رسید تنها بازماندگان این سنجش اراده، رئیس جمهور امریکا بوده باشد که او نیز بعد از این ضرب شست سپاه، قدرت نظامی جمهوری اسلامی را به گونه‌ای دیگر خواهد دید.
ساقط کردن گلوبال هاوک، علاوه بر ضربه سنگین نظامی به ایالات متحده، شاهدی بر این مدعا بود که ایران کنونی کشوری است که قادر است پهپاد‌های فوق پیشرفته جاسوسی و رادار گریز را به آسانی با سیستم‌های پدافندی خود سرنگون کند و عملً دولت حاکمه ایالات متحده را به این واقعیت متبادر ساخت که شکستن توان نظامی جمهوری اسلامی امری محال و غیر ممکن است.
به نظر می‌رسد واکنش اخیر جمهوری اسلامی به تجاوز هوایی امریکا، تأثیر شگرفی بر تغییر نگرش جامعه جهانی و خنثی شدن توطئه رسانه‌ای ایالات متحده علیه ایران عزیز داشته باشد. جنجال امریکا در مقصر دانستن جمهوری اسلامی ایران در ماجرای نفتکش‌های دریای عمان و متعاقب آن پروپاگاندای امپراتوری رسانه‌ای غرب علیه ایران اسلامی اگرچه حتی اروپایی‌ها را نتوانست نسبت به مقصر بودن جمهوری اسلامی متقاعد سازد؛ اما حربه اتهام زنی و هیاهوی رسانه‌ای برای اثبات جرم سال هاست که از سوی ایالات متحده دنبال می‌شود و به واسطه همین حربه نیز توانسته اند اهرم فشاری بر کشور‌های هدف وارد آورند. امریکایی‌ها تلاش داشتند تا در ماجرای نفتکش‌ها نیز به همین شیوه نخ نما شده، جمهوری اسلامی را مقصر اصلی حادثه معرفی کنند.
اما انهدام گلوبال هاوک نشان داد که جمهوری اسلامی ایران بر سر منافع ملی و امنیت سرزمینی خود، نه مراعات حال کشوری را می‌کند و نه ناتوان از سینه سپر کردن و فریاد زدن اقدام به جای نظامی خود است و ساده‌تر از آنچه متصور می‌شود، عملیات خود را به رخ دشمنانش می‌کشد، چه این که نفتکش‌های دریای عمان برای کشوری ثالث بود و پهپاد، متعلق به دشمن اصلی جمهوری اسلامی ایران - ایالات متحده-، و اگر قرار بود جمهوری اسلامی نگرانی از بابت واکنش دشمن داشته باشد، مسلماً باید امریکا را دردسرسازتر از کشور ثالث می‌دانست و دست به این اقدام نمی‌زند.
نکته جالب ماجرا اینجاست که امریکایی‌ها علی رغم‌های و هوی پیشین، چنان در بهت و حیرت از این اقدام قاطع پدافند نیروی هوافضای سپاه پاسداران انقلاب اسلامی قرار گرفته اند که ابتدا به تکذیب هدف قرار گرفته شدن پهپاد جاسوسی شان روی آوردند و زمانی که ناچار به پذیرش واقعیت شدند، دونالد ترامپ در یک واکنش مضحک و عجیب خود را به ندیدن و نشنیدن زده و مدعی شد: «حتماً این اقدام اشتباهاً و توسط یک نیروی نظامی رخ داده است!» و امروز چه کسی است که نتواند این حقیقت را بفهمد که تنها با ایستادگی و قدرت نمایی در مقابل دشمنان است که می‌توان آنان را به حضیض ذلت کشاند؟
عالی بود 
