اشاره: در پاسخ به این سوال که چه فرض‌ها و پیش‌شرط‌‌‌هایی برای توسعه درون‌زا وجود دارد، مباحث فراوانی مطرح شده است، از پژوهشگران تا اساتید دانشگاه در این‌باره مباحثی را مطرح کرده‌‌‌‌اند، بحثی که در این میان وجود دارد این است که بر اساس اصول و استانداردهای قانون اساسی و گفتمان انقلاب اسلامی چه فرض‌ها و پیش‌شرط‌‌‌هایی برای توسعه درون‌زا وجود دارد. در این یادداشت تلاش خواهیم داشت به نکاتی درباره مسأله توسعه درون‌زا یا «پیشرفت درون‌زا» اشاره داشته باشیم. در ایران مدل پیشرفت درون‌زا به عنوان الگوی مستحکمی از مناسبات اقتصادی تعریف شده است. بیان شده که این الگو بیشترین میزان همگرایی را با پتانسیل‌ها، مقدورات و محذورات داخلی کشور داشته و دارد. درباره الگوی پیشرفت درون‌زا باید به این ضرورت اشاره کرد که این الگو باید در ایران به یک الگوی منسجم تبدیل شود تا بتواند نیازهای ضرور اجتماعی و اقتصادی را تحت پوشش قرار دهد. شرح این موضوع که توسعه برون‌زا چه خطراتی برای جامعه و سیاستی شبیه به ایران دارد از یکسو و اینکه چرا باید به توسعه دیدگاهی چندبعدی داشت از دیگر سو، سبب می‌شود تمرکز بر الگوی واحدی از توسعه مورد توجه قرار گیرد، الگویی که در آن کشور دارای ظرفیت ملی برای مواجهه با پدیده توسعه‌یافتگی قرار گیرد. همچنین توجه و اهمیت دادن به این دو موضوع سبب خواهد شد مسأله مفروض انگاشته شده «اصول ثابت توسعه» مورد نقد قرار گرفته و به صورت خودکار، مدل توسعه یا پیشرفت درون‌زا، قابلیت ارائه و عرضه دیدگاه‌‌های متباین با آن را داشته باشد، لذا در این یادداشت به فرض‌ها و پیش‌شرط‌‌های توسعه درون‌زا اشاره خواهد شد و به نگاه همه‌جانبه و نه تک‌بعدی به توسعه، عدم التزام به اصول ثابت در توسعه‌یافتگی، استقلال سیاسی به عنوان معیاری برای توسعه‌یافتگی، عزت‌جویی به عنوان فاکتور پیشرفت و... به عنوان پیش‌شرط‌‌های پیشرفت درون‌زا متناسب با ظرفیت‌‌های ایران اشاره خواهد شد.