به‌جای القای این گزاره که اگر جنگ شود، مقصر خودمانیم، باید واقع‌بینانه پذیرفت که دشمنی دشمن واقعیتی انکارناپذیر است؛ و اتفاقاً همین واقع‌بینی است که امنیت ایران را تاکنون حفظ کرده است.

نتیجه فقدان دانایی ملی آن شد که مشکل آب، از یک مسئله قابل مدیریت، به یک مشکل اکولوژیک با پیامدهای امنیتی، اجتماعی، سیاسی و اقتصادی و زیست محیطی بدل شد.همین الگو در حوزه‌های دیگر نیز تکرار شده است

عبور از پیچ تاریخی، بدون نقش آفرینی مردم ممکن نیست. این نقش آفرینی هم در صحنه مقاومت منطقه ای معنا دارد و هم در صحنه پیشرفت علمی و اقتصادی.

نقد اصلی نسبت به نگاه سریع‌القلم این است که تبدیل میزان دارایی به یک معیار انتخاب مدیران، ایجاد یک رویه تبعیض‌آمیز است، موضوعی که نه تنها علمی نیست، بلکه عملاً به اشراف‌سالاری مدرن منجر می‌شود.

مدیریت کشور با اتکا به روابط فردی و حلقه‌های پشت‌پرده نه‌تنها کارآمدی را کاهش می‌دهد، بلکه زمینه‌ساز بی‌اعتمادی و فرسایش سیاسی می‌شود.

فهم این پیام‌ها، نه فقط برای مسئولان، که برای تک‌تک ما ضروری است؛ برای کسانی که هر روز در شبکه‌های اجتماعی کنشگری می‌کنیم، روایت می‌سازیم و داوری می‌نویسیم.

امثال تاجزاده ها بیشتر مشغول افسانه سرایی و برجسته‌سازی نقاط ضعف کشور و سپس تجویز و نسخه پیچی‌های بی نتیجه و سرخورده کردن مردم هستند!

طیف مدعی اصلاحات زمان انتخابات حرفی از کمبود اختیارات نمی زند اما اکنون با ادعای کمبود اختیارات در پی کتمان ناکارآمدی و بی‌کفایتی خود و فرار از مسئولیت پذیری است

اسناد موجود نشان می‌دهد که این مؤسسه با پشتیبانی مالی دولت هلند، اتحادیه اروپا و نهاد آمریکایی USAID اداره می‌شود؛ همان نهادی که سال‌هاست بازوی اجرای پروژه‌های تغییر رژیم در کشورهای هدف واشنگتن محسوب می‌شود.