پکن تلاش دارد الگوی جدیدی از مراودات اقتصادی را بر سیاست خارجی خود استوار سازد که از حوزه صرف تجاری خارج و به حوزه سرمایه گذاری اقتصادی برای بلند مدت و رسیدن به یک پارادایم مشترک اقتصادی می‌باشد.

کشورهای عربی در حالی در توهم برخوردار شدن از حمایت آمریکا برای پایان اشغالگری صهیونیست‌ها بوده‌اند و نه تنها به این امر دست نیافته‌اند، بلکه از یک سو در باج دهی به آمریکا بسیاری از منابع خود را از دست داده‌اند و از سوی دیگر نیز اشغالگری و تجاوزگری رژیم صهیونی در سراسر منطقه ادامه یافته است.

تجاوزگری رژیم صهیونی به یمن همزمان با استمرار جنایات در غزه، اشغالگری در کرانه باختری، تجاوزات به لبنان و سوریه و احتمالا در آینده به عراق، بیانگر عمق بحران‌سازی و سناریوی صهیونی- آمریکایی علیه منطقه است که وحدت و یکپارچگی سراسری کشورهای منطقه برای مقابله با آن را ضروری می‌سازد

نشست شانگهای فرصتی مناسب برای کشورهای عدالت خواه و آزادی خواه است تا در برابر ماهیت تروریستی غرب و نیابتی آن یعنی رژیم صهیونی جبهه واحدی در ابعاد اقتصادی، سیاسی، امنیتی ایجاد نمایند.

سخنان ویتکاف را نمی‌توان نشأت گرفته از صلح طلبی ادعایی ترامپ، بلکه ناشی از شکست طرح‌های گذشته آمریکا باید دانست که محور آن را نیز تحدید و تسلیم سازی تشکیل می‌دهد

تجربه جهان از جمله در شبه قاره نشان می دهد که تنها راه رسیدن به امنیت پایدار و پیشرفت اقتصادی، اجتماعی، فرهنگی و سیاسی به جای دلبستن به وعده‌های آمریکا، اتحاد و همگرایی همسایگان است. چنانکه ایران و پاکستان توانسته‌اند کارنامه ای موفق در این عرصه به نمایش گذارند.

تئوری آمریکایی – صهیونی صلح از دریچه جنگ بیانگر صلح ناپذیری هرگونه سازش است. چرا که محور و اساس دیدگاه سران آمریکا و صهیونیست‌ها را جنگ و کشتار تشکیل می دهد و در نهایت پس از سازش نیز بهانه‌ای جدید برای کشتار پیدا می کنند.