درپی امضای قرارداد 5 میلیارد دلاری خرید تسلیحاتی، جمهوری آذربایجان سامانه‌های موشکی «گنبد آهنین» از رژیم صهیونیستی خریداری می‌کند.
اتخاذ یک رویکرد باثبات و روشن در عرصه سیاست خارجی، از جمله چالش‌های جدی جانشین اسلام کریم‌اف خواهد بود و طرف‌های روسی، چینی و آمريكايی با دقت و حساسیت این موضوع را دنبال خواهند کرد. اگر تحولی در رویکرد سیاست خارجی ازبکستان بوجود آيد، فرصت ارزشمندي برای بازتعریف روابط تهران و تاشکند نیز محسوب خواهد شد که طی دو دهه گذشته از سطح چندان مطلوبی برخوردار نبوده است.
منطقه اوراسیای مرکزی (آسیای مرکزی و قفقاز) مکمل ژئوپلیتیکی ایران محسوب می شود و اگر دستگاه سیاست خارجی ایران فعالانه و مبتکرانه عمل نکند، این بستر ژئوپلیتیکی را نه تنها به نفع رقبا از دست می دهد، بلکه این فرصت ژئواستراتژیکی به حیطه نفوذ رقبا و دشمنان جمهوری اسلامی ایران تبدبل خواهد شد.
در یک سال اخیر گرایش آذری ها به پیشنهاد روسی مبنی بر پیوستن به پروژه اتحادیه گمرکی اوراسیا به شرط رویکرد ایجابی مسکو در حل مناقشه قره باغ بیشتر شده بود، اما پیشنهاد های دیگر روس ها از جمله استقرار نیروهای روسی در قره باغ و همچنین متوقف نمودن نقش آفرینی باکو در ژئوپلیتیک انرژی منطقه، عملا دولتمردان باکو را به این نتیجه رساند که روسیه حل بحران قره باغ را به قیمت بسیار گزاف دنبال می کند.
درگیری های قره باغ به نفع کیست؟
جمهوری اسلامی ایران همواره از تمامیت ارضی جمهوری آذربایجان حمایت کرده و خواستار بازگشت آوارگان قره باغ به موطن اصلی خودشان است. رهبر معظم انقلاب نیز در این مورد طی فتوایی قره باغ را جزئی از خاک اسلام دانسته اند، اما واقعیت این است که بازیگران متعددی در مسئله قره باغ دخیل هستند و به ویژه مناقشه ترکیه و روسیه مانع از حل این موضوع خواهد بود.
سیاست آمریکا درباره آسیای مرکزی همان سیاست دائمی محدودسازی روسیه، چین و ایران است و هر از چندی مقامات کاخ سفید با سفر به این منطقه، این سیاست را سرو پا نگه می دارند، با این حال سفر اخیر کری به این منطقه در شرایط ضعیف شدن قدرت اقتصادی روسیه، مهم تلقی می شود
در شرایط کنونی رئیس جمهوری آذربایجان بنا به دلایل مختلف، از جمله احساس واهمه از شدت گرفتن فعالیت گروه‌های وهابی و... سیاست تقویت روابط با ایران را اتخاذ کرده است، تکرار ادعاهای اشتباه و غیر واقعی گذشته مبنی بر متهم کردن فعالان شیعی به داشتن روابط غیر معمول با ایران در تضاد با سیاست خارجی فوق است