مستند «پول و پورن» گرچه به موضوعی پرداخته که صحبت از آن در فضای رسمی و عادی، توأم با پیچیدگی های خاصی است و از نظر برخی هم ممکن است موجب قبح شکنی شود، اما این فیلم به عمق فضایی رفته و از اسناد و اتفاقاتی پرده برداشته است که هر چند کوچک و محدود و پنهان، اما به هر حال در زیر پوست جامعه ما وجود دارد و کم توجهی به آن ممکن است در دراز مدت به گسترش آن و افزایش تلفات درمیان بخشی از مردم منجر شود.

الان بیشتر دانش آموزان با تاریخ خودشان بیگانه هستند و یا نسبت به آن بی تفاوتند، اما اگر بیاییم و این تاریخ را در قالب داستان و در قالب ادبیات و کتاب های زیبای کمک آموزشی ارائه دهیم و برهه های مختلف تاریخی را برای دانش آموز بیان کنیم، که در هر یک از این برهه ها بر اثر هجوم بیگانگان و گرایش به غیرخودی ها چه اتفاقاتی افتاده است و چه بر سر ملت آمده است، خود دانش آموز می تواند راه را برای خودش مشخص کند.

با مفسدان اقتصادی که از بیت المال سوء استفاده می کنند و باعث بیشتر شدن فاصله طبقاتی می شوند و حقوق اقشار ضعیف را پایمال می کنند با همان شدّت و حدّتی که امام حسین (ع) با مفسدان اقتصادی زمان خودش مبارزه کرد، برخورد شود.

در طول همه این سال ها هر قوم و قبیله ای، هر صنف و مسلکی، هر جماعت و جریانی، تلاش کرده است ارادت خود را به محضر آن بزرگ بی نظیر عرضه داشته و از این خوان پرکرامت، عنایتی شامل حال خود کند، اما شاید بتوان گفت از میان همه وجوه واقعه عاشورا و حرکت اباعبدالله (ع) آنچنان بیش از همه مغفول مانده و مورد بی توجهی قرار گرفته است، عنصر اخلاق و زیست اخلاقی است. مطالعه و بررسی حرکت امام گویا و جویای این حقیقت ناب وخطیر است که اخلاق بر همه حرکات و سکنات و گفتار های ایشان در همه مقاطع انقلابشان سیطره داشته است.

واقعه کربلا بر فرهنگ و هنر ایران زمین نیز تأثیر گذاشته است. به طوری که نمایش های ایرانی به ویژه تعزیه و شبیه خوانی در قالب روایت عاشورا و ذکر مصیبت های اهل بیت علیهم السلام شکل گرفته است. حتی موسیقی و آواز سنتی ایرانی نیز بخش زیادی از حیات خود را مدیون نوحه و روضه خوانی است. با این حال، عجیب است که هنوز هم هنر هفتم ما نسبت به این تراژدی عظیم و باشکوه تاریخ، غافل است.

فیلم «نفس» علاوه بر اینکه یک فیلم زنانه است، در پس زمینه نیز به انقلاب اسلامی و دفاع مقدس نیز می پردازد. به همین دلایل نیز بسیاری معتقدند که این فیلم در مراسم اسکار 2018 شانس چندانی نخواهد داشت، با این حال همین که نقش زنان در دفاع مقدس و جایگاه مهم زن در یک جامعه اسلامی را به تصویر می کشد، خود امتیاز بزرگی است.

امروز بیشترین شاهنامه های عامیانه ای که داریم به زبان کُردی است، یا در بین اقوام ترک، بزرگ ترین ادبای ایرانی همیشه ظهور می کردند. این نشان می دهد که زبان فارسی زبان یک قوم و یک گروه خاص در ایران نیست. زبانی بوده که مردمان ایران از این زبان به عنوان یک وسیله ارتباطی و به عنوان یک درفش ملی استفاده می کردند. طبیعتاً اگر زبان فارسی نبود و از این پایگاه و هویت برخوردار نبود، هویت ایرانی مثل بسیاری دیگر از هویت های تمدنی بشر به مرور زمان از بین می رفت.امروز دشمنان ما هم متوجه اهمیت زبان فارسی هستند، از همین جهت است که ما می بینیم تلاش های بسیار مذبوحانه ای برای تضعیف جایگاه زبان فارسی انجام می شود.

علی رغم اینکه خانواده ایرانی هنوز مثال زدنی و نمونه است، طی سال های اخیر با ظهور الگوهای رفتاری جدید در فضاهای شهری ایران، رعایت کرامت و ارزش های انسانی با تهدید مواجه شده است.

بدون تردید، تعیین روزی برای پاسداشت سینما برای همه مردم و بویژه علاقه مندان به این هنر باعث افتخار و خوشحالی است، اما مهم تر از دیده شدن نام روز سینما در برگه های تقویم، که اقدامی نمادین و استعاری است، حقیقتی بزرگ و ارزشمند با عنوان «سینمای ملی» است. جای تعجب است که چرا وقتی روز سینما از تقویم حذف شد، همه سینمایی ها نگران و معترض شدند، اما هیچ گاه نسبت به تضعیف و کمرنگ شدن سینمای ملی چنین واکنشی نداشته اند؟