اردوغان همواره بر آن بوده تا از کیسه سیاست خارجی برای اهداف داخلی و حفظ انحصار قدرت بهره گیرد اما رفتارهای هیجانی و اشتباهات محاسباتی در نهایت این فرصت را به هزینه ای سنگین برای ترکیه و شخص اردوغان مبدل کرده است.

در حالی که اسرائیل طی یک سال و نیم گذشته به سطحی از سلطه نظامی بر حماس، حزب‌الله دست یافته که می‌تواند بحران‌ها را به نفع خود تشدید کند، اما تبدیل این برتری نظامی به توافقات سیاسی پایدار یا حتی صلح همچنان دشوار به نظر می‌رسد

حاکمان جدید سوریه به ریاست جولانی نه تنها رویکرد سوری و ملی گرایانه ندارند بلکه ماهیتی ضد سوری با هویتی صهیونیستی – آمریکایی دارند که نتیجه رفتارهایشان از یک سو تشدید سناریوی تجزیه سوریه و از سوی دیگر بحران‌های جدید در منطقه خواهد بود که تنها برنده آن نیز رژیم صهیونیستی و آمریکا می‌باشند.

یمن امروز با تکیه بر نور ایمان و ایستادگی و مقاومت تعیین کننده نظم نوین جهانی است که قطار تضعیف یک جانبه گرایی غرب را به همراه خواهد داشت و غرب دیگر توان اعمال زور علیه ملت‌های مقاوم را نخواهد داشت.

ادعای ایران هراسانه ترامپ در تجاوز به یمن نشان می‌دهد ترامپ نسبت به پیروزی بر یمن تردید دارد، لذا با برجسته سازی نام ایران می‌خواهد چنان وانمود کند که با قدرتی بزرگ در جنگ بوده تا از حجم رسوایی شکست در برابر کشوری کوچک وفقیر همچون یمن بکاهد.

آمریکایی‌ها طبق معمول از یک سو از دیپلماسی می‌گویند و از سوی دیگر سیاست فشار و تهدید را اجرا می‌کنند. اکنون نیز به نظر می‌رسد که آمریکایی‌ها همان رویه گذشته را تکرار می‌کنند در حالی که شواهد امر نشان می‌دهد که نامه‌ای که توسط امارات به تهران تحویل داده شده حاوی زیاده خواهی‌هایی است که با فشار و تهدید...

کارشکنی در ارسال برق و گاز ایران به عراق اقدامی در چارچوب این فشار اقتصادی است تا به زعم خویش عراق را به خلع سلاح حشدالشعبی و تضعیف ارتش سوق دهد که نتیجه نهایی آن نیز می‌شود آنچه امروز در سوریه جریان دارد.

الگوی ترامپ در سیاست خارجی؛ شعار، تهدید، اقدام موقت و عقب نشینی! است که در قبال ایران نیز چنین است چنانکه اول گفت به دنبال برخورد نیست، بعد فشار حداکثری را امضا کرد، سپس تحریم های جدید را اجرا کرد و حالا از ارسال نامه به رهبر معظم انقلاب از دوگانه پذیرش مذاکره یا گزینه دیگر و نظامی سخن می گوید! نکته...