نگاهی به چالش‌های قومی صد ساله اخیر، به ‌ویژه بعد از تحولات مشروطه‌خواهی و جنگ جهانی دوم نشان می‌دهد که گرایش‌های قومی در ایران، مورد توجه قدرت‌های خارجی و ابزار اعمال فشار آنان بر حکومت مرکزی بوده است.

هدف مطلوب ایالات ‌متحدۀ آمریکا، انگلیس و رژیم غاصب صهیونیستی از گسترش واگرایی‌های قومی - فرقه‌ای، تضعیف اقتدار و مشروعیت سیاسی – ایدئولوژیک حاکمیت، افزایش ناامنی در داخل و جلوگیری از شکل‌گیری یک نظام امنیت دسته‌جمعی توسط کشورهای عربی- اسلامی خاورمیانه است.

با این شیوه مبارزه، ابتکار عمل همیشه در دست جمهوری اسلامی خواهد بود و دشمنان قسم خورده اسلام قبل از این که کشور ایران را تهدید کنند، ابتدا باید از سد محکم جبهه مقاومت عبور کنند.

«جنگ جمعیتی» یکی از اهرم‌های مهم و جدی دشمنان جهت کنترل جمعیت سایر کشورها مخصوصاً کشورهای جهان سوم و رو به پیشرفت است تا از طریق آن، ضمن کاستن از قدرت اثرگذار نیروی انسانی، جهت سیطره بر جهان، اقدامات بعدی را اعمال نمایند. «جنگ جمعیتی» در دو روش «سخت» و «نرم» پیگیری می‌شود که در روش «سخت» جنگ افروزی و کشتار رسمی و آشکار مورد نظر است، مانند آنچه که در سوریه، عراق، افغانستان، پاکستان، مصر و… صورت می‌گیرد، اما روش «نرم» آن به شدت پیچیده، آرام، نرم، بی سر و صدا و البته کشنده‌تر است.