آنچه در «شبي كه ماه كامل شد» مي‌بينيم، بر اساس داستاني واقعي نوشته شده است. دختري معصوم از خانواده‌اي بسيار معمولي در جنوب شهر تهران در سفري به سيستان و بلوچستان، اتفاقي با پسري به نام عبدالحميد آشنا مي‌شود و در نهايت با وجود اختلافات فرهنگي و مخالفت مادر، با اصرار عبدالحميد، با هم ازدواج مي‌كنند.

چگونه 70 درصد كتاب‌هاي كودك ما در حالي كه كشورمان خالي از نويسندگان متبحر و خلاق نيست، از فرهنگ كشورهاي ديگر مي‌گويد؟ آيا توان اين نويسندگان جوان از نويسندگان دهه 60 و 70 كمتر است يا اين مسئولان و اقتصاد و بازار و تجارت است كه اجازه فعاليت و رشد و شكوفايي به اين جوانان و نويسندگان را نمي‌دهد و براي اين حوزه تصميم‌گيري مي‌كند؟

نمی‌توانیم به طور قاطع بگوییم مقاومت ما طی این سال‌ها دستاوردهایی داشته یا نداشته است. در برخی مواقع بیشتر داشته و متأسفانه در برخی مواقع نداشته است. در مقاومت سیاسی بد نبوده‌ایم؛ چون استقلال خود را حفظ کرده‌ایم. اما در مقاومت فرهنگی نهادهای فرهنگی گام‌های عملی برنداشته‌اند که امروز این مقاومت در حد قابل توجهی باشد.

اکنون دکتر بطحائی مسئولیتی در وزارت آموزش و پرورش ندارد و همچون باقی وزرای مستعفی دولت هیچ مسئولیتی نسبت به اقدامات انجام شده در دوره وزارتش بر این وزارتخانه ندارد و همانگونه که سابقه تاریخی نشان می‌دهد، وی نیز همچون وزاری پیشین صنعت، راه و شهرسازی و ... از تمامی اتفاقات دوران وزارتش تبرئه است.

در‭ ‬بسياري‭ ‬از‭ ‬سريال‌ها‭ ‬حتي‭ ‬تيتراژ‭ ‬آن‭ ‬با‭ ‬جذابيت‭ ‬خود‭ ‬سريال‭ ‬رقابت‭ ‬مي‌كرد‭ ‬و‭ ‬اتفاقاً‭ ‬در‭ ‬اين‭ ‬رقابت‭ ‬هم‭ ‬جا‭ ‬نمي‌ماند،‭ ‬‮«‬روزگار‭ ‬جواني‮»‬‭ ‬و‭ ‬‮«‬زير‭ ‬آسمان‭ ‬شهر‮»‬‭ ‬را‭ ‬به‭ ‬خوبي‭ ‬به‭ ‬ياد‭ ‬داريم،‭ ‬دو‭ ‬سريال‭ ‬پرطرفدار‭ ‬در‭ ‬زمان‭ ‬خود‭ ‬كه‭ ‬سريال‭ ‬تمام‭ ‬شد؛‭ ‬اما‭ ‬تيتراژشان‭ ‬تا‭ ‬سال‌ها‭ ‬بر‭ ‬سر‭ ‬زبان‭ ‬مردم‭ ‬زمزمه‭ ‬مي‌شد‭. ‬

انسان‭ ‬اگر‭ ‬بداند‭ ‬در‭ ‬گناه‭ ‬چه‭ ‬نكبت‌هايي‭ ‬وجود‭ ‬دارد‭ ‬و‭ ‬درهاي‭ ‬عذاب‭ ‬برايش‭ ‬باز‭ ‬مي‌شود،‭ ‬دنبال‭ ‬گناه‭ ‬نمي‌رود. پس‭ ‬در‭ ‬هر‭ ‬گناهي‭ ‬چهار‭ ‬نوع‭ ‬معرفت‭ ‬نداشتن‭ ‬وجود‭ ‬دارد

اینها همان چیزهایی است که انسان مسلمان و غیر مسلمان و مسیحی و غیر مسیحی و بی‌دین و با دین و همه را مجذوب میکند: «شجاعت»، «رحم»؛ آن انسانی که در میدان جنگ آن‌جور میجنگد، وقتی سروکارش با یک خانواده‌ی یتیم‌دار می‌افتد، آن‌جور با یتیمان همراهی میکند، خم میشود، بچّه یتیم‌ها را بازی میدهد، روی دوش خودش سوار میکند؛ اینها اصلاً همان چیزهایی است که ربطی به این ندارد که ما متدیّن باشیم و به چه دینی متدیّن باشیم تا اینها را احترام کنیم؛ هر انسانی در مقابل این عظمت وقتی قرار میگیرد احساس خضوع و تعظیم میکند.

بنده بیش از 20 سال است که در شورا بوده‌ام. تمامی رؤسای جمهوری قبلی شأن شورا را حفظ می‌کردند؛ اما در زمان حاضر چنین نیست. دکترروحانی هر مصوبه شورا را که نپسندند، ابلاغ نمی‌کنند. این در حالی است که این شورا به فرمان مرجعی بالاتر از رییس‌جمهوری تشکیل شده و حفظ حرمت آن و اجرای مصوباتش ضروری است.

آقای روحانی یک اخلاقی دارد و تا به حال نشده که یک بار جلسه را بر عهده نائب رئیس (چه اول چه دوم) بگذارد. حتی من در یک جلسه اعتراض کردم که وقتی شما گرفتارید جلسه را بر عهده نائب رئیس بگذارید و ما نیز قبول می‌کنیم که هر چیز در جلسه تصویب شد شما بازنگری بکنید و اگر دلتان خواست مصوب کنید.