سال پیش یک روز مانده به اربعین حسینی، جمعه روزی، کنار جاده خاکی پر نخل «طریق العلماء» جایی که فرات با ما هم‌مسیر می‌شد، وضو گرفتم و در گرمای ظهر جمعه و نسیم گرمی که می‌وزید، با چند تن از همراهان، نماز خواندیم. لحظه قبل‌ترش، قبل از وضو گرفتن با آب فرات، به ذهنم رسید چند صد سال قبل از من، شاید یکی از بزرگان سادات، گریزان از جور بن‌العباس، وقتی در کوه‌ها و روستا‌های طبرستان خانه گزید، زن گرفت و بچه‌دار شد، احتمالاً تا مدت‌ها بعد حسرت دیدار کربلا، نجف، کاظمین و مدینه و خانه‌های اجدادی را با خود به گور برد، چه رسد به اینکه بتواند در شریعۀ فرات وضو بگیرد و کنارش نماز بخواند و پیاده با عزت و احترام راهی کربلا شود...

رهبر معظم انقلاب اسلامی/ شهادت مظلومانه یازدهمین پیشوای شیعیان جهان حضرت امام حسن عسکری علیه السلام را به پیشگاه فرزند غائب‌شان امام عصر حضرت مهدی صاحب‌الزمان عجل الله تعالی ظهوره و به عاشقان و شیفتگان اهل بیت عصمت و طهارت تسلیت می‌گوییم.

حجه‌الاسلام محمدتقی

از دیرباز هدیه دادن به سفرا، نمایندگان و اتباع کشور‌های دیگر از سنت‌های معمول در سطح جهان بوده است. در ایران نیز از روزگاران باستان، از طرف سلاطین و حکام به نمایندگان کشور‌های دیگر، به ویژه آنهایی که نماینده رسمی برای عقد معاهدات تجاری یا صلح بودند یا آنهایی که از منظر اجتماعی و سیاسی جایگاه والایی داشتند، هدایایی اهدا می‌شد.

حنیف غفاری/ دکترای روابط بین‌الملل/ اعتراضات در اراضی اشغالی به شکل بی‌سابقه‌ای علیه «نتانیاهو» و کابینه‌اش گسترش پیدا کرده و اختلافات نخست‌وزیر و وزیر جنگ رژیم کودک‌کش صهیونیستی بر سر محور‌های «فیلادلفیا» و «نتساریم» به نقطه اوج خود رسیده است.

دکتر مهدی سعیدی/ جریان شناس سیاسی/ این روز‌ها کلیدواژه «وفاق» به یکی از پربسامدترین واژه‌های سیاسی کشور بدل شده است. رئیس‌جمهور منتخب مردم با انتخاب عنوان «دولت وفاق» تلاش کرده است خود را فراتر از جناح‌بندی‌های موسوم سیاسی کشور نشان دهد...

شهید خبرنگار «مجید جباری شهیر» متولد سال ۱۳۳۹ در تبریز به صورت تخصصی در موضوع دفاع مقدس و در زمان دفاع مقدس تولید برنامه داشت و او را به عنوان خبرنگار لشکر ۳۱ عاشورا می‌شناسند....

ماشاءالله خان زنگ را زده نزده وارد خانه شد و به همسرش گفت: «یاالله ساک و وسایل را جمع و جور کن که رفتنی هستیم.» ملیحه خانم نمی‌دانست که ماشاءالله خان چه می‌گوید!

در شهریور ۱۳۴۶ و در ماه مبارک رمضان، شهر شیراز شاهد نمایش‌ها و صحنه‌های وقیحی بود که حکومت شاه از آن به «جشن هنر» یاد کرده و هزینه‌های سنگینی را صرف اجرای آن می‌کرد.