انتخابات سال 1388، یکی از مناقشه برانگیز ترین و چالش برانگیز ترین انتخابات کشورمان بعد از پیروزی انقلاب اسلامی و استقرار جمهوری اسلامی ایران شد  و این امر صرفا یک دعوای انتخاباتی میان دو جریان سیاسی و دو نامزد ریاست جمهوری نبود

در طول چهار دهه گذشته نمونه‌های قابل تأملی از جدایی پدر و پسر مشاهده شده است. در تاریخ این سرزمین پدرانی داشته‌ایم که با دیدن انحرافات پسر، نه تنها در صف حامیان‌شان قرار نگرفتند، که از آنان برائت جستند و از حمایت از نظام اسلامی دست نکشیدند!

قانون اساسی عصاره تلاش خبرگانی است که با آرایی قاطع به نمایندگی مردم انتخاب شدند تا مطابق با اسلام و ضروت‌های تاریخی، فرهنگی و سیاسی خطوط کلان قانون جمهوری اسلامی را در سال 1358 ترسیم کنند.

این حماسه پیامی به رهبری داشت؛ و آن اینکه ای عزیزتر از جان ما حضرت آقا، ولی فقیه زمان، اجازه نمی‌دهیم غریبانه با امام درد دل کنی و نجوا کنی، ما از حواریونی هستیم که همراه تو بوده و اجازه نخواهیم داد تا دشمن کوچک‌ترین تعرضی نسبت به انقلاب و ولایت داشته باشد.

مردم خوب ما بایستی این نکات را به درستی پیگیری و رصد کنند و در جریان امور باشند که در جامعه چه می گذرد؛ به خصوص نخبگان جامعه و جوان های برومند علاقه مند به انقلاب، مومن و بسیجی این مسائل را بدانند، هر چند می دانند و رصد می کنند.

آنچه مهم نيست لباسي است که این جوان مومن انقلابی بر تن دارد؛ چه اين لباس کت و شلواري حاکي از درس آموزي در محيط هاي علمي دانشگاهي باشد، چه لباس روحانيت پوشيده باشد و پرورش يافته حوزه هاي علميه باشد، چه روزگاري براي دفاع از امنيت اين سرزمين روزگاری لباس نظامي بر تن داشته باشد.

در داخل نیز برخی‌ها با علم کردن موضوع مصلحت ملی و برخی دیگر به تبعیت از بلندگوهای تبلیغی غربی برای این مجرم امنیتی اشک تمساح ریختند و با برجسته کردن ادعاهای عجیب پدر روح‌الله زم در وصف این متهم امنیتی، تلاش کردند چهره‌ای بی‌گناه از زم در افکار عمومی به نمایش بگذارند!

لذا به عنوان مسئول کمیته روابط خارجی مجلس هم این قطع نامه را محکوم می کنم و هم از دولت جمهوری اسلامی ایران و مقامات ذیربط می خواهم که اقداماتی را برای مقابله با اقدامات سلطه طلبانه انگلیس در منطقه انجام دهند.

یکی از مغالطات موجود در شگرد رسانه‌ای اصلاح‌طلبان، یکسان‌انگاری شکل‌گیری دولت نظامی و به قدرت رسیدن رئیس‌جمهوری است که روزگاری در کسوت نظامی در این کشور خدمت کرده است. در حالی که آنچه در ادبیات سیاسی نفی شده، تشکیل دولت‌های نظامی و پیوند ساختاری ارتش و سیاست است.