وقایع اخیر در کشور، خارج از برنامه‌ریزی بیگانگان برای کانالیزه کردن مطالبات به حق مردمی، یک زنگ‌خطر و هشدار جدی برای نخبگان سیاسی بود و حاوی این مطلب بود که آنها باید سیاست ‌ورزی را در حل مشکلات مردم تجربه کنند و نه در اتهام‌زنی به یکدیگر و سرگرم شدن به کارهایی که حاصلی در بر نخواهد داشت.

در ریشه یابی علت این اعتراضات و عوامل دخیل در آن، چالشهای اقتصادی موجود درکشور را می توان ابتدایی ترین دلیل این موضوع دانست. مسائل و مشکلات اقتصادی موجود درکشور را می توان با دو سطح تحلیل(عوامل زمینه ساز و عوامل شتاب دهنده) مورد بررسی قرار داد.

در شرایطی که دولت با خواسته های مشروع معترضین همدلی می کند، بسیار ضروری است که معترضین نیز رفتار مدنی پیشه کنند و از راه حل های منطقی و کم هزینه پیروی نمایند. افزایش خشونت و درگیری ها یک بازی با حاصل جمع صفر است که منفعت آن را فقط رسانه های بیگانه می برند.

در میان مفاهیم مختلف جامعه‌شناسی سیاسی، تنها مفهومِ «شورش» است که قابلیت توضیح‌دهندگی و تبیین‌کنندگی این اعتراض‌ها را دارد؛ زیرا این اعتراض‌ها نه دارای رهبری مشخص و واحد است، نه دارای ایدئولوژی بسیج‌گر و انقلابی است و نه از حمایت قاطع مردمی برخوردار است. این اعتراض‌ها بیشتر به شورش‌های مدنی شباهت دارند، نه قیام یا انقلاب.

من ان‌شاءاللّه حرفهایی دارم راجع به این قضایای این چند روز، با مردم عزیزمان حرف دارم من حرف خواهم زد ان‌شاءاللّه در وقت خودش. یعنی دشمنی به جای خود باقیست. آن چیزی که میتواند جلو اعمال دشمنی را بگیرد، روح شجاعت و روح فداکاری و روح ایمان است که نمونه‌ی کاملش این بچه‌های شما بودند، این جوان‌های شما بودند و من اظهار ارادتم به خانواده‌ی شهدا یک اظهار ارادت واقعی است.

عناصر موجده انقلاب اسلامی همان عناصر ماندگارساز انقلاب نیز هستند که تمامی آنها را در حماسه‌هایی چون 9 دی می‌توان مشاهده کرد. عناصری چون؛ خدامحوری، ولایت مداری، دفاع از حق، غیرت دینی، حمیت ملی، انسجام اجتماعی و بصیرت سیاسی که حفظ و تقویت آنها وظیفه شرعی و ملی همگان است.

مشارکت بالای مردم چه در تهران و چه در تمام استان های کشور نشان داد که مردم خود پای اداره کشور ایستاده اند و جایی که بسیاری از خواص نتوانستند وظیفه خود را به خوبی انجام دهند این مردم بودند که به ندای رهبر خویش لبیک گفتند و با حضور در میدان، توسعه سیاسی مبتنی بر بصیرت مردمی را رقم زدند.

طرد یک جریان یا برخی شخصیت های سیاسی، نباید منجر به فراموشی شعارها و ارزش هایی شود که زمانی آن جریان سیاسی داعیه پیشبرد آنها را داشت. یکسان پنداری شعارها با جریانات سیاسی سبب می شود سرمایه های فکری و فرهنگی کشور در معرض تحولات روزمره سیاسی، مورد فراموشی قرار گیرند و هر روز خزانه فرهنگی کشور تهی تر از قبل گردد.

موضوعی که همواره در خصوص پرونده مفسدان اقتصادی در سطح مطبوعات کشور مطرح می شود، سیاسی کاری احزاب و جریانات سیاسی است. خصوصا در سال های اخیر هر زمانی قوه قضائیه فردی را به دلیل فساد اقتصادی دستگیر کرده است، جریان سیاسی حامی او به طرفداری از فاسد اقتصادی به قوه قضائیه حمله کرده است.