اینجا تنها جشنواره‌ای است که گاهی برای یک کودک 7 ساله و به حرمت مقاومت و شهامت می‌ایستند.

طنز تلخ این فیلم، سکانس های پایانی آن است که در حالی که کاخ سفید محل اختفای امیر برکاوی رهبر تروریست ها، را در صنعا پیدا کرده است و در حال حمله هوایی به این مکان است، دغدغه دولت آمریکا را حفظ جان غیر نظامیان مطرح می کند!

در حالی که نسبت به جشن حافظ و فیلم فروشنده و دیگر بازیگران و کارگردان مورد نقد هفته نامه یالثارات، می توان انتقادات عالمانه و جدی را داشت، ترویج ادبیات توهین آمیز، خسارت بزرگی است که تنها هزینه ها را بالا می برد، این در حالی است که در سخنان رهبر معظم انقلاب، خزانه ای از دیدگاه های حکیمانه جهت نقد حوزه فرهنگ، رسانه و سینما وجود دارد و نشریاتی همانند یالثارات که خود را ارزشی می دانند، ضرورت دارد به این دیدگاه ها توجه کنند.

فروشنده فیلمی است که داستانش در بافت مفهوم پردازی های دیالکتیک روایت می شود؛ دیالکتیک زمینه و زمانه ایرانی با فرهنگ آمریکایی. مسئله مهم این که پرداختن به یک اثر هنری امریکایی - نمایشنامه مرگ فروشنده آرتور میلر- صرف نظر از قرابت های معنایی و محتوایی و مهندسی گرته بردارانه، نوعی تضاد را در چیدن عناصر داستانی و شخصیت های دو اثر در یک فضای تعاملی، تکمیلی به نمایش می گذارد.

محتوای اثر قبلی شاه حسینی، «خانه دختر»، آنقدر فاجعه بار بود که حتی صدای وزیر ارشاد دولت تدبیر را هم درآورد. جنتی در این باره گفته بود: «این فیلم اشکالاتی داشت که منجر به توقیف آن شده و علی ‌رغم اصلاحاتی که داده شده بود آن را برطرف نکردند.»

صحنه سازی های این فیلم به اندازه ای غیر واقعی و دورغ است که مخاطب احساس می کند به بازی گرفته شده است. در واقع ذهن سازندگان هالیوودی را خشونت های قرون وسطایی غرب، رفتارهای تبهکارانه گنکسترهای آمریکایی و جنایات مأموران گوانتانامو شکل داده است و آنان چنین فضایی را که خود در آن زیسته اند به نیروهای انقلاب اسلامی تعمیم می دهند...

امکان مینا در کنار پیرنگ داستانی پرکشش، منطق روایی کارآمد و موسیقی متن متناسب با فراز و فرودهای فیلم، توانسته است همراه با ایجاد یک تجربه عاطفی عمیق، فضای سیاسی دهه شصت و جنایات منافقین را در ذهن مخاطب بازسازی کند، هرچند منتقدین کاستی هایی را نیز در این فیلم مشاهده می کنند

مجری برنامه «خندوانه» گفت: در ایران یا بلد نیستیم یا مشکلات فرهنگی اجازه نمی‌دهد که نشان‌های تجاری را زنده کنیم. ما در ایران نشانی با عنوان پیکان داشتیم ولی آن را کنار گذاشتیم در صورتی که هر جای دنیا بود آن را حفظ می‌کردند.

کاش دستمان در تولید آثاری در حیطه مقاومت، آنقدر خالی نباشد که در سالروز بازگشت آزادگان، یک برنامه متعلق به سینمای ارزشی، به جای اکران و نقد فیلمهایی با موضوع دفاع مقدس و آزادگان، برای یک کمدی توقیف شده برنامه برگزار کند.

بی تردید، این جشن و امثال آن؛ جشن نابودی فرهنگ و به سخره گرفتن هنر، جشن قبح شکنی ارزش ها، باید ها و نبایدها به ویژه در عرصه عفاف و حجاب است که به دست سفیران آنها یعنی هنرمندان صورت می گیرد! براستی هنرمندی که تیشه بر ریشه هنر و فرهنگ کشور خود می زد، چه محلی از " الگو بودن" دارد؟!

فیلم علاوه بر جلاد نشان دادن اعضای سپاه که یهودیان را آزار می‌دهند، مردم انقلابی را نیز شبیه فیلم‌های زامبی‌ به تصویر کشیده که با وحشی‌گری به افراد و مغازه‌ها حمله می‌کنند و ماشین‌ها را آتش می‌زنند.