صفحه نخست >>  عمومی >> پرسمان
تاریخ انتشار : ۱۷ آبان ۱۴۰۱ - ۰۵:۳۵  ، 
کد خبر : ۳۴۰۹۸۹

با توجه به وقوع اغتشاشات اخیر که پیرو فوت مهسا امینی اتفاق افتاد، در میان بسیاری از کارشناسان و مردم صحبت از این می­شود که باید به فکر ایجاد بستری برای بیان اعتراضات مردم بود. در این خصوص این سؤال مطرح می­شود که اساساً آیا با ایجاد یک بستر و طراحی سازوکاری برای برقراری اعتراض، مشکل معترضان رفع می­شود؟

برای رسیدن به پاسخ این سؤال در ابتدا باید به این نکته توجه کرد که پروسه اعتراض چند گام دارد:
گام اول فرایندی است که به ایجاد فکر اعتراض در ذهن اعتراض­کننده می­انجامد، به بیانی ساده­تر چرا یک نفر یا یک جمعیت به این نتیجه می­رسند که باید در یک موضوع یا چند موضوع دست به اعتراض بزنند؟ گام دوم اینکه آنها تصمیم می­گیرند این اعتراض را در چه قالب و  به چه شکلی بیان کنند که  شنیده شود و گام سوم، ارزیابی نتیجه حاصل از این اعتراض است.
بر این اساس خاستگاه اعتراضات همان گام اول است؛ یعنی اگر مسئله­ای برای اعتراض نباشد، طبیعتاً مراحل بعد هم به وجود نخواهد آمد. این بدین معنی است که هر اندازه نظام­های سیاسی برنامه­ای روتین و منظم داشته باشند و بتوانند درخواست­ها و دغدغه­های مردم را شناسایی کنند و بدان پاسخ دهند، اعتراض­ها کمتر خواهد بود و عکس این هم صادق است. وقتی سیستم دچار اشکال و خطا در کارکرد باشد و نتواند مسائل را قبل­تر شناسایی و برای حل آن اقدام کند، با انبوه اعتراضات مواجه خواهد شد. بنابراین بهترین راهکار، شناسایی و درمان مسائل قبل از وقوع اعتراض است.

نظرات بینندگان
ارسال خبرنامه
برای عضویت در خبرنامه سایت ایمیل خود را وارد نمایید.
نشریات