چه کسي بايستي بيايد وسط ميدان و سينه سپر کند و مانع بشود از گمراهي جوانان؟ چه کسي بايد مانع بشود از اقدام دشمن براي انحراف ذهن جوانان؟ به عهده‌ي چه کسي است اين کار؟ جامعه‌ي علمي و مذهبي، يعني روحانيت، اوّلين وظيفه‌اش اين است؛ مهم‌ترين وظيفه‌اش اين است.

جهان اسلام، اعم از دولتها و ملّتهاي مسلمان بايد حاکمان سعودي را بشناسند و واقعيت هتّاک و بي‌ايمان و وابسته و مادّي آنان را بدرستي درک کنند؛ بايد به‌خاطر جناياتي که در گستره‌ي جهان اسلام به بار آورده‌اند، گريبان آنها را رها نکنند؛ بايد به‌خاطر رفتار ظالمانه‌ي آنان با ضيوف الرّحمان، فکري اساسي براي مديريت حرمين شريفين و مسئله‌ي حج بکنند. کوتاهي در اين وظيفه، آينده‌ي امّت اسلامي را با مشکلات بزرگ‌تري مواجه خواهد ساخت.

دو قرائت غلط در رابطه با انقلابي گري وجود دارد؛ يکي قرائت تاريخي از انقلاب است که برخي سياست مداران شاخص معتقدند فقط کساني انقلابي هستند که در انقلاب سال 57 به بلوغ سني رسيده بودند... و قرائت ديگر از مفهوم انقلابي گري، ناظر بر تلقي خشونت است و تصور مي شود کسي انقلابي است، که فردي خشن است.

اهميت گفتمان سازي از آن جهت است که اگر مي‌خواهيم يک خواسته‌اي تحقّق پيدا کند، قدم اوّل اين است که اين خواسته را به‌صورت يک گفتمان پذيرفته شده در بياوريم. به واقع اگر تفکري به صورت گفتمان در آمد، اجراي آن ديگر کار دشواري نيست. گفتمان يعني يك مفهوم و يك معرفت در برهه‌اي از زمان در يك جامعه همه‌گير بشود. از اين منظر گفتمان يک جامعه مثل هواست، همه تنفسش مي‌کنند؛ چه بدانند، چه ندانند؛ چه بخواهند، چه نخواهند.

درگير حواشي هم نشويد؛ چون اين ماه‌هايي که در پيش داريم، ماه‌هايي است که بتدريج با چالشهاي انتخاباتي همراه ميشود؛ يعني همين‌طور تبليغات انتخاباتي، حرفهاي انتخاباتي، مسائل سياسي [پيش مي‌آيد]؛ مخالفين يک چيز ميگويند، موافقين يک چيز ميگويند؛ اينها نبايد شما را مشغول کند، يعني اصلاً توجّه به اين مسائل نکنيد، کار خودتان را بکنيد. بهترين تبليغ براي دولتي که در رأس کار است، عمل او است.

در شرايطي که همه کارشناسان و تحليلگران از زواياي مختلف مشغول تحليل و واکاوي متن برجام بودند، رهبر معظم انقلاب از دريچه ديگري به اين رويداد نگريسته و نگراني خود در اين باره را در بيانات مختلف ابراز داشتند. معظم له برخلاف کارشناسان و تحليل گران، تمرکز ارزيابي و تحليل خودشان را به رمزگشايي سناريوي آمريکا پس از برجام قرار داده و در اين راستا همه اذهان را به نفوذ دشمن از طريق برجام متوجه کرده اند

از آن زماني که رهبري در دانشگاه امام حسين(ع) به پاسداران انقلاب اسلامي فرمان جهاد کبير را داد بايد انديشه کرد نحوه برخورد ما با اين فرمان چگونه بوده است و چه مقدار براي تجهيز خود تلاش کرده‌ايم. اگر براي جهاد نظامي تلاش براي آموزش نظامي انجام مي‌شود در جهاد کبير نيز بايد روشهاي استدلال و برهان آوري و نيز تعميق بخشي به شعارهاي انقلاب آموزش داده شود و تعليم اين مهم نيز بايد توسط افراد آگاه و بصير و فرهيخته انجام گيرد.

معناي سياست فقط اين نيست که انسان طرف‌دار زيد و مخالف عمرو باشد يا بعکس؛ سياست يعني نگاه به حرکت عمومي جامعه که کدام طرف داريم ميرويم؛ آيا به سمت هدفها داريم حرکت ميکنيم يا زاويه گرفته‌ايم و داريم از هدفها دور ميشويم؟ معناي واقعي سياست اين است. آن‌وقت در خلال اين نگاه، تکليف آدمها و اشخاص و گروه‌ها و احزاب و جريانها روشن ميشود که آيا داريم به سمت عدالت اجتماعي ميرويم؟ آيا داريم به سمت استقلال واقعي ديني ميرويم؟

جهادکبير نسخه‌اي است که عمل به آن سبب مي‌شود که نه تنها در هاضمه سيري‌ناپذير استکبار هضم و ادغام نشويم، بلکه با حفظ ويژگي‌ها و جهت‌گيري‌هاي انقلابي، مرزهاي خود را با رأس استکبار و ايادي آن حفظ کنيم. به بيان ديگر، اگر قرار است که خطوط فاصل ما با دشمن حفظ شود، بايد بر اصول و شاخص‌هاي انقلابي‌گري پافشاري کنيم و جهادکبير در برابر استکبار را سرلوحه سياست‌ها و اقدامات خود قرار دهيم.

شش ماه هم از امضاي برجام ميگذرد، هيچ تأثير محسوس و ملموسي هم در وضع معيشت مردم به وجود نيامده است؛ [درحالي‌که] خب، برجام اصلاً براي برداشتن تحريمها بود؛ براي اينکه تحريمهاي ظالمانه برداشته بشود. مگر غير از اين است؟ خب برداشته نشده؛ حالا ميگويند بتدريج، يواش يواش دارد درست ميشود! مگر بحث سرِ يواش يواش بود؟

اقتصاد مقاومتي اگرچنانچه به معناي واقعي کلمه - همان‌طور که گفته شده و خواسته شده- اجرائي بشود و اقدام‌و عمل بشود، هم عزّت ملّي را تأمين مي‌کند، هم نيازهاي کشور را تأمين مي‌کند؛ چون متّکي است به ظرفيت‌هاي داخلي، به امکانات داخلي، به توليد داخلي

ما آسيب‌هاي ناشي از فقر را شناخته‌ايم، روي آنها برنامه‌ريزي ميکنيم، درباره‌ي آنها جلسه ميگذاريم، امّا آسيب‌هاي ناشي از مستي اشرافي‌گري را کأنّه درست نمي‌شناسيم؛ وقتي اشرافي‌گري، اسراف، و تجمّل در جامعه وجود داشته باشد و ترويج بشود، اين قضايا به دنبالش پيش مي‌آيد و به وجود مي‌آيد و همه دنبال اين هستند که يک طعمه‌اي به دست بياورند و خودشان را از آن سير کنند، شکمها را از اين مالهاي حرام پُر کنند.