مقدمه: ما در دنیای رسانه‌ای شده زندگی می‌کنیم. امروزه فضای مجازی به ویژه شبکه‌های اجتماعی پیام رسان، تمام شئون زندگی انسان‌ها را فراگرفته است. میزان مواجهه و نیازمندی بشر امروز به این فضا به حدی گسترش یافته است که به گفته صاحب‌نظران‌ دیگر نمی‌توان به آن عنوان زندگی مجازی اطلاق کرد. چراکه بخش غیرقابل‌ توجهی از زندگی حقیقی مردم در این فضا می‌گذرد. به تعبیر رهبر فرزانه انقلاب برخی در این فضا تنفس می‌نمایند. از این رو توجه به نرم‌افزارهای پیام‌رسان در ایران باعث عضویت کاربران در سطح گسترده‌ای شده است. بر اساس آمار رسمی، محبوب‌ترین شبکه‌های مجازی و پیام‌رسان در ایران تلگرام، اینستاگرام، واتس‌آپ، لاین، فیس بوک، توئیتر، ‌وی‌چت،‌تانگو و گوگل پلاس هستند. اینستاگرام محبوب‌ترین شبکه اجتماعی و تلگرام محبوب‌ترین پیام‌رسان موبایلی در ایران است. به نظر می‌رسد فیلتر نبودن و دسترسی آسان به پیام‌رسان‌های موبایلی تلگرام و واتس‌آپ و شبکه اجتماعی اینستاگرام را می‌توان از مهم‌ترین دلایل استقبال ایرانی‌ها از این شبکه‌ها دانست. نکته قابل‌تأمل این واقعیت است که موضوع افزایش کاربران ایرانی در شبکه‌های اجتماعی، روی‌آوری سرویس‌های اطلاعاتی دشمن و جریانات معارض داخلی و خارجی را به دنبال داشته است. از این رو فضای مجازی در کنار قابلیت‌ها و امکانات جالب ‌توجهی که به مجموعه کاربران خود می‌دهد مشکلات و دردسرهای پنهان و آشکاری را ایجاد می‌نماید. از این منظر با عنایت به حضور بخش وسیعی از افراد جامعه در شبکه‌های اجتماعی؛ برخورداری از سواد رسانه‌ای موضوعی است که مدت‌ها از سوی برخی از دلسوزان کشور مطرح شده است. موضوعی که می‌تواند با ایجاد شناخت دقیق و عمیق از آسیب‌ها، ‌تهدیدات و فرصت‌های متأثر از شبکه‌های اجتماعی، از حجم مخاطرات این رویکرد نوپدید بکاهد. ضرورتی که در ناآرامی‌های اخیر به خوبی نشان داد که چگونه تغافل از «سواد رسانه‌ای» و ضعف در نگاه هوشمند و نقادانه نسبت به شبکه‌های اجتماعی پیام‌رسان می‌تواند برای امنیت کشور هزینه‌ساز شود.

اشاره: بعد از پذیرش سند توسعه پایدار 2030 توسط رئیس‌جمهور در مهر‌ماه سال 139۴ ، اتفاقات جدید و بعضا عجیبی در حیطه آموزش مسائل جنسی در کشور رخ داد. کتاب‌هایی منتشر شد، ان جی او‌هایی (گروه‌های مردم نهاد) در این زمینه ایجاد و یا فعال شدند، نهادهای به اصطلاح بین‌المللی، تمام عیار دست به کار شدند، گروهی از کامش شناس‌ها (سکسولوژیست) در اقصی نقاط کشور کارگاه آموزش جنسی برگزار کردند و حتی دستگاه‌های دولتی، مبادرت به انجام آموزش‌هایی کردند که سابقه نداشت. اما آیا این حجم از عملکرد، برآمده از تقاضای مردم و نیاز جامعه بود؟ آیا شیوه عملکردها در این زمینه، بر اساس کار ‌کارشناسی متخصصین متعهد بود؟ آیا برای اجرای این پروژه، تحلیل هزینه فایده صورت گرفته بود؟ اساسا به چه دلایلی، آموزش جنسی، به خصوص به کودکان و نوجوانان تجویز شد؟ سه علت عمده برای تجویز این آموزش‌ها را بررسی می‌کنیم.

اشاره: روز جمعه(29 دی) ارتش ترکیه عملیات نظامی خود را با گلوله‌باران شدید مواضع کردها در شهر عفرین و مناطق اطراف آن آغاز کرد، در این عملیات نیروهای ویژه ترکیه تنها نیستند؛ حدود 22 هزار تن از تروریست‌های موسوم به ارتش آزاد نیز در عملیات زمینی حضور دارند که با پشتیبانی 72 جنگنده ارتش ترکیه و حملات توپخانه‌ای گسترده مسئولیت نابود کردن شبه‌نظامیان کُرد را برعهده ‌دارند. «رجب طیب اردوغان» رئیس‌جمهور ترکیه پیش‌تر گفته بود که «به‌زودی از مقرهای تروریست‌ها یکی پس از دیگری در سوریه خلاص خواهیم شد». جلسه شورای امنیت نیز که به درخواست فرانسه شامگاه دوشنبه درباره بررسی این عملیات برگزار شد بدون حضور نماینده آمریکا و بدون محکومیت ترکیه به اتمام رسید که نشان‌دهنده عدم مخالفت آمریکا و روسیه با لشکرکشی ترک‌ها به شمال سوریه است. هنوز زود است که در مورد نتایج عملیات «شاخه زیتون» ترکیه در شمال و شرق سوریه اظهار نظر شود؛ اما سؤال اینجاست نیت واقعی ترکیه از آغاز این عملیات چیست؟ اگر واقعا ترکیه به دنبال مقابله با راهبرد آمریکا در شمال سوریه و جلوگیری از تشکیل دولت فدرال کردی است و آیا می‌تواند به تنهایی و بدون کمک گرفتن از نیروهای جبهه مقاومت به این هدف دست یابد؟