حسن آقا، سنگ صبور همرزمان به‌ویژه جانبازان و آزادگان بود. انگار شده بود ملجأ و پشت و پناهشان و به‌نوعی با آنها زندگی می‌کرد. پای حرف‌هایشان می‌نشست و به مشکلاتشان رسیدگی می‌کرد.