موانع تولید ریشه در مراجع مختلفی دارد، قوانین دست و پاگیر و مجلس شورای اسلامی، سطوح عالی اجرایی، سطوح میانی مدیریتی، مشکلات بین المللی و ... در این میان نقش دولت و مجلس در حل این مشکل بسیار برجسته است. مجلس باید بسیاری از قوانین را اصلاح کند و دولت نیز باید موانع تولید داخلی اعم از بروکراسی ناکارآمد، نظام مالیاتی برای صنایع تولیداتی نوپا، بیمه و ... را برطرف نماید.

اينک چرخ روزگار، ما را به پايان سال 1396 رسانده و زمانه پاسخگويي فرا رسيده است. ملت و رهبري منتظرند تا مسئولين امر پاسخ دهند که در زمين توليد ملي و اشتغال چه اقدامات حائز اهميتي انجام داده اند و تا چه اندازه اين دو مولفه مهم در اقتصاد کشور را به پيش برده اند!

افکار عمومی اکنون و در پایان سال منتظر است تا میزان پایبندی مسئولین به این شعار و همچنین میزان تلاش و گام برداشتن آنها برای تحقق این هدف مهم را ببیند. البته به نظر می‌رسد که این مسأله یک نقیصه‌ بزرگ در سیاست‌گذاری کشور بوده و اتفاقی که در برخورد با شعار سال صورت می‌گیرد، در برخی حوزه‌های دیگر نیز مشابه آن تکرار می‌شود.

رئیس جمهور محترم پاسخی قانع کننده نسبت به عملکرد و برنامه های خود برای افکار عمومی ندارد و لذا ترجیح می دهد که با فرافکنی و بحران سازی های کاذب از این مقطع عبور کند. اگر این فرض درست باشد و آن را با نگاه دین مبین اسلام به پذیرش مسئولیت ها قیاس کنیم بر اشتباه بودن این مسیر واقف می شویم؛ چرا که دین اسلام مسئولیت در حکومت دینی را فرصتی برای خدمت به خلق می داند نه فریب افکارعمومی.

به منظور تلاش هم ‌افزایانه و افزایش سرعت و کارآمدی در حل مشکلات موجود در کشور، نخبگان و جریان ‌های مختلف سیاسی باید اندکی در نوع نگاه خود به سیاست ورزی تغییر ایجاد کنند و آن را نه به عنوان کانونی برای مبارزات سیاسی و جریانی، بلکه به عنوان قوه‌ محرکه‌ ای که باید چرخ‌های فروخفته‌ اقتصاد کشور را به جریان اندازد، نگاه کنند.

منازعات کلامی نه تنها هرگز دردی از جامعه را دوا نمی کند بلکه بر زخم های مردم نمک می پاشد و در سابقه تاریخی ملت ایران نیز خاطرات تلخی از این منازعات وجود دارد. یکی از دلایل شکست مشروطیت را می توان همین دامنه دار شدن اختلافات درونی دانست که نشریات و رسانه ها آتش بیار معرکه شدند.

رئیس جمهور با بیان اینکه نقد با خشونت و تخریب اموال عمومی متفاوت است، گفت: دولت گروهی را که بخواهند اموال عمومی را تخریب کنند و در جامعه اغتشاشی ایجاد کنند، حتماً‌ تحمل نخواهد کرد.

در امکان‌سنجی تداوم ائتلاف اصلاح‌طلبان و دولت باید گفت، واقعیت این است که دولت بیش از هر چیز دیگری به شرایط توجه می‌کند و در تنظیم روابط خود با نیروها و جریان‌های سیاسی فعال در کشور، شرایط را می‌سنجد؛ از این‌ رو، بنا به شرایط و آنچه منافع و مصلحت خود تشخیص می‌دهد، به این یا آن جریان نزدیک می‌شود.

اختلاف‌نظرها در دولت با آقای جهانگیری به عنوان نماینده‌ی پرقدرت اصلاح‌طلبان در کابینه و تلاش برای کاستن از قدرت و تعیین‌کنندگی وی در سناریوی اسعفای جهانگیری بسیار حائز اهمیت است و خود می‌تواند تأییدی باشد بر شکاف جدی دولت با اصلاح‌طلبان. علی‌رغم تکذیب اختلاف‌ها میان رئیس‌ دفتر رئیس‌جمهور و معاون اول، برخی خبرها از جدی بودن اختلاف‌ها میان این دو حکایت دارد.

رئیس‌جمهور با اشاره به زلزله اخیر در غرب کشور، گفت: بنده از نزدیک در جریان حادثه رودبار و منجیل و بم بودم و کمک‌رسانی این‌بار از طرف مردم و دولت بهتر بود، مردم نقص دولت را به خوبی جبران کردند.

مردم انتظار معجزه از سوی دولت در یک دوره 100 روزه را ندارند بلکه آنها می خواهند حداقل دولت برنامه مدون خود برای حل مشکلات کشور را به همراه اقدامات انجام شده در این مسیر ارائه دهد. البته مشخص نیست دولت کی و چه زمانی می خواهد به روز صدم برسد و برنامه ها و اقدامات انجام شده خود را گزارش کند.

این موضوع بسیار قابل تأمل است که چرا دولت در جریان مذاکرات و عمل به تعهدات خود به خوی استکباری آمریکا توجه نکرده و تبعات آن را در نظر نگرفته است و اکنون بیان دارد کسانی که با شما مذاکره می کنند دیوانه اند؟