سرمقاله آخرین شماره هفته نامه صبح صادق در سال 1399 به تاریخ 17 اسفند ماه سال 99 به قلم اینجانب با عنوان "سخنی دلسوزانه با طرفداران احمدی نژاد" به نگارش درآمد و انتشار یافت. این یادداشت در فضای رسانه بازتاب گسترده ای پیدا کرد و واکنش هایی را هم به صورت مثبت و منفی در پی داشت .
آقای سید مجتبی ثمره هاشمی از جمله افرادی بودند که با رویکردی انتقادی و به صورت محترمانه هفت نکته را در مطلبی تحت عنوان : " تاملی بر یادداشت یدالله جوانی معاون سیاسی سپاه " منتشر نمود .
خلاصه هفت مورد عبارت است از:
1- امام بزرگوار ورود قوای مسلح را به مسایل سیاسی ممنوع کردند.
2- چرا در مورد احراز صلاحیت افراد قضاوت و پیشگویی شده است.
3- آیا تاکنون ایشان (جوانی) در خصوص فقر، بی عدالتی و دلبستگی عده ای به مستکبران که برای به تسلیم کشاندن کشور تلاش می کنند، بیانیه ای صادر کرده است.
4- شعارهای دولت نهم و دهم شعارهای اصلی انقلاب و در راستای شعارهای الهی و انسانی است.
5- برای تحقق مردم سالاری دینی باید زمینه مشارکت حداکثری را فراهم ساخت .
6- با کدام مجوز قانونی و شرعی به افراد تهمت جاسوسی زده می شود.
7- کسی حق ندارد در کسوت نظامی خلاف مصالح کشور حرکت کند .
در خصوص موارد هفت گانه باید گفت نکات بیان شده به لحاظ مفهومی و کلی درست است اما انطباق این نکات با محتوای سر مقاله صبح صادق محل تامل است.
پرسش های زیر از آقای ثمره هاشمی می تواند جهت این تامل را مشخص نماید:
1- آیا امام بزرگوار ورود سپاه به هر گونه موضع گیری در مسائل سیاسی را منع کرده اند؟ اگر این چنین است موضع گیری های سپاه در زمان حیات آن عزیز سفر کرده در قالب کتاب، بیانیه و نشریات نسبت به لیبرال ها، ملی گرا ها، نهضت آزادی، بنی صدر، منافقین، باند مهدی هاشمی و صدها موضوع دیگر چگونه توجیه می شود؟
2- در کدام بخش از سرمقاله صبح صادق از احراز یا عدم احراز صلاحیت افراد سخن به میان آمده است ؟ آیا این نسبت ناروا خود زمینه سازی برای فضا سازی نیست؟
3- آیا تمام سرمقاله ها، یادداشت ها، فایل های صوتی و تصویری و سخنرانی های حقیر مورد بررسی قرار گرفته و این چنین قضاوت شده که تاکنون علیه فقر، محرومیت و تلاش عده ای برای به تسلیم کشاندن کشور موضعی اتخاذ نشده است؟
4- آیا برای ارزیابی یک گروه، فقط ارزیابی شعارها کفایت می کند؟ یا آنچه مهم می باشد و ملاک نهایی ارزیابی ها باید باشد: اقدامات و عمل در تمامی حوزه هاست ؟
5- آیا فضاسازی و القای شعار «یا احمدی نژاد یا هیچ کس!... » کوششی برای مشارکت حداکثری و تحقق مردم سالاری دینی است؟
6- آیا متهم ساختن افراد، سازمان ها، نهاد ها و حتی نظام اسلامی در سال های گذشته از سوی رئیس دولت نهم و دهم همگی دارای مجوز شرعی و قانونی بوده و این اتهامات در دادگاه به اثبات رسیده است ؟ ایشان چه کسانی را با چه دلایلی متهم به طراحی ترورش می کند؟ اگر این دلایل وجود دارد، چرا به دستگاه قضایی ارائه نمی شود؟ ( أین تذهبون)
7- آیا سناریو سازی و کلیپ پر کردن و به دروغ متهم ساختن نهادهای امنیتی (که بیشترین نقش را در خنثی سازی فتنه آمریکایی – صهیونیستی سال 88 داشتند) به اینکه این ها خود عامل سازمان دهی اراذل و اوباش برای آتش زدن و ایجاد اغتشاش در سال 88 بودند، اقدامی در راستای مصالح کشور است ؟ آیا این دروغ به اندازه دروغ تقلب در انتخابات سال 88 نمی تواند خسارت بار باشد؟
آیا تمام سرمقاله ها، یادداشت ها، فایل های صوتی و تصویری و سخنرانی های حقیر مورد بررسی قرار گرفته و این چنین قضاوت شده که تاکنون علیه فقر، محرومیت و تلاش عده ای برای به تسلیم کشاندن کشور موضعی اتخاذ نشده است؟ 
به نام خدا.نیروهای دلسوز ایران اسلامی با تجمیع امکانات و جهت گیری واحد در محرومیت زدایی و بالا بردن کیفیت زندگی عموم مردم میتوانند نقشه دشمنان خارجی و ...داخلی به شکست بکشانند. 
