احمد نذر امام هشتم، حضرت علی‌بن‌موسی‌الرضا (ع) بود. مادرم چهار پسر به دنیا آورد؛ ولی هیچ کدام زنده نماندند تا اینکه دست به دامن امام هشتم شد و امام رضا (ع)، احمد را به ما هدیه کرد. این بار احمد ماندنی شد؛ احمد به قدری زیبا بود که مثال‌زدنی نبود، مادرم می‌ترسید بچه را بیرون بیاورد تا از چشم زخم در امان باشد. تا ۷ سال مادرم به احترام امام رضا (ع) لباس مشکی به تن احمد می‌کرد و وقتی احمد را به سلمانی برای اصلاح می‌برد، مو‌های زیبا و طلایی سرش را جمع می‌کرد...

دکتر موسی حقانی/ رئیس مؤسسه مطالعات تاریخ معاصر

مروری بر تحمیل فرهنگی استعمارگران/ در طول پنج قرن گذشته، معضلات فرهنگی ناشی از حاکمیت استعمار در مستعمرات، کمتر از دیگر معضلات نبوده و شاید جبران‌ناپذیرترین آن نیز باشد. آنجا که فرهنگ و تمدن از دست برود، دیگر احیاشدنی نخواهد بود! یکی از مهم‌ترین میراث استعمار، تغییر در فرهنگ و روان‌شناسی اجتماعی کشور‌های مستعمره بوده است. فرهنگ و روان‌شناسی اجتماعی‌ای که یک قوم یا یک ملّت تحت سلطه، در اثر تداوم سلطه قدرت‌های بیگانه بر حیات اجتماعی، اقتصادی و سیاسی خود پیدا می‌کند...

دکتر غلامرضا کریمی، کارشناس و مدرس علوم سیاسی

در گرم‌ترین ایام چند سال اخیر، عزاداری محرم با شور و حرارت در سراسر جهان و به ویژه ایران اسلامی برگزار شد. هیاهوی حسینی امسال مثل همیشه جدای از آنچه رخ داد، پیام‌هایی هم برای دوست و دشمن داشت. ۱ـ میلیون‌ها تکیه و هیئت خرد و کلان از روضه‌های خانگی یا هیئت‌های بزرگ برگزار شد که محتوا و قالب آن‌ها مبتنی بر استاندارد‌های جمهوری اسلامی بود و سال‌های سال رهبر معظم آن‌ها را توصیه کرده بودند.

زهرا عبدی/ بی‌بی بهار راه می‌رفت و زیر لب گله و شکوه می‌کرد. سنجاقی را زیر روسری آبی‌اش زد، چادرش را دور کمرش بست. ردّ نگاهش کشیده شد به دیگ بزرگ روحی که روی اجاق حیاط بود. خدیجه گفت: «بی‌بی اینقدر حرص نخور. هر سال نذر کردی درست شد.» ـ اما این بار خیلی دیر شده. خدیجه گندم‌ها را توی سینی پاک کرد و آشغال‌هایش را گرفت. دوتا چایی توی استکان کمر باریکی ریخت، به بی‌بی بهار تعارف کرد. بی‌بی بهار، دست خدیجه را پس زد، نگرانی توی چشم‌هایش موج می‌زد‌....

آهی کشید و گفت: «باخدا و نماز شب‌خوان بود و روضه و زیارت جمکران او سر جایش بود.» این نخستین جمله مادر درباره فرزند شهیدش بود. نفسش را که دوباره چاق کرد، گفت: «در عملیات کربلای۴ از طرف ما عقب‌نشینی شد و محمدرضا دوباره از ناحیه شکم مجروح شد. صبح که رفته بودند جسد او را عقب بیاورند، دیده بودند که نیست و عراقی‌ها او را برده‌اند.»

حجت‌الاسلام موسی غضنفرآبادی رئیس کمیسیون حقوقی و قضایی مجلس

مروری بر شخصیت دیکتاتور اول رژیم فاسد پهلوی/ شاه بی‌شخصیت پهلوی آنقدر بی‌لیاقت و ناشایست بود که هر کس او را می‌دید، از اینکه چنین شخصیتی بر سرزمین بزرگی، چون ایران حکمرانی می‌کند، تعجب می‌کرد و بر احوالات این ملت می‌گریست. این وضعیت بیش از هر چیز بیگانگانی را که به بهانه‌ای به ایران می‌آمدند، شگفت‌زده می‌کرد.