اشاره: از‌آنجا‌که استفاده درست کلماتی که بار معنایی خاصی بر آنها مترتب است، برای توضیح و تفسیر پدید‌های سیاسی بسیار مهم است، این نوشتار درصدد تعریف و تبیین اصطلاح و نقش ایدئولوژی سیاسی در توسعه سیاسی و اجتماعی واقعی و پایدار است تا به تبع آن، بتواند یکی از آسیب‌های جدی نظام مردم‌سالاری در کشور را که منجر به بی‌توجهی به شاخص‌های مهم حکمرانی مطلوب مانند مسئولیت‌پذیری و پاسخ‌گویی در مقابل اختیار اخذ‌شده از سوی مدیر منتخب یا حزب حاکم است، شناسایی و راه‌حلی برای این چالش ارائه کند.

مقدمه: برنامه دولت روحانی نه دموکراتیزاسیون که نرمالیزاسیون است. سعید حجاریان؛ چهره‌ای که به واسطه آثارش در دهه70 و 80 به تئوریسین جریان اصلاحات شهرت پیدا کرده است، 2 سال پیش مقاله‌ای در تحلیل حرکت دولت روحانی نوشت و در آن هدف دولت روحانی را بازگرداندن عرصه عمومی کشور به شرایط غیراستثنایی و نرمال کردن فضا دانست. حجاریان همچنین در مقاله خود تاکید کرده بود که عادی‌سازی نام دیگری برای دموکراتیزاسیون نیست. نرمالیزاسیون شرط لازم دولت دموکرات است، اما شرط کافی نیست. حجاریان همچنین تاکید کرده بود: پروژه روحانی نرمالیزه کردن است اما اصلاح‌طلبی نیست. بعد از گذشت تقریبا 2سال از انتشار این مقاله، حجاریان انتخابات 29 اردیبهشت را که به پیروزی روحانی منجر شد، تحلیل کرد. او در یادداشتی در ایلنا ضمن تحلیل سبد آرای جریان‌های سیاسی، به مقاله دو سال گذشته خود اشاره می‌کند که روحانی باید در مسیر نرمالیزاسیون گام بردارد و از ورود به فضای شعاری و درگیری با نهادهای صاحب قدرت پرهیز کند. یادداشت حجاریان در ادامه می‌آید: