چندی پیش بانک مرکزی برای تأمین ارز مورد نیاز زائرین اربعین حسینی اعلام آمادگی کرد و طی اطلاعیه‌ای از پرداخت ۱۰۰ یورو ارز مسافرتی برای هر زائر خبر داد. این که این میزان ارز آن هم با نرخ ارز مسافرتی که تفاوت چندان قیمتی با ارز آزاد ندارد، یکی از گلایه‌های اصلی زائرین حسینی است؛ اما سوال اصلی این است، چرا بانک مرکزی تصمیم به پرداخت یورو به زائران گرفته است؟
برخی تحلیلگران اقتصادی این اقدام را در راستای سیاست دلارزدایی دولت از اقتصاد کشور تعبیر کرده و آن را اقدامی مثبت ارزیابی می‌کنند. اما واقعیت این است که جمهوری اسلامی ایران بدلیل مراودات گسترده تجاری و مالی با کشور عراق، توانایی بسیار بالایی برای بهره گیری از پول‌های ملی دو کشور به جای ارز‌های مطرح بین المللی در مقاطعی همچون سفر زیارتی اربعین دارد.
بنابر این به نظر می‌رسد هنوز دولت در حوزه استقلال اقتصادی و کاهش اثرات تورمی ناشی از بالا و پایین شدن ارز‌های جهانی در کشور که بدلیل کاهش یا افزایش عرضه و تقاضا صورت می‌گیرد، سیاست مدون و ثابتی اتخاذ نکرده است و گرنه به جای عرضه یورو به زائران حسینی، دینار عراقی که هم کارایی بیش تری برای زائران داشته و هم پرداخت آن برای بانک مرکزی به سهولت فراهم است، عرضه می‌کرد تا هم از کاهش ذخایر ارزی کشور جلوگیری می‌شد و هم شاهد ثبات قیمتی در بازار آزاد دینار بودیم.
