واکاوی شاخص های اقتصادی وضعیت به مراتب بدتری را در مورد آینده عربستان و خاندان سعودی نشان می دهد. به نظر می رسد تنها متغیر و عاملی که توانسته در چند دهه گذشته بقای آل سعود را تضمین کند نیاز کشورهای غربی به دلارها و نفت سعودی بوده است و در صورت پایان این نیاز، آل سعود نیز به تاریخ خواهد پیوست. 

تداوم این تظاهرات طی یک سال گذشته باعث شده است تا بنا به نظر برخی تحلیلگران و ناظران این حرکت دیگر یک راهپیمایی نبوده و تبدیل به یک انتفاضه شود. واکنش رژیم صهیونیستی به این تظاهرات، سرکوب شدید و خشن بوده است. در حالی که فلسطینی ها در عمل با دست خالی وارد میدان شده و اعتراض خود را بیان می کنند، پاسخ اسرائیلی ها شلیک گلوله های جنگی است.

تلاش برای ضمیمه کردن جولان به سرزمین های اشغالی، ناشی از وحشت تحولاتی است که در سوریه می گذرد و صهیونیست ها را دچار نگرانی جدی کرده است. صهیونیست ها از سال 1967 به این سو هیچ خطر و تهدید جدی درباره ادامه اشغال این منطقه استراتژیک احساس نمی کردند اما زنگ خطر مدتهاست به صدا درآمده و معادلات تغییر کرده اند.

چهار سال تجاوز به یمن به عرصه ای برای سنجش و آزمایش دو نوع نگاه در عرصه منطقه بوده است؛ در یک طرف انصارالله قرار دارد که مهمترین ابزار این گروه برای ادامه نبرد مقاومت و تاکید بر اراده و ایمان بوده است و در طرف دیگر عربستان و امارات هستند که مهمترین نقطه قوت خود را تاکید بر سلاح های مدرن غربی و زرادخانه های خود می دانند.

عربستان و امارات در کنار ترکیه و آمریکا به عنوان حامیان اصلی داعش و دیگر گروه های تروریستی سعی دارند توطئه های خود را پس از شکست در مرحله نظامی و میدانی از طریق بازسازی و اقتصادی در سوریه پیگیری کنند. به همین دلیل ایران باید در درجه اول با هدف ممانعت از موفقیت توطئه جدید در عراق و سوریه به تقویت حضور اقتصادی خود اقدام کند و در درجه دوم سرمایه گذاری ایران  در این دو کشور به عنوان اقدامی مفید در زمینه مقابله با تحریم ها به شمار می رود.

انگلیس برای نجات جاسوس خود از چنگال عدالت، همه ابزارهای متعارف و غیرمتعارف را به خدمت گرفته اما جای بسی تاسف است که دیپلمات زندانی ما در اروپا گویا فراموش شده و حتی رسانه ها نیز به آن نمی پردازند. نشانه این وضعیت نبود حتی یک عکس مناسب از وی است. در صورتی که دستگاه دیپلماسی در برابر بازداشت و زندانی کردن دیپلماتی های ایرانی از موضع اقتدار رفتار نکند این مسئله تبدیل به یک رویه خطرناک می شود.

برخی گلایه و مطالبه می کنند که چرا رهبری به فلان قضیه ورود نمی کنند. همین ماجرای هشدار 8 ماه پیش ایشان و پیش بینی شان درباره رفتار اروپا یک نمونه است. هشدارها در آشکارا و چندین برابر آن در خفا داده می شود. اما اینکه مخاطبین چقدر به این توصیه ها عمل می کنند مسئله دیگری است که در جای خود می توان و باید به آن پرداخت.