مقدمه: روابط گسترده آمریکا و اتحادیه اروپایی در حین جنگ اول جهانی شکل گرفت و به مرور زمان این فراتر از روابط تجاری و اقتصادی رفت. از این دوره به بعد، آمریکا رسماً از انزواگرایی خود خارج شد و نقش موازنه‌گر برابر تهدید آلمان را بر عهده داشت و پس از جنگ دوم جهانی، در دوره جنگ سرد نیز این نقش را در مقابل شوروی ایفا کرد. در این دوره آمریکا با افزایش حضور نظامی و ایدئولوژیک خود در مقابل تهدید شوروی و کمونیسم ایستادگی کرد. این رابطه در شکل ناتو و فراآتلانتیک‌گرایی به بقای خود ادامه داد که تاکنون نیز ادامه داشته است. از این پس، آمریکا رسماً خود را قدرت برتر جهانی دید و تلاش کرد سازمان‌ها و نظم جهانی را مطابق میل خود ایجاد کند، لذا نه تنها نظم جهانی، بلکه تأمین امنیت در اروپا نیز تا مدت‌های زیادی بر عهده ایالات متحده آمریکا بود اما امروز قدرت، ابعاد مختلفی پیدا کرده است و علاوه بر این، دولت‌های اروپایی که تحت عنوان اتحادیه اروپایی هستند، قدرت نظامی بیشتری نیز پیدا کرده‌اند و لذا این سوال در ذهن ایجاد می‌شود که با وضعیت کنونی ماهیت روابط امنیتی اروپا و ایالات متحده آمریکا چیست؟ آیا اروپا همچنان پیرو آمریکا و به لحاظ امنیتی وابسته به او است؟ در ادامه در پاسخ به این سوالات، متن پیش رو بحث را در قالب مسائل امنیتی و غیرامنیتی تقسیم‌بندی کرده است و در ذیل آنها به بررسی امکان همگرایی یا واگرایی در آن حوزه می‌پردازد.

مقدمه: 10 روزی است که محمود احمدی نژاد و یارانش توانسته‌اند به آرزوی همیشگی خود دست یابند و پس از یک دوره دوری از لنزهای دوربین و صدر‌نشینی در اخبار روز، دوباره تاپ نیوز رسانه‌ها را به تسخیر خود درآورند. چگونگی استیلا بر راس خبرها برای آنها از اهمیت خارج است و آنچه در این میان برای احمدی‌نژادی‌ها مهم جلوه می‌کند تنها، دیده شدن و خوانده شدن است. در چنین شرایطی چه اهمیتی دارد اگر شوهایشان، دستمایه شوخی و خنده کاربران شبکه های اجتماعی و سوژه طنازی طنز پردازان کشور شود. به هر روی، احمدی‌نژادی‌ها 10 روز پرکار و مملو از گاف و سوتی را سپری کردند. 10روزی که با فصل انتخابات ریاست جمهوری 96 تلاقی کرده بود و از همین روی، سوتی‌های احمدی‌نژادی‌ها هم رنگ و بوی انتخاباتی به خود گرفته بود؛ شروع آن با نامه رئیس دولت‌های نهم و دهم به دونالد ترامپ، رئیس جمهوری آمریکا بود و پایان آن هم به همان نامه مرتبط می‌شد. هشتم اسفند ماه 95 را می‌توان نقطه آغاز گاف‌های انتخاباتی احمدی‌نژادی‌ها دانست و پایان آن را روز گذشته یعنی هجدهم اسفندماه 95 در نظر گرفت. در طول این 10 روز شخص محمود احمدی نژاد هفت گاف واضح داده است که در ادامه می‌خوانید:

اشاره: همه‌ ساله با فرارسیدن 10 شهریور (31 اوت)، سالروز ربودن امام موسی صدر وهمراهانش در لیبی، این داغ دردناک در دل‌ها تازه می‌شود. نخستین پرسش که به ذهن خطور می‌کند این است که چرا با گذشت این همه سال هنوز خبری ازاین رادمرد بزرگ نیست و چرا اقدامی جدی ومؤثر برای بازگرداندن این بزرگوار و دو همراهش به عمل نمی‌آید تا به صحنه مبارزات خویش بازگردند؟ اما امسال، در سی‌وهشتمین سالگرد ناپدید شدن امام صدر برآنیم که موضوع را از دیدگاه دیگری بررسی کنیم وآن اندیشه امام موسی صدر واهداف حرکت عظیمی است که ایشان در دهه‌های 60 و70 میلادی قرن گذشته در لبنان به راه انداخت و تأثیر آن هنوز هم در صحنه سیاسی روز این کشور مشاهده می‌شود که به گفته مولانا: ای برادر تو همه اندیشه‌ای / مابقی تو استخوان و ریشه‌ای باید بررسی کرد، به‌رغم فقدان فیزیکی امام صدر، آن اندیشه‌ها وهدف‌ها در این 38سال که از نبود ایشان در صحنه می‌گذرد، چه سرنوشتی پیدا کرده وبه چه نتایجی رسیده و چه تأثیری در لبنان ودر سطح منطقه داشته است. بررسی این موضوع سؤال دیگری را نیز پدید می‌آورد که مربوط به انگیزه و چرایی ربودن ایشان است. این سؤال در گذشته در سطوح مختلف مورد بررسی وبحث قرار گرفته و به نظر می‌رسد که در آستانه پیروزی انقلاب اسلامی در ایران به رهبری حضرت امام خمینی، قدِسَ سرّه، برخی از گروه‌های راست و چپ، چه در لبنان وچه در ایران، از حرکت ونفوذ امام موسی صدر در هراس بوده و وخواهان حذف وی از صحنه لبنان ومنطقه بوده‌اند.

اشاره: تحلیلگران جامعه شناسی معتقدند پس از انقلاب اسلامی روند مدرنیزاسیون رو به کاهش گذاشت اما با پایان یافتن جنگ تحمیلی و روی کار آمدن دولت سازندگی، دوباره این مسیر شدت گرفت و نقطه کانونی این جریان روی فرهنگ عمومی جامعه و سبک زندگی بود؛ جریانی که امروز بعد از بیست و چند سال به عقیده آنها توانسته تا حدودی اثرگذار باشد و این را می‌توان در نوع رفتار، پوشش و عمل اجتماعی آحاد جامعه بویژه ساکنان کلانشهرها مثل تهران مشاهده کرد. جریانی که ابتدا با جابه‌جایی ارزش‌های مادر در جامعه مادیت را به جای معنویت و ثروت را به جای عدالت قرار داد، سنگ بنایی را گذاشت که تک‌تک ارزش‌های جامعه جا‌به‌جا شود و حتی اشخاصی مثل هاشمی رفسنجانی که در دهه 60 تند‌ترین مواضع را در برابر بی‌حجابی داشتند با بی‌حجابی و بدحجابی فعلی کنار می‌آیند. بررسی این روند می‌تواند موثر و مفید باشد.

مقدمه: در هفته‌های اخیر مساله همکاری نظامی ایران و روسیه در صدر اخبار خبرگزاری‌های رسمی و رسانه‌های داخلی و خارجی بود اما این بار این همکاری، جلوه خاصی از همدستی و کمک برای مبارزه با گروه تروریستی داعش بود. تیتر خبری که در شبکه‌های اجتماعی و فضای مجازی منتشر می‌شد، این بود: «استفاده روسیه از پایگاه هوایی شهید نوژه برای بمباران گروه‌های تکفیری» و تیترهای مشابه آن که بازتاب گسترده‌ای در رسانه‌ها داشت. در جلسه علنی روز 27 مردادماه مجلس نیز حشمت‌الله فلاحت‌پیشه با عنوان اخطار قانون اساسی در این باره سخن گفت و به اصل 146 قانون اساسی نیز استناد کرد. آقای علی لاریجانی، رئیس مجلس شورای اسلامی نیز در پاسخ به این اخطار گفت: «اینکه ما با روسیه به‌عنوان متحد در مسائل منطقه بخصوص در سوریه همکاری داریم، به معنای این نیست که پایگاهی به روسیه از نظر نظامی دادیم لذا اگر کسی این موضوع را در رسانه‌ها مطرح کرده تکذیب می‌شود.» فارغ از اظهارنظرهای سیاسی- رسانه‌ای، بنابر رسالت علمی و ضرورت آگاهی‌بخشی به هموطنان درباره مسائل و موضوعات حقوقی، در این مطلب به تحلیل حقوقی این مساله و انطباق یا عدم انطباق آن با قانون اساسی می‌پردازیم.